Tanuki-Anime

Dopiero teraz nadrobiłem tę klasyczną serię i niestety zestarzało się to fatalnie.

Mam wrażenie, że Macross jest taki trochę o wszystkim i o niczym. Próbuje podejmować różne tematy, a na ekranie oglądamy często jakieś nic niewnoszące pierdoły. Jest wojna, ale ani nie ma tu jakichś wymyślnych działań, ani widowiskowych bitew. Niby są wątki miłosne, ale postacie sprawiają wrażenie, że same nie wiedzą, czego chcą. Niby między wierszami jest wątek człowieczeństwa, ale jak widzi się obcych obezwładnionych widokiem pocałunku, to nie sposób potraktować tego poważnie.

Ogólnie w serii trup ściele się gęsto, a po bohaterach zdaje się to kompletnie spływać. Zrobią smutną minę, a za chwilę ciul tam, śmiejmy się.

Ryje banię mi ten wypełniony pijącymi kawkę Anetkami mostek na Macrossie. Poważny konflikt, a tam atmosfera jak w jakimś ZUS­‑ie.

Graficznie miernie. Twarze są tak często dziwnie powykrzywiane, że co chwilę zadawałem sobie pytanie, czy serio animatorzy nie widzieli, że jedno oko jest kilka cm niżej niż drugie.

Niezła jest muzyka, spodobała mi się zwłaszcza przewijająca się w tle piosenka „My Beautiful Place”. Ale od katowanego do porzygu „Watashi no Kare wa Pilot” krwawią mi uszy.

Raził mnie jeszcze aktor głosowy głównego bohatera (Arihiro Hase). Ilekroć miał coś krzyknąć czy po prostu powiedzieć coś głośniej, to brzmiał, jakby ktoś obok niego spał i bał się tej osoby obudzić.

Poza tym tworzenie tak irytujących postaci jak Kaifun powinno być karalne.

Obejrzeć się to da, ale dziś Macross nie ma za wiele do zaoferowania.

Jedyną zaletą tej serii jest garstka zabawnych scen, które giną w nudnej, dziurawej fabule z beznadziejnym finałowym odcinkiem. Ale najbardziej irytuje chyba pierdołowata postać Tadahiro.