Tanuki-Anime

Nic dodać, nic ująć.

Cóż, faktem jest, że anime to ma swoje wady i głupotki, które recenzent porządnie wypunktował, ale mimo wszystko urzekła mnie oryginalności pomysłu, a zakończenie (piszę te słowa po obejrzeniu odcinka specjalnego i OAV) choć diablo otwarte, nie uważam za takie znowu straszne. I bardzo nie mogę się doczekać ciągu dalszego historii.

Przemęczyłem to anime z niemałym trudem. Według mnie tytuł ten jest nudny, nieco chaotyczny, tępy jak nieszczęście i, co akurat dziwi najmniej, nieurokliwy. W zasadzie sam się sobie dziwię, że nie rzuciłem go w diabły już po pierwszym kwadransie…

Przyjemne i ciepłe opowiadanka, w sam raz na miłe popołudnie. Oczywiście jeśli ktoś lubi romanse i tego typu niespieszną akcję.

Amen.

Mylić się jest rzeczą ludzką. A tak w ogóle, to faktycznie zgrabne podsumowanie filmu:)

Ach, uchachałem się przy seansie co nie miara, jak na mój gust bez trudu można zauważyć wyraźną poprawę względem poprzedniego sezonu. Włosy Chizuru, wariactwo siostry Akari, motyw królewny Śnieżki („łowca” wymiata!) miłosne podchody Chizuru… No po prostu coś pięknego. Serię będę naprawdę miło wspominał.

Rany boskie, ależ ten film jest marny… Zgadzam się w zupełności, że poza grafiką nie ma tu absolutnie nic wartego uwagi… A motyw z amunicją który to wypomniał recenzent zaowocował u mnie atakiem radosnej głupawki… Może faktycznie cała ta kasa o której wspomina Pani Dowódca, poszła li tylko na szkolenie i budowę maszyn, ale na amunicję już nie starczyło?

Tak jak napisał recenzent. Po kiepskim początku, kiedy anime rozkręcało się niczym przysłowiowa krew z nosa, przyszedł wreszcie czas na całkiem przyjemną komedię w czasie oglądania której raz po raz zanosiłem się salwami radosnego śmiechu. Dla wahających się polecam przeboleć te pierwsze 4 odcinki, bo potem jest już coraz lepiej.

Dość długo się zbierałem do obejrzenia tej serii, ale nie zawiodłem się w sumie. Faktycznie jest to ciekawe i nowatorskie podejście do produkcji spod znaku Magical Girls, jednak chyba faktycznie przeznaczone przede wszystkim dla fanów tegoż gatunku. Jasne, ma swoje wady, ale stanowi naprawdę ciekawą wycieczkę w świat groteskowej psychodeli.

O, z radością zrecenzuję dwójkę jeśli będę miał ku temu okazję.

A o czymś takim jak subiektywny odbiór danej sceny waszmości nie słyszał? Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. Zresztą, jeśli się upierasz, to przyjmijmy, że fakt użycia przeze mnie akurat słowa „epicki” podszyty był ironią.

Teito to w zasadzie średniak, z piękną jak na ówczesne czasy grafiką i animacją, oraz brakami fabularno­‑psychologicznymi, które to bardzo sprawnie wyłuszczył recenzent. Ogólnie nie jest źle, a co poniektóre akcje Kato obserwuje się z autentycznym zainteresowaniem i przyjemnością, ale mimo wszystko w tytule tym pozostało sporo niewykorzystanego potencjału…

Hakman, ecchi nie tylko Kiss X Sis ma na imię, ale w sumie rozumiem skąd takie a nie inna skojarzenia, bo podobieństw faktycznie można trochę wyłapać. Paradaise mnie trochę wymęczył, ale ogólnie rzecz biorąc to dość sympatyczny średniak, z kilkoma dość oryginalnymi pomysłami na gagi.

Seria jest absolutnie świetna, i zaoferowała mi mnóstwo radosnego rechotu, poczynając od materiału propagandowego z pierwszego odcinka po cuda jakie odstawiały w swoich czołgach bohaterki (ach te drifty, szybkie skręty i inne cuda niewidy! Biedny Guderian z Rommlem się w grobach przewracają…). Choć i tak moim faworytami są tutaj taniec bohaterek z odcinka 9, i „Myszka”. Ta ostatnia to już wogóle wisienka na torcie… Nie bawiłem się tak dobrze od czasów Hidan no Aria.

Ta seria OAV nie była aż tak zła jak się tego spodziewałem po przeczytaniu recenzji. Jasne, nie umywa się do serii telewizyjnych, czy filmu kinowego, to nie ta liga, ale całość oglądało się mi całkiem lekko i przyjemnie.

Bo ja to zły drań jestem….

Shoujo­‑ai by tu nawet pasował. Na yuri za mało w tym filmie „momentów”.

Ilość zawartego w tym anime cukru i lukru starczyłaby na cały batalion wojska a i tak by pewnie coś jeszcze zostało. Obejrzałem to to nawet bez wielkiego bólu, rechocząc przy tym radośnie z powodu zatrważającej infantylności i cudaczności całości.

Głupawe to to wręcz nieprawdopodobnie. Osobiście rechotałem w czasie seansu dość często, choć mi zawarte tu aluzje poza czarodziejką kojarzyły się głównie z Power Rangers. Ten tytuł ma całkiem sporo uroku, i kilka autentycznie zabawnych momentów, jak choćby dialog z napastnikami w domu wspomnianych siostrzyczek, czy motyw walki wręcz w samym li tylko ręczniku, który dziwnym zrządzeniem losu jakoś nie chciał spaść, ale to jednak tytuł tylko na raz. Stosunkowo łatwo wchodzi do głowy i równie szybko z niej wychodzi. Ode mnie 4.

Fakt. Samo krzyżowanie to jeszcze nie najgorsze… Zresztą jakby tak pomyśleć, to w czarodziejce dużo by można jeszcze ocenzurować:)

A nie chodziło tam o to, że ona próbowała przegonić członka TRija krzyżem a ten zakpił z niej, że naoglądała się za dużo filmów?

Całkiem niezły kawałek animacji, chwilami naprawdę potrafiący przytrzymać człowieka w napięciu. Jestem bardzo pozytywnie zaskoczony.

Mówiąc o Cell­‑shadingu miałem właśnie na myśli to, że sceny humorystyczne przypominają animowany komiks, czego to wrażenie wywołuje właśnie zastosowanie tej techniki:). Nie miałem na myśli, że twórcy zastosowali tę technikę na tzw. żywca i w pełni;)

Masz rację, nie powinienem był. Oficjalnie się kajam.

O stary… Wzmagasz mój apetyt:)