Tanuki-Anime

Jeśli lubisz takie, to polecam najnowsze części Resident Evil, tak wersję aktorską jak i anime:). Przy obu można się zdrowo pośmiać. Przy Tomie najwyżej kląłem w żywy kamień.

Unlimited to dopiero 9 część, trochę mi do niej zostało więc porównania z nią nie mam, ale 2 i 4, które już w sumie obejrzałem są zauważalnie lepsze od koszmarnej jedynki. I takich cudów jak stadka Tomie­‑główek tam póki co nie ma, ale nie wątpię, że Japończycy wymyślą jeszcze coś zdumiewającego. W czwórce zdarzają się już niezłe akcje. Co do kwestii umieralności Tomie to ona jest niczym cholerny Alucard. Ale o innych atrakcjach tej serii w kolejnych moich recenzjach… Nie wiem tylko jak będzie z trójką bo nie mogę znaleźć żadnej dobrej kopii filmu.

Całkiem przyjemne filmidło, jak na mój gust słabsze od Degeneracji pod względem fabularny, ale nadrabiające to efekciarstwem i pewną dawką czarnego humoru. Twórcom szczególnie ładnie wyszły sekwencje walki wręcz. Na tych kilka scen naprawdę było miło popatrzeć.

Film całkiem przyzwoity, zawierający kilka naprawdę ładnych scen batalistycznych, obowiązkową ilość większych bądź mniejszych głupotek i posiadający zdecydowanie mniej fanserwisu niż serie telewizyjne. Ogólnie rzecz biorąc wpisu się w poziom poprzedniczek i żaden ich fan nie powinien być tą kinówką zawiedziony.

Prawdę mówiąc powyższą recenzję przeczytałem tylko dla jej autora jako, że seria sama w sobie interesuje mnie średnio. No bo faktycznie, czego spodziewać się po ewidentnej reklamówce? Angelic Layer wspominam bardzo miło, więc po licho psuć wspomnienia. Wystarczą mi przygody z Hoi Hoi­‑san czy Koharu Biyori. Ale za to w recenzji zlazłem dokładnie to czego oczekiwałem, czyli zgrabny i inteligentnie napisany tekst z przyjemnie się czytającą krytyką. Dzięki Slova:)

Nie powiem żebym czerpał dużą przyjemność z tego seansu. Tak po prawdzie o ile mniej więcej pierwszą połowę da się oglądać całkiem znośnie, to końcówka wprawiała mnie już tylko w coraz większe zażenowanie przypominając niechlubne czasy Power Rangers. Choć muszę przyznać, że motyw „ofiar” był całkiem całkiem.

Strike Witches 2 to mniej więcej to samo co jedynka, czyli fanserwiśna komedia z posypką militarną i tak też powinna być rozpatrywana. Nadal oglądało się mi tę serię przyjemnie, ale muszę jednak przyznać, że jest ciut słabsza niż jedynka… Ale tak swoją drogą, odcinek 7, ten z Neuroi sabotażystą­‑zboczeńcem był po prostu powalający… A to jak go bohaterki załatwiły to już w ogóle, klękajcie narody. I pomyśleć, że myślałem, że Japończycy niczym mnie już nie zdziwią:P

Obejrzałem i w sumie nie żałuję. Jasne, tytuł ten nie jest szczególnie ambitny, ale na swój sposób jest ciekawy i zabawny. Nie raz i nie dwa miałem okazję radośnie się pośmiać i z zainteresowaniem pooglądać powietrzne pojedynki, choć nie zaprzeczę, że fanserwisu mogłoby tu być tak nieco mniej.

A tak swoją drogą, jak ktoś ma lekko zwichrowany umysł, to może w czasie seansu próbować też wykombinować rozwiązanie zagadki braku spodni/spódnic u dziewcząt. Nie żebym uważał, że jest to możliwe (pomijając nieśmiertelny argument „bo tak”), ale samo w sobie wymyślanie kolejnych teorii może być zabawne.

Myślę, że ten film jest naprawdę świetny. Interesująco karykaturalny, prześmiewczy i miejscami autentycznie zabawny. Osobiście świetnie się przy nim bawiłem.

Anime tak głupie, że aż śmieszne… Nieźle nadaje się do oglądania grupowego.

Średniej jakości średniak którego przed zupełną przeciętnością chronią tylko walory edukacyjne. Oglądałem bez większego bólu, czasem nawet szczerze się pośmiałem, dowiedziałem się kilku interesujących ciekawostek… Ale mimo wszystko złotymi zgłoskami się w mojej pamięci Chu­‑bra nie zapisała. Prawdą jest, że są ecchi śmieszniejsze i lepsze, no ale… są także gorsze. Jedno jest jednak pewne. Mimo wszystko tytuł ten skierowany jest przede wszystkim do tej żeńskiej części widowni.

Nie oglądałem jak dotąd za wielu serii spod znaku mechów, ale Złamany Miecz mnie naprawdę oczarował. Świetna seria, odpowiednio efektowna i wciągająca fabularnie z niezłymi czarnymi charakterami. Naprawdę warto obejrzeć.

Naprawdę dobre, mocno melancholijne uzupełnienie serialu. Przy zakończeniu człowiek zaczyna odczuwać autentyczny smutek…

Świetna i intrygująca historia trzymają aż do końca w prawdziwym napięciu. A zakończenie… Palce lizać.

A według mnie trójka jest zasadniczo na poziomie dobrej dwójki, z tym, że faktycznie można zaobserwować ewolucję na plus. A ostatnie sceny bitewne były naprawdę całkiem całkiem.

Dziwne to OAV, dziwne… Niby teoretycznie śmieszne, ale na palcach jednej ręki wielokrotnie rannego drwala da się policzyć tu zabawne momenty. Fabuły tu mniej niż w takim Guardian Hearts, a ogólna głupota całość jest porażająca. Nawet fanserwis jest jak na mój gust wart tylko tego by go o kant tyłka rozbić. Tu zwyczajnie nie ma za bardzo czego oglądać…

Faktem niezaprzeczalnym jest, że rdzeń serii pozostał niezmieniony. Jak Kohime głupawe było, takie też nadal pozostało. Ale kurcze, mimo wszystko progres na plus zaobserwować można. Jasne, seria nadal nie prezentuje sobą niczego wybitnego, ale teraz już nie musiałem przymuszać się do obejrzenia i już dużo częściej miałem okazję szczerze się pośmiać. A i pop piosenki też nie były takie najgorsze.

No ba. Ale z punktu widzenia czysto prawnego, to to anime jest u nas kryte. Riko i Ako mają po 16 lat, a Keita 15 więc przepis o molestowaniu nieletnich odpada, poza tym są oni rodzeństwem przyrodnim. A, że niedawno miał u nas premierę jakiś kontrowersyjny i to zdaje się, że polski, film poruszający temat właśnie związku kazirodczego między rodzonymi bratem i siostrą i obeszło się bez wielkich skandali i aresztowani… Zresztą z tego co się orientuję, to gdyby z Kisem miały być faktycznie jakieś potencjalne problemy prawne to recenzje moja i Mistsurugiego w ogóle by na Tanuka nie trafiły.

Parafrazując nieco jedno ze zdań głównego bohatera „Kami Nomi zo Shiru Sekai”: „świat rzeczywisty to świat rzeczywisty, a świat anime to świat anime. Każdy kto nie rozróżnia tych dwóch światów to idiota”.

W sumie to sam nie wiem czemu obejrzałem tę serię do końca… Zdaje się, że tylko dlatego, że gdy po 6 odcinku straciłem resztkę nadziei na coś lepszego, to uznałem, że skoro wymęczyłem już pierwszą połowę to jakoś przetrawię już i drugą. Ciężko się mi nie zgodzić z Grisznakiem. Fabuły tu mniej niż kot napłakał, humor lata w większości wypadków niziutko, a świat przedstawiony może się chyba szczycić technologią klonowania (bandyci!). Opcjonalnie postaci co jakiś czas napada utrata pamięci krótkotrwałej… Więc czemu a dałem 4 a nie jak Grisznak dwa? Cóż, bonusowe punkciki wygrało u mnie to, że mimo wszystko od czasu o czasu się uśmiechnąłem i… motyw „trzydniowego zioła”. Fakt, sam w sobie tamtejszy dowcip jakoś szczególnie wyszukany nie był, ale na tle całej reszty tamta scena to była zaiste maestria poczucia humoru. Ale pomijając to wszystko ta seria to jednak naprawdę jest strata czasu.

Jest i takie i takie. Kiczowatości i przejaskrawienie jeśli nie silą się na bycie czymś poważnym i realistycznym nie muszą być przecież czymś złym.

Hehehe, już nie oglądałem czegoś równie kiczowatego i przejaskrawionego. Czułem się trochę tak jakbym oglądał „transportera” na sterydach. Cudeńko po prostu, w czasie seansu zaśmiewałem się do łez. A motyw w parkingu podziemnym… No to trzeba zobaczyć.

Hehe, nie no, nie uważam, że nasz milusiński był upośledzony, ale nie o to mi chodziło. Po prosu rozbawiła mnie sytuacje w której próba obrony nieświadomie jeszcze bardziej pogrążyła bezpośrednio zainteresowanego:).

O rany… Brak słów:)

Lekkie, miłe i zabawne. Quiz Magic Academy w kilku słowach.