Tanuki-Anime

Redakcja ma prawo oceniać anime tak samo jak pozostali użytkownicy. Poza tym jest taka mała, ale istotna ikonka świadcząca o statusie danej serii i ocena aktualnie oglądanego anime zawsze może się zmienić po zakończeniu seansu. Wyjątek stanowią oceny recenzentów oczywiście, które zmianie ulegają niezwykle rzadko i głównie przy odświeżaniu tekstu.

Mimo że zakończenie typowo „shinkajowe”, to jednak jak dla mnie jednak gdzieś tam ten promyk nadziei jest –  kliknij: ukryte  oboje mieszkają w Japonii, utrzymują ze sobą kontakt i niewykluczone, że jak Takao będzie już na swoim, to się na Sikoku wybierze. :) Nie ma co rozpaczać, w porównaniu do Byousoku czy Hoshi no Koe, całość ma BARDZO pozytywny wydźwięk.

Jeśli dobrze pamiętam przemowę Tomiko z 18 odcinka, to porównali szczątki i ustalili, że są identyczne… również na podstawie uzębienia, więc myślę, że to nie były tylko rączki albo nóżki…

Po pierwsze: jestem kobietą ^_^
Po drugie: próba wyjaśniania dziur w serii poprzez odwoływanie się do innych tytułów kompletnie nie ma racji bytu (co ma piernik do wiatraka swoją drogą? To że w Hellsingu czy gdzieś indziej coś działa tak i tak, nie oznacza, że takie same zasady przekładają się na pozostałe anime…), gdyż The Unlimited nie jest produkcją samodzielną, a taką, która przedstawia wydarzenia z istniejącego już uniwersum, gdzie obowiązują pewne jasno określone zasady. Tymczasem twórcy tego anime całkowicie je zignorowali i Twoja próba wskazania mi bardzo popularnych schematów występujących w innych seriach nie ma najmniejszego sensu, bo analizując serię odnoszę do pierwowzoru, a nie do powietrza – takim sposobem można by wytłumaczyć działanie wszystkich motywów w anime, bez względu na ewentualny brak wyjaśnienia, „bo w serii X było Y” – a to tak nie działa, niestety. Poza tym nikt nigdy w Zettai Karen Children nie mówił o nieograniczonej mocy i dwóch trybach przełączanych według własnego widzimisię, Kyousuke zaś żyje tak długo, bo nauczył się odnawiania telomerów, a nie dlatego, że oszczędzał swoje tęczowe moce…

Właściwie nawet w książce nie zostaje to dokładnie wyjaśnione, choć pod koniec Saki wspomina, że  kliknij: ukryte  Shun nie odzywał się przez ostatnie 10 lat od tych pamiętnych wydarzeń, więc trudno powiedzieć, co jest prawdą. Aczkolwiek podejrzewam, że sama zainteresowana mocno wierzy w jego obecność i ja też, bo akurat go lubiłam~~ A biorąc pod uwagę potencjał zdolności tych „nowych” ludzi, być może coś takiego byłoby możliwe.

Po pierwsze: spoilery się ukrywa!
Po drugie: Tomiko nie miała żadnego interesu, by postąpić tak, jak zakładasz, a myszostwory nie mogły tak wcześnie zakładać, że trafi im się taki łakomy kąsek za kilka lat… Poza tym, umowa umową, wszyscy potem przekonali się jak prawdomówny jest Squealer…

Tam było jasno powiedziane, że  kliknij: ukryte  ona ich nie zabiła, a rozbroiła. Rzezią zajęły się myszostwory pod wodzą Yakomaru.

Nie powiedziano, kiedy dokładnie się to stało, a jedynie, że Yakomaru dostarczył jednak właściwe dowody, co zszokowało Saki. Poza tym  kliknij: ukryte  zdarzają się i młodsi rodzice niż Maria i Mamoru. W najlepszym razie Maria zaszła w ciążę zaraz po ucieczce, czyli mogliby mieć jakieś piętnaście lat, gdy maluch przyszedł na świat, a potem wystarczyło ich zlikwidować…

Dokładnie. A takie wątpliwości łatwo rozwiać może spotkanie z pierwszym lepszym słownikiem języka japońskiego. Czasem warto sprawdzić takie rzeczy przed oskrażaniem recenzenta o kpiny lub ignorancję…

Jestem zdecydowanie za! Twoje teksty czyta się naprawdę dobrze! :D

Też zaczęłam mieć poważne wątpliwości, bo miałam nadzieję, że seria jako odnoga będzie się jednak trzymała z dala od oryginału, bo ten szlak dawałby więcej możliwości. A jak do akcji wkroczyły gimnazjalistki o mentalności przedszkolaków, to prawie spadłam z krzesła. Ale mam jeszcze nadzieję, że coś z tego wyjdzie… Chociaż… Typowy chwyt:  kliknij: ukryte  główny bohater odkrywa, że jego czas dobiega końca i trzeba działać, to takie pójście na łatwiznę, że zaczynam się bać. Wątek Andy'ego i to jak PANDRA by sobie z tym poradziła w zupełności by wystarczył…

„Dobre” to pojęcie względne. Zależy, czego oczekujesz od tego anime. Niepokojącego klimatu, zakręconej i niejasnej fabuły, której kawałki trzeba składać samemu, pomysłowej wizji przyszłości czy może akcji, patetyzmu, szalonej przygody i romantycznych wzruszeń w postapokaliptycznych dekoracjach?

Em… Chyba mogę się na ten temat wypowiedzieć. Owszem 'Jyu Oh Sei' jest wersją poprawną… ale w transliteracji angielskiej. Tanuki.pl przyjęło inną formę zapisu i to raczej się nie zmieni. A wskazana powyżej wersja jest bardziej popularna… może ze względu na zdominowanie internetu przez anglojęzyczny fandom? Z samymi Japończykami zwykle bywa różnie… W zależności od tego co kto lubi… przedłużenia można zapisywać naprawdę różnie. Przykładowo: „ou” „oh”, ale i „ō”

Mi bardziej chodziło o styl grafiki niż jej jakość, a myślę jednak, że Casshern był animacyjnie bez porównania lepszy.

Odcinek piąty reżyserował pan odpowiedzialny za m.in. Casshern Sins,a że dano mu wolną rękę… To wyszło, jak wyszło.

Recenzje może pisać każdy. Grunt, żeby tekst nadawał się do publikacji.

Poprawione, dziękujemy za zwrócenie uwagi.

Widzisz, akurat trafiło na recenzentkę, dla której porównanie pierwowzoru (zwłaszcza jeśli jest do zdobycia) i ewentualnej ekranizacji jest bardzo ważne i chce się podzielić swoimi uwagami na ten temat z innymi.

Inna kwestia, że recenzja osoby, która mangi nie czytała też by się przydała, bo byłaby innym spojrzeniem na całość.

Porównywanie ocen dwóch skrajnie różnych anime odrobinę mija się z celem, bo dla niektórych to właśnie cyferki mogą stanowić punkt odniesienia i wyrocznię, ale dla mnie „cyferkowanie” staje się powoli coraz bardziej uciążliwe, bo zwykle wystawiona przeze mnie ocena równa się przyjemności z oglądania (podobnie składowe… – może nieco bardzeij uniwersalne, ale tu „naznaczone” przez istnienie mangi) i jeśli już ją do czegoś porównywać, to do recenzji innych serii obyczajowych, bo dla mnie ocena siedem wystawiona obyczajówce nie równa się ocenie 7 wystawionej s­‑f. To zupełnie inne bajki oceniane przeze mnie w obrębie własnego podwórka.

Jeśli chodzi o omówienie świata przedstawionego… Owszem, zastanawiałam się, czy się w to nie wgłębić, ale biorąc pod uwagę dostępność różnych materiałów w Internecie i to, że dla Apollona wydarzenia hitoryczne są tłem, a nie istotną częścią fabuły, postanowiłam ograniczyć się do wspomnienia o tym, a jeśli ktoś będzie chciał sobie na ten temat poczytać, znajdzie zdecydowanie lepsze teksty gdzie indziej.

Kwestia reżyera. Ok, pan Watanabe jest znany i podziwiany… głównie za jedno anime. Dla jednych to już może czynić z niego niedościgniony wzór i geniusza, ale nie wszyscy muszą się zachwycać nim samym. Pewnie gdybym była jego wielką fanką wspominałabym o nim właśnie w co czwartym zdaniu, ale ponieważ tak nie jest (co nie znaczy, że nie darzę jego anime sympatią), skupiłam się na samym anime. Bo chyba najistoniejsze jest efekt końcowy, a nie głównie nazwisko reżysera? Owszem, na pewno jest ważne i dla niektórych może stanowić wystarczającą rekomendację, ale ja recenzowałam samo anime, a to że akurat jego reżyserem został pan Watanabe potraktowałabym jako dodatkową zachętę, a nie główny wyznacznik, czy warto po to anime sięgnąć.

Co tam dwa odcinki OAV, jak jest jeszcze (ostatecznie) 15­‑tomowa manga z nieprzerwanym tangiem masochistów. To jest dopiero jazda… A nie dość, że całość, to jeszcze końcówka…

Bo prawda jest taka, że to da się obejrzeć (tylko po co?), bo nie jest to produkcja tragicznia, a po prostu bardzo, bardzo nijaka i zwyczajnie nie warto tracić na nią czasu.

Tak sobie tylko gdybacie czy faktycznie chcecie wiedzieć kto z kim skończy? Jeśli tak, to zajrzycie tu  kliknij: ukryte  Yurika ucieka z Junem do Tokio, bo rodzice chcą ją wyswatać dla pieniędzy. Co do reszty to już szczegóły z samego zakończenia, więc jak chcece…  kliknij: ukryte  Sen jadąc z siostrą ma wypadek i dziewczynka zostaje ranna. Chłopak miał już wcześniej wątpliwości, czy nie odejść z domu i w końcu się na to zdecyduje. Dosłownie znika bez śladu i przyprawia Kaoru o załamanie nerwowe. Sam Kaoru po skończeniu szkoły wyjeżdża do Tokio na studia medyczne. Kilka lat później Sen się jednak odnajduje jako… bodajże diakon. W każdym razie chłopak zostaje księdzem. Wszyscy spotykają się ostatecznie na ślubie jego młodszej siostry, Kaoru zostaje lekarzem gdzieś tam w pobliżu na Kiusiu i chyba schodzi się z Ritsu. Wszyscy żyją długo i szczęśliwie. Koniec ~~
Żeby zrozumieć sytuację Juna warto poczytać, co się w Japonii w latach 60. działo. Protesty studentów i te inne…

To ja się dołączam do hymnu pochwalnego i czekam na kolejne teksty! Już „dwa zdania o” mnie kupiły, a dalej jest tylko zabawniej.

Najprawdopodobniej z powodu ograniczeń finansowych? O drugi sezon można się na razie co najwyżej modlić, może wysłuchają…

Czy duża liczba przystojnych panów grających w cokolwiek jest wyznacznikiem yaoi? Nie, to jest sportowy shounen.

Czyli najnowszy film „Prynca” w skrócie. Twórcy mogli sobie na wieeeele pozwolić i tak też zrobili :D
Realizm został brutalnie zamordowany wieki temu, więc proszę go nie szukać (chociaż… oni nawet policję chcieli wzywać!). Generalnie dostajemy to, co zawsze, ale skondensowane w zaledwie półtoragodzinnym filmie. Dzieje się, oj dzieje się. Na początek trochę absurdalnego mroku, a potem jeszcze więcej absurdu i trochę komedii, a potem zagłada din… nie, wróć. To nie ten film. Ale kosmos się oczywiście przydał. Jak to się skończy wiadomo od początku, ale miło zobaczyć jak ekipa Echizena po raz kolejny daje czadu. Żal tylko tych marmurów i żyrandola… Całość jest tak głupia, że aż śmieszna i po prostu przeurocza :)