Tanuki-Anime

Dziewczyna kłamie a chłopak, który to odkrywa wykorzystuje sytuację. Erice, tak samo jak Yukino zależy przede wszytskim na tym jak jest postrzegana przez innych. To może być tylko moje osobiste skojarzenie ale przez pewien czas się zastanawiałam jakie to zmiany obyczajowe zaszły, że od straumatyzowanego ale w sumie sympatycznego Arimy doszliśmy do Kouty.

Teoretycznie stare Kare Kano zaczynało sie podobnie ;) Tylko, że poszło w całkowicie innym kierunku i miało sympatyczniejszych ( i nawet mimo traum normalniejszyvh) bohaterów.

Właśnie dlatego porzuciłam mangę po paru rozdziałach. Główny bohater miał być naburmuszonym biszem, a wyszedł…no wyszło co wyszło. Bohaterka też nie nadrabia charakterem. W końcu szacunek do samego siebie jest przereklamowany :P

Nie wiem jak to wygląda w Japonii, w Polsce dziecko może być adoptowane przez osobę samotną. Szanse są mniejsze, ale są.
Kto może adoptować dziecko?
Artykuł 1141 §1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowi: „Przysposobić może osoba mająca pełną zdolność do czynności prawnych, jeżeli jej kwalifikacje osobiste uzasadniają przekonanie,że będzie należycie wywiązywała się z obowiązków
przysposabiającego”. A więc adoptować może małżeństwo bezdzietne, bądź posiadające własne dzieci lub też osoba nie będąca w związku małżeńskim. Jednak przysposobić wspólnie mogą tylko małżonkowie.
(art. 115 §1). Nie może ubiegać się o adopcję np. związek konkubencki.
Czytałam o tym już jakiś czas temu, więc nie wykluczam, że coś się zmieniło.

Poboczna OAVka, niepowiązana z główną osią fabuły.

Wybacz im o najwyższy(czy też najwyższa)! Czy w swej łaskawości ześlesz nam trochę swej mądrości? Przecież to niewiarygodnie złe, że niektórzy mają swoje guilty pleasure. I jeszcze śmią o tym pisać irytując przy tym Ciebie! Dziękuję ci za troskę o ich i mój czas.
Przepraszam ale nie mogłam się powstrzymać. Fakt Diabolik to kretyńska seria ale rozumiem osoby, które lubią od czasu do czasu obejrzeć coś takiego.

No cóż może i chwilami było zbyt utopijnie ale akurat sprawa żeńskiego mundurka Nitoriego była pokazana całkiem sensownie. W mojej szkole też kiedyś robiliśmy takie przedstawienie (zupełnie inaczej niż w anime ale mniejsza z tym) i chłopcy z pewnym narzekaniem ale jednak ubrali sukienki. Jestem pewna, że gdyby któryś z nich przyszedł tak do szkoły to wyśmiewano by go jeszcze długo. Mogę sobie wyobrazić, że jeśli Schuuichi byłby bardziej śmiały i „przebojowy” to obróciłby całą sprawę w żart. Jednak dla niego był to swoisty test odwagi, głupi i nie do końca przemyślany ale jednak. Takie zwrócenie uwagi z rodzaju „Ja to robię na poważnie!”.

Największą wadą tego filmu jest chyba to, że cykl powieści na podstwie, których powstał należały do moich ulubionych gdy byłam młodsza. Mary Norton pisała bardzo dobre książki dla dzieci a seria o Pożyczalskich nie jest wyjątkiem.
Choć oryginalna powieść jest straszliwie brytyjska nie przeszkadza mi jakoś szczególnie przeniesienie akcji z Anglii do Japonii czy zjapońszczanie imion ale zmiana charakteru niektórych naprawdę ciekawych postaci już tak. Chociażby z lekko złośliwego i zaradnego Spillera zrobiono takiego ale mało wyrazistego i niezbyt wygadanego chłopaczka. Nie wspominając o tym, ze w oryginale cała ucieczka wygląda inaczej a on pojawia się w zupełnie innych okolicznościach. Dobrze, że chociaż Dominika została podobna do swojej książkowej wersji. Gwiazdą filmu była dla mnie Haru, która podobała mi się chyba nawet bardziej od książkowej Doroty. Fabułę z dwóćh tomów wymieszano i pozmieniano. Rozumiem to, ciężko byłoby zekranizować to identycznie jak w książce ale niektóre zmiany były po prostu dziwne i niepotrzebne.
Grafika jest wspaniała ale to Ghibli więc czego innego się spodziewać? Tła zostały narysowane wyjątkowo szczegółowo i starannie.Możliwość zachwycania się listkiem opltajacego dom bluszczu jest bezcenna.Projekty postaci typowe dla tego studia, ładne, czyste i świetnie animowane. Muzyka Cecile Corbel była miła i pasująca do całego filmu.

Tak mam świadomość, że to wariacja na temat książkowej historii i że kto by się przejmował trzymaniem się jakiejś tam bajeczki dla dzieci ale pewne rzeczy musiałam wytknąć ;). Moja ocena to 7/10.

Anime ciekawe. Postaci sympatyczne­‑polubiłam większość. Nodame była denerwująca ale pod koniec stała się znośna. Lubię muzykę klasyczną, tej nie mam nic do zarzucenia. Kreska średnio przypadła mi do gustu ale z czasem się przyzwyczaiłam. Humor był świetny. Niby wszystko dobrze ale to nie to. Daję 8.