Tanuki-Anime

Zwyczajnie dobre anime. Chyba spodziewałam się cudów po obejrzeniu F/Z, przez co trochę się rozczarowałam. Było to rozczarowanie szczególnie bolesne, bo przecież UBW miało skupiać się na Archeru i Rin – dwóch postaciach które polubiłam w F/SN.
Wynudziłam się na przegadanych odcinkach (choć przecież zazwyczaj z zainteresowaniem śledzę dialogi), a na niezwykle pięknych wizualnie walkach nie czułam tego dreszczyku. Ot, ładne, ale nie specjalnie interesujące.
Trochę głupio stawiać jedynie ocenę dobrą anime Nasuverse z równie doskonałą grafiką. Mam nadzieję, że to tylko preludium do czegoś większego, ale nawet jako wstęp wypada dość słabo.

Po prostu prześmieszne anime. Ostatnio reserve haremy nie bawiły mnie, tylko nudziły, a tu proszę, taka perełka! Ostatni odcinek z rabu rabu odrobinę wszystko skiepścił, ale było ok.
Szczególnie rozbawiało mnie to, że niektóre osóbki podnieca przemoc seksualna na cmentarzu. Widzę Tomoko z „Watashi…” oddychającą ciężko podczas oglądania „Diabolik Lovers” i już humor się poprawia.
Nawet odrobinę współczułam temu drewnu, które dla niepoznaki nazywa się główną bohaterką. To też na plus.
Cóż, raczej nie polecam, bo wiem, ze nie wszystkich śmieszą takie sytuacje. Mnie tak. Już tytuł wiele mówi o tym anime – „Diaboliczni kochankowie”... To nie mogło się udać i się nie udało. I dobrze!

Oglądam K­‑Ona! po raz czwarty i usiłuję zrozumieć, czemu gag widziany po raz któryś śmieszy mnie tak samo jak za pierwszym razem.
Czas spędzony przy K­‑Onie! mija mi błyskawicznie. Każdy odcinek natychmiastowo poprawia mój humor, a relacje między bohaterkami po prostu rozgrzewają serce. Uroczo, nierealnie, każdy kryzys zażegany w zarodku.
A ich sprzęt… Nie mogłam się napatrzeć na perkusję Ritsu.