Tanuki-Anime

obejrzałam dużo ambitniejszych serii, a tutaj nastawiłam się na coś typu Lucky Star, przy czym miło, lekko spędzę czas i faktycznie tak było. Szczerze mówiac spodziewałam się, że będzie dużo gorzej i pozytywnie się zaskoczyłam. Fajnie wykreowane charaktery, postaci wzbudzały sympatię i praktycznie każda postać, której wątek był rozwinięty daje się lubić. I nawet mi trochę smutno jak skonczylam oglądać ;)

Idiotyczne zachowanie bohaterów –  kliknij: ukryte  gubię coś, zamiast przeszukiwać miejsce gdzie to się zdarzyło albo dać sobie spokój – lecę sprawdzać po kolei worki ze śmieciami. Wraca mój chłopak i zamiast mnie opieprzyć, że jestem głupia i kupi mi drugi, to on mi pomaga:D Ja wiem, że ten wisiorek miał dla mniej niesamowitą wartość, ale jednak to do mnie nie przemawia.

Zapowiadało się na ciekawą serię, ale niestety tylko zapowiadało. Każdy kolejny odcinek wzbudzał we mnie zażenowanie i niewiele przyjemności z oglądania. Główna bohaterka to masochistka, której żal mi sobie wyobrażać, jak minie jej pierwsze zauroczenie wspaniałym chłopakiem i uświadomi sobie z kim *niedajboże* przyjdzie jej żyć. A bohater jak się okazało ma swój dziwny sposób postrzegania świata wynikający z oklepanego w takich seriach powodu  kliknij: ukryte  (przyznam jednak że dziecko, którego rodzice w normalnych warunkach się rozstają, podejmujące decyzję o wyparciu się uczuć, jest dość absurdalne).
Ostatni odcinek przelał czarę goryczy –  kliknij: ukryte  TO CO SIĘ DZIAŁO PRZY KONTENERZE. NIE, nie, nie, po prostu nie… Musiałabym mieć mocny powód, żeby odczuć sympatię do tej serii i doszukiwać się w tym jakiegoś drugiego psychologicznego dna.

Widzę porównania z Itazura na Kiss – przy Itazura przynajmniej się w miarę dobrze bawiłam, tam absurdalność była w pewien sposób parodią, celem zamierzonym, a tutaj odbieram to jako wadę.

Może jestem jakaś inna, ale… Obejrzałam wszystkie poprzednie serie Rozen Maiden i nie podobało mi się to. Nie podobała mi się kreska, przedramatyzowanie i wiele idiotycznych scen.
A w tym przypadku uważam, że obejrzałam całkiem przyzwoite i wciągające anime. Nie mam w sumie zastrzeżeń.

16 odcinków za mną, a nie mam zielonego pojęcia do czego ta seria w ogóle dąży. D:

Mam problem z tą serią – niby lubię konwencje, niby lubię bohaterów, ale na dłuższą metę coraz bardziej męczą mnie ich niektóre zachowania. Tak czy inaczej nie powinnam wymagać ich zmiany, bo jeśli bohaterowie byliby normalni to ta seria nie miałaby sensu :p

tak sobie myślę z perspektywy czasu, że Death Note to naprawdę takie arcydziełko. Klimat, muzyka, grafika, postaci, fabuła – absolutnie wszystkie odcinki. Do tego było to moje pierwsze normalne anime w ogóle… Potem sobie porównywałam światopogląd Raito i Leloucha:D

wow, nigdy nikomu nie polecę tej serii.
Tak czy inaczej nawet po przeczytaniu pewnych spoilerów, nie spodziewałam się czegoś tak mocnego.
A główny bohater hmm, nigdy nie rozumiałam tego typu ludzi i chyba nigdy nie zrozumiem  kliknij: ukryte  Tyle, że zazwyczaj dziewczyny takim nie pchają się aż tak dosłownie do łóżka, koleś w zasadzie nie musiał niczego robić, włącznie z brakiem myślenia..

Koncepcja naprawdę dobra, chociaż mogło to być ciut lepiej zrealizowane. Tak czy inaczej 13 odcinków zrobiło na mnie bardzo dobre wrażenie. Nie było przedramatyzowania, za to naprawdę realne historie, realnych bohaterów. Jednak 4 ostatnie zepsuły mi troszkę odbiór. Wątek Iori był dla mnie właśnie przedramatyzowany i męczący.
Tak czy inaczej mocne 8.

jednak przez wszystko przebrnęłam i powiem, że pomimo wszechobecnego absurdu ubawiłam się naprawdę nieźle… właśnie z powodu tego absurdu. Gdyby bohaterowie byli normalni, ta seria w ogóle nie miałaby sensu.
Jakieś wnioski i uwagi z seansu.
1. Na pewno również nie chciałabym się znaleźć  kliknij: ukryte  w szpitalu, którym pracują bohaterowie.
2. Pełne dramatyzmu momenty, gdy 20­‑paro letni dorosły facet, kliknij: ukryte  posiadający żonę, odkrywa takie nieznane mu wcześniej uczucie jak zazdrość, by to publicznie ogłosić, a potem ukochana rzuca mi się w ramiona… a w następnym odcinku w jego zachowaniu nie zmieniło się nic… uwielbiam tego człowieka. :d
3. Naoki w ogóle jest postacią skonstruowaną kosmicznie. Zimny drań jak zimny drań, ale ciężko zdarza się facet, który jest totalnie niezainteresowany płcią przeciwną.  kliknij: ukryte  (Oh tak, raz na jakiś czas jest uprzejmny, ale ciężko w ogóle wyczuć, by Kotoko mu się chociaż podobała) Może myślał, że wszystkie kobiety gdzieś w środku są zupełnie takie same jak jego matka ^.^
4. Dzięki Bogu młody Yuuki, kliknij: ukryte  u którego w sumie od początku było widać, że nie jest taki totalny wypruty z uczuć jak brat, wyrósł na osobę, o wiele od niego lepszą.
5. Relacje Kotoko kliknij: ukryte  z córką są co najmniej nienaturalne. Bardziej jak młodsza i starsza siostra… Tyle że ta starsza miałaby maksymalnie z 7 lat – a ma 30:D

10/10, moja zdecydowanie ulubiona komedia romantyczna. Moim zdaniem wszechobecne schematy w tym anime są użyte bardzo umiejętnie, bardziej umiejętne niż niektórych tytułach, które znacznie je poprzedzały. Może posiada wady, ale ja tego nie dostrzegam, do mnie całość po prostu trafia w takiej formie, w jakiej została podana.

A Yasashii Kimochi z OST, to jeden z najbardziej rozczulających motywów z jakimi miałam do czynienia. ;)

tak głupie, że aż dobre. Na razie nieźle się bawię, oglądając najbardziej absurdalną postać jaką jest Irie, nie mogąc wyjść z podziwu, że zaraz nie zacznie zachowywać się jak człowiek, śmiejąc się z widza za myśli, że on to wszystko tak na serio… Ale nie wiem czy przebrnę przez wszystko, czuję się trochę zażenowana, gdy na to patrzę. :D

Zaczęło się świetnie, przez większość serii było nijako i tak samo nijako się zakończyło. Nie rozumiem i nie chciałam rozumieć głównych bohaterów. Ni to szczególnie ciekawe, ni zabawne.

Aha, no i nie spojrzałam dokładnie na datę dodania komentarza. No więc napisze coś jeszcze może. Też oceniam SAO na 9/10, nie uważam, żeby było to anime idealne, czasami działy się tam absolutnie absurdalne akcje jak np. kliknij: ukryte  łowienie wielkiej ryby, kiedy miałam wrażenie, że poziom przeraźliwie spada i nie da się tego odratować, by potem działy się takie genialne rzeczy, które ten poziom znowu wyprowadzały na prostą. Podsumowując – oglądać. :P

jakie 3. Jeszcze tylko 24 i 25, 23 już jest:)

męczy mnie ta Mei. Potrafię sobie wyobrazić bycie osobą skrytą i nieśmiałą, bo sama taka jestem, ale wobec ukochanej osoby być takim kołkiem, to niezbyt miłe. Na miejscu Yamoto już dawno dałabym sobie z nią spokój. Jak to ktoś stwierdził niżej, początkowo miała w sobie więcej charakteru, a stała się nijaka, to samo z innymi postaciami.

„Trylogię'' oglądałam w kolejności Clannad, Air, Kanon. Clannad zrobił na mnie bardzo dobre wrażenie, chociaż wiele specyficznych elementów wydawało mi się zbyt absurdalne. Air zanudził mnie na śmierć i nie wzbudził żadnych głębszych emocji. Kanon postawię na tym samym poziomie co Clannad. Ponieważ tamto anime oglądałam jako pierwsze wiedziałam mniej więcej czego się spodziewać. Początkowo sądziłam, że te dwa anime będą bardzo do siebie podobne, jednak z czasem oglądania widać, że te historie są tak naprawdę bardzo odrębne, a z kolei postaci chociaż wyglądają niekiedy bardzo podobnie, mają zupełnie inne charaktery. Chociaż widać podobieństwa np.  kliknij: ukryte  śpiączka Fuko i Ayu. I tak, wiem, że to Clannad powstał później, ale ciężko odpędzić się od wrażenia, gdzie wcześniej się coś widziało.
Podsumowując- nie nudzi, jest miłe, przyjemne, nie aż tak dramatyczne jak Clannad ( kliknij: ukryte  bo wokół Yuichi'ego ciągle dzieją się cuda:)), ale potrafi wzruszyć.
8/10.

cóż, pewnie to prawdopodobne, bo faktycznie oglądam z polskimi napisami, dziękuję ;)

 kliknij: ukryte  czemu właściwie temu kolesiowi tak zależy na „ślubie” z Asuną?:D Miałby jakieś wpływy z racji pozycji jej ojca, czy coś takiego?

przypadkiem trafiły mi w ręce w ubiegłe wakacje 2 pierwsze sezony z angielskim dubbingiem… I w sumie tak potem zaczęła się moja historia z anime, bo po pokemonach wzięłam się za Death Note:D I jak tu pokemonów nie kochać?;D Sentyment sentymentem, no ale już na poważnie.
Liga Indigo i Wyspy Pomarańczowe uważam za naprawdę miło spędzony czas. Oczywiste, że większość to wypełniacze, że fabuła nie powala i ciężko ją ocenić i ogólnie… ale po prostu oglądało się miło i naprawdę dosyć ekscytowałam się na nowo tym wszystkim. Np. gdy w anime dwukrotnie pojawił się Mewtwo, jakie to były emocje! Pamiętam nawet swoje ulubione odcinki;D
Ale poświecenie lidze Johto trzech sezonów, to była już przesada, w ten sposób większość stała się bardzo nudna, niedopracowana, jeszcze bardziej schematyczna i momentami bardzo brzydka. Stąd u mnie ocena 6/10.
Oglądałam przede wszystkim w dubbingu angielskim, przez pewien czas po polsku, ale psychicznie już nie wyrabiałam (nigdy nie zapomnę odcinka gdy z wielką ekscytacją wszyscy rozmawiali o węglu drzewnym), potem wróciłam do angielskiego i pomyślałam ''łooo, jakie to nagle stało się inteligentne”.
Obecnie 'oglądam' Advanced, ale idzie mi tak ciężko, że wątpie, że kiedyś skończę:P chociaż też wydaje się przyjemne, ale jakos tak straciło urok bez Misty i znowu z całkiem nowymi pokemonami. Pierwsza i druga generalna zdecydowanie rządzą!;)
Cóż powiedzieć, zawsze będę marzyć o posiadaniu Eevee, ktory zmieni się w Umbreona oraz Marilla, a Ash to loser! :P

ciągle nie przemawiają do mnie tego typu produkcje. Na pewno film w prawidłowy sposób pokazuje skrojoną wersję tego co było w anime. Poprzebierani aktorzy próbują grać swoje animowane pierwowzory i wypadają w tym dosyć różnie. Najbardziej nie przypadł mi do gustu Shin.
Całość skupia się głównie na życiu Nany jednej i drugiej, spłycając historie innych bohaterów.

oglądałam jakiś czas temu i pamiętam… że przez Aoi dałam jako ocenę 7, a nie wyżej :P I takie tam niekiedy elemenciki niepotrzebne, ale miło się oglądało.

Cóż porazić, że to tak wciąga. Zaczynało się tak niewinnie i przeżywałam rozterki Hachi z Shojim, wydawało mi się, że nawet gdy pojawiła się Sachiko, to właśnie Shoji będzie tą ważną dla niej osobą i nie wejdzie na dalszy plan. :) Uwielbiałam ją z Nobu, nie trawię Takumiego, standard. Przeczytałam, co z bohaterami dzieje się później w mandze, jakie to wszystko przytłaczające i dołujące… A wracając – początkowo oglądało się dla relaksu, pomimo wad Nany, Hachi i pozostałych, uważałam, że jednak im się jakoś poukłada, ale gdzieś od połowy pochłaniałam po prostu odcinek po odcinku z nadzieją, że niedługo wszystko się rozjaśni, wszystko zbliży się do happy endu, może nie dla wszystkich, ale chociaż niektórych, no ale niestety.
Nana początkowo wydawała się bardzo silną osobowością, która ma pełną kontrolę nad swoim życiem, emocjami, uczuciami, im lepiej ją poznawałam, tym bardziej uświadamiałam sobie jak ogromne to były pozory. Hachi początkowo wydawała mi się strasznie głupia, naiwna… no cóż, typ dziewczyn, których się nie lubi. Ale ja ją mimo to szczerze polubiłam. Drażniły mnie momenty gdy przestały się pojawiać jej monologi wewnętrzne w momencie gdy najbardziej chciałam wiedzieć co teraz ma w głowie. Jakkolwiek głupio to zabrzmi, wydała się wtedy taka odległa.
Podsumowując bardzo dobre anime, świetna historia, realizacja, nie ma do czego się przyczepić. Lubię gdy coś zmusza mnie do zastanowienia nad sytuacjami w moim własnym życiu. Piszę bez sensu^^
10/10

nieee, to jeszcze nie koniec. A co do Asuny,  kliknij: ukryte  jak i w sumie w przypadku Kirito nigdy się nie martwię, że mogą realnie zginąć, bo są romantycznym filarem serii i aż takich dramatów, jak wieloodcinkowe zmagania bohatera ze śmiercią partnerki tutaj się nie spodziewam. No a poza tym przypadkiem dopadły mnie spojlery. ;_;

dokładnie! Sama zaczęłam krytykować serię, bo nagle zaczęli się 'cackać' i nie działo się nic ważnego, a ten odcinek po prostu mnie zabił, w żadnym wypadku nie spodziewałam się takich wydarzeń. kliknij: ukryte  Chociaż jak zawsze oczywiste było, że w dramatycznej scenie Asuna obroni Kirito lol