Tanuki-Anime

Jak coś, to z tym tytułem chodziło mi o nazwę, a nie fabułę. Źle skonstruowałam zdanie. :p

Kocham to anime i nienawidzę jednocześnie. W ostatnich odcinkach łzy leciały mi po policzkach do samego końca. Każda z historii tu przedstawionych miała przesłanie i morał. To anime wydaje się być proste, jednak jest bardzo złożone i trudne do zrozumienia przez przeciętną osobę. Poruszyło mnie dogłębnie. Czułam się, jakbym tam była, przeżywała te same rozterki co bohaterowie. Wszystko miało tu sens. Żadnych niepotrzebnych słów, scen i przemyśleń.  kliknij: ukryte  Jednak najbardziej zaskoczył mnie w Katanagatari związek miedzy Togame i Shichiką. Ta ich platoniczna miłość, pogłębiającą się z każdym odcinkiem i wchodząca na nowy szczebel po prostu mnie wgniotła w fotel. Jeszcze nigdy nie miałam takich odczuć co do związków w anime. Wszystkie opierały się na schemacie " poznajemy się, ktoś się zakochuje, problemy, więcej problemów, pocałunek i happy end” w mniej lub bardziej efektowny sposób. Tu wszystko zaczęło się od początku. To było coś nowego, co mnie pozytywnie zaskoczyło. Jednak dlaczego tak wychwalam Katanagatari, skoro na samym początku napisałam, że go również nienawidzę? Otóż za 3 rzeczy:
 kliknij: ukryte  1. Za śmierć Togame. Wiem, że to było koniecznością do dalszego rozwoju akcji, jednak coś mnie wtedy chwyciło i od razu nasunęło mi się pytanie " Kur*a, dlaczego ona!?”
2. Za księżniczkę Hiteki. Ta zołza tak mnie wkurzała, że miałam ochotę przewijać sceny, w których była. To jednak dowodzi, jak dobrze zostały skonstruowane postacie, że aż chciałoby się takiej przypierdzielić.
3. Za koniec. Ta scena po napisach końcowych była dla mnie zbędna. Wolałabym, gdyby wszyscy w tym pałacu szoguna umarli i żeby Shichika mógł znowu spotkać się z Togame po drugiej stronie. Przecież wiadome było, że po tym jak zmarła, już nigdy nie będzie taki szczęśliwy! Nie trzeba było tego przeciągać z księżniczką Hiteki.
Grafika to dla mnie perła wśród innych produkcji. Oryginalna, dopracowana i płynna. Niekonwencjonalna, za co duży plus. Również muzyka mile mnie zaskoczyła, lubię tradycyjne brzmienia, a sposób przedstawienia ich w tej produkcji przerósł moje najśmielsze oczekiwania. Kłaniam się autorom anime, muzyki i grafiki.
Daję ocenę 9/10 przez aspekty wymienione powyżej. Naprawdę godne polecenia anime dla ambitniejszych widzów.

Mam to zamiar obejrzeć i… zauważyłam, że tytuł jest bardzo podobny do „Toki wo kakeru shojo”, które opowiada o dziewczynie skaczącej przez czas… Obejrzę, zobaczę…

Mi anime bardzo przypadło do gustu i pod niektórymi aspektami nie zgadzam się z recenzantem. Fabuły nie było, to fakt, ale żeby ocenić grafikę na 5/10 i muzykę (!) na 4/10? To dla mnie przesada. Ocena jest subiektywna, nie patrzy na plusy serii tylko zażarcie skupia się na minusach. Grafika była bardzo dopracowana, piękne tła, wygląd bohaterek (i o dziwo bohaterów) miło się oglądało. Niektórym muzyka mogła nie przypaść do gustu i rozumiem to ale wystarczy posłuchać utworów innych źle oceninonych anime i ta tutaj wypada przyzwoicie i miło się jej słucha. Nie powiem, za dużo było tu moe i tsundere i happy­‑stupid­‑girl ale komedia z tego dobra. Schemtaów też tutaj nie brakowało ale ciekawe przypadłości postaci je przysłaniały. Oceniam na 7/10 i jest to (według mnie) dobra ocena.

Świetne. Nie mam innego słowa. Nigdy nie przepadałam za horrorami z dziwnym, melancholijnym klimatem ale ta seria to zupełnie inna liga. Kreska przepiękna, idealna wręcz. Mój gust, dopracowane oczy, włosy wydające się sztywne, a jednak swobodnie powiewające na wietrze i oczywiście dopracowanie przedmiotów martwych. Fabuła bardzo mnie wciągnęła, wszystko skupiało się na głównym wątku, nie było tych pobocznych chłamów. Oceniam serię na 9/10 gdyż jako jedna z niewielu z tego gatunku przypadła mi do gustu. Wielki plus za grafikę i fabułę.

Jeśli ktoś nie oglądał do końca lub nie był spostrzegawczy to nie wiedział dlaczego Miina miała to zdjęcie.  kliknij: ukryte  Otóż, moi kochani, na samym końcu (jednak przed endingiem) Maiku powiedział Miinie, że też byłą z nimi w tamtym czasie. Ona mu odpowiedziała, że chyba byłą na popołudniowej drzemce. Z tej rozmowy można się domyśleć, że Miina też jest ich siostrą i domniemane bliźniaki stają się trojaczkami. Jak ktoś mi nie wierzy wystarczy przewinąć dwunasty odcinek i pod koniec można zobaczyć całą prawdę.
Anime średnie, nie umywa się do Onegai Teacher, więc daję mu ocenę 5.

Miło się oglądało, nie powiem, jednak po zakończeniu czułam niedosyt, tak wielki, ze gdybym spotkała twórców to bym ich zeżarła. Mi nie przeszkadzają klimaty shoujo i oczy na pół twarzy (w zależności jak wielka twarz) i chciałbym doczekać kontynuacji tejże produkcji. I tak zwaliły mnie z nóg słodkie, nałożone na tło latające „sześcianiki” i kwiatki moe. Dosyć przesłodzone ale jak już mówiłam, wybredna nie jestem i nie przeszkadza mi to. Miło się oglądało, obejrzenie nie jest stratą.

Bardzo miło mi się oglądało to anime. Kreska przypadła mi do gustu, choć momentami widać było jak na dłoni wyłażące z ekranu piksele. Fabuły prawie nie było, ale sam pomysł mnie zaciekawił. Muzyka jak najbardziej mi się podobała, w mim guście. Chciałabym, by kontynuowano tą serię, bo, jak już wielu pode mną napisało, miałam uczucie niedosytu.

Anime nawet do zniesienia. Nie zrobiło na mnie dużego wrażenia, tak seria „obejrzyj i zapomnij” według mnie. Lub „odmóżdżacz”. Fanserwis był naprawdę przesadzony, momentami przewijałam. Grafika nawet ładnie się prezentowała, jak również oprawa muzyczna. Szczególnie przypadł mi do gustu opening tegoż anime, gdyż mocne brzmienia ciekawie kontrastują z dziewczęcym głosem. Oceniam ją na 6/10. Nie ma w niej nic szczególnego, nie przeciętna ale nie wywarła na mnie wielkiego wrażenia. Komu mogę polecić? Ludzoim, którzy chcą odpocząć po cięższej serii, maniakom lolitek i fanserwisu oraz „człowiekom” lubujących w zakręconych historiach.

Nie rozumiem was trochę. Nie oglądałam ani „Onagai Twins” ani „Onegai Teacher” i się z tego cieszę. Mnie to anime pod wieloma względami zadowoliło, ba! nawet zaskoczyło. Kreska od początku przypadła mi do gustu, bardzo podobna do tej z Ano Hi Mita Hana o Namae wo Bokutachi wa Mada Shiranai, bardziej dopracowana, z większą ilością cieni. Tła jak zwykle powaliły mnie na kolana. Szczegółowo, stonowane w raczej jasnych barwach, bardzo dokładne, tak jak lubię. Fabuła prosta, nie ma się w czym zagłębiać, ale jakaś jest. Mi osobiście bardzo się podobała szczególnie, kiedy kliknij: ukryte  pod koniec bodajże 9 odcinka Ichika wyznała miłość no… Kurde zapomniałam imienia! Ale wracając do tematu nieczęsto zdarza się w tego typu anime by w środku serii ktoś wyznał komuś miłość i na dodatek był z nim! Bohaterowie… Najbardziej lubiłam Mio i Tetsurou, to ich relacje ciekawiły mnie niezmiernie. Każdy miał jakiś charakter, można było go odróżnić od innych ale… Nie czułam głębszych więzi między mną, a bohaterami. Muzyka mi się nie podobała, każdy ma swój gust.
Jestem zadowolona po obejrzeniu tej produkcji, nie czuję niedosytu. Dopiero teraz wezmę się za Onegai Teacher i zobaczę, które anime lepiej się prezentuje.

O boże… Ja już naprawdę nie mam co napisać w tym komentarzu… DNO, CHAŁA, DZIADOSTWO, DEBILIZM, IRRACJONALNE ANIME!!! Tyle w temacie. Nie oglądać!

Zgadzam się z TheMooN i Moshi. Większej chały to ja w swoim krótkim życiu nie widziałam…Za takie dziadostwo powinni linczować! Muzyka z koziej dupy wzięta, nie wierzę, że robił ją jakiś artysta, który chociaż trochę zasłynął w świecie muzyki.  kliknij: ukryte  A ta przeróbka Bacha… Litości. Żaden z bohaterów nie przypadł mi tu do gustu, żadnego również nie zapamiętałam dobrze.  kliknij: ukryte  Zabijanie poprzez przesyłanie fal dźwiękowych do umysłu… Lubię lekką psychozę w anime i wątki gdzie ktoś ginie oryginalną śmiercią ale to był szczyt szczytów. Prawie jak Guitar Hero z funkcją śmierci. Nie ma co więcej pisać na temat tego anime ( jeśli tak można nazwać ten, ten,ten… już nie powiem). Grafika przeciętna, niczym mnie nie „powaliła”, tła też widziałam lepsze. Naprawdę się cieszę, że jest przycisk przewijania w odtwarzaczach, bo bym wykitowała przed ekranem.

NIE OGLĄDAĆ!!! SZCZEGÓLNIE PO LEPSZYCH PRODUKCJACH!!! (w sumie o gorszej nie ma)

Nie psujcie sobie humoru i nie traćcie czasu…

Hmmm…Co by tu powiedzieć…O! Mam takie dwa słowa idealnie obrazujące wszystkie aspekty tegoż anime… TOTALNE DNO.

Serię oglądałam dawno, więc mogę nie pamiętać wszystkich szczególików dotyczących fabuły, postaci jak i wrażenia wizualnego. Odcinki… nie powiem, były ciekawe, ani razu nie przewinęłam jednak NIC, a NIC nie nawiązywały do wydarzeń z pierwszej serii. Wyssane z palca, jak to trafnie określił któryś z komentatorów. Jednak recenzja nie była obiektywna pod niektórymi względami: Recenzant w ogóle nie napisał o dopracowanych postaciach i ich mimice. Nie mówię tu o 3 nowych postaciach, które nie wiedzą co to uczucia ale o dawnych bohaterach. Lip sync też nie leży i kwiczy jak w niektórych anime tylko dokładnie widać jakie słowa wypowiadają postacie. Końcowe odcinki miło mnie zaskoczyły wartką akcją i dynamiką, jednak koniec…Ehhh. Nie powiem, że był zły ale przesadzony. Twórcy chcieli stworzyć „wielki finał, który zadowoli wszystkich”, ale im nie wyszło.  kliknij: ukryte  Ciel demonem? Porypało ich do reszty,że tak się wyrażę? Ale nie ma co płakać nad rozlanym mlekiem. Moja ocena to 6/10 głównie za piękną muzykę, dopracowane projekty postaci i Grella(chociaż świerzbiło mnie pojechać do Japonii i przyłożyć twórcom za to, że zrobili z niego takiego fan­‑boy Sebastiana). Polecam tylko WIELKIM fanom serii i oczywiście fan­‑girls Sebastiana, bo akurat jego tutaj nie zabraknie.
 kliknij: ukryte