Tanuki-Anime

Wszystko ok, tylko dlaczego te bohaterki, dorosłe już kobiety zachowują się jak gimnazjalistki? XD

Em, nie bardzo rozumiem, co było „nie tak” w tej dziewczynie? Co w tym dziwnego, ze komuś śni się ten sam sen codziennie? Co w tym dziwnego, ze śni się melodia? Myślę, ze to nieco romantyczne, sen, który pokazuje przyszły los. Niby z której strony ta dziewczyna jest „psychiczna”? Jeśli jacyś ludzie nie mogli zrozumieć jej mistycznej strony to ich problem. Zresztą nie wydaje mi się to wcale takie mistyczne.

W ogóle, ktoś się zastanawiał nad metaforą tego snu?  kliknij: ukryte  To jakiś zupełny bullshit dla mnie, ale lekcje polskiego nauczyły mnie, ze nic nie jest bullshitem. Dla mnie po prostu ten chłopiec w śnie, to ten którego miała spotkać ta dziewczyna. Są sobie przeznaczeni i moze te inne dziwne rzeczy, które się tam dzieją, to ich przeszłość/przyszłe losy. I to nie znaczy, ze ten chłopiec musiał koniecznie śnić ten sam sen, co ona – tu wkroczylibyśmy juz w fantastykę, wystarczyło, by ją zaakceptował i zrozumiał.

Obejrzałam. Nie sądzę, bym za tydzień pamiętała, o czym to było, bowiem nic nie wywarło na mnie większego wrazenia. Zadnego poruszającego czy ciekawego momentu. Ogólnie film polega na tym, ze mamy chłopca i dziewczynkę. Dziewczynka chce naprawić świat, ale chłopiec ją powstrzymuje i wszystko wraca do punktu startowego. Koniec. Oczywiście mozecie mi zarzucać, ze nie zrozumiałam końcówki, ze pomijam prawdziwe znaczenie tego filmu, ale to wszystko było bezsensowne.

To tak jakbym wam opowiedziała historię o dziecku, które ma ojca pijaka. Męzczyzna chodzi na terapię od wielu lat, ale mu nie pomaga. Dziecko widzi, ze jego matka cierpi z tego powodu, więc postanawia dla jej dobra zabić swojego ojca. Robi się bardzo niebezpiecznie, ale matka wyjaśnia mu, ze czyni źle. Chłopiec się nawraca i wszystko znowu jest jak dawniej. Ojciec pije, matka cierpi. Ale przeciez ta terapia mu pomoze. Albo inna sytuacja. Mamy dziecko, które pierwszy raz idzie do szkoły, ale mu się to nie podoba. Postanawia więc zniszczyć to miejsce, aby inne dzieci nie musiały cierpieć. Ale parę osób go przekonuje, ze szkoła jest fajna. Nasze dziecko zgadza się z nimi i porzuca swój plan destrukcji.

Tak, wiem, ze te przykłady to jedna wielka generalizacja i nie do końca odzwierciedlają film, który ma wiele innych motywów, jak zaufanie, poświęcenie, trudne wybory, ale nie oszukujmy się, główna fabuła jest słaba. (mimo genialnie przedstawionego świata).

Chcecie wiedzieć o czym jest to anime? W takim razie obejrzyjcie sobie drugi odcinek. Pierwszy jest tylko takim wstępem, aby zachęcić i zaciekawić widza, ale niestety…Przez całe 15 odcinków anime będzie wyglądało tak samo. W sensie te same schematy, te same kwestie bohaterów. Zmieniają się jedynie okoliczności. w trakcie serii poznajemy takze szczegółowo historie Rachel i Zacka, które jednak są dość ciekawe.

Teraz powinnam was ostrzec, ze anime pokazuje sporo antychrześcijańskich i okultystycznych motywów oraz spaczone postrzeganie Boga. Jeśli wam to nie przeszkadza – proszę bardzo.

Teraz napiszę co nieco o Rachel i Zacku.
 kliknij: ukryte  Cóz, ich relacja była poniekąd dziwna. Niemal martwa dziewczynka i socjopatyczny morderca. Mimo to oboje wzbudzają litość – ich niecodzienne zachowanie bierze się bowiem z traumatycznych przezyć. Oboje są całkowicie zniszczeni, jednak miałam nadzieję, ze dzięki ich relacji, obojgu im uda się wrócić do zmysłów – Zack odnajdzie w końcu miłość, dzięki której nie będzie potrzebował juz przelewać krwi, a Rachel nowy sens zycia, który pokazuje, ze jednak nie wszystko trzeba mieć na własność. Nie wiem czy tak się stało, bo zakończenie zostawia otwartą
furtkę i mozna to interpretować na wiele sposobów.

Watashi ga Motenai to dość ciekawa pozycja przedstawiająca w komicznym charakterze tragedię dziewczyny dotkniętej fobią społeczną. Jednakowoż spodziewałam się większego dramatu, uwypuklenia jej cierpienia i potwornej samotności, jaką przeżywała. Sądziłam, że anime rozkręci się z początkowych odcinków, ale ono przez cały czas trzymało ten sam, komediowy poziom, co po pewnym czasie wydało mi się dość nudne. Seria nie ma takiego potencjału, by wzruszyć widza do łez, nawet jeśli przeżywa on coś podobnego lub bardzo współczuje głównej bohaterce, co odbieram za minus. Niemniej jest to bardzo dobre anime, w którym wiele osób może się zindentyfikować i znaleźć cząstę siebie.

Nie rozumiem tego.  kliknij: ukryte  Sonozaki cały czas mówiła do Katsuhiry, że wierzy w to, że on odnajdzie swój ból, czy coś takiego, a okazało się, że Sonozaki cały czas trzymała z własnej niewymuszonej woli ten ból Katsuhiry. To niby jakim cudem on miał odzyskać ten ból, skoro niebieskowłosa mu go zabrała? I zabrała go też tym innym dzieciom, które stały się warzywkami..Nie żeby coś, ale zamieniając ludzi w istoty bez uczuć, nie sprawi, że ona będzie mieć z nimi jakieś super więzi i nie będzie samotna. Co za pokręcony tok myślenia..Sam system dzielenia bólu wydaje mi się za to dość logiczny i w swej naturalnej formie jak dla mnie mógłby być wprowadzony choćby w tym mieście. Sonozaki zresztą była szczęśliwa w ośroku, w którym była połączona z dziećmi. Na uja ona zabrała im ten ból, którym byli połączeni? Mogli uświadomić tę dziewczynkę, że robi niewłaściwie..Potem sama końcówka jakaś dziwna. Nagle naszej niebieskowłosej Nori­‑chan totalnie odbiło i chciała przejąć ból całego miasta, a potem dała się przekonać zupełnie nieprzekonywującym wołaniem jej przyjaciół 'nie rób tego! oddaj ból'. Ich argumenty nie miały podstaw, bo rzeczywiście byli zdolni zaprzyjaźnić się i mówić o swoich uczuciach tylko dzięki temu systemowi Kiznaiverów. Gdyby nie zostali wybrani, nadal prowadziliby nędzne życia bez przyjaciół i z problemami głeboko w sercu. Naprawdę, mówienie o uczuciach i słuchanie drugiej osoby to nie są łatwe rzeczy..Niektórych problemów nie da się zrozumieć bez przeżycia ich choćby nie wiem jak się starało i stawało na głowie. Inna kwestia, która mnie zastanawiała, to czy będąc połączonym tym systemem można umrzeć..W końcu Katsuhira skoczył z mostu, a mu się nic nie stało…Gdyby tak ten system objął wszystkich ludzi to czy odczuwalibyśmy ból mocniej niż zwykle, czy może byłby tak rozłożony, że by się prawie nic nie czuło? (To byłoby dla mnie np. uciążliwe czuć ból jakichś ludzi co minutę, chociaż próbuję się relaksować, oglądając anime)

Ja tu widzę 3 wątki w tym anime.
-wątek głównego bohatera (dramat związany z jego życiem i bliskimu mu osobami – 1 sezon głównie)
-wątek trzech sióstr(spokojny, miły, radosny klimat. W 2 sezonie zacznie się coś dziać dopiero)
-wątek szogi(pokazanie jak oni w to grają, problemy graczy szogi itp.)

Heh, nie będę ukrywać, że dla mnie to wątek szogi był najnudniejszy xD Ale ludzie, jak przetrwacie 1 sezon, obejrzyjcie też 2, polecam xD Ogólnie polecam każdemu, kto lubi okruchy życia i dramaty.

 kliknij: ukryte  A tak a propo, co się stało z siostrą Reia? W 1 sezonie ostatnio jak się pojawiła to w towarzystwie Gotou i do końca 2 sezonu słuch o niej zaginął. Humph…

Fabuła oczywiście nastawiona jest na romans, okruchy życia i dramaty, ale ja tak w połowie serii sobie pomyślałam, że to troszkę dziwne, że ten świat, w którym oni żyją, jest taki zwyczajny, a perscomy wykorzystuje się po to, by je kochać…A przecież jacyś wielcy ludzie mogliby potworzyć mega silne perscomy ze stali, które dzień w dzień(z małą przerwą na sen) harowaliby w jakichś wielkich korporacjach, będąc tanią siłą roboczą(w którą trzeba jedynie zainwestować, jak w przemysł high tech). Ja aż się dziwie, że ludzie tam nadal mają prace w jakichś barach, szkołach..przecież to wszystko mogłyby ogarnąć perscomy(które są tak popularne, że niemal każdy takiego ma i na takiego go stać). No powiedzcie, co jest bardziej opłacalne? Mieć pracownika, któremu płaci się 2k miesięcznie, a nie daj Boże może zażądać urlopu lub przejdzie na chorobowe czy może perscoma, na którego da się 20 tysiący złotych(i czasami wyśle do naprawy lub podłączy do prądu). W takim wypadku po roku odzyskamy kasę włożoną w persoma i od teraz już czysty zysk..Moim zdaniem, w świecie pełnym zatomatyzowanych i logicznie „myślących” robotów, rola przeciętnego, szarego człowieka powinna polegać jedynie na leżeniu na kanapie.

Przecudne anime, toczy się powoli i beztrosko jak stary parowóz, którego kierowca znany jest ze swego lekceważącego podejścia do pracy. Dzięki jednak temu, że się nie spieszy, można oglądać cudne widoki, na które nie zwróciło by się w ogóle uwagi. Przyjaźń protagonistek napełnia serduszka przyjemnym ciepłem i radością, a sceny z nurkowania i oceanicznego spokoju napawają zachwytem! ^^

 kliknij: ukryte  Prawdę mówiąc Pikari i Teki to dość dziwna para. Pierwsze odcinki naprawdę bardzo mi się spodobały z jednej prostej przyczyny – jestem dość podobna do Teki, tak jak ona mam problemy w nawiązywaniu przyjaźni i marzę o kimś takim jak Pikari. Co by tu ukrywać, Pikari naprawdę jest dość dziwna i specyficzna, ale przynajmniej łatwo nawiązuje relacje z ludźmi i jest dość towarzyska. Z początku więc dziwiłam się, dlaczego ktoś taki jak Pikari nie ma przyjaciół z gimnazjum i podstawówki? Na szczęście wyjaśniło się pod koniec – ludziom też przeszkadzał ten jej wysublimowany charakter i radość płynąca z drobnych rzeczy. Teraz więc rozumiem, dlaczego Pikari osaczyła biedną Teki i dlaczego obie pokochały się od pierwszego wejrzenia – wzajemnie się potrzebowały i uzupełniały. Pikari znalazła sobie szczeniaczka, który był na jej wyłączność, a Teki znalazła przyjaciółkę, która ją ocaliła od samotności i smutku. Niemniej jednak, o ile pierwsze odcinki ich zaprzyjaźniania( a zrobiły to wyjątkowo szybko) były poruszające, to kolejne były już odrobinkę nudne. Moim zdaniem bardziej przejmujące to by wszystko było, i być może na koniec uroniłabym wiele łez, gdyby na początku zamiast sielanki, przedstawiona była samotna Teki i niezrozumiała Pikari i one powolutku by się zaprzyjaźniały, by na końcu wyznać sobie jak bardzo są wdzięczne i szczęśliwe za spotkanie. Tymczasem co drugi odcinek Teki i Pikari się sobie zwierzały jak bardzo się kochają, więc można było się przyzwyczaić po prostu…No a co do ich nauczycielki­‑genialna kobieta. Co do bliżniaków­‑no już mniej genialni, ale przecież jakoś trza zawsze wypełnić luki xD

Jeśli ktoś lubi dramaty to polecam z całego serduszka. Nie zrażajcie się początkowymi odcinkami, bo potem się rozkręci, ani głosem Aoi, bo da się przyzwyczaić. To piękna seria, przy której można uronić wiele łez.

 kliknij: ukryte  A więc czas na krytykę. Wydaje mi się, że seria była zbyt krótka. 13 to dobra ilość odcinków, ale w tym wypadku niezbyt wystarczająca. W tym czasie można by dokładnie przedstawić ten główny, romantyczny motyw z Nanaką, o ile oczywiście byłby jedynym w serii i jeszcze dodać jakiś jeden, by nie było nudno, np. ten z Hoshino. Ale dorzucili do tego jeszcze trzy kolejne, które nie były wcale banalne. Jest ich za duzo, naprawde, przez co nie moga byc one dokladnie pokazane. Polubiłam na przykład tę srebnowłosą dziewczynkę Hinako. Ale po wizycie w wesołym miasteczku już jej nie zobaczyliśmy na ekranie. Troszke mi było przykro, bo chciałabym się dowiedzieć jak tam z jej relacjami z rówieśnikami, ojcem, matką. Wszystko wydaje mi się, że było potraktowane po macoszemu. Najpierw mamy przedstawienie bohaterów, a potem ukazanie ich dramatów. Nie twierdzę, że fabuła powinna być jakoś rozwlekana, nikt chyba tego nie lubi, no ale za dużo tego na raz, zwłaszcza, że bohaterowie są do polubienia(no może oprócz Aoi xd)i zasługiwaliby na większą personalizację.

Warto było wymęczyć tyle odcinków dla samego Orgination, jest to coś wspaniałego, ryczałam przez cała serię.

Emm, nie żeby coś, ale co wy macie do kreski? xD Ja po obejrzeniu wcześniej paru starszych nieco anime aż się ucieszyłam jak ją zobaczyłam xD

Wspaniałe anime, cudowna grafika, piękne przejścia pomiędzy 2D a 3D (To pierwszy raz gdy widziałam coś takiego w anime i jestem zachwycona). Piękne główne bohaterki (a to przecież najważniejsze). Fabuła bardzo spójna i logiczna ( a przynajmniej nie trzeba cofać filmu co pare sekund, by zrozumieć akcję, jak to czasami mi się zdarzało). Polecam, niesamowite anime, klimat który zapiera w piersiach.

W ogóle ciekawy język programowania etml, skądś to chyba kojarzę xDDD

 kliknij: ukryte  Co prawda, pisałam, że fabuła logiczna, ale ja taki nieogar jestem, że no cóż.
1. Cały czas mówiono, że Japonia przepełniona jest samą życzliwością, że wszyscy są tacy sami i w ogóle, a przecież nie było wprowadzone jeszcze Harmony i niektóre osoby wyłamywały się z z szeregu, jak chociażby te główne bohaterki czy inni, którzy się zabili. Skoro podejmowali takie decyzje, to dlaczego nadal wszyscy byli życzliwi? Ten system nie ograniczał ich wolności i samoistnie nie eliminował niepodporządkowanych osobników, dlaczego więc nie było osób, które są np. agresywne i lubią patrzeć na cierpienie innych? Przecież po tym komunikacie, ludzie zaczęli zarówno zabijać siebie, jak i innych.
2. Nie do końca zrozumiałam kwestię związaną z ojcem tej czerwonowłosej i tą białowłosą. Białowłosa umarła, ale jednak nie umarła i zabrał ją do siebie ojciec tej drugiej. Co się jednak po tym stało? Ona uciekła? Założyła własną organizacje? Pokłócili się o to Harmony? I do której z tych organizacji należała ta poważna kobieta i kilka latających głów, ojca czy dziewczyny?
3. Końcówka, ta czerwonowłosa zabiła tą białowłosą, tak, czy coś pokręciłam? I potem na świecie wprowadzono w końcu to Harmony czy nie?

O Boshe, po tym punkcie 1) śmiechłam tak mocno, że prawie z krzesłą spadłam xD Zgadzam się z Tobą, pozdro xD

Niezwykłe anime, wiele poruszających wątków, dramatyczny klimat. Nie zazna tu się przesadnej komedii ani ogłupiających scen, a jedynie bardzo przykre, życiowe sytuacje. No może nie AŻ tak bardzo życiowe, ale dzięki temu są jeszcze ciekawsze. Ponury klimat przeplata się paroma lżejszymi odcinkami, dzięki czemu oglądanie jest jeszcze przyjemniejsze i po dużej dawce emocjii można odsapnąć. Polecam każdemu, kto lubi psychologiczne i dramatyczne anime.  kliknij: ukryte  No to teraz moje wąty dotyczące ;Fumiko ;. 1. To przeczy logice, by w ciągu 3 lat włosy urosły aż tyle.
Sięgały jej zaledwie za ramiona, a urosły do ud? 2. Jakim cudem ona była tak niska, skoro fizycznie miała 17­‑18 lat, a jej rodzice byli wyjątkowo wysocy? Już jako dziecko powinna być wysoka, ale rozumiem, że mogła mieć jakieś zaburzenia wzrostu czy coś (chociażby przez to dzieciństwo). W takim więc razie, dlaczego ona WCIĄŻ rosła? (tak mówiła ta pocztowa blondynka) No błagam, dziewczęta w tym wieku nie rosną, nawet w 2 gimnazjum to już cud. 3. Jakim cudem ona, będąc psychicznie na poziomie 2 gimnazjum, poszła do 2 liceum? Czy nie powinna powtarzać swojej klasy w gimnazjum? Co prawda ja się nie znam na tym, jak to wygląda prawnie i w ogóle, ale jakby mnie z 2 gim przetransportowano do 2 lo, to nawet uczac sie dziennie po 10 godzin nie sądzę, bym zdała do następnej klasy (szczegolnie z przedmiotow scislych, w ktorych wykorzystuje sie i nowo poznane rzeczy, i te ktore byly wczesniej).

Ryszalam przez pol serii

Nie rozumiem, dlaczego to jest josei? Z pewnością mogłabym to polecić wielu dziewczynkom z podstawówki…Jest piękne, ciekawe i wzruszające.

Czy tylko mnie dziwiło to, że ta dziewczyna za każdym razem, gdy upadała – ''wychodziła z ciała'', to jej to ciało tak sobie normalnie upadało i zasypiało? No błagam, jak się mdleje to nawet sobie czaszkę można rozbić zbyt silnym upadkiem, a ona nawet nie wiedziała, kiedy będzie spadać. W ogóle przy tak dużej ilości zemdleń (bo co to innego mogło być dla normalnych ludzi?) to rodzice powinni przebadać ją wielokrotnie i z domu nie wypuszczać… kliknij: ukryte  ta matka tak się martwiła, jak szła na festyn do świątyni, a ona ciągle była albo z tymi bogami albo zemdlona…

 kliknij: ukryte  Nie rozumiem też, dlaczego Yato był nazywany ciągle nierobem, przez tą dziewczynę i chłopca, skoro on się aż rwał do pracy, tyle że miał mało zleceń i brał tylko 5 jenów…

Bez sensu po prostu. Niech mi ktoś powie czy w tym jest sens? Całe anime jest bardzo piękne, ale ta końcówka…. kliknij: ukryte  Gdy ten chłopak dotarł do tego boga lasu i zostal uzdrowiony i potem opuścił ten las to nadal miał bliznę, ale wtedy ta kobieta chciała zdobyć głowę tego boga lasu, a nasz boahter oczywiście zawrócił, by pomóc księżniczce i w ogóle pojednać wszystkich.
No i wtedy ta kobieta strzeliła w tego boga lasu i łeb mu się odtrącił, a cała natura zaczęła umierać. Chciwi ludzie schowali ten łeb i z nim uciekali, a bóg chciał go odzyskać, więc siał śmierć i zniszczenie. No ale w końcu nasz bohater i księżniczka oddali łeb temu bogowi, cała natura się ożywiła i znikła blizna tego chłopca. Nie wiem, czy tylko mi się tak wydaje, no ale czy nie pokazuje to, że ten bóg w ogóle był niepotrzebny, skoro natura żyła i tak dalej? Może i potrafił leczyć istoty, lecz ludzie z tego przecież nie korzystali…Lub czy może jest tak,
że ten bóg powodował, że las był magiczny, a po jego śmierci stał się zwyczajny? To by miało w sumie sens, ale nie wiem czy tak było na prawdę. A kolejna sprawa to blizna tego chłopca.
No bo ten bóg mu jej nie uleczył i gdyby ludzie nie zabili tego boga, to do końca miałby tę bliznę i w końcu by umarł.. Bez sensu to jest jak dla mnie…Czy może było tak, że blizna znikła,
bo natura pogodziła się z ludźmi? To miałoby sens, ale w takim razie ofiara tego boga lasu była konieczna. Ten chłopiec powinien być wdzięczny ludziom, że chcieli zabić tego boga xd Okeeej, pisząc moje tu wątpliwości, doszłam do wniosku, że one jednak miały sens, tylko ich nie zrozumiałam z początku, to naprawdę piękny film i ma naprawdę piękne przesłanie!

Pierwsze odcinki były niesamowite, ale z każdym kolejnym seria robiła się coraz nudniejsza. Na początku to rodzeństwo naprawdę wydawało się genialne i bardzo mi imponowało, ale nie podobały mi się niektóre gry. Były bezsensu, nawet ktoś bardzo bardzo inteligentny nie może przewidywać ruchów, odkrywać wszystko i znać myśli drugiej osoby nawet w grze, którą widzi po raz pierwszy w życiu.

Co za różnica. Lepiej obejrzeć to, co wyszło pierwsze…

Tyle osób pisze tu o błedach logicznych, ale mimo wszystko anime zostało wyłożone prostym językiem, wszystkiego w miare się dowiadujemy i akcja dzieje się spokojnie, ja np. nie musiałam, co 5 minut łapać się za głowę i przewijać odcinek, by zrozumieć fabułę. Mimo, że jest parę błędów, to co z tego? Bynajmniej nie psuje to klimatu serii i jak dla mnie nie ma wcale znaczenia. A zakonczenie bylo piekne…

Moja recenzja zawiera spojlery i ocenia serię w całości.  kliknij: ukryte  To było naprawdę, naprawdę wspaniałe anime, lecz pomimo wielu cech wspólnych (chociażby idea walk karcianych), zasadniczo różni się od poprzedniego sezonu. Po pierwsze ta seria nie jest nastawiona na happy end, w którym skrócone zostaną cierpienia tych, którzy są wciągnieci w walkę i ta przerażająca karcianka w końcu się skończy (jak to było w poprzedniej serii, gdzie Rūko starała się wszystkich uratować). Tu akcja toczy się głownie obok dwóch byłych przyjaciółek, a Wixoss jest jakby tłem, co potwierdza, że na końcu serii, gra nadal się toczy. Wixoss dosadnie zaważyło na ich przyjaźni. Gdyby tylko nie dostały tych kart, normalnie mogłyby się spotkać i odnowić swoją przyjaźń. To mnie właśnie wkurzało w tych kartach, że nie są żadną szansą czy łaską (jak w poprzedniej serii), a przekleństwem i zgubą już z założenia. No błagam, dostaje się na początku tylko 1 monetę, zawalczy z kimś lepiej doświadczonym i już po tobie, mogliby dać na początek chociaż 2 monety, żeby mieć jakaś szansę… Co do tych kart, to od początku byłam ciekawa, co wymyślą i czy będzie jakiś haczyk. Ale nie było. Tak jak mówiły Lrig, po przegranej się znika (dosłownie), choć sądziłam z początku, że się po prostu umiera, dlatego ta gra wydała mi się jeszcze straszniejsza, a po wygranej można coś zrobić z swoimi wspomnieniami lub nie, i gra się kończy, żadna łaska…Przypomina to trochę pasożyta. Nie no, w sumie niektórzy mają powody, by zmienić swoje wspomnienia, ale po co? To i tak nic im nie da, co potwierdza np. przykład Chii lub tej w okularach (nie mam głowy do imion xd). Rozumiem jakby ktoś chciał np. wymazać wspomnienie gwałtu, no ale za taką cenę…Co do dwóch głownych bohaterek, to od początku czekałam aż się spotkają i gdy nagle do tego doszło, to ta Chii coś sobie ubzdurała w głowie i klops..W sumie już od 1 odcinka było wiadomo, że się spotkają, a potem, że się zaprzyjaźnią, nie mogłoby być inaczej, bo to w gruncie rzeczy głowny temat serii. Ale naprawdę dziwi mnie to, że pod koniec Chii nie chciała dalej walczyć i pozwoliła, by jej wspomnienia znikły, a Suzu się na to zgodziła. Przecież skoro Suzu tak walczyła, by zachować wspomnienia, dlaczego Chii tego nie zrobiła? Jak mogła chcieć zapomnieć?..Ciekawa też byłam siostry tego blondyna, bo on cały czas mówił, że zginęła przez Wixoss, ale co się z nią tak właściwie stało? Ta Lrig w jej ciele nie wróciła do domu? Zabiła się czy co? A może nadal z nim mieszka, ale jest kimś innym? Szkoda, że tego nie powiedzieli.. Ciekawi mnie też, dlaczego Suzu na samym końcu gadała tylko z Chii i to z nią się zaprzyjaźniała, a zapomniała o tej w okularach? Znaczy nie wiem, czy zapomniała, ale nie pokazano ich ani razu razem, choć były zbliżenią na tę blondynkę. To dziwne, w końcu przedtem Suzu się tak o nią martwiła, przynosiła jej przysmaki… a potem ją zostawiła, bo zyskała Chii…

Hehehehe, jeśli lubicie takie postacie jak ten ''szalony naukowiec'' to w porządku, ale patrząc przykładem na pierwsze odcinki, to ja się dziwie, że nikt nie wysłał go do psychiatry. Gdyby ten typek zaczął gadać mu o tych wymysłach, bredniach i teoriach spiskowych, to odrazu wysłanoby go do jakiegoś zamkniętego zakładu (może znalazłby koleżków, z którymi dzieliłby się swoimi obsesjami na temat agencji) Kij z tym, że potem to co gada okazuje się prawdą, nie każdego interesują takie rzeczy.

Genialne anime. Bardzo mi sie podobalo. Ten dramatyzm i szare zycie. Ale do jasne ciasnej to, ze anime jest stare nie znaczy by ucinac odcinki. Czemu wszedzie sa tylko do 13, jak w wikipedii pisze, ze bylo ich 26? to nie mozliwe by konczylo sie na 13 odcinku, bo co wtedy jest? Ta dziewczyna na rowerze po srodku ulicy? Smieszne. Czuc po tym niedosyt. Nie wiadmo jak to sie konczy ;/