Tanuki-Anime

Według mnie czasami warto obejrzeć takie badziewia, aby w pewnym sensie urozmaicić sobie listę obejrzanych tytułów. Bez wątpienia będzie to zmarnowany czas, bo nie wierzę, że do końca seria zaskoczy mnie czymś pozytywnym. W sumie troszkę szkoda, bo o dziwo początek mi się nawet podobał i nie sądziłem, że zleci to do tak tragicznego poziomu. Ludzie powinni czasami obejrzeć takie produkcje, żeby z troszkę większym szacunkiem podchodzić do innych lepszych, ale niekoniecznie dobrych tworów. Urozmaici to ich bagaż doświadczeń oraz rozszerzy postrzeganie tego co faktycznie jest dobre, średnie i słabe. W skrócie nie będzie chociażby bezsensownych jedynek i dziesiątek.

Nadrobiłem zaległości i muszę przyznać, że częstymi momentami to zakrawa o wizualne arcydzieło. Pytanie tylko ile zdrowia i żyć to pochłonęło.

Sulpice9 to według mnie zdecydowanie najbardziej przystępny recenzent na tanuki dla pospolitego czytelnika wortalu. Nieskomplikowanie, ale za to treściwie, jak najbardziej przystępnie i ciekawie opisuje serię oraz swoje wrażenia po jej obejrzeniu. Czytam już którąś z kolei recenzję z pod jego łapki (specjalnie do tytułów, których nie widziałem) i za każdym razem zachęca mnie ona do obejrzenia tytułu, nawet jak podchodzi do niej krytycznie. Ja gościa polecam.

Ogólnie mi się podobało, lecz według mnie ostatnie dwa odcinki w pewnych kwestiach troszeczkę nie dowiozły. Poprzednie były zwyczajnie lepsze, zabawniejsze, bardziej emocjonalne. Widocznie miałem, tak jak wspominałem wcześniej zbyt wygórowane oczekiwania. Pierwowzoru też dokładnie nie znam (tylko pobieżne momenty), ale ludzie prawią, że końcówka zrobiona słabo, to im wierzę. Niemniej dalej cenię ten tytuł jak i stworzone uniwersum, gdyż jest to nadal całościowo jeden z najlepszych tytułów w swoim gatunku, co potwierdzają min. liczne wysokie oceny pierwowzoru. Jeszcze co do samego sezonu, to dla mnie opening jest warty zapamiętania, gdyż melodia jaka gra w tle idealnie wpada w mój gust.

Dodatkowo chciałbym dopytać o pewną rzecz. Widzimy na koniec jawne potwierdzenie kolejnego sezonu, co raczej dziwić nie powinno, natomiast czy były w przeszłości jakieś oficjalne informacje odnośnie tego czy twórcy chcą zekranizować całą nowelkę, czy po prostu na tą chwilę lecą na popularności jaką zdobyła ta seria? Wiem, że stworzyli odrębne studio na potrzeby tego projektu, ale nie przypominam sobie, żeby gdzieś były jakieś informacje o konkretnych planach na przyszłość odnośnie tej produkcji.

Seria ogólnie słaba. Jest od groma lepszych w tym gatunku i to pod każdym względem, ale jakoś nie mogę wyzbyć się uczucia, że serio przyjemnie mi się to momentami oglądało. O dziwo po ostatnim odcinku tytuł pozostawił u mnie pozytywne wrażenia, aż bym sięgnął z ciekawości po ciąg dalszy, bo polubiłem postaci. :D

Tylko wiesz, problem dla mnie w tym, że ja właśnie lubię z reguły postacie OP. Niestety nie mogę i chyba nie ma szans żebym się przekonał do Gojo. Nawet nie potrafię jednoznacznie stwierdzić co jest powodem, że tak go nie trawię. Być może charakter, ale pewny nie jestem. Zwyczajnie mnie bardzo irytuje, ale nie jest to chyba satysfakcjonująca odpowiedź/argument.

Odcinek 9 to jaki rozdział mangi? I w ogóle to chyba muszę obejrzeć w końcu film 0, bo z tego co widzę jest to niezbędne, a przynajmniej biorąc pod uwagę ten epiozd. Natomiast nie mogę się zgodzić, że ta seria wygląda świetnie. Jest bardzo dobrze, ale o wiele gorzej się to prezentuje niż to miało miejsce w pierwszym sezonie, a Gojo już na tyle zaczynał mnie irytować przez wzgląd na to jak wykreował go twórca pierwowzoru, że niezmiernie się cieszę  kliknij: ukryte  jego zapieczętowaniem. Szkoda, że nie wykitował, bo może w końcu miałki protagonista miałby się czym wykazać.

PS Szkoda zmiażdżonej roślinki.

Zamaskowano spoilery.

Mam nieodparte wrażenie, że trochę to zwalili. Może miałem zbyt wygórowane oczekiwania, ale wszystko działo się zbyt szybko, zbyt idealnie i bez jakiś większych emocji. Według mnie to chyba nawet najgorszy odcinek z dotychczasowych, a w marzeniach miał być najlepszym. :D

Ale muzyczka w endingu była fajna jak dobrze pamiętam. ;)
Chociaż to moje „ale” nie za bardzo pasuje, gdyż ja tak surowy dla tej pozycji nie byłem. Dałem mocne 6. :P

Nawet jeśli jest to traktowane jako ta gorsza część tego tytułu i w sumie po części sam tak uważam będąc już jakiś czas po lekturze komiksu, to nie zmienia to faktu, że i w mandze i tutaj bawię się tak samo znakomicie obserwując te sceny. Historia może nie idzie naprzód w ogóle, ale w zupełności rekompensuje to pogłębiająca się relacja postaci, ich zabawne oraz urocze interakcje i ogólny poziom komedii, bo tak, nawet jak znam wydarzenia z mangi, to nadal mam duży ubaw podczas oglądania ich poczynań na ekranie. Chyba muszę w końcu przestać subiektywnie rozgraniczać ten tytuł na dwie części, tą lepszą i gorszą, ponieważ z biegiem czasu uważam, że i ta „gorsza” część jest tej serii potrzebna. Poprawia po prostu nastrój i w pewnym stopniu rozwija postaci. A tak w skrócie to po prostu cenię Horimiyę. Ma specjalne miejsce u mnie i gdy tylko widzę ten tytuł, to za każdym razem wracają miłe wspomnienia i raczej się to nie zmieni. ;)

Pozwolę sobie zadać jedno pytanie, a raczej będzie to prośba. Pomylę się, to przeproszę. Mogłabyś znaleźć w moich komentarzach słowa, które zostały mi przez ciebie wciśnięte w usta? Mianowicie, znajdź gdzie napisałem, że „lubię Miyo”. Tylko serdecznie proszę nie pisać mi nic, co nie zawiera tych dwóch słów. Kibicować, bronić sensownej kreacji, to nie to samo. Tym razem o tym wspominam, bo znowu zostanie mi wytknięte, że wycinam sobie coś jak chce dla swoich tez. :D Jeśli nie znajdziesz, nie odpisuj. I tak, nie chcę się kłócić. Ty za to mnie obrażasz i pomawiasz twierdząc, że atakuję oraz prowokuję, ciebie w szczególności, co jest nieprawdę. Ale pewnie to też nie ma znaczenia, że to napiszę. Dodam również, że pisałem wielokrotnie, ale jakoś to skutecznie omijasz, że nie obchodzi mnie to, że lubisz bądź nie lubisz jakiejś postaci i nie zabraniam myśleć inaczej ode mnie. Co mnie to w ogóle obchodzi, że ktoś myśli inaczej? Gryzie mnie brak logicznej argumentacji swojego subiektywnego gustu, gdy już się ktoś jej podejmuje, nic więcej. A może jednak za dużo.

Albo wiesz co, jak nie chcesz, to nie musisz już nic szukać. Przepraszam pomimo tego, że wiem iż tego nie znajdziesz i za to, że gryzie mnie cokolwiek. Uraziłem twą dumę i wybacz mi za to. Znikam stąd.

Ja nie chcę tego wygrać i nawet nie planowałem. Dzieje się dokładnie to co przewidywałem. Zostawiam ich w swojej bańce. ;)

Nawet stwierdzenie poniżej Tamago­‑chan „Super, że wyciąłes sobie tylko cześć ostatniego napisanego przeze mnie zdania z kontekstu” jest z mojej perspektywy mega zabawne, ponieważ w poprzednim komentarzu chciałem napisać, że specjalnie wyciąłem początek, aby zrobić to samo co ona i pokazać jednocześnie gdzie popełnia błąd. Nie zrobiłem tego wierząc, że dokładnie to wyciągnie jako pierwszy argument w swoim kolejnym komentarzu i zadziałało. Wierzyć mi nie trzeba, ja za to mam ubaw. ;)

Niestety nastąpiło to czego się spodziewałem. Dlatego też nie chciałem i zaznaczałem wielokrotnie, że nie chcę kontynuować dyskusji, a tylko zakończyć na swoim spostrzeżeniu. Zwyczajnie mnie nie zrozumiałaś. Wyraźnie zaznaczyłem (proszę jeszcze raz przeczytać), że nie chodzi mi o subiektywny gust do jej charakteru. Nie podoba się? Nie mam z tym najmniejszego problemu. Jedynie zawrzyj w swojej wypowiedzi logiczne argumenty jeśli już się bierzesz za jej ocenę min. charakteru. Nie potrafisz? To nic nie szkodzi. W takim wypadku po prostu pozostań przy stwierdzeniu, że jej nie lubisz, że nie lubisz charakteru jaki się wykreował z powodu jej ciężkiej przeszłości.

Na koniec powtórzę po raz 3. Nie każę Ci abyś ją lubiła, bo nie chodzi mi o gust, a o odpowiednią/sensowną argumentację, jak już się jej podejmujemy. Lubić, nie znaczy rozumieć i na odwrót.

Cieszę się natomiast z ostatniego twojego zdania, bo pomimo iż wyraźnie mnie nie zrozumiałaś pisząc pierwszą połowę swojej wypowiedzi, to jednocześnie się ze mną zgadasz w wspomnianym ostatnim zdaniu. „Wykreowana z sensem, ale nie lubię jej charakteru na tyle, że mam ochotę sobie strzelić w łeb”. Git. ;)

Rozumiem. W sumie to nie chcę też dyskutować na ten temat za dużo. Dodam tylko krótko od siebie, że dla mnie Miyo wad nie posiada, a przynajmniej wad o jakich myślę, czyli nielogicznych. Nie mam tutaj na myśli wad produkcji, a wad samego charakteru i zachowania postaci Miyo. Jest ono w pełni uzasadnione, jest skutkiem, a przyczyną było rzecz jasna to jak obrzydliwe traktowali ją najbliżsi. Niektórzy po prostu patrzą na sam skutek i krytykują, a nie chcą nawet się skupić na przyczynach, które dostrzegają, nawet o nich wspominają, ale skutecznie wypierają, bo tak łatwiej. Natomiast krytyka też nie opiera się jej na niej samej, ale jej otoczeniu również, która też w pewnych momentach, jak już wspomniałem jest bezsensowna. Na tym zakończę. Pozdrawiam.

Nie będę zaprzeczał. Możesz mieć w pewnym sensie rację, ale jaka jest w takim razie grupa docelowa tego tytułu i po czym poznać do której się należy? Dodam także, że nie wiem jak traktować komentarz zakończony „xd”, ale podejdę w miarę poważnie i najwyżej popełnię błąd. Spojrzę ze swojej strony – jest to w pewnym uproszczeniu zwyczajny romans z domieszkami historycznymi i fantasy, chociaż jest też dramat i to nie mały. Takie pozycje już widziałem wielokrotnie i z różnym skutkiem. Raz mi się subiektywnie podobało, a raz nie, dlatego uważam się za osobę, która jest raczej w tej grupie docelowej, gdyż lubię oglądać romanse, jest to jeden z moich ulubionych gatunków od kilkunastu lat. Co nie oznacza, że jestem specjalistą, lubić coś, a znać się na czymś, to różnica, która może istnieć razem, ale trzeba ją rozróżniać. Wady zapewne ten tytuł ma, gdybym bardziej się skupił to zapewne bym jakieś nawet wypisał, ale ja nawet nie mam pretensji, że komuś może się ta czy inna pozycja nie podobać, czy to, że dana pozycja ma wady, ale raczej mam tutaj zastrzeżenia do sposobu przekazania swoich złych wrażeń z seansu, iż wypisywane są elementy uważane za wady, a ich nie ma, nie istnieją. Nie chodzi mi też o to, że brak tutaj wady, zwyczajnie nie istnieje to, co ktoś napisał, a czy byłoby to wadą, to już temat na inną dyskusję. To tak jakbyś napisał, że okrąg jest kwadratowy i miał o to pretensje oraz wytykał to jako wadę niszczącą strukturę całości i twoje przekonania. Problem w tym, że okrąg nie jest kwadratowy, nie może być, nie istnieje coś takiego, to błąd – nonsens.

Natomiast nie chcę za bardzo wchodzić w dyskusję na ten temat. Nie chcę się kłócić. Wyraziłem jedynie swoje spostrzeżenie, nic więcej. Nie mam także nic do osób, które piszą pewne sprzeczne rzeczy. Po prostu w pewnym sensie gryzie mnie to w oczy, tyle.

A mi się tam podoba. Kibicuję dziewczynie, aby znalazła szczęście w życiu.

W ogóle to ciekawa sprawa, że duża liczba kobiet tak bardzo ten tytuł, czy samą postać Miyo krytykują. Szczególnie jak większość tej krytyki jest nielogiczna i sprzeczna ze stanem faktycznym, ale co mi tam. :D

Znaczy wiesz, ja robię sobie zwyczajnie jaja – o dziwo bardzo trafne stwierdzenie w przypadku tej serii. :D Mi naprawdę dobrze się to ogląda, pomimo wszelakich dziwactw jakie nam serwują.

I tak, zgadzam się z tobą. To jeden z lepszych isekajów jakie mamy. Posunę się nawet o subiektywne stwierdzenie, że jest to mocne top 2, zaraz po Re:Zero. Znam pewne momenty z nowelki, bo sobie je skutecznie (niestety) zaspoilerowałem, więc jestem ogólnie pod wrażeniem jak autor zbudował ten świat, postaci i jaki rozwój one zaliczyły na przestrzeni całej opowieści.

Co to za niedorzecznie przyjemny sezon?! xD
 kliknij: ukryte 
Najpierw gość przybity,
bo ruda mu zwiała starannie,
potem banan na twarzy nastaje,
gdyż misiami się zajął nienagannie,
następnie random umiera,
a on na ratunek pannie,
ona w podzięce mu się oddaje,
a jemu o dziwo nie staje,
baba z wrażenia się zmywa,
po czym gość ucieka w chlanie,
nagle przybywa blondyn wspaniały,
aby dostać zasłużone lanie,
a w nagrodę za ten czyn,
chce naprawić w protagu co się jeszcze nadaje,
wyruszając do czerwonych latarni,
by postawić maszt – naturalnie,
na wszelkie sposoby starają się coś zdziałać,
niestety nic nie pomaga – katastrofalnie,
więc konieczna będzie drętwota, mój Panie!

Lecz najpierw ucieknijmy w chlanie,
bo nic innego nam narazie nie pozostaje!

Poranna przechadzka działa na niego idealnie,
gdyż strzela z armaty na tyle starannie,
że słyszy go ktoś, kto nie powinien,
mój Panie! A w nagrodę liść trafia kapitalnie.

O dziwo samobójstw mu się zachciało, ot tak! Nagle!
Na szczęście bodyguard blondyn ponownie na ratunek damie,
przygarnia szczeniaka, bo mu go szkoda – naturalnie,
a ten się zgadza, gdyż nic mu nie pozostaje,
wyrusza w podróż ze swoim blondasem,
by zażyć przygody, zapomnieć o dramie.
Tylko nie zapomni swoich gaci!
W kapliczce są! Panie!

Dalej już mi się nie chce,
lecz niewątpliwe było to wspaniałe.
Chociaż muszę uczciwie przyznać,
że gdybym kontynuował swe zadanie,
to wyszłoby z tego najwspanialsze danie. :D

Piękna Rukia w tym bankai. Ogólnie nadrobienie na raz 6 odcinków wyszło mi na dobre. Przyjemnie się to ogląda. Natomiast na koniec muszę wspomnieć, że strasznie spodobała mi się postać tego Nodt Asa, z którym walczyli. Seiyuu naprawdę zrobił robotę przy tym charakterze.

To tylko pokazuje, że ludzie niczego się nie nauczyli.

To jest jakieś akceptowalne sao?! Chyba muszę dodać to do pilnych rzeczy do obejrzenia, bo to aż nierealne. :D

Wszystko zostało już napisane poniżej. Dla mnie perełka na miarę Otchłani i Kryształów z poważnymi ambicjami do stania się arcydziełem. Wystarczy utrzymać ten fantastyczny poziom. Tak jak w przypadku przytoczonych przeze mnie dwóch serii tak i tutaj oceniam z dużym kredytem zaufania i ogromnymi oczekiwaniami. Gdy nie runie – będzie cudo, gdy runie – wrócę oraz skoryguję to i owo.

Nie zawiodłem się. Świetna i emocjonalna w wielu momentach seria, która już ma zapowiedzianą kontynuację, więc nie było się czym martwić. Pozostaje czekać i oglądać.

Fantastyczna i szczegółowa strona techniczna oraz bardzo dobra jak na debiutantów gra aktorska. Muzyka również dobra. Nieznane wszystkim Studio CLAP pod tym względem wykonało naprawdę nienaganną robotę. Jeśli tyle wystarczy abyś dobrze bawił się podczas seansu, to polecam obejrzeć. Natomiast jeśli oczekujesz czegoś więcej, to osobiście raczej odradzam. Film, dzięki swojemu pomysłowi miał naprawdę duży potencjał. Ba, nawet po początku miałem nadzieję, że to udźwignie. Niestety cierpi on na jedną poważną wadę, a jest nią niewiarygodnie szybkie tempo z uwagi na długość jaką nam zaserwowano – czemu? Nie wiem. Już bez znajomości pierwowzoru da się wyczuć, że coś tutaj powinno jeszcze być, a tego nie było. A po głębszej analizie kilku opinii osób, które powieść znają potwierdzam powyższe słowa. Wycięto dużo elementów przez co historia wydaje się niejasna, niespójna i dziurawa, a w rezultacie rozwój relacji i działania podejmowane przez postaci wydawały się dosyć wątpliwe, nieracjonalne i sprzeczne, tak jakby z jednej strony nie byli świadomi konsekwencji, a z drugiej zachowywali się nad wyraz dojrzale jak na swoją sytuację życiową i wiek. Dodatkowo osobiście gryzą mnie też motywacje protagonistów, które oczywiście zostają na koniec w pewnym sensie sprowadzone na ziemię, ale ja już dawno temu postanowiłem żyć teraźniejszością i nie przejmować się smutną przeszłością i niepewną przyszłością. Mi tego mówić nie trzeba. Film natomiast stara się pomóc nam (widzom) poprzez decyzje postaci uświadomić sobie i im samym, że ta konkretna chwila nigdy nie wróci, że nie możemy jej marnować i potem żałować, że nie warto żyć przeszłością i przyszłością. Że warto żyć tu i teraz oraz czerpać z tego jak najwięcej się da. Tego chce nas nauczyć seans. Szkoda tylko, że Hanashiro i Touno musieli sobie w pewnym sensie życie zmarnować, aby nam (widzom) i sobie to uzmysłowić. Mówi się, że czasami potrzeba ofiar, aby dosięgnąć celu. Może to o to chodzi? Ostatecznie mają siebie, więc git. Prawda?

Rozumiem, że niektórym może się to spodobać, bo są ku temu pewne podstawy i jest trochę takich osób. Ja natomiast pomimo braku oczekiwań jestem rozczarowany i czuję niesmak, gdyż wiem że był tu wspomniany potencjał, który został zmarnowany przez zwyczajny brak czasu.

A… i jeszcze te nieszczęsne jelenie… Film trwa nieco ponad godzinę i marnują cenne co najmniej 3 minuty na rogatych jegomości. W ogóle to ciekawa sprawa, że Japończycy nie potrafią sobie z nimi poradzić i po tylu latach nadal rozwiązanie tego problemu zajmuje im te same 30 minut…

Ty… a może one też do tunelu lezą? Tylko torowiska i te nieszczęsne pociągi im przeszkadzają w dojściu do celu?
No dajcie im tam wejść w końcu!

Nie jakiś spektakularny, ale znośny i o dziwo przyjemny w odbiorze czworokąt romantyczny nastolatków. Oczekiwania były zerowe i oglądało się dobrze, dlatego polecam, lecz proszę się nie nastawiać na fajerwerki.