Tanuki-Anime

Zgadzam się z poprzednikiem, w tej części zdecydowanie czuć brak różnorodności, jaką mieliśmy w Crest of the Stars. Również z tego powodu wolałam poprzednią część. Mi jednak jakoś specjalnie dialogi nie przeszkadzały. Za to „gadanie o niczym” było intrygującym elementem, zwłaszcza te w stylu pytanie Księcia swojej podwładnej o to, z którym z braci bliźniaków coś ją łączyło. Jak dla mnie naprawdę fajna i porządna seria, choć klimaty kosmiczne działają na mnie raczej negatywnie niż pozytywnie.

Jeden z moich poprzedników sprecydował to, co spowodowało, że to anime tak miło mi się oglądało – taka bezpretensjonalność, brak udziwnień, traumatycznych przeżyć czy emo­‑przeszłości, które wręcz zalewają nas w większości świeżych tytułów. Nie lubie SF. Nie lubie kosmosu. Ale taki sposób przedstawienia nie przeszkadzał mi. Do kreski też idzie sie przyzwyczaić, choć oczywiście to chyba jedna ze słabszych stron. Muzyka też nie zapada. A jednak miodność serii wysoka. Najlepsze były relacje przedstawione między Lafiel i Jinto – od ich pierwszego kontaktu jako przedstawiele dwóch różnych ras aż po przyjaźń oparta o wzajemne zaufanie. No i myślałam, że skoro „wygnancy w kosmisie” to beda latać z jednego końca na drugi, a oni raptem 3 rejony odwiedzili. Ale to chyba na dobre wyszło. Ogólnie mocne 9/10, druga seria już czeka!

Cóż, akcja rzeczywiście przybiera na obrotach dopiero w ostatnich odcinkach i czuć taki brak równowagi jak na tylko 12 odcinków. No i nadal nie wiem  kliknij: ukryte  dlaczego Shiki nagle zaatakował Arcueid w pierwszym odcinku czy dlaczego prawdziwy brat Ahiko opętany przez Roa też widział linie śmierci, choć ani jeden ani drugi nie byli spokrewnieni bezpośrednio. Ponoć fabuła w grze jest bardziej dopracowana, więc szkoda, że nie postanowiono rozciągnąć historii na 26 epków i bardziej ją pogłębić. Ale ogólnie nastrój tajemnic i zawiłość historii stoi na wysokim poziomie, animacja przypadła mi do gustu, a muzyka… opening dołączył do grona moich ulubionych, jest przepiękny. Jak dla mnie jak w tytule – nie wykorzystany potencjał, ale jednak ma coś, co przyciąga. A i jeszcze na końcu  kliknij: ukryte  taki sam chwyt jak w Fate/Stay Night z rozstaniem dwójki głównych bohaterów czyli taki z jednej strony dobrze, a z drugiej szkoda.

Ogólnie oceniłabym na wysokie 8/10 :)

...a wszystko przez zachęcenie czytaniem komentarzy na forum Tanuki. Pierwszy odcinek w miarę zachęcający, kolejne poszły już jak z górki sama nie wiem kiedy. Shuurei dała się całkiem poślubić, a jako osobie płci żeńskiej wianuszek pięknych bishounenów oczywiście przypadł do gustu. Jakby nie mogło się obyć bez mrocznych przeszłości [tm] , ale jakby się zastanowić nie miały jakiegoś specjalnie większego wpływu na fabułę. Wszystko było bardzo przyjemne aż do pojawienia się pewnego osobnika wspomnianego w recenzji… Na uwagę zasługuje szczególnie chwyt skupienia fabuły na realizacji marzeń Shuurei, a nie na jej romansach z kolejnymi przystojniakami.
Humor był przedni w tej serii zdecydowanie. Trafiony w mój gust. Nieraz popłakiwałam się ze smiechu. Całe szczescie, ze wprowadzili do historii postać Lan Ryuurena… Bezsprzecznie nietuzinowa postać. Poza tym infantylne zachowania Ryuuki'ego, polityczne intryfgi i barwne przygody… na bardzo przyzwoitym poziomie. Nie żałuję ani chwili spędzonej przy tym anime, choć z pewnością nie każdego wciągnie.

Jak dla mnie pierwsza prawie godzina filmu była nudna jak flaki z olejem. Sceny żywcem wyjęte z anime, posklejane troche, moze odrobine podretuszowane. Nawet dialogi identyczne słowo w słowo. Moja pierwsza myśl „Co to ma być?!”. Poszli po najmniejszej linii oporu. Zdecydowanie jestem na NIE. Dopiero od połowy akcja nabrała rozmachu i zaczęła zaciekawiać, do dojść do świetnego zakończenia i nawet mały skrawek nowej nowinki fabularnej wrzucić.

Jak ktoś ma ochote na rozrywke na całkiem zadawalającym poziomie i chce sobie odetchnac od „filozoficznych” i/albo złożonych tytułów, to moze sobie spokojnie siegnac po BR. Całkiem zgrabna koncepcja, choc nie ustrzezono sie dziur w fabule i dosyc sporej przewidywalności. Ale mimo wszystko jakoś tak przyjemnie sie ogladało całkiem :-)

A to małe ale to takie, że wciąż czuć niedosyt. Zakonczenie mnie po prostu nie satysfakcjonuje! Ogólnie całkiem ciekawe, ale takie jakies z kosmosu. Mam nadzieje, ze opórcz dodatkowego odcinka 26 powstanie jeszcze jakas OAV­‑ka… Ubóstwiam głównego bohatera, zdecydowanie utrafili w mój ulubiony typ postaci. Moim zdaniem nie ustrzeżono sie troche monotoni i dziur w fabule, ale nie są one rażące. U Yoko Kanno bywały lepsze OSTy… widać, a raczej słychać małe wypalenie w tej materii. Ale tłumaczenie serii na polski było zdecydowanie miłym zajęciem :-)

Na końcu samiutkim jest napisane, że planuja sequel. Teraz wiadomo, ze bedzie to prawdopodobnie seria TV na wiosne :-) Nic tylko ręce zacierać i cierpliwie poczekać.

Trailer tak fajnie sie zapowiadał, bo ja całkiem lubie eksperymentowac. Ale TO było zupełnie nietrafione. Zaprzepaszczone. A obejrzałam 15 odcinków! I czekałam aż do konca wyjdzie, by łyknac to na raz… Ale zwątpiłam czy to ma sens po przeczytaniu komentarzy i recenzji :-)

Ja podałam tyły po 6 odcinkach… A juz myslałam, ze to ze mna coś nie tak, ze tylko mnie nie przypadło do gustu :)

...a ostatnie odcinki przyprawiają o palpitację serca! Taka bardzo pozytywna. Świetne zwroty akcji i fabuła nabiera prędkości godnej głazu toczący sie po zboczu. Tylko sama ścisła końcówka wbija człowieka w fotel, by pozostawić go ze sterta kołatających sie w jego głowie pytań. Mam ogromną nadzieję, że jeszcze w tym roku wystartuje druga seria albo ukaże się jakiś sequel, bo fani zginą od swoich domysłów.

Moim zdaniem w recenzji postawiłaś na jak najbardziej możliwe odspoilerowanie, co troche nie wyszło na dobre. Nikomu by nie przeszkodziła wiadomość, że  kliknij: ukryte  mężczyzną, którego chce zabić Lulu jest sam Imperator oraz ze to on jest Zero. Mimo to całkowicie zgadzam sie z bardzo dobrze napisaną recką. Zabrało mi tylko czegoś o C.C. bo ja po prostu uwielbiam tę postać – bez niej te anime nie byłoby tak świetne.

Mimo, że z początku seria średnio zachęcała i dawała wrażenie „gdzieś już to widziałem”, a ja nie lubię mechów, to mnie niesamowicie wciągneła. Gorąco polecam.

Fabuła jakoś nie wgniatała w krzesło, ale za to widoki, tła, dopicowanie kazdego fragmentu ekranu – owszem. Historia oklepana i oparta na schematach, a nawet pomimo głupiutkiego zakonczenia bardzo miła. Nie przepadam za SF ani za 3D, ale miło mi sie to oglądało.

Zasadniczo podzielam w zupełnosci opinie Zgrzyta. Pierwszy odcinek mnie srednio zainteresował, ale kolejne juz wciagneły. Tak było do około 26 odcinka, a potem klimat uleciał… Próbowali załatac dziure, ale marnie im wyszło. Koncówka przewidywalna  kliknij: ukryte  Light jako zły musiał zginac, choc troche mi go szkoda było, oza tym samobójstwo Misy…. Muzyka niesamowita :-) Ogólnie anime dobre, ale powinni zgraniej zamknac w 26 epkach – wyszłoby to na dobre.

...to poszło w parę dni :) Pierwszy odcinek mi sie nie spodobał, bo zamiast mocy mielismy jakiegos mechanika, który obwieszczał, ze chce zostac obroncą uciśnionych. BLE. Zresztą, do konca mi ten Shiro gość nie odpowiadał, praktycznie w kazdym odcinku powinien przynajmniej parę razy umrzeć – taki naiwniak ze stadkiem dziewczyn wokół! Za to uwielbiam postać Saber, ogromny plus. Tohsaki nie lubiłam, ale potem się do niej przekonałam, bardzo podobna do Asuki z NGE. Sakura było wiadomo z góry, ze jest słodka dziewczynka na odstrzał. A jak zobaczyłam ją w TYM stoju, to myślałam, ze padne ze smiechu! :D Poza tym dał sie odczuc japonska hm… znajomość, a raczej jej brak kultury Europy i innych regionów poza japońskich, ale ja sie juz przyzwyczaiłam i była dla mnie źródłem uciechy – Graal, bezmózgi Herakles, inkantacje, Gilgamesh. No i na koncu dałam się porwac  kliknij: ukryte  romantycznemu klimatowi, po czym  kliknij: ukryte  siedząc jak na szpilkach, dzierżąc w dłoniach i miętosząc poduszke, oglądałam z zapartym tchem co tam mi zaserwuja. Z początku byłam załamana, ze nie ma hepi endu tak 100%, ale jak zobaczyłam Rei zywa i cała, ta mała była mi obojetna, to tylko czekałam, az bedzie kontynuuacja snu Saber… W sumie dobrze, ze zostawiła Shiro. Lubie takie zakonczenia, bo zapadają mi w pamiec i wzbudzaja emocje.

Co do Archera, to  kliknij: ukryte  co do jego przeszłosci i bycia Shiro, ma on białe włosy, dosyc dziwne, ze jako nie taki stary człowiek zamienił rude na białe, no ale Shiro=biel z japońskiego, wiec to tez o tym swiadczy. Niestety, ja nie znająca gry bez spoileru nie zaczaiłam tego powiązania, mimo ze moją uwage przykuł klejnot, który pozostał po jego zniknieciu.

Cały wątek fabularny ogólnie bez wiekszych dziur, choć ja na Tanuki czytam: „Tylko jeden moze przezyc” a tu połowa anime, a jeszcze nikt nie zginał. A chwile potem starałam sobie przypomniec, czy Lancer jeszcze zyje, czy juz poległ i co z nim własciwie sie stało.

Muzyka. Ubóstwiam kawałek lecący głównie przy zapowiedzi następnego odcinka. Pierwszy opening ogromnie przypadł mi do gustu. Ending tez polubiłam, ale nie az tak. Za to zaskoczył mnie drugi ending, bo w tak krótkich seriach nie spotkałam sie z dwoma wersjami openingu. Z początku bardzo mi nie pasowało takie nagłe wpadniecie na ciezka nute, ale szybko się do niego przekonałam. Kreska jest baaardzo charakterystyczna, taka magiczna wrecz. Jedyne, z czego chichotałam, to  kliknij: ukryte  3D smok Saber, ten, którego widział Shiro jak byli z Saber w trakcie obrzedu umozliwiającego regeneracje many Saber.

Ogólnie anime ma sporo wad, ale za sama miodność daje spokojnie 9/10 i jeszcze do niego wróce.

Nie myślałam, że Hitomi moze byc jeszcze bardziej wkurzająca, niz w wersji TV… A jednak. Udało im się! Zbyt duzo wcisneli w te 1,5 godzinki. Choc sceny walki jak zawsze dobre. I muzyka na pierwszym miejscu. Ja sie troche nudziłam przy tym, troche ironizowałam i w sumie tyle. Nie wiem szczerze, komu polecac. Tylko fanom miłostek i zagorzałym fanom Escaflowne.

...ale chyba za stara już jestem na takie bajki :P Bo jak dla mnie ten Totoro był przerażający z tym swoim otwieraniem paszczy i ten kotoautobus z tym uśmieszkiem jak kot z Alicji w Krainie Czarów :P No, ale spokojnie można polecić dla najmłodszych. Ja się juz troszeczke nudziłam.

Nie lubie hip­‑hopu i miałam mało styczności z anime o samurajach. Mimo to seria mi się bardzo podobała! Choć wg mnie daleko jej do Cowboy Bebop. Dopiero od połowy zaczyna pojawiac sie wiecej motywu Słonecznikowego Samuraja, choc ja sporo o nim wczesniej juz sama domysliłam się. Ending jest piękny i zakończenie również, choć  kliknij: ukryte  według mnie oni na pewno potem znów się spotkają i będą razem podrózować. Przy końcówce zresztą nie mogłam oderwać się od ekranu i świeczki w oczach mi stanęły.  kliknij: ukryte  Bardzo się cieszę, że jednak Jin i Mugen przeżyli, choć mocno naciąganie. Nikt po takim czymś by nie przeżył, no ale… Ostatnia scena ich pojedynku, jak łamią sobie miecze – świetna po prostu!. Jak dla mnie seria 8/10, parę wad, ale warto było obejrzeć. No i nie lubie takiego sposobu prowadzenia fabuły, luzne teoretycznie niepowiązane odcinki. Choć nieraz się uśmiałam przy niej! Polecam.

Anime naprawdę udane. Pacifiki nie polubiłam jakoś specjalnie, ale pozostałą dwójkę rodzeństwa bardzo! No i Zephi… ;) Seria u mnie stoi ciut niżej od „12 królestw”, bo ja odnotowałam parę minusów i czuć niedosyt. Napędzacz fabuły, jaką jest ciekawość co będzie w 16 urodziny Pacifiki tak mnie wciągneła, że pierwsze odcinki do około dziesiątego ciągneły mi się w nieskończoność i sprawiały wrażenie zapychaczów, bo teoretycznie „nic się nie działo”. Poza tym poboczne postaci mogli naprawde ciut bardziej rozbudować, zbyt ograniczyli ich relacje i ukazanie ich. Poza tym wątek matki królewskich blizniąt, oj za to większy minus. Za to plus za końcówkę, która mnie zaskoczyła  kliknij: ukryte  bo byłam święcie przekonana, że brat bliźniak Pacifiki nie zdoła zabić swojej siostry, wydawał się taki delikatny, a tu zonk . Ogólnie dałabym anime 9/10, warto polecić, warto było obejrzeć.

Zgodnie z podpowiedziami ja oglądałam anime tylko do 135 odcinka, bo potem są tylko fillery i same nudy. I z tej perskeptywy + 8 aktualnych odcinków Shippuudena i mangi jest wystawiona moja opinia :-)
Anime niewątpliwie ma coś, co wciąga. Gdybym miała określić co, to chyba wzajemne stosunki między bohaterami, co zresztą widać po fandomie ;-) To zdecydowanie wciąga. Fabuła jest zaciekawiająca, choć sprowadza się do schematu „postawimy im na przeszkodzie kogoś silnego, którego ledwo pokonają, no ale pokonają w końcu i będzie dhramatycznie”. Czasem zbyt jest rozwlekła, jakąś walke by sie załatwiło w jednym epizodzie, a ona rozciąga się na parę. Ale ogólnie nie jest tak rozwlekle, jak w Dragon Ballu. Oczywiscie mamy „tych złych” któzy chcą zrealizować plan Pinkiego i Móżdzka (podbić świat, a jak!) i szaleńczy śmiech. Wielkim plusem jest różnorodność technik i Kakashi – imho najlepsza postać w Naruto! A sam tytułowy bohater na początku wkurza, ale z czasem staję sie sympatyczny. A Sakura… niestety dopiero w Shippuudenie staje sie ciekawsza i mniej bierna. Podsumowując – jak ktoś ma ochote na coś miłego do oglądania, aczkolwiek nie specjalnie wysokich lotów – to coś w sam raz.

Z jednej strony drugi sezon Tsubasy wydał mi się o niebo lepszy niż pierwszy, a z drugiej strony poirytował mnie strasznie. Z góry nadmieniam, że śledzę mangę na bieząco, więc nie mam punktu odniesienia osoby znającej tylko anime. Po poczatkowych odcinkach, gdy trzeba było pociągnac historie zaczeta w pierwszym sezonie, fabuła zaczeła sie rozkrecac, az w koncu wpadła spowrotem na tor fabuły z mangi. I tym odcinkom nie mam własciwie nic do zarzucenia, były bardzo udane, a z dodatkowym do udanych dołączyłabym ten z Chii. Jednakze nie na długo, potem znów anime wraca na swój szlak, serwując nam nową historię – która nota bene ciekawy, ale dla mnie mozna było równie dobrze zostawić na stworzenie movie, a nie wypełniać nim anime. I minęło kolejne 26 odcinków, a tajemniczy plan Fai Wong Reeda znów nie ruszył! Ile można! I tu leży przyczyna mojej irytacji. Mam nadzieje, ze w trzeciej serii obędzie się bez takich „dodatków”.
A serię warto sobie obejrzec, jesli ktoś chce poznac dalsze losy z pierwszego sezonu, bo całkiem miło sie to ogląda. Choć jeszcze mocniej polecam sięgnięcie po mangę.

Spodziewałam się czegoś troszkę więcej… Ale i tak uważam, ze warto było sobie obejrzeć. Haruhi jest bezsprzecznie najbardziej oryginalną postacią z anime, jaka znam :-) A sam pomysł na fabułe jest całkiem ciekawy (i wart rozwiniecia dalszego ;-)). Od początku zastanawiałam się CZY i JAK da się zrobic całkiem zgrabne zakończenie po poprzestawianiu odcinków? I okazało, że się da. Tu wielki pokłon w stronę twórców. Postacie sympatyczne, za wszechobecną parodię też duży plus :-) Polecam!

To są powiązania pośrednie, czyż nie? W porównaniu z mangą, w anime są to tylko takie „perełki” do wyłapania okiem przez spostrzegawczego widza, który inne tytuły Clampa oglądał/czytał. Ale nie mają wiekszego wpływu na fabułe. Bezposrednie to na przykład z mangi  kliknij: ukryte  choćby spotkanie trójki głównych bohaterów z Tsubasy, powiązanie Watanukiego z prawdziwym Syaoranem (uratował mu życie przecież, ale dlaczego, skoro go nawet nie zna?), Watanuki i Doumeki napełniają wodę do butlki ze studni, by potem Yuuko wysłała je do świata, gdzie trójka z TRC spotkała bliźniacze wamppiry i chca uzupełnić zbiornik wodny, w zamian za co Watanuki dostaje jajo, które dostarczyła Yuuko Sakura w zapłate i tak dalej i tak dalej…). I te powiązania w mangach sie pogłebiają, dlatego myśle, ze nie powstanie drugi sezon anime holica.

Manga jest zdecydowanie lepsza niż seria TV… Po prostu lepszy klimat. A seria TV dopiero potem sie rozkreca na dobre. A postaci z mang Clampa jest o wiele wiecej, tylko trzeba znac je jeszcze, na wikipedii jest spis ludnosci.

Zostało przecież napisane, ze film został stworzony, by fanom umilić czas na czekanie miedzy pierwszym a drugim seasonem. Wiadomo było, ze panie z Clampu nie zgodzą sie nigdy na dodawanie czegoś znaczacego dla anime do fabuły – więc ja nie wiem o czym innym miałby byc ten film, jak nie o znalezieniu i odzyskaniu kolejnego piórka.
Sakurze trochę zrudziały włosy, Syaoranowi sie zrobiły jaśniejsze, zrobili większy kontrast miedzy barwą jego oczu, ale ogólnie prjkety nie odbiegały bardzo od tych z anime i mnie się podobały, choć Kurogane troszkę dziwnie wyglądał. Podkład muzyczny został wziety z anime, więc nic nowego poza piosenką na początku i na końcu nie usłyszymy. Choc nota bede, streszczenie początku było ciekawe, a nawiązanie do filmu xxxHOLiC dodało smaczku dla tych, co oglądali.

Ja już byłam po anime, wiec relacje miedzy bohaterami i design postaci mi nie przeszkadzał… Takiego dreszczyku emocji sie nie spodziewałam! Fabuła mnie od razu wciągneła, nastrój był swietnie wywazony, a sceny, które miały przestraszyc, rzeczywiscie przestraszały. Brr… Nie chciałabym sie znalezc w tym domu sama, chyba ze byłabym gospodarzem. I Yuuko jak zawsze, uwielbiam te intrygującą postac.