Tanuki-Anime

Umówmy się, że jest to ta część fanserwisu, którą jesteśmy w stanie zaakceptować :3

Ostatni raz zaliczyłem taki wtf chyba oglądajac Punch Line. Nie mam pojęcia o co chodzi ale mam ochotę na więcej.

To się nawet nie kryje, z czego bezczelnie zżyna :D

Tak jak Mao isekai zminimalizował proces przenosin do nowego świata, tak Valkyria kompletnie go pominęła(może jeszcze będzie później, zobaczymy). Wchodzimy od razu w akcję i chwilę później jest wytłumaczona hierarchia świata, w którym znajduje się mc(całkiem „przypadkiem” opiera się na zawieraniu więzi typu ojciec­‑dziecko lub brat­‑siostra, w wyniku czego słyszymy co chwilę onii­‑sama/ciuciue).

Ot co trochę ciekawsza i bardziej dopieszczona technicznie wersja Smartphone isekai. W żadnym wypadku nie rokuje jakościowego produktu ale dla amatorów haremówek nada się w sam raz.

o i większej zachęty mi do oglądania nie trzeba :3

Bardzo przyjemny finał. Tak rozbudowany after był bardzo satysfakcjonujący i nie mógłbym prosić o więcej.

Ode mnie mocne 7/10.

Dość przeciętne, lekkie ecchi z humorem nawiązującym do wzrostu(i tym samym niedojrzałości) – porównując najbliżej na myśl przychodzi mi relacja Shouta­‑Quetzalcoatl z Kobayashi­‑san i o ile tam gagi wynikające z różnych „niezręcznych” sytuacji kogoś śmieszyły, to tutaj tym bardziej będzie zadowolony.

Bohaterowie również przeciętni i schematyczni, nic świeżego pod tym względem.

Na razie jest po prostu ok.

Zapowiada się na całkiem przyjemną i lekką sportówkę ale nie jestem pewien, czy ma w sobie to coś, co da radę przytrzymać przy ekranie do końca sezonu(oprócz tego, że dziewczyny są „ponętnie” narysowane).

Po pierwszym odcinku nie wiadomo zbyt wiele. Całość jest przykryta sporą nutą tajemniczości i w groteskowym świecie spotykają się niecodzienne postaci, które uzewnętrzniają swoje dzikie fantazje zrodzone prawdopodobnie z nadmiernych kompleksów.

Jest nawet niezły klimat(a przynajmniej był do czasu pokazania się Pana z kosą), technicznie wypada również całkiem nieźle ale w przypadku głosów mam wrażenie, że mamy do czynienia z lekkim overactingiem.

Nie mniej jest na pewno intrygujące. Czekam na następne odcinki.

Całkiem sympatyczne. Przygody ekscentrycznej introwertyczki po drodze do szkoły, nie jest to „kupa śmiechu” ale ma swoje momenty.

Czekam na więcej.

Szczerze mówiąc nie jestem zachwycony. Sporo humoru, który można docenić ale nic, co faktycznie by śmieszyło(przynajmniej mnie). Jest to jak najbardziej dobry materiał na komedię ale nie czuję, żeby był wykorzystany jego potencjał.

Pierwszy odcinek to krótki wstęp do gry vrmmo, który działa na zasadzie typowego roguelike z permadeath, przedstawienie drużyny(która zachwycająca nie jest – jednak graczami byli uczniowie podstawówki, więc to się może zmienić).

Na pierwszy rzut oka sprawia wrażenie biedniejszej wersji Log Horizon w połączeniu z divem od SAO.

Irytowała mnie trochę sztuczna złośliwość postaci drugoplanowych, tę spotyka się często w edgy bajkach i rzadko kiedy zwiastuje to cokolwiek dobrego.

Główny motyw oczywiście nie ma zbytniego sensu ale jak można się spodziewać zapewne chodzi o  kliknij: ukryte  przeniesienie świadomości do świata gry na skutek błędu(zakładam, że chodziło o coś z pierścionkami, które odegrały kluczową rolę).

Mam mieszane uczucia ale poczekam i zobaczę co będzie dalej.

Bardzo lekkoduszny isekai i zakłada, że widz jest zaznajomiony z ideą – w sumie prawidłowo, każdorazowe tłumaczenie od zera bywa męczące dla widza.

Tak poza tym w końcu seiyu ze w miarę normalnym głosem(mc), animacja jest na akceptowalnym poziomie(sporo uproszczeń ale cóż) i zapowiada się na dość przeciętną przygodówkę. Szkoda tylko, że elfka i kotka to typowe, schematyczne dziewczyny bez charakteru(zwłaszcza nierozgarnięta elfka, której towarzyszą takie sceny: [link] ). Sam mc jest całkiem ogarnięty, jak na piwniczaka.

Ponadto trudno mi uwierzyć, że najpopularniejsza gra na świecie jest taką, która dopuszcza niezbalansowane przedmioty o absurdalnych właściwościach ale nauczyłem się, że od japończyków nie można zbyt wiele wymagać pod tym względem.

Podsumowując jest to po prostu mokry sen geeka ale dopóki seans jest przyjemny, to nie ma co narzekać. Zapowiada się lepiej, niż smartphone i death march razem wzięte. Ecchi entuzjaści będą zachwyceni, zwłaszcza wersją nieocenzurowaną.

Faktycznie, to by wyjaśniało skąd miałem takie odczucia.

Sportówki to zupełnie nie moja para kaloszy ale muszę przyznać, że ze wszystkiego(co dotychczas) widziałem w tej kategorii to jest naprawdę wysoki poziom jakości – marzy mi się, żeby wiele innych serii wyglądało podobnie…

Od strony fabularnej nie zapowiada się jakoś zachwycająco, czy niecodziennie ale wydaje mi się, że jest na tyle dobrze, aby utrzymać nie tylko fana sportów przy ekranie.

Jak najbardziej jestem na tak.

Całkiem przyjemna otoczka tajemniczości(z jakiegoś powodu kojarzy mi się z Grisaią i Higurashi), niezłe projekty postaci(choć niektórzy bohaterowie mają dość „bujne” czupryny) i całkiem ładna animacja. Pierwszy odcinek mimo, że wiele nie tłumaczył to poprzez flashbacki i sugestywne nakierowania daje do zrozumienia, jaka będzie idea serii.

No i harem :3

Jedyne co mi przeszkadzało, to nieudolnie wciskany fanserwis.

Czekam na dalsze odcinki.

Kwestia  kliknij: ukryte  tożsamości Pito była raczej oczywista od samego początku ale jakoś nie jestem zawiedziony – dziwi mnie natomiast skąd miała tyle czasu na granie, żeby się wykoksać jednocześnie będąc idolką/piosenkarką.

Na koniec to całkiem przyjemna seria z kilkoma widocznymi problemami i raczej schematycznymi zagraniami ale jest to zdecydowanie jeden z lepszych przekładów SAO, Sigsawa stanął na wysokości zadania. Warto obejrzeć.

Ode mnie 7/10.

To chyba największe rozczarowanie sezonu.

Rozpoczynając od słabej, przeciętnej i schematycznej historii, przechodząc przez nijakich, mało interesujących bohaterów, kończąc na słabo rozpisanym romansie i wątkach pobocznych. Seria niedomaga pod zbyt wieloma względami.

Na plus dla odmiany ogarnięty mc – nieczęsto w romansach trafia się trzeźwo myślący nastolatek.

Koniec końców jest to przeciętny, całkiem ładny(akurat od strony technicznej nie można wiele zarzucić twórcom) romans, który nadaje się co najwyżej jako zapychacz czasu. Szkoda, miałem wielkie nadzieje po twórcach, którzy zręcznie przenieśli Nozaki­‑kuna na ekran.

Swoją drogą – Nyanko Big był absolutnie obrzydliwy. Słodki Jezu jak ja tego kota nienawidziłem.

Ode mnie 5/10.

Opóźnienia w emisji: [link] – 11 i 12 odcinek będą dopiero wyemitowane 23 lipca.

Bardzo przeciętna seria – ot co jedna, ładna piosenka, kilka całkiem fajnych projektów postaci, nienajgorzej zanimowane walki i tyle. Nie miałem żadnych oczekiwań i też nie jestem w żaden sposób rozczarowany.

Jeśli ktoś by się zastanawiał czy warto obejrzeć, to odpowiedź jest prosta – nie. Jest to przeciętniak, o którym bardzo szybko się zapomina i są lepsze zapychacze czasu. Ode mnie 4/10.

Uzasadnij to chociaż jakoś. Bo porównując z mangą – nie ma praktycznie żadnych różnic.

W sensie po przeczytaniu pozostaje uczucie potraktowania tematu po macoszemu? Wątpię.

Piję tutaj głównie do strony technicznej i daleko nie trzeba szukać, choćby cgi­‑niedźwiedzie w przypadku wielu istotnych scen wytrącają widza z odczucia oglądania czegoś istotnego i zwyczajnie czeka się, aż ta włochata bryła zniknie z ekranu. Często też widać uproszczenia w animacji, choć tak naprawdę to akurat mnie najmniej irytowało.

Golden Kamuy to historia, która potrafi przyprawić o rumieńce ale Geno zwyczajnie nie potrafiło zaprezentować akcji w wersji animowanej tak, aby widz z niecierpliwością oczekiwał na to, co będzie się działo dalej.

To nadal ciekawa bajka ale brakuje jej płynności wynikającej z umiejętnego wykorzystania materiału.

I to nie jest przygodówka, tylko bajka o gotowaniu indiańskich potraw.

Spoko.

To jest naprawdę dobra historia, interesujący bohaterowie, niecodzienny setting i w ogóle miodzio pomysł na przygodówkę – niestety realizacja adaptacji przez Geno Studio woła o pomstę do nieba.

Mogła to być jedna z lepszych przygodówek ever, a tak mamy tylko całkiem niezłą.

6/10 i tylko ze względu na szacunek do pierwowzoru. Czekam na drugi sezon ale naprawdę chciałbym, żeby zabrał się za niego ktoś bardziej ogarnięty.

No i to był całkiem niezły short. Niektóre z historyjek były w sam raz, natomiast inne chciałyby zdecydowanie więcej czasu. Koniec końców był to przyjemny i niezbyt długi seans plus całkiem miłe zakończenie.

Zasłużone 6/10.

Sezon dobry ale zakończony w niewygodnym momencie(zresztą jak poprzedni). Fajnie by było, żeby zakończyli w adaptacji  kliknij: ukryte  grupowy shokugeki.

Jestem gorzko rozczarowany powierzchownością tej serii, jej historią i sypaniem pustych ideałów, które co najwyżej męczą widza.

Nie wiem, czy kiedykolwiek Grancrest Senki aspirował to czegoś bardziej ambitnego, niż przeciętne fantasy ale zwłaszcza końcówka serii daje do zrozumienia, że jej miejsce zawsze było obok innych pozycji, o których bardzo szybko się zapomina.

Na koniec to po prostu kilka fajnych, dynamicznych bitew, przeciętny setting fantasy, nijaki mc pozostający w cieniu czarownicy z charakterkiem i podwórkowe zabawy w wojenki.

5/10, na więcej nie zasługuje.

To było genialne! Mój AOTS i zdecydowanie najbardziej będzie mi brakować Hiny i ekipy z całego sezonu wiosennego.

Ode mnie mocne 8/10.