Tanuki-Anime

Mam wrażenie, że ostatnie dwa odcinki strasznie mocno gnały na przód i pominięto sporo materiału, no ale cóż.

Tak poza tym dobry epizod – fajna  kliknij: ukryte  bitwa, sporo akcji i ciekawie się oglądało, nie licząc  kliknij: ukryte  końca walki, gdzie czarownica castowała meteor(czy cokolwiek to było) i taki bohomaz: [link] był tylko jednym z wielu. Wiem, że animacja była o wiele bardziej dynamiczna przez ten krótki moment ale nie jestem pewien, czy było warto kończyć z tak wieloma uproszczeniami.


Anyway, teraz Theo może siać postrach na dzielni :3

Zapowiada się na sympatyczną, lekką komedię romantyczną. Humor fajnie podkreśla charakter dwójki mc. Nie rzucają oni też zbyt skomplikowaną terminologią i po pierwszym odcinku właściwie nie miałem większych problemów ze zrozumieniem, o czym mówią bohaterowie(to chyba bardziej były podstawy).

Po drodze oczywiście sporo zbiegów okoliczności i kliszowe sytuacje typu „jezu, to ty?!” itp. więc nie jest to na pewno nic oryginalnego ale ogląda się na tyle przyjemnie, że jest to jak najbardziej akceptowalne.

Na plus okazjonalne nawiązania i Katou, ona zawsze jest słodka :3

Nie będzie to na pewno żaden hit sezonu ale jest to jak najbardziej pozycja warta uwagi. Czekam na jakiś fajny cosplay Hanako.

Drugi odcinek zdecydowanie bardziej zachęcający – poznajemy resztę teamu, gdzieś z tyłu tli się nowy wątek romantyczny(chyba nawet ciekawszy, niż main ship) i sporo się dzieje. Nie rozumiem tylko za bardzo sensu wprowadzenia Yamashity – już jest jedna „bardzo luźna postać” – Ijuuin tutaj w zupełności wystarczył.

Szkoda tylko, że jako komedia w ogóle się nie sprawia. Człowiek pomyślałby, że przy originalu twórcy wyjdą z czymś ciekawym, niecodziennym albo z jakąś bardziej interesującą odsłoną ale pojawiają się tak schematyczne zagrywki, że czasami robi się aż przykro. Rozumiem charakter bardzo lekkiej komedii romantycznej ale po twórcach Nozaki­‑kuna spodziewałbym się czegoś więcej.

No i Teresa to nadal pustak.

Liczyłem chyba na bardziej komediowy klimat i ciekawsze rozmowy ale nie jest źle. Materiał jest rozprowadzony na tyle dobrze, że faktycznie jest to jakaś krótsza historyjka z rękami i nogami, nieurywająca się w połowie(piję tutaj do Omae wa Mada Gunma wo Shiranai).

Graficznie całkiem ładne(chyba debiut studia zdaje się). Seiyu też już mają trochę doświadczenia(zwłaszcza Pani, która podkłada Tomo), więc słucha się całkiem przyjemnie.

Nie jest zachwycające ale zapowiada się na przyjemny short.

Mam mieszane uczucia. Pierwsza połowa odcinka to niepłynna animacja, nierówne przejścia pomiędzy kadrami, lżejsze zarysy i można by się pokusić o stwierdzenie, że całość straciła na zmianie stylu, natomiast druga połowa to zdecydowana poprawa animacji – wyraźne zarysy postaci, płynniejsze przejścia i sprawia wrażenie jakościowego produktu. Pytanie teraz jak będzie wyglądała reszta serii.

Poza tym mam wrażenie, że dziewczyny straciły na „wizualnej oryginalności” – projekty postaci są o wiele bardziej przeciętne, jak na ironię Asia chyba wyróżnia się najbardziej. Nie, żeby wcześniej było jakoś cudownie ale jest to zdecydowanie klasa niżej pod tym względem, poprzedni styl o wiele lepiej się identyfikował z dxd, imo.

No i ta piosenka + ten design postaci: [link] dafuq?

Zapowiada się na naprawdę fajną i ciekawą historię ale mam mieszane uczucia co do strony technicznej – pierwszy odcinek był bardzo nierówny pod tym względem. Dźwięki karabinów maszynowych puszczane chyba z walkmana, niedźwiedź w cgi kompletnie niepasujący do typu animacji(w niektórych kadrach wypadał całkiem ok, w innych tragicznie), ponadto wilka który pojawił się tylko na kilka sekund też musieli odwalić w kaprawym 3D. Przy produkcji zapadło kilka słabych decyzji, umu.

Nie mniej całość jest całkiem interesująca i na pewno zachęca do dalszego oglądania(choć to zapewne zawdzięcza w dużej mierze materiałowi źródłowemu).

Zapewne pije do ostatniej sceny ale strzelam, że chodziło tutaj o kogoś innego, niż Major(może brat Gilberta?). Być może odcinek specjalny latem do tego nawiąże.

Hina to apatyczna dziewczynka, która rzuca niezrozumiałymi, okazjonalnie śmiesznymi tekstami, natomiast Nitta to członek Yakuzy, który chyba znalazł się tam z przypadku. Główni bohaterowie w dużym skrócie.

Seria jest o wiele mniej „szalona”, niż sobie wyobrażałem ale ma swoje momenty, dla których warto przesiedzieć przed ekranem. Często pojawiają się różne żarty i nawiązania, które można docenić.

Generalnie bardzo lekka seria i są to bardziej okruchy ale ogląda się przyjemnie, przynajmniej póki co. Czekam na więcej akcji w szkole.

Mnie się podobało, humor często toaletowy ale są też nawiązania i dobre teksty, które fan nie tylko mecha może docenić.

Jestem na tak. Przynajmniej na razie.

Ani to śmieszne, ani ciekawe, bohaterowie też mało interesujący, ogólnie meh. Słaby short. Szybki drop.

Słodki Jezu dawno nie oglądałem czegoś tak bardzo edgy. Sporo trzeba przełknąć, żeby przejść do meritum ale są jakieś tam satysfakcjonujące „finalizacje”. Martwi mnie tylko ilość cenzury – jak na krwawą serię jest jej zdecydowanie za dużo.

Pierwszy odcinek to typowy wstęp – brak jakichkolwiek wyjaśnień, tylko pokrótce zaprezentowanie mocy i bohaterek. No i oczywiście „brutalnego” środowiska, w którym żyje mc, bo musi nam się zrobić jej bardzo żal.

Mało oryginalny wstęp i Teresa ogólnie średnio do siebie przekonuje ale przynajmniej mc jest trochę bardziej ogarnięty. Czekam na drugi odcinek, gdzie zostanie przedstawiona reszta ekipy.

Nie będzie to raczej komedia na poziomie Nozaki­‑kuna.

No i koniec.

Technicznie to oczywiście perełka i na każdym kroku zachwyca oko, udźwiękowienie też piękne, seiyu dali z siebie dużo ale niestety nawet jak na okruchy jest to po prostu przeciętna historia. Ładna błyskotka ot co.

Ze wszystkich odcinków najbardziej poruszył mnie epizod z matką, która pisała listy do swojej córki – bardzo poruszający i doskonale poprowadzony odcinek, który faktycznie poruszył potencjał serii, no ale to na tyle. Poza tym ładne, satysfakcjonujące zakończenie, to akurat trzeba przyznać.

Tak poza tym problemy serii zostały wypisane już wcześniej, więc nie ma raczej sensu się na tym rozwodzić więcej.

Ode mnie mocne 7/10 i głównie ze względu na stronę techniczną.

Jest to o wiele bardziej strawne, niż się spodziewałem ale zbyt krótkie(nawet jak na shorta), żeby się tym specjalnie zainteresować. No i ponownie Kirito podkłada starszego braciszka, czemu mnie to nie dziwi.

Graficznie jest tylko na akceptowalnym poziomie(często widać uproszczenia), historia przeskakuje zbyt szybko pomiędzy wątkami(słaby pacing), z postaci na razie tylko Iroha jest interesująca. Hikari to taki stereotypowy otaku i ma bardzo nijaki charakter.

Z drugiej strony zapowiada się całkiem przyjemny romans bez grzeczności typu „uh, dotknęła mojej ręki”. Może coś jeszcze z tego wyjdzie dobrego.

Swoją drogą kolega Hikariego ma jakiś taki słaby podkład, czasami nawet słychać jak na siłę próbuje modulować głos. Okropnie to brzmi.

W lipcu 3 sezon: [link] :3

Jakby się ktoś zastanawiał dlaczego takie „urwane”, to pozostałe 3 odcinki mają być wyemitowane później, źródło: [link] Na trailer 11 epizodu jest oczywiście blokada regionalna…

Jak to szybko zleciało :\ Co tu dużo mówić, drugi sezon również trzymał poziom i posiadał nawet kilka ciekawszych chapterów, niż pierwszy.

Cieszy mnie, że skończyli nieco radośniej. Po  kliknij: ukryte  powrocie Rei'a do domu obawiałem się, że zaczną głębiej drążyć w relacjach rodziny i pozostanie na koniec niesmak.

Trzymam kciuki za trzeci sezon!

Kurcze no w zasadzie ta seria była tym, czym dokładnie miała być i nie próbowała udawać niczego bardziej ambitnego. W tym sensie była jak najbardziej udana i nie można jej wiele zarzucić. Po prostu „zna swoje miejsce w szeregu”.

Postaci bardzo schematyczne ale wpasowały się całkiem nieźle w klimat serii – może oprócz Namoto, on najczęściej zawadzał. Walki były całkiem niezłe, graficznie w sumie również stało na akceptowalnym, jeśli nie nawet dobrym poziomie. Udźwiękowienie(sceny walk – uderzenia itp.) trochę leżało momentami ale dało się przeboleć. Mnie w zasadzie nie podobały się tylko nieumiejętnie wykorzystane sceny ecchi – to na pewno dałoby się zrobić lepiej, imo wyszło trochę sztucznie.

Podsumowując był to całkiem niezły zabijacz czasu. 5/10.

Ostatnie dwa odcinki dały mi tak naprawdę więcej radochy, niż cała reszta serii. Po pierwszym odcinku byłem nastawiony pozytywnie i liczyłem na lekką komedyjkę, dobre okruchy i trochę mocniej zakreślony romans ale z komedii to tak naprawdę ratowały tę serię tylko Mina, Yukari i Sanae, jako okruchy sprawiało się słabo i romansu było tyle, co kot napłakał(stąd też wspomniałem o ostatnich dwóch odcinkach, gdzie trochę więcej się tego skumulowało).

Bardzo powtarzalne w swojej formie i jak inni zauważyli – to co mogło być zaletą tej serii szybko stało się jej wadą. Takagi w zamyśle to naprawdę fajna postać ale źle wykorzystana.

Podsumowując, to przez większość czasu po prostu się męczyłem i ciągnąłem to po prostu do końca.

Na plus zdecydowanie praca seiyu, „klasyczny” styl projektów postaci(jeśli to tak można nazwać) i generalnie udźwiękowienie, które fajnie dopełniało to, co się działo na ekranie.

Całość oceniam na 6/10 ale radziłbym się zastanowić dwa razy przed podejściem do ów adaptacji. Nie jest zła ale jej monotonność może bardzo łatwo do siebie zniechęcić.

Zaskakująco dobra seria. Spodziewałem się czegoś mniej jakościowego, a otrzymałem sporą dozę przyjemnych okruchów życia, kilka całkiem dobrych gagów i lżejszy romans. Z czasem nawet przyzwyczaiłem się do menadżera, któremu trzeba poświęcić trochę więcej uwagi.

No i bardzo ładne zakończenie.  kliknij: ukryte  Otwarte, jak można było się spodziewać ale mnie seria do siebie przekonała i faktycznie mam ochotę sięgnąć po mangę.

Mocne 7/10, zdecydowanie zasługuje na taką ocenę. Warto obejrzeć.

Technicznie zdecydowanie lepsze, niż smartphone ale poza tym to tak samo generyczny isekai.

MC to ciepła klucha + seiyu, który jeszcze bardziej pogrąża jego postać. Haremowe nabytki to puste dziewczyny bez charakteru, odróżniające się jedynie wyglądem. Postacie drugoplanowe i antagoniści napisani bardzo słabo i schematycznie.

Setting też jakiś niespecjalnie oryginalny ale cokolwiek ciekawsze cechy uniwersum zostały olane  – mamy niewolnictwo, demony, nawet ciekawy system magii ale mc woli się rozwodzić nad tym jak smakują potrawy. Seria poprowadzona tak nieciekawie, że nawet dla fana haremów z niewielkimi wymaganiami była to męcząca przeprawa.

Trzymać się z daleka, naprawdę nie warto po to sięgać. 3/10.

Dopiero się rozkręciło, pojawiły się ciekawe plot twisty i za dwa odcinki koniec… smutek człowieka bierze w takich momentach :\ Beznadziejny pacing tego sezonu.

Bardzo wtórne anime ale miało kilka naprawdę dobrych, zabawnych momentów, które nie zawsze się trafiają w „przeciętniakach”. Dla amatora haremów nada się.

Na plus nawiązania do Jojo i kilku innych, popularnych serii. No i Ai­‑chan, jej reakcje były złote.

5/10.

Pytanie tylko czy ta seria jest aż tak dobrze przemyślana?

Po 8 odcinkach nadal nie jestem w stanie odpowiedzieć na to pytanie, a często się nad tym zastanawiam. Seria mocno kontrastuje na wielu płaszczyznach.