Tanuki-Anime

Szczerze mówiąc liczyłem na coś bardziej realnego, ze faktycznie oryginalnymi pomysłami na ściąganie ale na szczęście na samym początku już podkreślono, że z realizmem w tym kontekście seria ma niewiele wspólnego.

Bardzo krótkie, pierwszy odcinek to w zasadzie było tylko wprowadzenie i faktycznej „zawartości” było praktycznie brak. Ciężko coś więcej powiedzieć poza tym, że zapewne będą to brawurowe walki za pomocą strzelających długopisów, ruchów zaginających prawa fizyki itp.

Taka komedia traktująca humorystycznie(na swój sposób) o japońskim systemie nauczania.

Zapowiada się całkiem nieźle. Szczerze miałem nadzieję, że tym razem obędzie się bez kopniaków i okładania pięściami ale cóż, autor chyba uważa to w jakiś sposób za zabawne.

Projekty postaci całkiem niezłe, choć nie tak bardzo wyróżniające się jak w spin­‑offie. Główny bohater na szczęście bez żadnych dziwnych zboczeń. Póki co jestem na tak.

Całkiem niezła przygodówka militarna z elementami fantasy, ze znośną fabułą, „leniwym” typem protagonisty, niecodzienną(w pozytywnym tego słowa znaczeniu) kreską i przeciętną oprawą dźwiękową(która imho w seriach militarnych powinna mieć nieco większy priorytet, aby odpowiednio zbudować klimat).

Ciężko się jednoznacznie odnieść – mamy tutaj sporo „luźnych” dialogów, gagów, żartów i schematycznych sytuacji ale z drugiej strony okazyjnie pojawia się całkiem sporo brutalnych scen, które bardziej kontrastują z konwencją, aniżeli się w nią wpasowują. Pojawiają się również sceny poważne, jednak kompletnie brak im napięcia – seria nie potrafi go w żaden sposób zbudować.

Nie mniej całkiem przyjemnie oglądało się przygody Ikty Solorka i jego grupy.

Seria warta uwagi jako dodatkowy zapychacz czasu. Ode mnie 6/10.

Prawidłowo pewnie powinno tak wyglądać ale osobiście bym nie podchodził do tego aż tak restrykcyjnie. Spin­‑off ADG brzmi raczej jak smaczek, aniżeli wymóg do poprawnego odbioru zwłaszcza, że pojawił się zaledwie tylko na PS Vitę(platformę, która nie oszukujmy się, nigdy nie była jakoś specjalnie popularna). Druga część(gra) jest całkiem popularna i ma wysokie noty ale osobiście nie czuję jakiejś specjalnej potrzeby zagrania. Może kiedyś, jak będzie w dużej promocji albo jak faktycznie przypadną mi do gustu postacie z Despair Arc.

Z tego, co czytałem to adaptacja jest na tyle sprawnie wykonana, że dla fana gry jest to całkiem ciekawa forma oraz dla widza, który nie zagłębiał się w świat gry znowu nie jest też tak trudna w odbiorze. Nie wiem jak z częścią opisującą odbiór względem graczy ale z pozycji zwykłego widza jestem w stanie się zgodzić, jest to całkiem spójne.

Obie serie faktycznie były wydawane na przemian ale osobiście uważam, że Despair Arc może być obejrzany też przed albo po Future Arc, w zależności od osobistych preferencji. Z drugiej strony nie obejrzałem jeszcze Despair Arc'a ale wyobrażam sobie, że jeśli faktycznie są to czasy nauki klasy nr 77 i „świetności” Yukizome, to może być traktowane jako swoisty prequel.

Szczerze mówiąc wydawało mi się zrobione troszeczkę „na siłę”. Sprowadzenie wszystkiego do podobnej sytuacji, multum zagadek, kilka plot­‑twistów i jakże oryginalne postaci. Zwłaszcza czarnoskóry śmieszek. Byłem ciekaw trochę „przyszłości” po wyjściu bohaterów z zamkniętej szkoły ale szczerze mówiąc spodziewałem się czegoś zgoła innego.

Znacznie lepiej bawiłem się przy poprzedniej części, gdzie na bieżąco były rozwiązywane zagadki, kreacje postaci były mimo wszystko bardziej intrygujące(przez co też bardziej interesujące) i plot twisty na koniec może były mniej przekonywujące ale seria wydawała się bardziej „świeża”.

Znowu też nie była jakoś specjalnie zła, bo oglądało się całkiem przyjemnie. Napięcie i klimat trzymane do samego końca; zagadki, których z dostępnymi informacjami nie w sposób rozwiązać oraz ciekawe uniwersum post­‑apo z irytującym monokumą w tle. Było nieźle ale mogło być znacznie lepiej. Na szczęście pozostała jeszcze ochota na prequel(Despair Arc), klasa nr 77 wydaje się mieć też całkiem ciekawe osobowości.

Jeśli ktoś zapyta czy warto – tylko i wyłącznie, jeśli oglądało się poprzednią część. Może i nawet po poprzedniej części jeszcze prequel(wspomniany wcześniej Despair Arc), żeby ogarnąć całość. Zakładając oczywiście, że nie ma się jakiejś awersji do uniwersum Danganronpa, bo w zasadzie konwencja jest podobna i nie ma co się spodziewać czegoś zgoła odmiennego, od poprzednika.

PS. Należy pamiętać, że seria kończy się odcinkiem specjalnym(Kibou­‑hen) – który jest bezpośrednią kontynuacją i jednocześnie zakończeniem całego Future Arc.

Ode mnie 6/10.

To wina wyłącznie widzów, którzy za mało wiedzą o anime ogółem. W Japonii jest dużo więcej reklam, newsów, artykułów, czegokolwiek i fani wiedzą o nadchodzących seriach nieporównywalnie więcej – na Zachodzie zaś powinniśmy wypełniać te braki sami poszukując info. Nie ma co zwalać winy za swoje lenistwo na biednych twórców po drugiej stronie globu.

Z jednej strony masz rację, z drugiej zwyczajnie nie zawsze jest czas i nawet ochota na sprawdzenie dokładniej informacji o danej serii. Nie wyobrażam sobie spędzania kilkunastu­‑kilkudziesięciu(czasami nawet więcej) minut na sprawdzaniu każdej pojedynczej serii w poszukiwaniu schematów, czy może klisza, który może mi się nie spodobać. Już pomijam fakt, że takie podejście prowadzi często do spoilerów ale wspominasz o kwestii opcjonalnej, tak jakby była czymś obowiązkowym. Rozpoznanie dla każdego ma inne znaczenie – niektórzy muszą znać nawet całość od deski do deski, inni znów wolą wiedzieć jak najmniej, żeby nie psuć sobie seansu – ja akurat zaliczam się do tej drugiej grupy.

W końcu tego anime zgodnie z prawem nie powinniśmy nawet oglądać, więc stawianie jakichkolwiek żądań czy oczekiwań jest wysoce nie na miejscu (niestety jest też powszechne).

Nie zgodzę się. Może nie w tym konkretnym przypadku ale przy innych seriach osoby nie lubujące się w danym gatunku mogą zwrócić uwagę na kwestie, których zagorzały fan w ogóle nie przyuważy. Oczywiście nie mówię tutaj o jakimś czystym hejcie, czy konwencji stworzonej według danego gatunku krytykowanej od podstaw(co właśnie popełniłem ;p) ale konstruktywna krytyka zawsze bywa przydatna, tj. jeśli autor na taką się godzi lub w ogóle bierze pod uwagę.

>Winę zrzuciłbym również na brak odpowiedniej kategorii lub taga
To już wina siły wyższej, afaik tanuki nie ma (od całkiem długiego) obecnie możliwości dodawania nowych tagów.

Bardziej miałem na myśli brak odpowiednio terminu lub kategorii dla gatunku ogółem, tanuki nie jest wyjątkiem. W żadnej z baz, czy stron nie znajdziesz określenia pod tą konkretną serią „hektolitry lukru”(wyrażenie przypadkowe, proszę nie brać do siebie). Pewnie gdzieś widnieją ostrzeżenia, że uczuleni na słodkość mogą obawiać się repulsji i traumy ale nie przyuważyłem.

Dla zakończenia chciałbym ogólnie doradzić wystrzeganie się nawyku szufladkowania serii, w przypadku anime jest to daremny wysiłek, który zazwyczaj może przysporzyć wyłącznie problemów, pomóc rzadko kiedy, a i tak niewiele. Produkcje w tym medium uwielbiają mieszać jedno z drugim i mało którą da się podsumować w paru słowach. Dla przykładu żadne z anime o idolkach jakie znam, nie było podobne do drugiego.

Faktycznie ciężko znaleźć dwie „podobne” do siebie serie ale w gatunkach szufladkowanie ułatwia odsianie tego, co niekoniecznie może wydawać się interesujące dla danej grupy odbiorców. Oczywiście są od tego wyjątki(ostatnio o mało co nie pominąłem Konosuby, czego nie mógłbym sobie wybaczyć) ale nie mówimy tutaj o szufladkowaniu względem zachcianek typu „podobał mi się Berserk, dajcie drugą identyczną serię” tylko „lubię fantasy w zachodnim natchnieniu, czy będą jakieś propozycje?” i jest to kategoryzowanie jak najbardziej godne przyjęcia – odnosi się do cech wspólnych, których serie mogą mieć więcej lub mniej. Znów też wydaje mi się to na tyle oczywiste, że głupio czuję się o tym pisząc i pewnie nawet nie było potrzeby komentowania w ten sposób ale niech będzie.

Po obejrzeniu całości skłaniam się ku przekonaniu, że powinna to być albo seria 6­‑odcinkowa albo odcinki powinny być znacznie krótsze. Nie, żeby seria była słaba, czy próbowała brnąć w złym kierunku ale po prostu na dłuższą metę może być trochę nużąca.

Ogląda się całkiem nieźle, „żywi” i naturalnie bohaterowie, trochę o samym procesie przygotowania danych potraw(choć raczej nie sprawdziłoby się jako podręczna książka kucharska, tak jak wspomniała Pani poniżej) i trochę okruchów życia. Nie jest to seria, którą można obejrzeć za jednym zamachem – mnie osobiście wystarczał ten jeden odcinek tygodniowo.

Podsumowując jest to całkiem niezła seria z nastawieniem na amatorskie gotowanie i seiyu, która odwaliła kawał dobrej roboty podkładając głos dla córki nauczyciela.

Cóż tu dużo mówić – trzyma poziom i mimo, że nadal sporo turniejów, testów itd. to nadal czuć „napięcie” i ekscytację plus sporo przemawiającego humoru i pojawiające się ciekawe osobistości.

Souma­‑kun zawsze na propsie. 8/10.

Pierwowzór(manga) do momentu końca S02 trzymał również poziom?

Widząc podkład tematyczny do serii zwyczajnie miałem nadzieję, że temat będzie na tyle rozwinięty, że faktycznie dostarczy jakiejś istotnej wiedzy. Niestety(lub stety z mojego punktu widzenia) praktycznie w ogóle nie oglądam serii moe­‑moe, przez co trudniej mi zidentyfikować daną serię po pierwszym odcinku i od czasu do czasu nacinam się na coś, co niekoniecznie miałbym ochotę oglądać od deski do deski ale oglądam z nadzieją głupiego, że może jednak mnie pozytywnie zaskoczy(ostatnio tak naciąłem się na Gakkou Gurashi! – dziwne, że tam nikt nie zwrócił mi uwagi na czepianie się o konwencję).

Porównałem do Shirobako, ponieważ było to pierwsze, z czym się skojarzyło – tworzenie czegoś(w sensie, że w przemyśle rozrywkowym), żeńskie główne bohaterki(choć może znów nie tak przesłodzone), protagonistka z ambicjami itd. To nie wina widzów, że porównują serie w ten sposób tylko twórców, że dają takie złudzenie. Porównałbym być może do czegoś innego, gdybym bardziej siedział w seriach moe(tak to nazwę, bo nie wiem czy jest na to jakiś odpowiedni termin).

Winę zrzuciłbym również na brak odpowiedniej kategorii lub taga – dodając lukier/ciastka/moe wiedziałbym, czego się spodziewać ale widziałem tylko komedia i okruchy życia(i widownia seinen, na MALu), a przecież jest naprawdę sporo serii, których tematyczne tło jest na tyle bogate i rozbudowane, że faktycznie zawiera istotne informacje, „bawi i uczy” rzekłbym.

Ofc ciężko o realizm, kiedy tworzy się świat w pełni dla płci pięknej ale nie są to rzeczy, które przeciętny widz jest w stanie wyłapać po pierwszych odcinkach, a może po prostu tylko ja – może dedukcja mi kuleje, kto wie.

O wiele łatwiej mam z seriami dla widowni shoujo – są one na tyle specyficzne, że po przeczytaniu opisu, obejrzeniu trailera, czy kilkunastu zrzutów od razu wiem, czy będę miał to ochotę oglądać. W przypadku okruchów życia, czy seinenów(znów to zrobiłem!) niestety nie, bo są to kategorie zbyt ogólne w odbiorze, imho.

Dopiero zajarzyłem, że to Handa z Barakamona... Nie, żeby to miało jakieś większe znaczenie ale jest to na pewno dobry smaczek. Są to dwie serie o odmiennych charakterach ale fajnie wiedzieć, że Handa nie skończył się na Barakamonie.

Wracając jednak jest to jedna z lepszych komedii, które miałem przyjemność oglądać. Zazwyczaj typ humoru oparty na nieporozumieniach mnie odpycha ale w tym przypadku został zaserwowany naprawdę umiejętnie. Wiele razy śmiałem się jak głupi i czerpałem wiele przyjemności z tych 12 odcinków.

Poziom troszeczkę spadł po połowie ale i tak było na naprawdę nieźle. Polecam każdemu na spróbowanie, przeboleć chyba tylko trzeba pierwszy odcinek, który jest wprowadzeniem i w zasadzie może nawet trochę zniechęcić.

Tak czy siak osobiście jestem naprawdę zadowolony i będzie mi brakowało przygód Handy co tydzień. Adaptacja naprawdę niezła.

Ode mnie 8/10.

W podsumowaniu wyraźnie zaznaczyłem, że nie zaliczyłem się do grupy odbiorców, czyli konwencja do mnie nie trafiła. Nie oznacza to jednak, że nie mogę mieć swojego zdania, nawet jeśli nakreśla to, na czym seria się opierała. Obejrzałem całość, więc uważam, że jak najbardziej mam prawo opisać to, co w serii mi się nie spodobało.

BTW w przypadku anime nie funkcjonuje pojęcie „seinen”. Ale tak, manga New Game jest seinenem.

Możliwe, aczkolwiek użycie terminu jest dopuszczalne w wielu kręgach i jako przeciętny zjadacz chleba i osoba, która nie uważa siebie ani za konesera, ani za kogoś ponadprzeciętnie obeznanego w japońskiej kulturze pozwolę sobie okazjonalnie użycie pojęcia w przypadku anime :)

Seria tak właściwie o niczym. Równie dobrze mogliby je wszystkie wepchnąć do wydawnictwa, urzędu poczty, czy gdziekolwiek indziej i wyszłoby zapewne tak samo.

Z samym tworzeniem gier ma to niewiele wspólnego, bo cały koncept jest spłycony do minimum(a już na pewno nie debugging bez obsługi odpowiednich narzędzi) i wygląda to w ten sposób, że roboty może się podjąć każdy i samo tworzenie gier to jest w zasadzie „nic trudnego”, jeśli słodkie moe dziewczyny mają ochotę takową stworzyć. Przelukrowana praca w biurze, która imho ma raczej niewiele wspólnego z realizmem i mocna awersja do męskich bohaterów(srsly, przez całą serię nie pojawia się ani jeden facet z normalnie zarysowaną twarzą – nie licząc ich gry, nawet w tle pojawiają się bardzo rzadko).

Na plus tyle, że dało się bardzo łatwo rozróżnić postacie i pojawiło się kilka pomniejszych smaczków ze świata gamingowego mimo wszystko.

Na samym początku miałem nadzieję na coś pokroju Shirobako ale seria daje bardzo szybko do zrozumienia, że jest niczym innym, jak kilkoma dniami z życia moe dziewczyn w biurze. Do tego tak słodkimi, że czasami ciężko oglądać, jeśli de facto nie gustuje się w samym nurcie.

Koniec końców mimo, że jest to komediowy seinen z okruchami życia, to jednak przeznaczony dla specyficznej grupy odbiorców, do której zwyczajnie się nie zaliczyłem. Dla mnie jest to przeciętna seria 5/10.

Z czasem było tylko gorzej, tak jak na początku rokowałem na serię mocno 7/10, tak końcówka ledwo uciągnęła do 5/10.

To po prostu jest seria bez twardej koncepcji, ktoś nawciskał sporo pomysłów do jednego gara i próbował z tego zrobić ponadprzeciętny battle­‑shounen, osobiście jestem na tyle rozczarowany, że przeciętny to i tak całkiem optymistyczne określenie.

No to wiem teraz czego mi brakowało w zakończeniu. To faktycznie byłaby końcówka z przytupnięciem i budowane wcześniej napięcie prowadzące do takiego finału miałoby sens.

Podejrzewam, że nie będąc pewnym, czy kiedykolwiek nastąpi kontynuacja twórcy nie chcieli się pchać w otwarte zakończenie z tak mocnym cliffhangerem. Wielu dorosłych widzów zapewne doceniłoby ale faktem jest, że większość woli domknięty happy end.

 kliknij: ukryte  Jeśli masz na myśli sytuację, kiedy to Betelguse został odrzucony przez czarownicę i wrócił do swojego ciała – nie wgłębiałem się szczerze mówiąc w proces ale podejrzewam, że chodziło o zwykły szok, przez co nie był w stanie w pełni kontrolować Subaru i wrócił do starego ciała.

Gonił Subaru, bo on(a w zasadzie jego ciało z punktu widzenia Betelgusa) miał bezpośredni dostęp do czarownicy.

Faktycznie oblał go oliwą i podpalił ale nie jestem przekonany, że w ten sposób można spalić ludzkie ciało do zera. To podpalenie miało po prostu spowolnić go jak rozumiem.

Sprawę imho zakończyło albo napisanie słów w księdze albo wcześniejsze rzucenie czaru przez Juliusa, który jak sam również powiedział, że zniszczy również jego duszę. Być może w ten sposób „przytwierdził” duszę do ciała. Nie zastanawiałem się nad tym za bardzo ale Betelguse był tutaj na pewno Big Bossem na koniec serii jak najbardziej.

Wieloryb był magiczną bestią i do tego naprawdę potężną(również pod względem wielkości). Betelguse pomimo, że był biskupem(czy jak to tam zwali), to nadal w ludzkim ciele.

Rozumiem w pewnym sensie rozczarowanie, bo budowane napięcie skłania widza do stwierdzenia, że koniec będzie z bardzo mocnym przytupem, a tutaj zakończenie było cliche i do tego w pewnym sensie na tyle „zorganizowane”, że pomiędzy czegoś brakowało. Osobiście stawiam na pewną niechęć w informowaniu widza o pomniejszych kwestiach, które de facto mogły być istotne i w zamian dostajemy często dialogi nieprowadzące do nikąd ale tutaj lepiej jeśli wypowie się ktoś, kto ma szersze doświadczenie z seinenami, tak to po prostu wyglądało z mojej perspektywy.

[...]drugiej strony ciężko mi zaakceptować, że  kliknij: ukryte  tak łatwo poszło i, że to już koniec. Tym bardziej, że takie miłe zakończenie nie rokuje na kolejny sezon…

Przypomnij sobie odcinki, kiedy  kliknij: ukryte  wrócił do posiadłości zastając druzgocący widok :) Widz w zasadzie odbiera to jako oddzielne człony historii ale dla Subaru była to jedna całość.

Co do drugiego sezonu – osobiście skłaniałbym się ku przekonaniu, że Re: Zero ma na nie całkiem spore szanse ale koniec końców zależy to od tego jak się całość sprzedała. Stawiałbym, że przy bliźniaczkach i Emilii było całkiem sporo materiału na marketing i sprzedaż ale kto wie…

Do tego nie rozumiem zachowania Betelgeusea; skoro  kliknij: ukryte  poddał się w momencie gdy usłyszał, że wiedźma jednak go nie potrzebuje, to po co potem gonił za wozem z Subaru?

Desperacja. Nie był w stanie przyjąć faktu do świadomości.

Nadal jedyne dark fantasy w świecie anime, na zachodnią modłę przynajmniej.

Claymore, Vampire Hunter D: Bloodlust widział? Typowego DF jest faktycznie niewiele ale pochodnych jest całkiem sporo.

Całkiem możliwe i sezon zapewne skończy się na  kliknij: ukryte  odebraniu nowego pancerza przez Guttsa.

Osobiście jestem zdziwiony, że byli w stanie zaklepać drugi sezon. Następny arc jest bardzo długi, będzie strasznie dużo przycięć… pojawi się jeszcze więcej wyrazów niezadowolenia. GEMBA i Millepensee zostają przy animacji, więc zapewne również przyjdzie nam doświadczyć więcej „przełomowego” 3D w ich wydaniu.

Seria jest dosyć mocno nasycona fantasy ale wielkie koty na pewno nie są punktem zaczepnym, choć spotkać można tam całkiem sporo różnych ras. Protagonista jest niestety irytujący i jego umiejętność dedukcji często bywa wątpliwa ale z czasem rozwija zarówno swój charakter jak i podejście do sprawy. Proponuję obejrzeć całość(za tydzień finał) i wtedy ocenić :)

Wspominał, że  kliknij: ukryte  dawno nie czuł się tak dobrze w takim nośniku duszy(ujął to jakoś podobnie), także poprzednie ciało zapewne jego też nie było. Nie wiadomo tylko w jaki sposób podróżuje, a przynajmniej nic jednoznacznie nie nakierowywało jeszcze na teorię w jaki sposób.

Nie wiem, czy wszyscy zwrócili uwagę jak zmieniały się kolory Niewidzialnych Hando podczas walki Wilhelma z paluchem. Z jego perspektywy były przeźroczyste, z perspektywy Subaru fioletowe.

Subaru je widzi normalnie(wspomniano o tym za pierwszym razem, kiedy Betelguese wypuścił niewidzialne ręce). Wilhelm ich nie widzi, tylko przy pomocy wznieconego kurzu widział ich ruch.

Jeśli chodzi o list, to zapewne  kliknij: ukryte  posłaniec był agentem kultu czarownicy i specjalnie podmienił list. Nie zdziwiłbym się, gdyby był to jakiś cliffhanger na zakończenie serii.

Ciało Subaru  kliknij: ukryte  zostało opanowane przez Betelgezę za pomocą tej ksiązki, jak to się stało, że ani Wilhelm, ani Julius, ani Felis, nie wyrwali mu jej z rąk i nie zniszczyli?

Być może nie oglądałem dość dokładnie ale nie jestem w 100% przekonany, że to kliknij: ukryte  wina księgi. Tym bardziej jeśli reszta wiedziałaby, że księga ma właściwości opętania ciała przez duszę poprzedniego właściciela, to zapewne kazaliby mu ją dawno zniszczyć.

Nie czytałem tych newsów ale tak jak mówiłem, że jeśli faktycznie poszła informacja, że będzie ten arc, to być ten powinien – widocznie mieli dobry powód, żeby go zmienić.

Jest też być może niewielka szansa, że może był błąd w tłumaczeniu lub interpretacji. Animenewsnetwork podaje źródło i sprawdzając je nie ma nawet słowa o tym na jakim materiale seria będzie się opierać. Dwa poprzednie linki źródeł nie podają i nie zdziwiłbym się, gdyby był to zwykły clickbait. MAL też podaje informację w podobny sposób co AN i również linkuje do źródła(innego).

Nikogo tutaj nie chcę bronić ale powszechnym jest, że rzetelność redaktorska bywa różna.

Zapewne dałoby się dojść do tego czytając tweetery i oryginały z japońskich źródeł ale nie wiem, czy na chwilę obecną jest to istotne, bo największy problem to chyba jest z jakością samej ekranizacji – przynajmniej według mnie.

Przyznam bez bicia, że nie pamiętam faktu. Z trailerów pamiętam tylko tyle, że pierwszy pokazywał niewiele, a drugi pokazywał na tyle, że wiadomo było, iż będzie tragedia. Arc Czarnego Szermierza był całkiem krótki ale faktycznie jeśli go reklamowali, to tak też powinno być w adaptacji.