Tanuki-Anime

Odcinka którego dotyczy ta dyskusja nie widziałem, ale pomogę odrobiną wiedzy fizycznej.
W zasadzie masz racje co do masy nadkrytycznej. Tylko zwrócić trzeba uwagę właśnie na reflektor neutronów. W przypadku przenoszenia samego materiału promieniotwórczego, nie ma znaczenia masa tego materiału. Co innego kiedy przenosi się „jądro” bomby czyli uran + reflektor. W takim wypadku osiągnięcie masy krytycznej spowoduje reakcje łańcuchową która, zamiast spowodować wybuch (na co nie pozwoli zbyt mała prędkość osiągnięcia tej masy), najpewniej spowoduje uwolnienie olbrzymiej ilości promieniowania, oraz wysoką temperaturę.
Jeszcze inną sprawą jest zawartość uranu w stopie który bohaterowie ukradli. Nie jestem pewien, ale zdaje mi się że w elektrowniach atomowych stosuje się stop o innej zawartości uranu niż w przypadku bomb. Chociaż sam nie pamiętam już z jakiej placówki go pozyskali.

Nie zostało dosłownie powiedziane że inne dzieci ją z tego powodu wyśmiewały, czy nawet że cokolwiek wiedziały. Ja bardziej tą sceną traktuje jako pewną wizualizację jej lęków.

Natomiast co d braku pomocy psychologicznej, to muszę się zgodzić, że rzuca się to w oczy, chociaż nie wyobrażam sobie w jaki sposób jest to możliwe.

No cóż, nie jestem aktualny z odcinkami, więc do końca nie wiem jak wyglądała ta scena.

Wymaganą moc obliczeniową można zmniejszyć, choćby poprzez posiadanie dokładnego modelu 3D twarzy osoby poszukiwanej, ograniczenie ilości kamer, poprzez wyeliminowanie mało prawdopodobnych miejsc, i tego typu sztuczkach.

Natomiast co do tej olbrzymiej ilości cywilnych komputerów – słyszałem kiedyś o projekcie który miał pozwolić policji wykorzystanie nieużywanej mocy obliczeniowej komputerów osób cywilnych, którzy by się na to zgodzili. Raczej całość skończyła się tylko na pomyśle, ale mimo wszystko, nie jest to od razu tak mało prawdopodobne. W końcu nie mamy pewności czy ta seria nie jest umiejscowiona w niedalekiej przyszłości. Ale to już zdaje mi się że jest trochę przekombinowane.

W danej serii mamy do czynienia z jednostkami antyterrorystycznymi, w dodatku w kraju o najlepiej rozwiniętej technologi. To co piszesz zresztą nie jest aż tak niemożliwe. Wiadomo że jeden komputer, nie wykonałby aż tak karkołomnego zadania, ale co innego jeśli mają wiele komputerów.

Miejski monitoring nagrywa ruch ciągły (przynajmniej w większości wypadków). Jakość jest na tyle wysoka, że w większości wypadków, da się przy nisko położonej kamerze uzyskać zbliżenia na twarz w jakości odpowiedniej by sporządzić list gończy. Większość kamer nagrywa obraz czarno biały, ale w niektórych miejscach instalowane są kamery uzyskujące kolorowy obraz.
Tak wygląda monitoring w mojej miejscowości liczącej nieco mniej niż 50000 mieszkańców…

A co do wykrywania twarzy – słyszałem że w największych skupiskach ludzi (jak np. wielkie lotniska) instaluje się system kamer, pozwalających śledzić pojedyncza osobę.

Takie jedno pytanie: Ile odcinków obejrzałeś?
Pytam bo sam byłem w pewnym momencie bliski porzucenia z właśnie takim nastawieniem jak Ty (gdzieś w okolicy 25 odcinka), ale im dalej tym lepiej, a każdy kolejny arc jest lepszy od poprzedniego.

Oczywiście rozumiem że coś co jednemu się podoba może dla innego być kiepskie, i przyznaje się że jeśli chodzi o tasiemcowate shouneny, to nie jestem za bardzo doświadczony, ale wydawało mi się że HxH jest raczej dobrym, a nawet, według niektórych widzów, przełomowym przedstawicielem swojego gatunku.

Zresztą, mimo wszystko, chętnie wysłuchałbym twojej opinii.

Tak jak kolega wyżej. Czekam na jakieś rozwinięcie i uzasadnienie opinii.

Może i do wielu fabuł pasują liniowe postaci, ale nieliniowe pasowały by jeszcze lepiej. A jeśli nie, to oznacza że wadą jest sama fabuła.

A dobrze wykreowaną postacią jest „z definicji” głęboka i dynamiczna postać.

Autorka depcze i szydzi z całej męskości razem wziętej.

Autorka w przypadku tego anime szydzi bardziej ze stereotypów „klasycznego” shoujo niż z facetów. Wystarczy spojrzeć jak bardzo przesadnie zachowują się bohaterowie podczas „pracy”, będąc w miarę normalnymi na co dzień. I to zapewne powoduje Twoje niezadowolenie postaciami męskimi.
Chociaż muszę przyznać że sam też się trochę zawiodłem brakiem fabuły.

 kliknij: ukryte  Długotrwały i silny ból może powodować obrażenia fizyczne, więc leczenie ran mogłoby być w takim przypadku przydatne. Ale nie wiem do końca czemu miałby zmienić się w „mięsny zbitek”.

Polać mu…
Zdecydowanie Tsukihime w wersji anime nic nie wyjaśni.

Niezbyt tu jest miejsce żeby pisać o innych seriach, ale muszę przyznać że miałem czasami tak samo. Dla przykładu w przypadku „Cowboy Bebop” mimo zachwytów wszystkich dookoła, od miesiąca nie mogę się przebić przez 4 odcinek.

Natomiast z „Toradora!” też mi pierwsze odcinki dość opornie szły. Ale jakoś później załapało. Tak więc nie poddawaj się, może później Ci się spodoba.

Od kiedy to do oceniania anime jest wymagana znajomość mangi? Czy jakiegokolwiek pierwowzoru?

I szczerze mówiąc naprawdę liczyłem na jakiekolwiek moralne wątpliwości strażniczki bądź kogoś z „dobrych” bohaterów w tym odcinku. A dostałem coś a'la cyborga z maniakalnym śmiechem.

A tak przy okazji: Nie za dużo tutaj broni palnej jak na fantasy? jeszcze w przypadku broni czysto magicznej, ale w tym odcinku była zwykła automatyczna broń palna. Czyli jako fantasy nie jest za dobrze.

Aż tak źle?

No cóż. Na pewnej stronie SAO dostało w głosowaniu zarówno tytuł najlepszego jak i najgorszego anime roku, więc w przypadku szukania opinii o akurat tym tytule trzeba zachować szczególną ostrożność. Chociaż z doświadczenia wiem, że często najbliższą prawdy jest średnia ocena redakcji.

Natomiast w 2 sezonie mam nadzieje że bardziej powstrzymają zapędy haremowe,czyli nie będzie tych bezsensownych odcinków w stylu „Kirito pomaga zabłąkanej niewieście” na które narzekałaś (czyli te bezsensowne odcinki w pierwszej połowie).

Jakbyś spojrzała na komentarze osób bardziej doświadczonych (np. redakcji) to byś wiedziała, SAO zachwycają się (oraz piszą większość komentarzy) osoby głównie młodsze, i nie zwracające uwagi na dziury fabularne oraz skopane kreacje bohaterów.

Przynajmniej w moim przypadku SAO sprawdziło się jako niezła komedia (szczególnie 2 połowa), ale sadzę że za zabawne miałem momenty, które według twórców miały być poważne.

Za to jestem ciekawy jak będzie wyglądał 2 sezon, który niedługo wyjdzie. Mam nadzieje że będzie równie bzdurny i kiczowaty, i dostarczy mi równie dużej porcji śmiechu i politowania nad nieudolnością twórców.

Takie pytanie:
Co mają średnie ocen do recenzji?

Nie ma co się pieklić. Przecież jest recenzja alternatywna.

Zarzut kolejny – nieprzewidywalność bohaterów, nie wiem jak inni, ale ja nie lubię oglądać zawsze tej samej historii, więc to że bohater zachowuje się inaczej niż bym oczekiwał, to raczej zaleta niż wada.

Tylko że ta nieprzewidywalność bierze się z niemal całkowitego pozbawienia bohaterów osobowości oraz realizmu. Dobrze opisała recenzentka w jednym z komentarzy:

 kliknij: ukryte  Weźmy na przykład sytuację związaną z wypadkiem, czy raczej prawie­‑wypadkiem samochodowym, do którego doprowadziła Kouko. Tak więc, wyobraźmy sobie – masz wypadek, na miejsce przyjeżdża Twój rodzic, zamiast ucieszyć się, że nic Ci nie jest, daje Ci po twarzy tak mocno, że przelatujesz przez pół parkingu – scenę widzą Twoi przyjaciele i Twój chłopak, żadne nie reaguje. W wyniku wypadku wpadasz w totalną depresję, zamykasz się w ciemnym pokoju i całymi dniami płaczesz, jakbyś co najmniej zabił cztery osoby w tymże wypadku, gdy tymczasem jedna koleżanka zrobiła sobie zadrapanie na twarzy. Ukochany Cię odwiedza i próbuje pocieszyć, Ty się na niego drzesz, okładasz go poduszką, potem dajesz mu z główki w brzuch, a na koniec okazuje się, że cała ta drama to o to, że po wypadku przyśniło Ci się, że tenże ukochany Cię porzucił i to właśnie główna przyczyna rzeczonej depresji.

I muszę się niestety z recenzją całkowicie zgodzić, mimo że wystawiłem o wiele wyższą ocenę. Ja po prostu obejrzałem wszystkie odcinki na raz, po zakończeniu emisji, ale podchodząc do anime bez oczekiwań. I w sumie dostałem głupkowatą historyjkę miłosną, która mimo wszystko mi się podobała (możliwe że częściowo właśnie dzięki temu że nigdy nie dało się przewidzieć zachowań bohaterów)

Więc jak, jestem osamotniony w opinii całkowicie? :P

Oczywiście że nie, sam mam podobne odczucia.
Chociaż muszę przyznać że sam mam o wiele więcej niż jedno takie anime które jest przez wszystkich zachwalane, a mi nie podchodzi.

 kliknij: ukryte 

Szkoda mi jej, bo poświęciła własne szczęście, dla codziennego udawania, że jest szczęśliwa.

Tutaj muszę się nie zgodzić. Anime oglądałem dawno temu wiec wszystkich szczegółów nie pamiętam, ale zdaje mi się że tak naprawdę wybór Takumiego dał Hachi Najwięcej szczęścia. Bo tak naprawdę jej związek z Nobu był praktycznie bez przyszłości odkąd zaszła w ciąże. Nie chciała usuwać dziecka bo jak sama powiedziała „nie wytrzymałaby tego psychicznie”. A związek z Takumim nie dość że zapewnił jej możliwość wychowania dziecka, to także spełnienie się w życiu. Warto tu powiedzieć że ona zawsze wolała opiekować się domem niż pracować.
Możliwe że popełniam tutaj nadinterpretacje (ponieważ nie poznajemy za bardzo tego związku z perspektywy Takumiego, więc pewności nigdy nie można mieć), ale zdawało mi się że Takumi dba o nią bardziej niż Nobu. Po pierwsze zaakceptował dziecko niezależnie od tego kto był ojcem, co za tym idzie nie pozwolił Hachi usunąć ciąży, co by najpewniej zapędziło ją w depresję. Dodatkowo walczył o nią nie w dość realistyczny sposób (nie tak jak Nobu który liczył po prostu że jakoś to będzie a gdy nastała pierwsza spora życiowa trudność, poddał się)

Tak naprawdę zdaje mi się że większość osób uważających Nobu za lepszego partnera dla Hachi ciągle ma w myślach ten nierealistyczny i przesłodzony obraz miłości.

Tyle że jest sporo serii które były bardzo popularne a nie dostały kontynuacji. Po prostu czasem bardziej się opłaca zachęcić widzów do kupna pierwowzoru.

Przecież to anime za nic nie dokończy rozpoczętych wątków. Najpewniej skończy jako reklama, chociaż mam nadzieje że jednak dostaniemy kiedyś kontynuacje.

Raczej historia po tych dwóch filmach jest kompletna. Oczywiście zostawiono obie furtkę na ewentualną kontynuacje (i, warto wspomnieć, zrobili to dość kiepsko). Ale mimo wszystko cała ta „gra” zostaje w pełni zakończona.

Tak naprawdę historia ma zakończenie w dwóch filmach.