Tanuki-Anime

Jestem świeżo po seansie ostatniego odcinka. Anime pochłonęło mnie bez reszty. Dzięki niemu zakochałam się w muzyce Yuri Kajiurii, odnowiłam moją starą fascynację „Alicją w Krainie Czarów” i nawet po raz pierwszy życiu, przez Gilberta Nightraya zaczęłam zachowywać się jak typowa fan girl. Urzekło mnie tu po prostu wszystko. Nieprzewidywalna fabuła, doskonale zarysowani bohaterowie, no i klimat, przede wszystkim ten Wonderlandowy klimat. Motyw z różami, figurami karcianymi, szachowymi, zegarkiem z pozytywką, XIX wieczna Europa i ta często pojawiająca się psychodelia… Wszystko co tygryski lubią najbardziej. Coś wspaniałego <3
A jeśli chodzi o zakończenie… Nie traktuję go jako wady, ani trochę. Domyślam się, że miała powstać druga seria, ale z racji tego, że z jakichś powodów nie powstała, teraz wiele istotnych wątków pozostało nadal bez wyjaśnienia. A na kontynuację po 5 latach niestety nie ma co liczyć.
Mimo to, jestem anime wprost zachwycona i zaczynam odkładać pieniążki na mangę, bo bardzo chętnie potowarzyszę jeszcze Ozowi i Alice w podróży ku odnalezieniu własnego ja :3

I to chyba tyle. I tak nieźle jak na mnie. Nie jestem fanką kryminałów, zdecydowanie nie jest to mój gust, także sięgam po nie jedynie właściwie wtedy, gdy powiązany jest z nimi jakiś wątek paranormalny. Do Un­‑Go zdecydowanie zachęcił mnie Inga i już od pierwszych chwil wiedziałam, kto będzie moją ulubioną postacią. Ogółem wszyscy bohaterowie byli bardzo dobrze zarysowani i do wszystkich zapałałam mniejszą lub mniejszą sympatią. I motyw z pandą bardzo uroczy. A w muzyce wprost się zakochałam, szczególnie w endingu. No ale racja, anime ma wady, och, ma ich sporo. Przede wszystkim zrobiło coś, co ja w anime uważam zwykle za niewybaczalne – a mianowicie momentami nudziło mnie niezmiernie. Sam poziom serii był również bardzo nierówny. Raz intryga była lepsza, a raz słabsza.  kliknij: ukryte  Przykładowo odcinek 8 (chyba 8) mający miejsce w iluzji detektywa wprost zniechęcił mnie do całego anime na kilka dni. Tak, bardzo nie lubię zwyczajnych kryminałów. Za to trzy ostatnie uważam, za bardzo dobre i gdyby tak cała seria wyglądała, na pewno zarobiłaby ode mnie większą ocenę. Miejsce akcji było cudowne. Ale klimat niestety był za mało wyczuwalny, poświęcili mi zdecydowanie za mało czasu.
Mimo to, nie żałuję spędzonego przy anime czasu.

Niesamowite anime. Nie jest może idealne, ale na pewno zasługuje na pochwałę. Na pewno bohaterowie. Co prawda, Maya, Kouta i Yuka mi trochę do tego towarzystwa nie pasowali, ale reszta była genialna. Do moich faworytów zdecydowanie należeli Lucy i doktor Kurama.
Ale jak wspomniałam nie jest to seria bez wad.
Całe poprowadzenie fabuły trochę nie do końca mnie urzekło. Te całe „zbieranie” haremu trochę nie pasowało mi do klimatu, ani w ogóle konwencji całej serii. Momentami wydawało mi się, jakbym nagle oglądała zupełnie inne anime. Za to końcówka była nieprzewidywalna, tajemnicza i nie do końca jasna. Zdecydowanie na plus.

Jako wielka fanka wilków i post­‑apokaliptycznych klimatów, odpuszczenie sobie przeze mnie tej serii byłoby grzechem. Dla mnie wszystko w tej produkcji było piękne. Bohaterowie, fabuła, kreska, muzyka, klimat, no i oczywiście zakończenie, które było dla mnie niezwykłym zaskoczeniem i kwintesencją całego wyźzwięku anime.  kliknij: ukryte  Było ono dla mnie jednocześnie jasne, ale i pełne zagatkowej symboliki. Wszyscy musieli ponieść ofiarę, aby świat mógł odrodzić się na nowo. Wzruszyło mnie niezmiernie.
Cudo, cudońko. Niezaprzeczalnie jedno z moich ulubionych anime. Polecam każdemu.