Tanuki-Anime

Do poziomu Gurren Lagann trochę zabrakło, ale to i tak było genialne. A muzyka to mistrzostwo świata, chociaż nie było nic co by przebiło „Libera me from hell”.

Anime jeszcze nie widziałem (na pewno obejrzę) ale po obejrzeniu tego filmu mogę powiedzieć że jest świetny. O wiele lepszy od filmowych adaptacji amerykańskich komiksów o super bohaterach (które też bywają niesamowite, chociażby Mroczny Rycerz czy Avengers). Szkoda tylko że Egmont zaprzepaścił szanse na porządne wydanie mangi w Polsce bo bardzo chętnie bym przeczytał.

Nie ma czegoś takiego jak „obiektywna recenzja”. Recenzja to nic innego jak opinia recenzenta, więc musi być subiektywna. Na tym to polega.

yyy… Dafuq?! Taka była moja reakcja na ostatni odcinek. Świetny klimat budowany przez jedenaście odcinków zmienił się w… nawet nie wiem w co! Wiem że zakończenie nie było jakoś szczególnie urzekające. Niby mógłbym dać 6/10 i mieć z głowy, ale coś nie pozwala mi tego zrobić. To anime jest inne niż wszystko, więc nie mogę go oceniać tak samo jak np. Shingeki no Kyojin. Z pewnością seria jest oryginalna, posiada nietypową kreskę (wiedźmy), i w miarę ciekawą fabułę, ale czy warto ją obejrzeć? Na to pytanie każdy odpowie sobie sam gdy już obejrzy.

Trzeba przyznać że w tym anime była jedna z najbardziej epickich scen ever. W Dragon Ballu rozwalali planety? Tutaj rzucali w siebie galaktykami.

Seria jest świetną rozrywką i naprawdę warto ją obejrzeć.

Nareszcie konkretny antagonista! Pierwszy film Bleacha był zacny, ale antagoniści nie mieli w ogóle jakichkolwiek charakterów. Tutaj nareszcie Ichigo&Company walczą z kimś konkretnym. Dlaczego więc ten film nie jest lepszy od „Memories of Nobody”? Z przyczyn czysto technicznych. Słabsze walki i gorsza animacja. Na szczęście fabuła trzyma poziom (a w niektórych elementach jest lepsza). Ogólnie, „Diamond Dust Rebellion” jest tak dobry jak jego poprzednik.

Pierwsze co rzuca się w oczy to strona techniczna. Świetna animacja (o niebo lepiej niż w serialu) i znane z serii telewizyjnej utwory to strzał w dziesiątkę. Fabuła była sensowna, a nawet całkiem przyjemna. Obowiązkowo musiały się pojawić najpopularniejsze postaci, co mi akurat nie przeszkadza, bo np.  kliknij: ukryte  „wejście” Zarakiego było świetne. Walki również trzymały bardzo wysoki poziom. Czy jest to więc kinówka idealna? Niestety, twórcy spaprali jeden, dość ważny, element. Antagoniści. Sam design i moce przeciwników były fajne, ale były to postaci płaskie jak kartki. Co z tego że fajnie walczyli, skoro nie mieli nic do powiedzenia? Ten film nadal jest wspaniałym rozwinięciem do głównej fabuły Bleacha, ale czarne (bez)charaktery mnie zawiodły.

Całe ma 13. Po obejrzeniu prawie połowy serii widać czy jest beznadziejna czy nie.

Była w tym anime jakaś fabuła? Przebrnąłem przez jakieś 6 odcinków, zobaczyłem kilka scen przemocy, i usłyszałem najbardziej wkurzający tekst w dziejach anime („Nyu”). Gdzie ten geniusz? Gdzie ta głębia?

Obejrzałem jakieś 206 odcinków (chyba), i porzuciłem to anime wtedy gdy kliknij: ukryte  Aizen napadł na Karakurę. Dlaczego? Fillery są wrzucane w najlepszych momentach prawdziwej fabuły. To strasznie denerwujące. Arc o Soul Society warto obejrzeć, ale resztę lepiej poznać z mangi.

Jestem fanem gry, więc oglądanie tego anime niemalże bolało. Sceny walki były wycinane, postacie spłycone, a Dante cały czas zachowywał się jakby miał kaca. To ma być DMC!? Już wolę oglądać fillery z tasiemców.