Tanuki-Anime

Ciekawy gość z tego Samury. Dość dawno temu stworzył bardzo klimatyczną, poważną i krwawą historię nieśmiertelnego Manjiego, która stała się klasyką mangi samurajskiej. A tu gość wyskakuje z komedią obyczajową, osadzoną we współczesnych realiach i jest to równie udana produkcja. Trzymam kciuki, to jedyne anime, które śledzę w obecnym sezonie i po trzech odcinkach zdecydowanie powodów do śmiechu i refleksji w stylu „no tak, tak właśnie jest w życiu” nie brakuje

Odpalam pierwszy odcinek, około 3 minuty widzę kota. TEGO KOTA. Radość prawie jak po zobaczeniu końcówki nowego trailera Star Wars.

Gintama powraca w wielkim stylu. Znów spotykamy niemal wszystkie postacie, za którymi już pewnie każdy zdążył się stęsknić od czasu zakończenia emisji trzeciej serii. Znów możemy się uśmiać do łez i równie mocno wzruszyć, widząc jak bohaterowie w imię przyjaźni starają się walczyć z pozornie niepokonanym przeciwnikiem. Zdecydowanie najlepsza pełnometrażówka 2013 roku. Epickie walki, humor, bezpośrednie nawiązanie do wojny, prawie 2 godziny niesamowitej zabawy. Pozycja obowiązkowa nie tylko dla fanów shounenów. Dzięki takim produkcjom nadal oglądam anime

Ta seria jest dla mnie wzorem, jak powinno się tworzyć anime obyczajowe. Świetnie nakreślone charaktery postaci, nawet tych, które pojawiają się na krótko, ciekawe retrospekcje, wszystko to sprawia, że widz mocno angażuje się w ich losy i chce dla nich jak najlepiej. Na przykładzie tylu postaci kandydatów genialnie pokazano, jak różne potrafią być ludzkie motywacje. Główny bohater jest niesamowicie sympatyczny, a nieraz absurdalne sytuacje, które go spotykają, sprawiają, że można się z nim świetnie utożsamiać. Do tego naprawdę ciekawie przedstawiono drogę do zostania astronautą.

Jeśli ktoś ma dosyć krzykliwych, agresywnie kolorowych, pełnych rozwrzeszczanej dzieciarni produkcji, a chciałby obejrzeć spokojną, ciepłą, a jednocześnie pełną pasji opowieść o spełnianiu marzeń, ta seria jest dla niego.

Wyraźnie odczuwalny spadek formy wyróżniający już trzeci sezon, tutaj niestety trwa dalej. Szkoda, że seria ze spokojnej, pełnej melancholii przerodziła się w sztampową przygodówkę, w której z każdych tarapatów ratuje bohatera Madara pełniąc rolę deus ex machiny. Do tego kilkuodcinkowe wątki są niezmiernie nużące (proponuję dla porównania obejrzeć losowy odcinek z drugiego sezonu – różnica niesamowita, tam epizodyczność była zaletą). Ocena końcowa będzie i tak wysoka – waham się między 7 a 8, bo jednak jest to jedna z lepszych serii sezonu (tylko Gintama', Danshi kokosei no nichijou i Chihayafuru z kończących się serii są lepsze), zdarzają się pojedyncze udane odcinki, a Nyanko­‑sensei miażdży kiedy tylko się pojawi, ale gdzieś zatracił się ten klimat spokojnej, nastrojowej opowieści.