Tanuki-Anime

Aha, po prostu odpowiedź była do mojego komentarza i to mnie zmyliło.

Ej, ej ej, hola, gdzie ja napisałem, że clannad to komedia romantyczna? To romans z watkami komediowymi. Nie przypisuj mi nie moich wypowiedzi.

Jeżeli widz nie widzi nie widzi wysiłku włożonego w takie prace jak Clannad, DtB czy np właśnie Hyouka

Ale ja widzę ten wysiłek. I co to ma do rzeczy? Liczy się efekt końcowy, a nie sam fakt tworzenia.

I radzę powstrzymać się od wycieczek osobistych, ostatnio moderacja jest na nie wyczulona.

A ostatnie zdanie zupełnie nie wiem, do czego się odnosi. Ochłoń nieco, zanim cokolwiek napiszesz.

A co mnie to, jako widza i recenzenta dopiero potem, interesuje, że twórcy się starali? Mi to zwisa, ja chcę dostać dobre anime, żeby mi się spodobało, ich dobre chęci nie zapewnią mi zabawy.

Coś chyba za mało liczysz, tyle to M1 kosztuje.

Izrael używa zmodernizowanych AH­‑1 i AH­‑64, ale oni mają pieniądze i dobre stosunki handlowe z USA, więc sobie mogą na to pozwolić.

Analogicznie oceny dla anime J.C. Staff powinniśmy obniżać na starcie o trzy oczka w dół, żeby zachować balans?

I jestem ciekaw, czym innym miałby się sugerować recenzent, jeżeli nie własną oceną? Twoją?

Ale czego oni mają zabronić? Nasze mile są naszą własnością. A Mi­‑35, czyli ów Hind Mk III i pakiety modernizacyjne do tego standardu są towarem eksportowym, armia FR niezbyt je kupuje.
Problemem są raczej fundusze nasze i to, czy wciąż jest nam potrzebny tego typu helikopter szturmowy, czy może lepiej rozejrzeć się za nową konstrukcją.

Może kiedyś, ale chwilowo mam już i tak trzy rezerwacje na ten sezon i jeszcze kilka rzeczy, które chciałbym ocenić.

Z tego co wiem, to nie ma być sprzedaż. Generalnie Mi­‑24 w naszej armii i tak mają tylko połowę wartości bojowej, bo rakiety ppanc Falanga dawno się już nam wyczerpały, a śmigłowce mają zostać oddane ANA w ramach wsparcia.

Nie rozumiem zachwytów, bardzo słabe anime, źle poprowadzone fabularnie, poruszające ciekawą tematykę, ale nie skupiające się na niej. W zamian za to co odcinek dokładane są nowe wątki, które aż proszą się o rozwinięcie. Tak jest np. w przypadku wojny o zdobycie zapasu zasobów potrzebnych do podboju kosmosu i inwazji Murikanów na państwa arabskie. Wielka polityka, widać coś ciekawego, a tu chop, siup, zaraz o tym zapominamy, bo wszystko służyło jedynie przedstawieniu bohatera.

Grafika też słaba, CG kuleje, ale normalne rysunki także pozostawiają sporo do życzenia.

Generalnie pomieszanie z poplątaniem. Główny hero od zera do bohatera w tydzień, sceny akcji słabiutkie i naciągane.

5/10 i porzucone przed połową. Oczekiwałem anime o podboju kosmosu, ale przed połową znalazło się miejsce na wszystko inne, tylko nie na główny wątek.

Napisałem: wojska afgańskie, czyli ANA, a nie mudżahedini i cała reszta rebeliantów. Wybór padł na Mi­‑24 właśnie dlatego, że tamtejsi żołnierze są obeznani z tym sprzętem.

Ponadto nasze siły planują po wycofaniu się z Afganistanu zostawić tam obydwa niektóre nasze Mi­‑24, gdyż ich ponowne przewiezienie do kraju i remont nie będą już opłacalne.

Słyszę np. że anime jest prostą przygodówką z płytkimi postaciami. No to czemu tak wciąga

Bo to przygodówka z płytkimi postaciami? Tak samo jak Naruto, One Piece i Bleach? Wciąga, bo to cecha gatunkowa.

Generalnie z budżetu USA (nie wiem, z którego konkretnie programu) zostały zakupione śmigłowce Mi­‑24 dla wojsk afgańskich, to tak btw.

Żebym wiedział, że taki flejm będzie, to sam bym o recenzowanie SAO walczył.

Wystawianie takich negatywów po prostu źle świadczy o poszczególnych redaktorach.

No nareszcie ktoś, kto rozumie, że zdanie jednego redaktora/współpracownika nie reprezentuje opinii całej reszty.

za karę zmuszą do napisania recenzji „Girls und Panzer”.

Jakem żyw do tego nie dopuszczę, przecież wszyscy wiedzą, że wielkość GuP potrafi docenić tylko prawdziwie światły umysł o szerokich horyzontach i niezachwianej samoocenie, czyli ja.

Powiedz to policji.

Dwudziestolatek nakryty na oglądaniu rysowanych licealistek molestujących braciszka raczej ma inne rzeczy do obawy, niż wstyd przed mamą.

Anime jedyne w swoim rodzaju, ale zdecydowanie za łagodne. Albo to ja jestem przyzwyczajony do bardzo ponurej i brutalnej wizji holocaustu, jakiej nauczyłem się z naszej historii.

w której ostrzeliwują się pociskami zdolnymi przebijać pancerz,

Właśnie o to chodzi, że niezdolnymi.

A pożar był jednym z efektów ostrzału

Nie wiadomo, czy bezpośrednim. Może po prostu nastąpił wyciek paliwa niezwiązany z samym trafieniem.

Ja czepiam się tej serii za jej pseudo‑realizm.

To nie jest pseudo­‑realizm, to jest realizm – czołgi są prawdziwe, działają prawidłowo, nie zamieniają się w mechy, nikt nie ma supermocy. To, do czego się przyczepiasz, to po prostu założenia świata przedstawionego.

I ta cała taktyka jest potrzebna właśnie do budowy tych założeń. Ma być klimatycznie. To, że bohaterki mają fory ze strony fabuły – niestety, ale takie są prawa głównego bohatera. I tak tutaj ma to bardzo umiarkowane oblicze.

o normalnej brygadzie czołgów w czasie II WŚ czy cuś w tym stylu

Oni zwyczajnie tego nie potrafią.

Ledwo przebrnąłem przez początek, ale potem to robi się naprawdę warte uwagi. Niestety zakończenie iście w stylu Gainaxu, wzięte z powietrza.

No to co broniło im zrobić zasadzkę? Zresztą przecież udało im się w ten sposób ustrzelić jednego Shermana na początku odcinka…

Raz ta sztuczka się udała, ale Amerykanki nie były głupie, a jedynie bardzo HAMERYKAŃSKIE HUAH, stad te dziwne ich posunięcia, bo „Jeżeli sami nie wiemy, co robimy, to wróg nie jest w stanie przejrzeć naszych planów!”

twierdzisz, że lepiej być cały czas na muszcze wroga niż wykonać szybki zwrot w chaszcze

Na muszce… Spróbuj patrzeć przez lornetkę jadąc rowerem przez ścieżkę w lesie, efekt będzie podobny do tego, co widział celowniczy pędzącego Shermana.

Fakt że w jednym z czołgów dziewczyny musiały ugasić pożar, pokazuje w jak „bezpieczną” grę bawią się bohaterki.

Tak samo jest w przypadku wszystkich sportów motorowych.

A dziewczyny goniły za czołgiem laski przechwytującej radio‑komunikaty, który przypadkowo odkryły.

No i to właśnie był czołg flagowy Hamerykanek. Nieuważnie oglądałeś. Blondyna dowodziła, ale jej maszyna nie była czołgiem flagowym.

A Tygrysy?

Na pewno nie pojedynczo – nawet Wittman nie działał sam.
Firefly siał postrach ze względu na doskonałą armatę i jej zasięg, ale też nie był odosobniony w działaniu – miał obstawę innych czołgów.

A na marginesie, dobrze okopany czołg na wzgórzu może zdjąć parę jednostek wroga…

Tak, ale przy frontalnym natarciu, gdy wiadomo skąd nadejdzie przeciwnik. W innych przypadkach idea czołgu jako ruchomego bunkru straciła sens, gdy tylko Francuzi dowiedzieli się jak wygląda Blietzkrieg.

Generalnie, skoro mamy tylko czołgi, wszelkie manewry dotyczą tylko czołgów, stąd m. in. takie działania, że trzeba czołgów używać w roli zwiadowców,

Zwiad to pozyskiwanie informacji, a Typ 89 do niczego innego się nie nadaje.

W momencie starcia w polu w końcowej fazie walki było ich 5 na 5

Oorai Team o tym nie wiedziały – na logikę można było wywnioskować, że pozostałe trzy czołgi jeszcze się gdzieś czają.

Ja pierwsze co bym zrobił to odskoczył gdzieś na bok…

I wtedy byś dostał strzała, bo boczna sylwetka czołgu jest większa, niż tylna. Zmniejszyłbyś także prędkość, z jaką oddalałbyś się od nagonki. No i nagonka nie musiałaby już pędzić, bo czołg flagowy byłby bezpieczny, więc mogłaby się zatrzymać i spokojnie strzelać.

To po co wogóle było wyjeżdżać czołgiem flagowym z lasu

Bo został odnaleziony, a reszta hamerykanek była zbyt daleko, by szybko pomóc?

Mogli spokojnie wysłać z 8 Shermanów

Raz już im się to nie udało, na początku batalii.

realizacja planu na zasadzie uda się albo nie uda jest trochę naiwna

Generalnie każda wyrównana bitwa opiera się na tej zasadzie.

W obliczu przewagi liczebnej wroga, z taktycznego punktu widzenia, działanie z ukrycia i mozolne szarpanie ich oddziałów wydaję się lepszym rozwiązaniem.

W przypadku piechoty – tak. W przypadku wojsk pancernych zaś absolutnie nie – odosobniony czołg w zasadzie nie stanowi żadnej wartości bojowej, a jedynie siłę ognia na gąsienicach, którą przecież trzeba odpowiednio skierować. Poza tym co by osiągnęły szarpaniem? W opisanym przez Ciebie przykładzie nie było jakiegoś głównego, konkretnego celu, tak samo było w czasie wojny w Wietnamie. Tu zaś cel był – unieszkodliwić czołg flagowy. A wyraźnie wyznaczony cel ogranicza „kampienie”, bo przecież nasze panny też miały czołg flagowy, który w przypadku osamotnienia i nakrycia nie byłby nawet w stanie się obronić.

Większość bitew czołgowych to i tak chaotyczne jeżdżenie

Nie powiedziałbym. Do rozciągnięcia natarcia pancernego potrzeba dużej przestrzeni – to są właśnie wojska manewrowe, które da się swobodnie kierować, ale już w trakcie działań ciężko zmienić kierunek natarcia. Jak już pójdą w bój, to właściwie zostaje tylko korekcja planu i czekanie an efekty.

rozjeżdżamy się, próbujemy ich wymanewrować

Albo dajemy się okrążyć – wymanewrowanie wroga w przypadku, gdy ma przewagę liczebną to nie taka łatwa sprawa – prędzej to on nas weźmie z flanki, bo mu na to starczy sił.

No to czemu od razu na pałę nie ruszyły na przeciwnika licząc na szczęście, że „może” uda im się w niego trafić?

Bo wtedy miały inny plan, właśnie taki, jak piszesz – krycie się w lesie i wciąganie wroga w zasadzkę. Niestety nie udało się, więc na więcej subtelności nie było miejsca, bo drugi raz ta sama, w dodatku spalona sztuczka by się nie powiodła.

A tak, to 'S' to mi się zgubiło, bo dzisiaj wyszukiwałem piosenkę i wpisywałem poprawnie : E