Tanuki-Anime

Taiga bardzo przypominała mi Louise z „Zero no Tsukaima”,

Ja bym powiedział, że to ta sama postać tylko inaczej narysowana. To się nazywa tsunderie, czyli dziewczyna o charakterze typu tsundere zagrana przez Rie Kugimiyę. Wszystkie role żeńskie tej pani są jednakowe, więc Twoje spostrzeżenie jest słuszne.

Dobry film, ale w kinie to można by się na nim zanudzić, chyba, że by się go oglądało ze znajomymi. Takie lekkie wakacyjne kino, zdecydowanie lepsze od obydwu serii TV, chociaż nadal za złe, że mało śpiewania, a nowe utwory też nie były bardzo porywające. Ale na pewno warte obejrzenia w wolnym czasie.

A, no i świetna grafika, zwłaszcza panoramy Londynu.

Wszystko, co napisałaś faktycznie można rzeczywiście przypisać HoTD, ale… dziury w fabule? Sory, ale gdzie? Ja nawet nie wiem, jak by to w tym anime miało wyglądać.

Raczej chodzi mi o to, że romans w Chobits jest zrobiony po babsku.

To jest CLAMP, tutaj liczy się chwila. Te panie zazwyczaj robią romanse bez większego namysłu.

No, w recenzji pisałem, że zabrakło czasu na zrobienie z tego czegoś sensownego i chyba wykrakałem, bo na jesień zaplanowano serię TV.

Obejrzeć to anime to wznieść się na wyższy poziom wtajemniczenia. To wyzwanie, tak, na pewno wyzwanie, ale czy żmudne? Raczej nie. Wprawdzie nic innego niż niską notę temu nie wystawię, ale jednak Popotan mnie wciągnął w tych kilku ostatnich odcinkach. Szczerze powiedziawszy, to nie znam drugiego takiego anime, nie jakaś głupia haremówka czy inne denne ecchi, to jest inne. Takie nieco kino drogi. Tylko po japońsku.
Co nie zmienia faktu, ze nic specjalnego i nie trzeba tego za wszelką cenę obejrzeć. Ot, tak po prostu w moim przypadku wziąłem, bo Popotan, bo mało ludzi jest w stanie to ukończyć. I dzięki temu czuję się lepszy, lulz.

Ale to była reklama figurek erotycznych, zupełnie nie związanych z uniwersum Madoki.

Bo to parodia – reklamówka serii figurek. Nic więcej.

Kropłówa dobra na wszystko.

Nie wierzę, w końcu ktoś, kto interpretuje to w ten sam sposób, co ja.

Dziękuję.

Pytanie do redaktorów – ile ten tekst ma stron? Bo chyba jest dłuższy, niż moje wywody na temat Hidan no Aria…

Na pewno nie nudne. Może dla spragnionych akcji to wyda się dziwne, ale tutaj każda czynność była godna uwagi. Procedury startu, lądowania, przechwytywanie ofiar, to wszystko było wręcz żywe. Tak się składa, że akurat gram zespołowo w ARMĘ II i latanie śmigłowcem w anime bardzo mi się spodobało. Napięcie to nie tylko suspens i akcja, ale tez emocje bohaterów.

Dobre anime na kilka wieczorów.

Odcinki 3 i 4 były wręcz tragiczne, zwłaszcza pod względem strzelanin i sensu działań bohaterów (plot armor Jonaha, strzelanina podczas próby zabójstwa Koko, pościg samochodowy), po ich wywaleniu seria zyskała by co najmniej jedno oczko w górę. To taki typ anime, któremu nadmiar akcji wyraźnie nie służy, bo następne odcinki, gdzie wszystko było stonowane i wyważone, były znacznie lepsze, ale też tendencja wzrostowa nie była stała. Tak naprawdę wysoki poziom to cztery – trzy ostatnie odcinki i momenty, gdy fabuła skupiała się na bohaterach, a nie an handlu bronią, który w rzeczywistości nie wygląda tak, jak to pokazano w anime.

Anime ok trzyma rowny solidny poziom.

Największe kłamstwo, jakie można napisać o tym anime. Jakby ktoś chciał zrobić wykres wedle jakości odcinków, to na początku byłaby sinusoida, a potem krzywa łamana z tendencją wzrostową. To na pewno nie jest równy i solidny poziom.

Bardzo dobre anime, rozkręcało się powoli, niemal klasycznie, mając punkt kulminacyjny w odpowiednim miejscu i rozwiązanie fabuły nastąpiło bardzo szybko. Wprawdzie to kolejne anime w stylu niezwykłych licealistów, ale jednak poza samą Mariką cała reszta istotnych postaci była dorosła (załoga Bentenmaru), natomiast jej koleżanki to po prostu taki wianuszek dla potencjalnych fanów yuri. Zrealizowane z rozmachem, sensem i w dodatku efektowne bitwy kosmiczne (te kiczowate światełka, promienie, wszystko sparkla i się świeci kolorami tęczy, pokochałem to), sympatyczna obsada i bohaterowie będący zgraną paczką indywidualistów o niepowtarzalnych charakterach – to mnie w Mouretsu właśnie zauroczyło i trzymało do końca.

Rzadko tak wysoko oceniam seriale, ale 9/10 jest uczciwą oceną.

PS
A opening i tak jest do tyłka, taka niekompetencja wokalna… aż go jeszcze raz posłucham, żeby dobrze zapamiętać taki kicz… Normalnie aż się oderwać nie mogę, taki słaby.
Za to ending… top3 tego sezonu zdecydowanie.

Tak, tak stwierdziłem. Nie uważam, że to złe anime, ba, ja wiem, że jest dobre (co nie wyklucza tego, co pisałem wcześniej), po prostu nie jestem w stanie go oglądać.

Eeny meeny miny moe much the same

Tiro finale.

Ostatni odcinek bardzo przyjemny, utrzymał dobrą tendencję wzrostową serii, ale niestety potknięcia wcześniejsze były zbyt okazałe, by przymknąć na nie oko. 6/10 to uczciwa ocena zważywszy na momentami tragiczny start anime, które powinno trzymać wysoki poziom od początku. Zdecydowanie połączenie sensacji i serii poważnej udało się słabo, acz historia handlarzy sama w sobie jest interesująca. Jeżeli drugi sezon będzie miał poziom ostatniego odcinka tej serii, to są duże szanse na hicior. Tym razem jednak takowe zostały zaprzepaszczone.

Ale ja nie mówię o berserku, mówię o kinówce. Ten film jest dobry, nie cały berserk.

Ale ja nie oceniam w stosunku to mangi, film był dobry sam w sobie jako film i więcej niczego tu nie potrzeba.

DObry film. Nie znam uniwersum berserka zupełnie, ale ten broni się sam z siebie. Dobre kino, brakowało mi tego typu klimatów.
PS: nie, mangi nie zamierzam czytać.

Akurat opening poza pieśnią z jakiejś opery i profanacją malarstwa Klimta niczego wielkiego nie pokazuje.

Aha, jeszcze jedno – główny bohater strasznie denerwuje, nie wiem, czy potem po prostu się zmienił w sensowną postać, czy też to ja się przyzwyczaiłem. W każdym bądź razie nie raz przyprawiał mnie o irytację.

Przebrnąłem. W męczarniach, wkładając w oglądanie wiele samozaparcia, ale serię ukończyłem. Do 15 odcinka miałem bardzo ochotę po prostu Chobitsy porzucić, bo nic się w nich nie działo, zero rozwoju fabuły i bohaterów. Dopiero potem zaczęło się to, czego od serii oczekiwałem.

Nic szczególnego, taki CLAMPowy dialog na temat miłości i człowieczeństwa… Popularność w naszym kraju zawdzięcza chyba tylko temu, że w czasach polskiego wydania mangi człowiek kupował to, co rzucili na półki.

Nie wiem, czy warto przebijać się przez ponad połowę serii by w końcu oglądanie Chobitsów stało się opłacalne. Ja oglądałem bardziej z obowiązku, zaciekawienie przyszło tu o wiele za późno.