Tanuki-Anime

Z tym pojęciem tempa się zgadzam! Na początku było ok, ale teraz tak to wszystko pokazane na odpał, że odechciewa mi się dalej oglądać choć baaaaaaardzo się napalałam :) I takie to wszystko bezemocjonalne, że aż żal.

hahaha a ja zauważyłam tylko wygiętą sexi nogę Rei xD a tu jeszcze inne powykręcane kończyny były… ehhh… żal… Ale ogólnie po Crystal jechać nie lubię – i przez sentyment i przez to, że mangi nie czytałam a ta seria w pełni mi ją przedstawia :)

Jestem po trzecim odcinku i jak na razie nie przychodzi mi nic do głowy jak tylko skopiować i wkleić słowa recenzentai cały jego tekst. WTF?! A przede wszystkim pierwszy odcinek – co za porażka, po której niesmak pozostaje przez kilka dni :( Nie wiem… może zmienię zdanie pod koniec anime, ale na razie czuję wstyd, że to oglądam :)

taaa… łączę się z Tobą w bólu :)

Anime pokochałam z początku przez kreskę – przepiękna. Podłoże historyczne – ciekawa rzecz i niezły pomysł na tło. Muzyka – już znajduje się w moim odtwarzaczu (zwłaszcza obydwa openingi). Żałuję kilku rzeczy –  kliknij: ukryte  1. Hiikata umarł (choć w nie jestem pewna w pełni, bo pod koniec ukazuje się całej krasie :). 2. Dlaczego nie rozwinięto jakoś wątku dotyczącego faktu bycia demonem przez Chizuru. Nie czaję tego… Sądziłam, że w końcu coś wytworzą z jej krwi, albo chociaż zdoła ona uratowac Hijikate. Taka bezsensowan ta jej „demonowatość (wiem, nie ma takiego słowa :D )

Zachwycam się tym anime, ale nawet nie jestem do końca stwierdzić dlaczego. Pewnie dlatego, że fabuła jest „przeciekawa”. Uwielbiam takie nowe światy stworzone czystą wyobraźnią autora. Dużo ludzi narzeka na pierwsze odcinki anime, że są nudne – ja tego osobiście nie odczułam. Trochę może raziły ,że tak powiem wiekowe głównych bohaterów, ale jest to zrozumiałe skoro musieli tak grubą książkę streścić. Jednak nie zmienia to faktu, że troszke potrzebowałam czasu na przyzwyczajenie się, że z odcinka na odcinek oglądam raz dzieci a już w kolejnym dorosłych. Ale to wszystko nie zmienia faktu, że anime jest genialne. Moim achom i ochom nie ma końca :D Chyba stało się moim ulubionym. Grafika bez większych zarzutów a muzyka idealnie odwzorowuje klimat panujący w anime. Anime jest z tych co dają do myślenia na tematy egzystencjalne, sprawiedliwości, dominacji człowieka na ziemi itp., co czyni go właśnie tak ciekawym. Szkoda tylko, że końcówka moim zdaniem trochę szybko chciała wszystko wyjaśnić i wyszło na to, że musiałam dwa razy obejrzeć żeby dokładnie zrozumieć.  kliknij: ukryte  Tak jakby twórcy zdali sobie sprawę z braku miejsca i rach ciach w dwóch zdaniach wszystko wyjaśniają o pochodzeniu szczuroludzi (choć przyznam, że podejrzewałam, że właśnie taka jest ich geneza :D). Na koniec dodam, że cieszę się, że Saki skończyła z Satoru jednak hi hi^^

Weź się za mangę, bo na prawdę warto! Szerzę miłość do tej mangi gdzie się da :D

Jaki ja mam sentyment do tej historii…To było tak dawno :) Pierwsze anime, które skłoniło mnie do sięgnięcia po mangę, bo koniec mnie nie zadowolił i zaczęłam szukać w Internecie informacji na temat Furuby. Humor anime jest przezabawny a miny złego Kyo bezcenne! Dużo nie jestem w stanie napisać, gdyż już bardzo dawno oglądałam tę historię, jednak z tego co pamiętam strasznie wkurzała mnie główna bohaterka – Tohru – takie puste, proste dziewczę. No, może z początku tak było, bo z czasem odczytywać ją zaczęłam jako „słodką istotkę” :D Historia związana z klątwa rodziny Sohma jak dla mnie była niezmiernie ciekawa (polecam czytanie mangi – tam się wszystko tak na prawdę wyjaśnia i porządnie kończy). Gorąco polecam.

Nooo, powiem szczerze, że jestem nieźle zaskoczona. Na prawdę mnie to wciągnęło, choć z początku podchodziłam z dystansem to tego tytułu, bo miałam wrażenie, że jest raczej męski. Ciekawie poprowadzona akcja, a jednym z elementów zachwycających jest grafika – genialnie odwzorowana dżungla. Jedno co mnie wkurzało to sposób rysowania oczu Himiko :) ale to szczególik. To tyle… na prawdę polecam. swoją droga byłby z tego niezły serial amerykański typu „Zagubieni” ;D

Tu masz rację. W żadnym anime nie brzmi tak samo :) uwielbim go

Jest to pierwsze anime, po ktore sięgnęłam po czytaniu mangi. Zazwyczaj anime zmusza mnie do czytania mangi, aby dowiedzieć się co dalej. Co do tego anime… Pierwsze co zapamiętałam do odgłosy kroków… O matko!!! Ile oni się tam nachodzili biedaczystka… Nic tylko słychac TUP TUP podczas oglądania co strasznie wkurza. Twórcy z tym trochę przesadzili.. Drugie to płytkość bohaterów… Moze to kwestia tego, ze sciśnięto fabułę w 13 odc, ale strasznie niewiarygodne było ich zachowanie, rozterki, rozmowy. Szybkie zakochiwanie sie, szybkie wpadanie w dołki…nie wiem… Nie trafiało do mnie, podczas, gdy w mandze mnie to nie razi. Grafika jak dla mnie „odpowiednia”, że tak powiem, choć szkoda mi tych charakterystycznych oczu postaci, ktore widać w mandze – w nich cały urok. Opening taaaki słodki, ale klimatycznie pasuje do tego spokojnego anime.

Na początku oglądałam z grymasem na twarzy bo nie mogłam się przyzwyczaić do abstrakcyjnego ukazywania wiedźm, ale moje podejście zmieniało się wraz z rozwojem fabuły. Na prawdę ciekawy pomysł. Kreska postaci mnie nie zachwyciła, jednak pejzaże a zwłaszcza zachody słońca – przepiękne! Kolejny plus to muzyka. Plus? Co ja mówię!!! Toż to najmocniejszy punkt tego anime! A ending jak na razie na okrągło w moim playerze :) Soundtrack po prostu genialny, każdy dźwięk dopasowany do akcji jaką mamy na ekranie. No perełka!

Anime godne polecenia. Trochę koszykówki oglądam czasem i jestem w stanie stwierdzić, że nie jest zbytnio zakłamane. Chodzi mi o to, że bohaterowie nie wykonują tutaj jakichś niestworzonych rzeczy i fajny jest motyw, kiedy tłumaczona jest na np. makietkach dana strategia. Jak już wspomniano w recenzji – bohaterowie nie są robotami i mają granice swoich możliwości jak na ich ciała młodzieńcze :) Mówiąc o postaciach moje serce skradł Tetsu z jego niezamierzonym skradaniem się i stoickim spokojem :D zwijałam się ze śmiechu z każdą rozmową Kuroko z Kagamim