Tanuki-Anime

Trochę to też dziwnie wyglądało, (spoilery)

Akurat w tym miejscu mowa była o dwóch różnych postaciach. Najpierw była mowa o ukochanym bohaterki (Charon), a potem rozmowa gwałtownie przeskoczyła do tematu innej postaci (Hydla).

Serial i filmy to dokładnie to samo. W sensie, najpierw wypuszczono 3 filmy w kinach, a potem w telewizji puszczono je jako serial. Niezbyt jest sens żeby istniały jako osobne wpisy w momencie gdy to dokładnie ta sama seria która miała dwie formy dystrybucji.

Czy możemy udawać, że pierwszej serii nie ma i oglądać przeszłość Dazaia do końca tego sezonu. Pretty please?

I w Naruto i w BNHA w tym celu zostaje wykorzystany swojego rodzaju test (Chuunin exam i zajęcia z Aizawą i All Mightem). W obu przypadkach jest to dosyć sprytny zabieg – pozwala on upchnąć dużo informacji w segment fabularny i (zazwyczaj) niweluje efekt „nachalnej ekspozycji”. Problem w tym, że BNHA nie wykorzystuje tego.

Nie myślałam, że będę musiała napisać tak oczywistą rzecz wprost, ale cóż. Otóż, nikt nie powiedział, że wszystkie postacie poboczne trzeba przedstawić w trakcie jednego wątku. Nie wiem czemu tak uczepiłeś się tej jednej lekcji i tego, że wszystkie informacje musiały zostać podane od razu. Otóż nie muszą. W Naruto były podane w obrębie jednego wątku, ale rozciągniętego w czasie. Natomiast BNHA podaje te informacje w różnych wątkach następujących tuż po sobie, ale ponieważ uparcie trzymasz się myślenia w kategoriach jednego wątku to nie zauważasz, że seria ma szerszy narratyw (a jeśli zauważasz to ignorujesz, bo inaczej nie musiałabym pisać tak oczywistych rzeczy).

Co do imion. To, że mogę sobie podejrzeć imiona w openingu nie ma znaczenia. Opening nie ma nic wspólnego z fabułą i wszelkie informacje w nim zawarte powinny również pojawić się w historii.

Niby dlaczego? Opening jest integralną częścią serii. Ba, jest częścią która pojawia się co odcinek. Nie ma żadnego prawa zakazującego umieścić w openingu (tudzież endingu) istotne dla fabuły informacje, ani nie ma powodu dla którego miałoby to być obiektywnie złe.

Naprawdę nie wiem jak osoba, która rzekomo pisze recenzje nie orientuje się w tak prostych sprawach jak schematy przedstawienia historii czy odróżnianie rzeczy zawartych w openingu od rzeczy, które rzeczywiście znalazły się na ekranie. Nie wiem też jak osoba, która w jakiś sposób ma reprezentować Tanuki może się uciekać do jakichś wycieczek personalnych. Chyba wdepnąłem Ci na odcisk, skoro tak emocjonalnie podchodzisz do tematu.

Wybacz, nieco jadowity ton wynika z faktu, że bolą mnie osoby które sądzą, że wiedzą coś o tym jak działa fabuła, w trakcie gdy ich analiza jest powierzchowna jak śnieg w grudniu. Ze szczególnym uwzględnieniem osób, które nie przyjmują do wiadomości, że ich opinia nie pokrywa się z faktami które podają. Masz rację, to było nieprofesjonalne z mojej strony. Wybacz. Źle napisana krytyka na temat serii które lubię potrafią wywoływać taką reakcję. Poza tym nie wiem skąd ci się wzięło to reprezentowanie tanuka, skoro de facto nie współpracuję ze stroną od kliku lat (poza bardzo okazjonalną konsultacją w kwestii zajawek).

Jak to ma być o superbohaterach z supermocami, to może jednak wypada nam coś o nich wiedzieć?

...ale w Naruto TEŻ nie pokazano mocy postaci pobocznych przed egzaminami. Jeśli dobrze pamiętam, Lee był jedyną postacią, której „moce” ujawniono i zrobiono to tuż przed samym testem, więc szczerze mówiąc nawet jego bym za bardzo nie liczyła. Cała reszta postaci była prezentowana w trakcie egzaminu. Egzamin jak wspominano trwał 47 odcinków, nie bardzo rozumiem czemu oczekujesz, że BnHA miało od razu podać informacje które w Naruto ujawniano powoli na przestrzeni prawie pięćdziesięciu odcinków. Bo jako zagorzały fan Naruto powinieneś być świadom, że NIE podano od razu mocy wszystkich postaci biorących udział w egzaminie.

Natomiast imiona WSZYSTKICH uczniów z klasy Midoriyi są podane w openingu. Wystarczy zapauzować i bah! Magia i czary, jeśli ci zależy znasz wszystkie imiona! Strasznie ukryte przed widzem były, naprawdę. ;p

I serio, jeśli chcesz już objeżdżać jakąś serię to chociaż używaj porządnych przykładów, a nie podawaj serię do której masz nostalgię i udawaj, że jest lepsza, bo z całym szacunkiem, ale ośmieszasz się tymi porównaniami.

To się znawca wampirów znalazł. Więc jeśli ktoś miał jakieś wątpliwości, to jedna z najstarszych fikcyjnych wampirzych postaci (starsza od Drakuli) była ładną młodą panienkę imieniem Carmilla. Więc mówienie, że wampiry od zawsze są brzydkie świadczą o tym, że ktoś wyraźnie nie zna nawet wczesnej historii wampirzej fikcji (o obecnych trendach nie wspominając).

Nowelka nie wygląda na zbyt popularną, więc teraz tak naprawdę wszystko wisi na tym jak dobrze adaptacja anime się sprzeda/podbije sprzedaż nowelek.

Nie wiem, ale bohaterowie mają dość jasno określony deadline. Anime chyba o tym nie wspomniało, ale Szóstka Bohaterów ma miesiąc na zapieczętowanie Władcy Demonów. Po tym jak upłynie 30 dni od jego przebudzenia odzyska on pełną moc i nikt nie będzie mógł nic zrobić. Tom czwarty dzieje się kiedy została im  kliknij: ukryte  połowa tego czasu o ile dobrze pamiętam.

To akurat nie jest nic zdrożnego, bo owszem bohaterowie mają przerąbane, ale jednocześnie widać, że mają szansę wygrać. „Ci źli” posiadają dużą przewagę, ale i własne słabości, co sprawia, że cały konflikt jest bardzo ciekawie zarysowany.  kliknij: ukryte  Dowódcy są niezwykle potężni, ale równocześnie widać, że ich siła bierze się z ich niedoskonałości. Ciężko nie zauważyć, że największą przeszkodą dla planów  kliknij: ukryte  Tgurneu jest de facto on sam.

Szczerze mówiąc w przypadku tej serii zanimowanie tylko pierwszego tomu ma o tyle sens, że z każdym kolejnym tomem człowiek coraz bardzie wie, że nic nie wie. Po pierwszym jeszcze jakoś się wierzy, że wszystko się szybko wyjaśni i potem już będzie klasyczna walka ze złem…

Drugi tom niestety nie wyjaśnia praktycznie żadnej zagadki która została z tomu pierwszego, zamiast tego rozbudowywując świat i przy okazji pogłębiając tajemnice, dlatego ja się radzę cieszyć, że ekranizują tylko pierwszy tom. Dopiero w trzecim tomie sytuacja zaczyna się nieco wyjaśniać ale na tym etapie czytelnik już tylko siedzi i się kiwa jak zaczyna sobie zdawać sprawę ze skali  kliknij: ukryte  przygotowań jakie antagoniści robili przez ostatnie 300 lat i jak bardzo w związku z tym bohaterowie mają przerąbane. A potem jest czwarty tom, który wciąż jest tłumaczony…

Ujmijmy to tak. Bohaterowie CHCIELIBY mieć takie problem. Osobiście zastanawiam się czy najpierw wykończą ich antagoniści czy stres związany z radzeniem sobie z sytuacją w jakiej są…

Czytałam nowelki (dokąd je przetłumaczono) więc mogę zapewnić, że cała intryga jak na razie skonstruowana jest ciekawie i z głową. Anime nie wyjaśni skąd się wziął dodatkowy crest, ale w nowelkach ta kwestia już się wyjaśniła, przynajmniej do pewnego stopnia.

I dla wszystkich wątpiących. Bohaterów było i być powinno sześciu. Ta kwestia jest tak powtarzana właśnie dlatego, że to niepodważalny fakt. I to, że jest dodatkowa osoba świadczy, że coś jest BARDZO mocno nie tak.

Poza tym z perspektywy dalszych tomów bawi mnie to, że absolutnie wszyscy (z bohaterami serii włącznie) zakładają na tym etapie, że  kliknij: ukryte  Władca Demonów i jego podwładni tworzą w pełni zunifikowany front.

Akurat Farangis w mandze jest sympatyczną postacią (przynajmniej w moim odczuciu) i bucowato zachowuje się jedynie względem grajka, którego bądźmy szczerzy nikomu nie jest żal (zwłaszcza, że jakby go krótko nie trzymała to wlazłby jej na głowę).

Co do stroju to Arakawa chyba też do końca szczęśliwa z tym designem nie była biorąc pod uwagę fakt, że w najnowszych rozdziałach Farangis dostała przynajmniej porządny stanik.

Nie, Tsukimonogatari to pierwsza historia w ostatnim łuku fabularnym (tzw. Monogatari Final Season). Więc jeszcze zdecydowanie nie jest to koniec. Zresztą można wygooglać ile nowelek jeszcze zostało do zekranizowania. Acz z tym finałowym łukiem fabularnym to też do końca nie wiadomo, bo widziałam informacje, że autor jednak będzie kontynuować cykl.

A Kizumonogatari to prequel opowiadający o tym jak Araragi spotkał Kiss­‑shot itd. i przy okazji się zwampirzył.

To czy będzie to tylko reklamówka zależy od tego jak zamknął tę serię (tzn. czy na koniec pojawi się „ciąg dalszy nastąpi” czy też wymyślą oryginalne zakończenie). A na tym etapie ciężko to powiedzieć. Manga ma obecnie ponad 115 rozdziałów i wciąż wychodzi, więc to, że nie zmieszczą całego materiału w 22 odcinkach nie podlega żadnej wątpliwości. Obecnie jest raczej trend, żeby ekranizować kawałek wciąż wychodzącej serii i jeśli się sprzed robić kolejny sezon, gdy wyjdą dalsze rozdziały, zamiast wcześniejszej tendencji do wrzucania fillerów, więc jest duża szansa na kontynuację (zwłaszcza, że manga już jest potwornie popularna, więc dziwne będzie jeśli zatłuką kurę która mu duże szanse znosić złote jajka).

I akurat Assassination Classroom to seria której należy dać kilka odcinków/rozdziałów, żeby zobaczyć o czym to w zasadzie jest, bo klasa 3­‑E funkcjonuje jako bohater zbiorowy i potrzeba czasu by człowiek ogarnął całą tą grupę i ją polubił. To raczej nie jest seria powodująca miłość od pierwszego wejrzenia, a taka do której człowiek zyskuje coraz więcej sympatii z każdym kolejnym rozdziałem.

Wbrew pozorom ten odcinek wprowadził dość dużo budując podstawy pod kolejne wydarzenia. Przypominajka była w zasadzie tylko podczas openingu. Zaś odcinek skupiał się na tym co jest, a nie na tym co było. Weź pod uwagę, że minęło pół roku od wydarzeń w pierwszej serii. Potwierdzenie, że niektóre kwestie się przez ten czas nie zmieniły jest potrzebne. Natomiast wcale nie oznacza to, że wszystko.

Wyliczmy rzeczy które wprowadzono w tym odcinku:
 kliknij: ukryte  - opisanie sprawy seryjnego zabójcy „Hollywood” który pojawił się w okolicy
- pokazanie charakteru brata Shizuo poprzez segment telewizyjny (i stwierdzenie, że znajduje się on obecnie w Ikebukuro)
- wprowadzenie siostrzyczek
- wprowadzenie Emily, która bada Celty na zlecenie Shingena
- pościg za Celty, podczas którego zgubiła ona dużą sumę pieniędzy
- po czym dostaje ona telefon od Izayi sugerujący, że powinna się ukryć na jakiś czas
- zaraz po tym telefonie pojawia się banda motocyklistów którzy ruszają w pościg za nią mówiąc o olbrzymiej nagrodzie
- Anri i Mikado martwią się o to co się dzieje z Kidą sugerując, że przez te pół roku nie mieli z nim kontaktu
- Mikado z jakiegoś powodu ma oprowadzić młodszego kolegę po mieście
- Kida zamierza wreszcie wrócić do Ikebukuro

Owszem, pomiędzy tymi nowościami było potwierdzenie status quo w innych kwestiach, ale nadal jest to wyraźnie budowanie podstaw pod późniejsze wydarzenia. Generalnie to jest seria na podstawie nowelek Narity. Tu prawie wszystko co się dzieje prędzej czy później okaże się ważne.

Co do przeszłości Koro­‑senseia to nie masz co się martwić, bo poza tą jedną retrospekcją jest chyba tylko jedna scena gdzie coś więcej wspomniano na ten temat. Chwilowo w mandze nie ujawniono prawie nic z jego przeszłości, więc w anime ten wątek też nie powinien się szczególnie pojawiać. Autor wyraźnie trzyma go na finał serii.

Ni cholery. Akurat tutaj równie dobrze możnaby zastąpić brata przyjacielem z dzieciństwa który nie odwzajemnia romantycznych uczuć bohaterki i wyszłoby prawie na to samo, tylko byłoby mniej dramy. Akurat temat incestu był tutaj płytki jak woda w kałuży i służył li i wyłącznie temu, żeby bohaterka cierpiała bardziej. Serio, nie wiem jak można brać na poważnie ten wątek, bo magiczny mindrape kompletnie zabija dla mnie jakikolwiek autentyzm tego związku.

Urobutchi akurat szczęśliwie w incest raczej się za bardzo nie bawi, a przynajmniej ja nie kojarzę żadnego jego działa gdzie by się ten wątek pojawiał (a biorąc pod uwagę, że przerabiał pairingi wszelakie z romansem z przedwieczną istotą włącznie to to wiele mówi…).

Zresztą bądźmy szczerzy, ten incest tutaj był psu na budę potrzebny i równie dobrze mogłoby go nie być.

Szczerze przyznaję, że to pierwsza autorska seria Okady jaką oglądam i mam wrażenie, że to Urobuchi dla ubogich – są traumy, tragizm i lesbijstwo, ale wszystko to jest klasy B.

I tak, ta Spread zasługuje na pełnoprawny wyróżnik yuri.

Ostatnie dwa odcinki to wielka lesbijska orgia jest w ogóle. A Akirka miała doła, bo ją pominięto. ;D

Żeby zobaczyć jak dużo lesbijskich podtekstów da się wcisnąć w serię o karciance, oczywiście!

Nie wspominając, że seria jest wspaniałym trainwreckiem po tym jak kompletnie się przestaje brać ją na poważnie. Traumy są przesadzone, fabuła tak nastawiona na tragedię, że aż śmieszna, a subteksty są tak eksponowane, że kompletnie mordują jakąkolwiek powagę jaką mogłyby mieć niektóre sceny.

Ponieważ jak wspomniano wcześniej  kliknij: ukryte  Kiritsugu przerwał rytuał. W efekcie wyciekła tylko część energii Graala (która wywołała pożar na koniec). Znaczna część tej mocy pozostała niewykorzystana i dlatego potrzeba było znacznie mniej czasu by znowu uzbierało się dość energii by rozpoczęła się kolejna wojna.

I co do mistrza Lancera tak jak wspomniała osoba niżej jest nim  kliknij: ukryte  Bazett, która pracowała dla Kościoła i była olbrzymią fanką Cu Chulainna, dlatego też go przyzwała chcąc spędzić trochę czasu ze swoim idolem. Niestety została zdradzona przez Kireia z którym miała współpracować. Lancer znajdował się w tym czasie z dala od niej i kiedy zdał sobie sprawę, że Bazett jest w niebezpieczeństwie było już za późno. Z tego powodu czuje się częściowo odpowiedzialny za jej śmierć i jednym z powodów dla których zgodził się na kontrakt z Kireiem jest to, że zamierzał się na nim zemścić za śmierć Bazett. W ramach pamięci o niej nosi nawet jej kolczyki. Jeśli chcesz wiedzieć więcej o motywach Lancera to polecałabym obejrzeć Lancer Story z Fate/Unlimited Codes (bijatyki do FSN), gdzie część kwestii jest wyjaśnionych.

Ja czytam też inną serię tego autora i jeśli chodzi o pairingi to autor ma specyficzne podejście. Mianowicie, jeśli jakiś pairing ma się utworzyć to zostanie utworzony w najkrótszym możliwym czasie. W związku z tym wszystkie pairingi które miały się zawiązać wśród obecnych postaci były już zawiązane na początku serii (czyli ekonomista i jego dziewczyna, lesbijski pairing między wiedźmami, małżeństwo Tachibana), tudzież zawiązały się w trakcie pierwszej serii (Torii i Horizon). Teraz nowe pairingi będą wymagały wprowadzenia nowych postaci i dokładnie to można zaobserwować w drugim sezonie.

Dodatkowo autor chyba nie gustuje w trójkątach romantycznych, bo jak na razie nie widziałam ani jednego w jego wykonaniu, a pairingów w jego wydaniu było jak psów. Znaczy trójkąt w jego wykonaniu pewnie po prostu stałby się threesome.

Osobiście bardzo mi się to jak autor traktuje pairingi podoba, bo jest on wyraźnie świadomy, że postacie mogą mieć relacje inne niż romantyczne. W związku z tym na przykłąd mamy duet Masazumi i Toriiego, którzy mają naprawdę świetne relacje, które w żadnym momencie nie są romantyczne. W dodatku jak już robi te pairingi to się nie cacka z kwestiami tego co się dzieje po tym jak bohaterowie się zejdą i jest to pierwszy autor LN w którego nowelkach widziałam bohaterów rozmawiających na poważnie o seksie (w Owari no Chronicles, a nie Kyoukaisenie, ale i tak mam przez to do niego duży szacun).

I Grisz, to na co chcesz wydać pieniądze to Kindle. Genialne urządzenie które wymaga jednorazowego wydatku, a pozwoli ci czytać rzeczy z neta tak jakbyś czytał je na papierze (wystarczy je mieć w odpowiednim pliku).

Rządzi w zastępstwie w sumie, bo pan ma ciężkiego angsta i chwilowo zaniedbuje swoje obowiązki, ale technicznie to on ma władzę zarówno polityczną jak i wojskową.

Ahaaaaaaa. Tego o angielskim dubbingu nie wiedziałam. Okej, to wszystko jasne. Osobiście miałam taki problem z Azumą, bo on akurat wygląda równo kobieco i brzmiał też bardzo niejednoznacznie.

I w sumie może od razu powiem, że autor wprowadza dużo postaci, ale nawet całkiem nieźle panuje nad tym chaosem w nowelkach i lubi dawać wszystkim pole do popisu. Więc owszem w Horizonie jest całkiem spora rotacja na planie. Co zwłaszcza widać w drugim sezonie – Torii i Horizon mają znacznie mniej czasu ekranowego który idzie na poczet ninjy, Neshibary i czarnowłosej połówki lesbijskiego pairingu. W anime jednak o wiele łatwiej się zgubić, bo bardzo dużo z niego wycięto. Sama niedawno zaczęłam czytać nowelki (jestem właśnie na początku wydarzeń drugiego łuku) i zdecydowanie widać, że Sunrise ciężko kompresował tę serię. Niestety niektóre postacie na tym ucierpiały. Na przykład Torii na którego w nowelkach patrzy się kompletnie inaczej, bo są tam ciężkie sugestie, że pod przykrywką swoich idiotyzmów on wyraźnie wie co robi.