Tanuki-Anime

Co było bez sensu, bo  kliknij: ukryte  z serii wyraźnie wynikało, że nie tylko człowiek może podtrzymywać swoją energią życie demona, ale możliwy jest też proces odwrotny. Crono mógł wybrać dalsze życie i teoretycznie przez wieczność żyć z Rozette

Chidori pojawiła się z Japonii, poniewarz bardzo się bała… Dlatego też: wsiadła w samolot i udała się do obcego, wielomilionowego miasta, w obcym kraju, w którym ludzie posługują się skrajnie odmiennym językiem niż jej rodzimy. Przypadkiem odnalazła tam swojego chłopaka, który zaginął i szlajał się gdzieś akurat w tej chwili, gdy była koniecznie potrzebna, by spuścić mu łomot.

Z punktu widzenia psychologii postaci to skrajna głupota. Z punktu widzenia logiki: to skrajna głupota. Z punktu widzenia spójności scenariusza też: nagle, jak diabeł z pudełka wyskakuje Chidori i Sagara zaczyna zachowywać się normalnie, krótka rozwałka i koniec filmu, a widz siedzi i go diabli biorą na takie zakończenie.

To anime – mimo nad wyraz tandetnego, ledwie trzymającego się kupy scenariusza, tandetnych animacji 3D oraz ogrmnej ilości niespójności ma w sobie coś. Bardzo przyjemnie się to ogląda… 10/10 za miodność.

Cóż, wystawienie oceny 4/5 Berserkowi przez recenzenta to dowód albo niezrozumienia tego serialu, albo zupełny brak kompetencji.

...albo posiadania własnego zdania i nie zachwycania się byle czym tylko z powodu bluzgającej na wszystkie strony juchy.

Studiuje filozofie, jestem na 4 roku, pisałem prace licencjacką i mam zupełnie odwrotne wrażenie. Jak dla mnie owszem film da się poczuć – epatuje niezwykłą atmosferą, mistycyzmem, ma klimat budowany przez muzykę i kreskę…

Jednocześnie nie da się go rozumieć: owszem, nawrzucano do niego masy mądrości, ale nic z nich nie wynika, służa tylko do tego, żeby były i brzmiały w sposób mądry i nadęty, nie tworzą spójnej całości. Z filozfią to wiele wspólnego, „odczucia” są domeną sztuki.

Dobry serial akcji w klasycznym stylu. Nic wybitnego, ale przyjemna, czasem nieźle zakręcona seria. Obejrzałem jednym, zapartym tchem.

Aaaa… Tamto 5 w tekście recenzji wypadałoby chyba poprawić. Pochodzi jeszcze z czasów, gdy systemu liczbowych ocen nie mieliśmy nawet w planach. Chodzi naturalnie o 5 w skali szkolnej, a nie w skali jenociej.

Odnosze poważne wrażenie, że część naszych czytelników pozbawiona jest umiejętności czytania ze zrozumieniem, albo czepia się dla samego czepiania.

Bo to anime Studia Gonzo było… Oni specjalizują się w efektach komputerowych, nie scenariuszach. Jak przychodzi im wymyślanie fabuły to co nie wezmą, to spartolą!

Dziękuje za uznanie…

Jeśli patrzeć by od strony historycznej i użytego wyposarzenia, to wojna w Berserku zajmuje miejsce gdzieś pomiędzy Oblężeniem Helmowego Jaru, bitwą między Lodową Wiedźmą, a Aslanem i Storm of Chaos – czyli jest całkowicie zmyślona i maksymalnie oddalona od jakichkolwiek realiów. Rzeczywiście wyposażeniem (minus automatyczne kusze, superskuteczną altylerie, noże przebijające zbroje etc.) rzeczywiście bliższa jest wojnie 13 letniej jeśli nie Stuletniej.

Charakterem działań – przewlekłością konfliktu, jego rujnującym wpływem, szerokim użyciem najemników – bardziej jednak przypomina wojnę 30 letnią w Niemczech. I to właśnie miałem na myśli używając tego porównania.

Akcja, akcja i jeszcze raz akcja nie są liczone do oceny za fabułę. Fabuła to intryga, snuta opowieść łącząca wszystkie odcinki w spójną, sensowną całość, a nie gonitwa i strzelanina. To, że coś się dzieje na ekranie nie ma wpływu na tą ocenę (choć często odbija się na ocenie końcowej). Wpływ za to ma to, co się dzieje i czy dzieje się z sensem.

Ta seria to swego rodzaju perła. Rzadko wśród anime można znaleźć serie będące czystym fantasy (jeśli już, to raczej komedie). Ta seria jest miłą niespodzianką.

W prawdzie wyraźnie widać, że jest to niedokończona ekranizacja , nie mniej jednak styl snucia opowieści jest wyraźnie różny od typowego dla anime. Dodatkowo seria urzeka przemyślanym, spójnym, choć bardzo odmiennym od naszego światem, bardzo dużo czerpiącym ze starożytnych Chin i ich wierzeń. Dobrym pomysłem było oparcie intryg głównie o politykę, a nie przygody dzielnych bohaterek (choć i tych nie zabraknie). Urzekający pomysłowością jest rónierz skomplikowany i rozbudowany bestiariusz (choć w terminologii i nazewnictwie stworzeń można czasem się pogubić).

Lektura obowiązkowa dla wszystkich fanów fantasy w starym, dobrym stylu profesora Tolkiena.

Znaczy się pytasz, w którym anime znajdziesz tak interesujące postacie jak:
- stereotypowy przeambitniony idealista?
- stereotypowy mroczny psychopata z mieczem?
- statysta nr ileśtam?
W prawie każdym.

Niestety FMA oglądałem za mało, żeby wypowiadać się w innych kwestiach, niż bardzo proste, takie, jak ta:

Kreska jest na b. wysokim poziomie, jednak moze sie komus nie podobac ze wzgledu na styl, nie jakosc. (styl przypomina np. Chrono Crusade)
Animacje sa dopracowane, a efekty prezentuja sie imponujaco. Dzwiek to kolejny mocny atut..

Nie zgodzę się z twierdzeniem, że kreska i muzyka są na bardzo wysokim poziomie. W porównaniu z takim GitS 2: Innocence, Mononoke Hime albo choćby starutką Laputą rysunek wypada dość słabo (co chyba nie jest niczym dziwnym, tamtym tytułom nic nie jest w stanie się równać) i jest „jedynie” na przyzwoitym, rzemieślniczym poziomie. To samo dotyczy dźwięku – to rzemiosło, nie dorównujące znowu GitS, Trinity Blood czy niedościgłemu Fantastic Children.

PS. Masz dobry styl, co widać po sposobie pisania komentarza. Nie chciałbyś napisać recenzji alternatywnej / recenzji kinówki?

Autor jest na czwartym roku filozofii… Autor pisał prace licencjacką z filozofii. Autor ma spore pojęcie o filozofii wschodu.

Ta przedstawiona w anime jest zwyczajnie denna – nawet jak na filozofie z anime. Pomijając już fakt, że nie widze tu wpływu rzadnego z dominujących nurtów, to jest ona o parę stopni gorsza od tej z GitS, nie mówiąc już, że takiemu Kino no Tabi nie może się ona równać.

 kliknij: ukryte  Zresztą co to za filozofia kilkoro oferm życiowych umarło, zmartwychstało i dało się sterroryzować siedmiolatkowi.

1 odcinek to za mało. Prawdę mówiąc do 3 odcinka ta seria wydaje się nieciekawa, dopiero potem wszystkie wątki splatają się i całość nabiera rumieńców. Ma to wady – bardzo łatwo się zniechęcić, ale ten, kto przebrnie przez ten wstęp otrzyma naprawdę wspaniałą fabularnie serię. Doprawdy – powiedzenie choć kilku słów o tym, o czym opowiada ten film zepsółoby zabawę wszystkim potencjalnym widzom. Nie mniej jednak intryga stanowi prawdziwy majstersztyk, w całym serialu nie ma ani jednej niepotrzebnej sceny, a każdy, zdawałoby się nieznaczący epizod w rzeczywistości jest ważnym szczegółem…

Jak mówiłem kilka tygodni temu: nigdy nie dam 10 na 10 za muzykę! Nigdy więcej też nie dam 10 na 10 za fabułę!

1) Nie przesadzałbym z tym brakiem nowatorskości FMP – w końcu komedia szkolna o trepowatym sierżancie wojsk zmechaconych jest tylko jedna…

2) Recenzja… Cóż, recenzje służą ani do tego, żeby pokazać, co o anime myślą na innym serwisie, ani co o tym myśli niedookreślony tłum, tylko, żeby pokazać, co INDYWIDUALNIE myśli o nim autor recenzji. Tłum, jeśli chce, może swoje myśli wyrażać: pisząc komentarze, pisząc na Forum, wystawiając oceny urzytkownikow. Jeśli tłumowi to nie wystarcza, to tłum może napisać zbiorową Kontr­‑Recenzje i wysłać na stronę, gdzie – jeśli będzie dobra i nie będzie zawierać błędów merytorycznych – zostanie opublikowana, jak to się już kilka razy zdarzyło.

Zauważ, że to jednak są dwa inne gatunki. Ocena dla komedii NIE jest równa z taką samą oceną dla poważnego filmu.

Osobiscie cwicze na silowni od 8 lat, a nawet ja bym nie byl w stanie machnac czyms co wazy 30 kg wiecej niz 5 razy. To po prostu jest niewykonalne. Byly takei miecze, ale nikt nie byl nim wstanei robic ciaglych rychow . Kiedys ogladalem jak silacze mieli za zadanie utrzymac niewielki miecz w powietrzu w poziomej pozycji, a co dopiero lazil i przecinal ludzi w pol. Nie bylo nikogo kto wytrzymal 2 min.

To jest wykonalne… Dziadek Jana III Sobieskiego na ten przykład przepłynął Wisłę w pełnej zbroi (fakt udokumentowany historycznie), jeden z przedstawicieli rodu Ciołków (słynnego z krzepy, zresztą od niego wywodzi się określenie na kogoś silnego, ale głupiego „ty ciołku”) skręcał karki bykom gołymi rękami. Ciekawą, niezwykłą kobietą była też księżniczka słupska Elżbieta żona Karola IV Luksemburskiego. Jej popisowy numer, którym zabawiała gości polegał najpierw na złamaniu podkowy, a potem darciu zbroi jak papier.

Tacy to ludzie kiedyś u nas mieszkali.

Tak, to film aktorski (konkretniej – Live Action) oparty jednak na anime. To (oraz fakt, że dostaliśmy egzemplarz recenzencki) zadecydowało, że recenzujemy.

Nie zgodzę się z tym… To, czy czyjeś tezy mają sens czy też go nie mają jest kluczowe dla filozofa.

Może na pierwszy rzut oka na to nie wygląda, ale Filozofowie NIE SĄ bandą starych dzidygów, którzy trują coś bez ładu i składu na złość innych, żeby tamci musieli się domyślać. Zajmują się oni zwykle dość konkretnymi rzeczami, nieraz kluczowymi dla teorii poznania. Jak się zna sposób funkcjonowania tej nauki, to staje się ona znacznie bardziej zrozumiała.

W Filozofii napisanie czegoś, co nie ma ładu, składu i sensu jest poważnym błędem. Prosiłbym więc o nie przyrównywanie GitS­‑a do tej szlachetnej nauki.

Gonzo to studio, które nie zrobiło jeszcze chyba nigdy udanego anime. Zawsze ich dzieła zaczynają się genialnie i kończą w karygodny sposób! Tym razem jednak przeszli sami siebie! To anime byloby 100 razy lepsze, gdyby nie końcowka.

Zrobienie z tak drugoplanowej postaci głównego złego, atak na jego kwatere i walka z tymi trylionami mechanicznych samurajów pobiła wszystko, co do tej pory widziałem…

Owszem, anime jest znane z przesady, ale tym razem było tego za dużo. Ostatnie 6 odcinków to kpina.

Owszem, to anime jest dobre, ale niestety tylko dobre… Twórcy wyraźnie poszli w ślad za swoim poprzednim dziełem „Kanon” i radośnie krzyknęli „wykończmy jeszcze kilka uczennic, tylko dajmy lepszą kreskę”. Nie mniej jednak tym razem nie podobało mi się to tak bardzo. Raz, że wiedziałem już, czego się spodziewać, nie było więc niespodzianki. Dwa, że historia jednak mniej do mnie trafiała niż poprzednio, na ostatnich odcinkach się – mimo przygnębiającej atmosfery – wręcz wynudziłem, a postępowanie bohaterów wydawało mi się niezbyt wiarygodne.

To, że jakiś serial ma lepszy mangowy, książkowy itd. pierwowzór nie znaczy, że samo przez to staje się lepsze…

Na ten przykład polski serial „Wiedźmin” arcydzieło kiczu i reżyserskiej głupoty ma śietny pierwowzór książkowy… I co? I nic!

Teoretycznie nie jest to nawet komedia szkolna, a raczej złożony w logiczną całość ciąg gagów ze strasznie papierowymi postaciami i schematyczną kreską, a jednak coś w sobie ma.

Oglądając bardzo polubiłem bohaterki, mimo, że de facto nie były to jakieś specjalnie pomysłowe postacie, tak, że na osttnim odcinku niemal się wzruszyłem.

To bardzo dobra seria, którą z pewnością warto obejrzeć.