Tanuki-Anime

xD No to musiałem opacznie zrozumieć twój komentarz. W takim wypadku nie ma co się niepotrzebnie martwić. Ja mangi specjalnie jeszcze nie czytałem, znam tylko te kwestie o których wspomniałem tzn. że będzie dobrze, i nie mam odczuć takich jakie przedstawiasz. Niemniej nie jestem wszystkimi, więc z drugiej strony możesz mieć trochę racji. Ale to raczej czepianie się na siłę, tym bardziej mając świadomość, że wszystko później ma sens, bo nie można dostać od razu wszystkiego na tacy. Wręcz trzeba stopniowo przedstawiać konkretne elementy i czasami takie momenty jak ogólne zakłopotanie widza tym co ogląda są potrzebne do głębszego rozwoju później.

Nie jestem tutaj by zmienić twoje subiektywne odczucia, bo gust każdy ma inny, ale tylko nakieruję, że zachwyty to są nad nowelką. Pierwszy sezon spłyca wiele. Drugiego nie polecam, bo jest robiony gorzej technicznie, a spłyca jeszcze bardziej. Chcesz spróbować zrozumieć dlaczego jest taki zachwyt nad klasą elity? Trzeba się przemóc i poczytać powieść.

Nie żebym się nie zgadzał, bo muszę szczerze przyznać, że krótkimi momentami mam podobne odczucia, ale tylko przez chwilkę, natomiast znawcy mangi prawią, że ta seria dopiero się porządnie odpali później i Ruby również, więc im wierzę i oglądam z przeświadczeniem, że wszystko będzie miało sens oraz, że każda relacja jest w jakiś sposób znacząca i wpłynie na przyszłe wydarzenia.

Tak naprawdę to nie mam za wiele do dodania od ostatniego mojego komentarza. Ciężko mi nawet wyrazić odpowiednimi słowami to jak bardzo cenię ten tytuł. Dla mnie seria wspaniała, a rozwój relacji Yamady z Ichikawą został wykonany według mnie perfekcyjnie. Tutaj nie ma żadnej rysy. Wszystko jest nieskazitelnie czyste. Jeden z najlepszych romansów szkolnych jaki w życiu oglądałem i jestem wręcz wniebowzięty zapowiedzią kontynuacji oraz obecnością mangi na naszym rynku.

Pod względem treści najgorszy sezon z dotychczasowych. Nudny, słaby i głupi. Seria z roku na rok się stacza jak SaO, co w sumie jest nawet trochę zabawne. Kontynuować seans oczywiście będę, ale tylko ze względu na studio.

Dla mnie ostatecznie historia oraz postaci do piachu.

A to wyszedł recap jakiś? Ja myślałem, że po prostu bez niczego dwutygodniowa przerwa. Sam miałem zapytać tutaj, czy ktoś zna konkretny powód, ale potem doszedłem do wniosku, że pewnie standardowy, jak to ostatnio niestety bywa.

Dziwny był to film. Osobiście jestem zawiedziony nie mając żadnych oczekiwań, a to na starcie już duża sztuka.

Pierwsza połowa okej, bo miała jakiś cel, druga zaś to jakiś stworzony naprędce abstrakcyjny do granic możliwości incepcjo­‑matrix po nadmiernym nażarciu się szaleju przez twórców.

Mało czasu na zżycie się z postaciami, drugi plan nie istnieje, za dużo wszystkiego i mało czegokolwiek sensownego.

CGI znośne jeśli porównam go ze standardowymi serialami, bo na poziom i budżet filmowy to za mało. Poza kilkoma ładnymi tłami było bardzo przeciętnie. A muzyki to w ogóle chyba nie było. Puścili jedną na chwilkę przy finale i zaraz przestali jakby sobie przypomnieli, że to miało być przecież bez dźwięku.

Gra aktorska też pozostawiała wiele do życzenia, ale gdy kiedyś tam dawno temu obejrzałem trzustkę i niewyobrażalnie się na niej zawiodłem między innymi z tego powodu, to ten aspekt już nigdzie nie będzie tak straszny jak tam. Więc słabo, trochę przeszkadzało, ale nie najgorzej.

Podsumowując ja nie jestem w stanie tego polecić komukolwiek, bo to jest wszystko i nic jednocześnie. Po prostu dla nikogo. No chyba, że zaczynasz swoją przygodę, taki łyknie wszystko i w nadmiernych ilościach – wiem z doświadczenia, gdy zaczynałem te ponad 10 lat temu oglądać dużo i często.

Dzięki za informacje odnośnie mangi. Rzadko bywam na stronie dango, więc nie miałem okazji zauważyć, że sięgnęli po ten tytuł. W ogóle to nie spodziewałem się, że ktokolwiek w Polsce zdecyduje się to widać. Bardzo miłe zaskoczenie. Na pewno zakupię tą serię.

Przez pierwsze 2 odcinki myślałem, że to będzie kolejne przeciętne romansidło z jakimś dziwnym protagonistą i ogólnie dziwnym motywem, ale jakże się pomyliłem.

Na ten moment z czystym sumieniem przyznaję, że jest to dla mnie złoto. Czyste złoto na które nie zasłużyłem, ale cieszę się niezmiernie, że zdecydowałem się kopać, aby może w końcu je odnaleźć. No nie będę owijał w bawełnę, zakochałem się. Zakochałem się w tym jak rozwija się relacja Yamady i Ichikawy. Dla mnie ten element jest wykonany po prostu perfekcyjnie i koniec kropka. Dawno nie widziałem czegoś takiego, aby relacja rozwijała się w tak uroczym, odpowiednim, idealnie wyważonym tempie bez niepotrzebnych przeciągań, ani odchyłów w jedną lub drugą stronę.

Jednocześnie śmieję się i płaczę ze wzruszenia przy oglądaniu ich poczynań. Aż sam się sobie dziwię, a może nawet i już boję jak bardzo wpłynęła na mnie ta seria. No ale piszę zwyczajnie szczerą prawdę, pod tym względem (pod względem rozwoju relacji chłopaka i dziewczyny ze szkoły) jest to dla mnie arcydzieło jakiego chyba nigdzie jeszcze nie uświadczyłem, a widziałem tonę romansów szkolnych.

No i jeszcze ta muzyka… Rany… Wizualnie jest okej, przyjemnie dla oka, ale to soundtrack zwalił mnie z nóg. Przy takiego typu produkcji serwować tak… Śmieszne, bo nawet nie jestem w stanie określić tych ostów. Tak nieskazitelnych, pięknych, perfekcyjnie wpadających w ucho, idealnie oddających klimat i emocje gdy następuje „kluczowy moment” (ale nie tylko) w odcinku gdzie główną rolę oczywiście grają Yamada i Ichikawa.

Ubóstwiam i nie przestanę, bo przecież jestem już na takim etapie, że ja chciałbym oglądać zwyczajną ich rozmowę o byle czym godzinami, a odcinki trwają zaledwie 20 minut. Dla mnie to jest katorga obserwować ich tak krótko… Chciałbym móc oglądać to wiecznie.

Chyba już jest coś ze mną nie tak…

Jest to niesamowicie trzymająca w napięciu seria do samego końca. Oczywiście z czasem doszedłem do jednego prostego wniosku:  kliknij: ukryte  nieważne jak, nasz manipulator zawsze ostatecznie wygra. Natomiast w żadnym momencie nie przeszkadzało mi to podczas seansu. Naprawdę genialnie się bawiłem i jest to dla mnie bardzo duże oraz pozytywne zarazem zaskoczenie.

Lecz nie da się ukryć, że mój zachwyt wynika z faktu iż bardzo lubię postaci, które są kreowane przez autora/autorów na manipulatora.  kliknij: ukryte  Nie inaczej jest w przypadku Katagiriego, który od razu mi się spodobał, a z czasem jeszcze bardziej, gdy coraz częściej wychodziła na jaw jego psychopatyczna i bezwzględna natura.

Może to świadczyć źle o moim guście, ale ja po prostu jestem na tak. Tytuł dla mnie niezwykle wciągający przy którym czasu nie zmarnowałem i szkoda, że do teraz nie podano żadnych informacji o kontynuacji, tym bardziej, że skończono ten sezon praktycznie w środku akcji.

Ale nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło. Manga zaczęła w tym roku wychodzić w Polsce, więc nawet jeżeli kontynuacji się nie doczekam, to za mangę na pewno pochwycę.

I ciekawe jest to, że pisząc ten komentarz nie zdawałem sobie jeszcze sprawy, że scenariusz do tego odcinka (jednocześnie rozdział mangi) został napisany na podstawie prawdziwych wydarzeń z Japońskiego Reality Show.  kliknij: ukryte  Niestety finał z prawdziwego życia skończył się tragiczniej, bo nie było takiego Aquy w pobliżu, aby mógł uratować Hane Kimurę od śmierci.

the perfect catch, my hero

Ale tak serio, ta seria jest przerażająco prawdziwa.

Jest to jedna z najbardziej zaskakujących, intrygujących, tajemniczych i nieprzewidywalnych serii z jakimi miałem styczność ostatnimi laty. Dodatkowo bije od tego aura czegoś więcej, że nie jest to coś zwykłego, a wręcz przeciwnie coś ambitnego, z zaplanowaną od początku do końca historią lecz dawkowaną nam stopniowo przez autora pierwowzoru.

Nie można też pominąć świetnej jakości technicznej, tak rzadko spotykanej w seriach tv i genialnie dobranej muzyki, która fantastycznie odzwierciedla klimat tego jakże wciągającego swoją prezencją uniwersum.

Mam też takie dziwne wrażenie obcowania z czymś co jest mieszanką neverlanda i shinsekai yori. Na pewno nie traktuję tego jako wadę, bo jeśli wazystko pójdzie dobrze, to wyjdzie z tego coś niezapomnianego, nietuzinkowego i wartego polecenia.

Podsumowując, jak na razie ogląda się to fantastycznie i już nie mogę się doczekać kolejnych epizodów.

Opening to piep…. arcydzieło. [link]

Ale perełka się trafiła. Czasami takie osoby jak Mitsumi są potrzebne w grupie i szczerze zazdroszczę jej, bo nawet się specjalnie nie stara, a zbliża do siebie ludzi i sami ludzie wokół niej się do siebie powoli zbliżają. Wspaniała i nie do podrobienia lub wyuczenia cecha. To po prostu się ma, albo nie. Nieświadomie bawić, intrygować i przyciągać innych swym zachowaniem.

Ależ ja się świetnie bawię przy oglądaniu tego. Fajnie było wrócić. Postaci niezmiennie tak barwne, że banan sam się ciśnie na usta i nie zamierza zniknąć, nawet po obejrzeniu odcinka.

Co więcej, nagłe pojawianie się kolejnych wynalazków, jednocześnie nie widząc jak powstają (tak jak to miało miejsce chociażby w sezonie pierwszym) kompletnie mi nie przeszkadza. Zapewne przez to, że przy okazji drugiego sezonu troszkę zrzędziłem na logikę pewnych elementów, ale już przy tym sezonie zmieniłem podejście. Chcę się przy tym po prostu dobrze bawić i jak na razie takie nastawienie tylko plusuje. A brnięcie ku końcowi i rozwiązaniu zagadki stojącej za petryfikacją ludzkości jeszcze bardziej podsyca pozytywne wrażenia. Oby tak dalej już do samego końca.

Pierwszy odcinek mnie odrzucił, ale po trzecim uważam, że jest to tak dziwne, że może być nawet ciekawe. Jest to chyba jedna z takich serii w której może się co odcinek wydarzyć dosłownie wszystko i będzie to jednocześnie chore, głupie i logiczne. Wyspa bez zasad to interesujący pomysł na historię, bo autor wrzuci co mu się podoba i będzie git.

Przyjemny wstępniak przed kolejnym sezonem. Dodam, że mam takie same odczucia jak użytkownik poniżej. Ciężko mi było rozpocząć seans, ale jak już to zrobiłem, to zleciało mi szybko i oglądało się lepiej niż Stone Wars.

Spodziewałem się tego komentarza. Dlatego moja obrona jest już przygotowana. Mianowicie, proszę przeczytać ze zrozumieniem co napisałem. Jedyne co to „te osoby o których wspominam”. Nigdzie nie napisałem, że WSZYSCY fani tacy są. Natomiast jeśli kierujesz się ostatnim zdaniem, to muszę Cię wyprowadzić z błędu, bo to nie o Naruto czy Boruto w nim chodzi, a o fanów czegokolwiek samych w sobie i ich podejście do tego, co darzą największą sympatią.

Eh…. nawet jak zlałem te kanony i skupiłem się tylko na głównej historii opartej na mandze, lecz pomijając krótkie widowiskowe momenty, a także sentyment do Naruto, to oglądało mi się tą serię naprawdę koszmarnie.

Nudna, głupia, bezsensu i z power levelingiem, który wyszedł przez okno już dawno temu, a mimo to zaślepieni fani zamiast spojrzeć na całość racjonalnym okiem, to na siłę doszukują się nie wiadomo czego i wychwalają pomysłowość Kisiela pod niebiosa. Tak, jest bardzo dobrym mangaką. Tak, darzę go ogromnym szacunkiem i podziwem, za to jaką historię stworzył i jak duży miała ona wpływ na moje dzieciństwo oraz dorastanie. Tak, uwielbiam Naruto i zamykam oczy na ubytki końcówki. No ale szanujemy się wzajemnie, proszę. Czasami mam wrażenie, że te osoby o których wspominam oglądają tylko tą produkcję i nic poza tym. Tak jakby byli zamknięci w własnoręcznie stworzonej bańce w której Boruto jest jedyne i wielkie, a poza nią nic już nie ma.

Ja podczas seansu porzucałem wielokrotnie i wracałem równie licznie. Gdyby nie stara gwardia, Kawaki, Amado i niedawno zaprezentowana Eida oraz „interesujące” wydarzenia z dalszych rozdziałów mangi jakie obecnie mają miejsce, to wywaliłbym całość na amen, bo nijak to nie przypomina starego dobrego Naruciaka.

Zwykła wydmuszka, która żeruje na popularności protoplasty, a jednak i tak przy nie trwam. Zapewne również obejrzę kontynuację, bo jam głupi i zaślepiony hipokryta, jak wszyscy fani… (nienawidzę tego)

Boże przenajświętszy… Jaki ten wstęp był NUDNY!
Szczerze to jest tragedia. Ta seria nie zasłużyła na tak genialne studio jak ufotable. Mam nadzieję, że walki (tylko dla nich oglądam tą pozycję) zaczną się szybko, bo inaczej sczeznę. Na szczęście ratuje to nieco nowy opening. Pod względem wizualnym nie ma niczego nadzwyczajnego, gdyż jego jakość jest praktycznie taka sama jak w poprzednich. Za to muzyka do mnie przemawia bardzo i jest dla mnie chyba najlepsza jak do tej pory. Szczególnie w momencie jak milet i wokalista MAN WITH A MISSION zaczynają śpiewać równocześnie.

Tak naprawdę nie ma co więcej dodawać. Stara i niesmaczna czekoladka zabójcy demonów z przepięknym jak zawsze papierkiem produkcji ufotable. Kto lubi, niech wcina, ja tam wywalam do kosza i wieszam papierek na ścianie.

Czekałem długo. Specjalnie unikałem spoilerów, specjalnie nie kupowałem jeszcze mangi, specjalnie chciałem wejść w to na czysto z tylko jedną nadzieją, że obejrzę coś wyjątkowego. I nie mogłem prosić o nic lepszego. Dla mnie to już teraz jest cudo emocjonalne pod wieloma względami przy którym nie zmarnowałem ani sekundy. Obym się nie przeliczył, ale nie pozostaje mi nic innego jak wierzyć, że w ciągu dalszym dostaniemy to samo, a może i jeszcze więcej interesujących wątków, intryg, emocji i zmian. Czas pokaże. Czas rozliczy.

Nie spodziewałem się, że będę bawił się tak wybornie przy tej produkcji. Muzyka, udźwiękowienie, gra aktorska, wykonanie techniczne, emocje, ogólna kompozycja całości przez studio, wszystko to tutaj świetnie ze sobą współgra, a jak dodamy tematykę jaką jest piłka nożna (dla mnie od pewnego czasu i do teraz po macoszemu traktowaną dyscyplinę w animacji japońskiej), która do momentu kontuzji była nieodłączoną częścią mojego dzieciństwa i dorastania (pozdro Chigiri – ty zerwałeś łańcuchy, za co szacun), to dostaję przepis na fantastyczną dla mnie sportówkę. Jedną z lepszych sportówek ogólnie, nawet jak momentami próżno doszukiwać się logiki, bo to nie o to chodzi w tej serii, a o emocje. Chociaż przyznam szczerze, że w pewnych kwestiach Blue Lock potrafi filozofować na potęgę. Nie przeszkadza to, wręcz urozmaica seans, a czasami nawet się z niektórymi stwierdzeniami zgadzam, szczególnie jak na tapecie mam Ego i jego wyjaśnienia konkretnych kwestii. Wkręciłem się w ten tytuł do tego stopnia, że zacząłem przeglądać różne materiały z mangi i tam to dopiero jest miazga. Już nie wspominając o wzorowaniu się autora na obecnych oraz starszych profesjonalnych i popularnych piłkarzach, co jeszcze bardziej potęguje pozytywne wrażenia podczas seansu. Według mnie autorzy komiksu znaleźli idealną kompozycję stylu wizualnego i pomysłu na sukces. Pozostaje tylko czerpać z tego garściami, póki wychodzi. Takim oto zrządzeniem losu Waneko zyskało kolejnego kupca mangi, którą się nawet nie interesowałem i przeszłaby mi obok nosa niezauważona, gdyby nie animacja. I nie dziwi mnie nawet tak szybka zapowiedź drugiego sezonu wraz z projektem filmowym, bo Blue Lock na to zwyczajnie zasłużył. Podsumowując: bawiłem się genialnie i nie bierzcie tego za bardzo do siebie, gdyż przemawia przeze mnie ogromny subiektywizm.

 kliknij: ukryte  Do tego tytułu idealnie pasuje określenie – sztos

Akademia nigdy nie schodzi poniżej pewnego bardzo dobrego poziomu. Oczywiście niezaprzeczalnie zdarzały się sezony gorsze, nudniejsze, gorzej wykonane. Nawet ten miał swoje trudniejsze momenty, czy to ze względów technicznych, czy naciąganych fabularnie elementów, ale ostatnie odcinki znowu wróciły na odpowiednie tory i pokazały to w czym ta seria jest według mnie najlepsza. Ogólnie jeden z tych lepszych sezonów Akademii Bohaterów.

Znaczy… nie wiem. :D Z tego co widzę, to pierwowzór nadal wychodzi, więc jakaś tam szansa na sequel istnieje. Nawet jak dobrze domknęli ten wątek, to z chęcią poznam ich dalsze relacje, dorastanie, pierwsze kłótnie i tak dalej. Nie znam w ogóle nowelki, więc nie wiem czego mogę się spodziewać. Ale nie ma co gdybać, bo równie dobrze może nic nigdy nie powstać, a sam pierwowzór zaraz się skończy i tyle.