Tanuki-Anime

Według mnie celem także była prezentacja audio­‑wizualna, która rzecz jasna te emocje u widza uwydatnia i pomijanie tych (mimo wszystko bardzo ważnych) aspektów jest troszkę nie na miejscu, ale jak tam sobie uważasz. To tak jakby zamknąć oczy, zatkać uszy, i „oglądać”. Za wiele emocji to Ci nie dostarczy, nie uważasz?

Trochę z opóźnieniem, ale w końcu obejrzałem dwa pierwsze odcinki. Fantastyczny seans i zapowiada się jeszcze lepszy sezon niż genialny poprzedni. Seiyuu znowu perfekcyjnie wykonują swoją robotę, technicznie ten sam poziom co poprzednio (mam tutaj na myśli zabiegi wizualne, a nie stricte poziom animacji), a banan z twarzy nie znika ani na chwilę. Bez wątpienia zapowiada się seria/komedia sezonu, bo chyba jako jedna przetrwa wirusa… hiho… (oby, oby…)

Miałem na myśli tylko i wyłącznie wersję z polskim dubbingiem. Tylko taką widziałem w wieku 8­‑10 lat? Może mniej. Co do innych wersji, nie powiem, że mnie zainteresowałeś. No, ale ten „czas” gra główną rolę w moim przypadku. Jeśli miałbym go dużo, zobaczyłbym wszystko, ale jeśli mam ograniczony czas to jednak chyba pozostanę tylko przy ponownym obejrzeniu oryginału. Oczywiście nie mam zamiaru tu porównywać i twierdzić co lepsze, bo jak wspomniałem, nic nie widziałem prócz pierwotniaka.

Ja trochę w tyle, bo dopiero 1 odcinek za mną, ale jestem mega pozytywnie zaskoczony i naprawdę mi się podoba. Aż sentyment mnie wziął do starszej wersji tv. Natomiast bardzo mi brakuje niektórych elementów za które zapamiętałem tą serię za dzieciaka. Szczególnie ten pamiętny utwór i animacja podczas ewolucji digimona. Ogólnie to chyba aż wrócę do starszej serii i se ją obejrzę ponownie jak tylko znajdzie się czas.

Pośpiech faktyczny, ale nie z jego winy, ale WSJ, który zdecydował, że nie ma sensu dłużej tego ciągnąć i dali mu polecenie zamknięcia historii w ostatnie x rozdziałów. Nie wiem jak one wypadły, bo nigdy ich nie przeczytałem, ale bez wątpienia w tej zapowiedzianej serii tv jest szansa, że rozwiną to co nie miało miejsca w pierwowzorze.

Intrygujące i wciąga, ale nadal niewiele wiemy. No i mimo wszystko jestem prostym odbiorcą, bo standardowy tekst „pojawił się potwór” dodał tej wymaganej ode mnie pompy do tajemniczej kreacji i pochodzenia głównego bohatera. Jestem coraz bardziej zainteresowany historią protagonisty i głównie z tego powodu będę oglądał dalej.

PS. Strasznie, ale to strasznie irytuje mnie fakt (wiem, że pewnie przesadzam, bo przywiązuję uwagę do mało istotnej dla wielu kwestii), że tak świetna muzyka z endingu dostała tak gówniane wizualia. Koszmar i zmarnowany potencjał.

Fantastyczny drugi odcinek. Jednak swoje robi dopracowane wykonanie audio­‑wizualne, które świetnie się ze sobą komponuje, przyjemne relacje pomiędzy postaciami, wraz z samym wiekiem pierwowzoru. Czuć z miejsca, że tytuł powstawał dawno temu i już teraz chyba mogę stwierdzić, że to czarny konik sezonu. Jestem pełen entuzjazmu i wręcz oczarowany całością. Oby to się nie popsuło z czasem, a będzie pięknie.

No i takie recenzje to ja rozumiem. Pa licho tekst, ale jedyna w cząstkowych to i sensowna końcowa. W końcu.

Głupie i obrzydzające, a niby chce być poważne. Kicz. Dropie.

DICE nie znam, ale jestem zainteresowany, więc pewnie zerknę, natomiast co do SLa to oczywiście, że mi się marzy. Fantastyczny webtoon i gdyby tylko ktoś sypnął kaską, a następnie walną ten tytuł z porządną animacją to już totalnie eksplozja sieci by nastąpiła.

Pierwowzoru nie znam.

Muzyka: Kevin Penkin. Więcej w tej kwestii pisać nie trzeba. Jakość broni się sama już w pierwszym odcinku, bo jest zróżnicowanie oraz pompatycznie i bez wątpienia w tej serii będzie mógł on rozwinąć swoje skrzydła na całego jak to miało miejsce w MiA, a nie być ograniczanym przez słaby pierwowzór jak w przypadku tarczownika. Przy okazji muzyczka w op i ed również daje radę, szczególnie ta druga. Czuć również bardzo specyficzny oraz zarazem tajemniczy klimat, który niezwykle plusuje, szczególnie przy ciekawie zapowiadającej się historii, a sam seans wciągnął i z pewnością będę wyczekiwał wyjaśnień w wielu kwestiach, a osoby, które krytykują chaos (faktycznie występujący) już w pierwszym epizodzie, powinny się położyć. Jak można coś takiego krytykować w takim momencie? Seria po to ma więcej odcinków aby z czasem podawać nam kolejne informacje o świecie przedstawionym i zasad w nim panujących. Dlatego też krytykę w tym kierunku uważam za totalnie bezsensowną i wręcz głupią. Jak nic nie wyjaśnią do końca sezonu to wtedy będzie sens brać się za wytykanie błędów w tym aspekcie. Wizualnie bardzo ubogo, ale przez zastosowaną kreskę niezwykle oryginalnie i w mój gust się wstrzeliły takie wizualia tzn. nie przeszkadzają mi braki w statycznych tłach. Ogólnie to oczekiwań nie miałem, ale w sumie chciałem żeby mi się podobało i żeby to było naprawdę dobre, bo dzięki temu będzie szansa na SL w przyszłości. Tak czy siak jestem o dziwo na razie zadowolony i wyczekuję kolejnych epizodów.

PS. Widać ewidentnie, że seria ukierunkowana na zachód, i dobrze. Da jej to szansę na rozgłos. Z tego też powodu zastosowano między innymi zabieg w openingu z czarnym tłem przy napisach, co jest w stylu amerykanów.

Zauroczyłem się tym odcinkiem. Nie wiem też czemu, ale strasznie na początku przypomniało mi to Welcome to the N.H.K. Z pewnością będę kontynuował i liczę, że taki klimat się utrzyma.

Ja chcę NATYCHMIAST kolejny sezon! AAAAA! Ubóstwiam tą serię, te postacie, te relacje. Wybitny ostatni odcinek i bardzo dobry (pomimo iż przejściowy) sezon!

A koleżanka Ryuu jest tak urocza, że zaraz wywali mi skalę. :D

PS. Scena po napisach daje mi takie ciary jak chwila z przed kilku lat, gdy jeszcze nikt (w tym ja) nie wiedział kto jest tytanem opancerzonym i kolosalnym z znanej wszystkim serii Atak Tytanów. Wow!

Co tu się odjaniepawliło?!

Przed obejrzeniem finałowego odcinka tego sezonu miałem już zamiar krytykować ten sezon, że pomimo epickich i niezapomnianych momentów nie ustrzegł się błędów czy to technicznych, czy też logicznych, no ale znowu w pięknym stylu twórcy zamykają mi usta kartoflem.

Pa licho techniczny miód, ale ta fantastyczna walka… i ta muza! Jakbym oglądał jakiś 300 spartan czy coś. Perfekcyjny odcinek pod względem dostarczanych mi emocji.

I ostatecznie ciężko mi ten sezon ocenić. Z jednej strony najlepszy z dostępnych obecnie 4, bo dostarczył najwięcej emocji, spektakularnych walk i genialnej muzyki, ale z drugiej nie ustrzegł się też wspomnianych niedociągnięć, których nie było w sezonach poprzednich. Niemniej seans niezwykle udany i już nie mogę się doczekać premiery kontynuacji.

PS. Już prawie zapomniałem (w sumie to 4 lata minęło) za co uwielbiam tą serię.

Nie no… żart z bananem w ostatnim odcinku to sztos. xD Tak z dupy, że aż parskłem mimowolnie. :D A błagalna reakcja Kuoru tylko mi przypomniała naszego ekscentrycznego naukowca Okabe. ^^ Ale wracając do serii, to bez wątpienia najmocniejszą stroną są główne postacie. Gdyby nie tylko rozwleczony na większość serii wątek stalowej damy, który pod koniec już nużył, to byłaby naprawdę przyjemna i solidna produkcja, a tak jest tylko okej dla mnie. Dowodem na to jest chociażby większość odcinka ostatniego, który jak tylko zakończył arc, a powrócił do relacji pomiędzy bohaterami to oglądało się o wiele lepiej. Natomiast co do wszędobylskiej logiki i sensu wydarzeń do której każdy ma swoje zdanie, to według mnie jeśli wziąć pod uwagę fakt, że świat przedstawiony jest taki jaki jest, to bullshitu nie uświadczyłem, ale nikt nigdy nie mówił, że logika idzie w parze z ciekawością. Po prostu w tym przypadku prezentacja wszystkiego raz po raz tak samo i tłumaczenia wszystkiego w racjonalny i niestety zbyt powtarzalny i dokładny sposób, aby nie było niedomówień odbija się czkawką. Tytuł ma potencjał jak tylko nie będzie tak rozwlekał poszczególnych spraw w przyszłości, chociaż może niektórzy to lubią… kto wie. Niemniej ja ostatecznie bawiłem się raczej dobrze, nie jest to coś niesamowitego, ale raczej wybija się ponad przeciętność i jak już wspomniałem wcześniej, seria byłaby o wiele lepsza, gdyby serwowała zwyczajne relacje pomiędzy postaciami aniżeli tak przydługie wątki. Z wężem (jak dobrze pamiętam) na początku było idealnie pod względem długości i mogliby pójść w tę stronę. Technicznie też było okej, poza muzyką, która oprócz op i ed praktycznie nie istnieje, a momentami było nawet klimatycznie ze względu na poruszaną tematykę. Ewentualną kontynuację obejrzę z pewnością i z nadzieją, że dostarczy mi więcej tego co seria robi najlepiej.

Obejrzałem sobie tylko ostatni odcinek tej wersji reżyserskiej w celu sprawdzenia jak to zakończą i czy faktycznie dadzą (tak jak uważałem wcześniej) nowy finał wprowadzający do dalszej historii z pierwowzoru. No i… genialnie to rozwiązali, bo krótko, zwięźle i niejasno! Nie zdradza nic, a daje wymowny szok dla widza, który nic nie wie o dalszych wydarzeniach.  kliknij: ukryte  Zapowiadam emocjonalne znęcanie się nad relacjami Subaru­‑Rem, albo rzekłbym, że ich brakiem. Będzie sztos, mówię wam.

No dla mnie było zbyt absurdalne i dodatkowo nieciekawe. Dlatego nie polecam, no ale nie jestem pępkiem świata aby decydować, kto co ma oglądać. Róbta, co chceta. :D

Ja już w czasie pierwszego sezonu (w 2016 roku) wiedziałem, że Subaru to dobrze napisana postać. Można go lubić lub nie za podejmowane decyzje, patrz tutaj np. danie kosza Rem, tylko jest jeden problem, on go dał nie dlatego, że jest debilem, tylko dlatego, że jest zakochany w tej drugiej, chyba proste i nawet jak ja osobiście jestem z tzw. TR, to kompletnie mi nie przeszkadza jego wybór, bo jest racjonalny (ciężko się odkochać jak już się jest zakochanym danej osobie, a sam Subaru Rem po prostu szanuje, a przynajmniej na chwilę pierwszego sezonu, bo dalej nie chcę wybiegać), bardziej niż na tym to ja wolę się skupić na oddaniu Rem w stosunku do niego, też zresztą nie bez powodu, natomiast to już nie istotne, bo argumenty potwierdzające można by wypisywać i wypisywać… Tak czy siak, zachowanie i emocje Subaru są jak najbardziej realistyczne i idealnie pasujące do sytuacji w jakiej się znalazł/znajduje. Ludziom po prostu nie podoba się fakt, że jest autentyczny do bólu.

Tak się tylko wtrącę na chwilę. Zamiana stylu jest, ale osobiście zauważyłem ją dopiero wtedy jak zobaczyłem porównania w internecie z poprzednimi sezonami. Ogólnie jakość techniczna jest gorsza niż w poprzednich sezonach, ale ja się nie dziwię, do ekranizacji mieli mało znaczący moment mangi, więc i kasy nie było sensu tutaj marnować. Dla mnie w pełni zrozumiała decyzja i spodziewana dlatego też nie mam o to pretensji. Mimo wszystko dla mnie nadal to jest to samo Haikyuu, genialnie postacie, świetne relacje pomiędzy nimi, a i nawet epickie/urocze momenty się znalazły np. reakcja Hinaty na rywala Hoshiumiego, czy pojawienie się przyjaciółki z dzieciństwa Tanaki. Fajnie też rozwinęli niektóre postacie poboczne. Natomiast chciałbym oznajmić, że mimo wszystko to co najlepsze dopiero przed nami. Mega duża paczka różnorodnych emocji gwarantowana w kolejnym i jeszcze następnym sezonie – oj będzie się działo!

Zgadzam się. Mógł być ktokolwiek z jakąkolwiek mocą, a dali takie nieśmieszne coś. Nie dla mnie.

Czy ja wiem? Zerówka to po prostu alternatywna i zarazem dłuższa wersja wydarzeń zastępująca odcinek 24. Wymagane jest po prostu obejrzenie 22 odcinków pierwotnej (pierwszej) serii i podmienienie 23 odcinka z tym specjalnym, który wprowadza do zerówki.
Po prostu są dwie wersje wydarzeń:
1) 24 epizody (pierwszy sezon)
2) 22 epizody (pierwszy sezon) + 1 odcinek specjalny + zerówka

To już chyba lekki przerost formy nad treścią. No, ale beka w ... xD

Było dwanaście odcinków według czasu antenowego. Zapominasz o podwójnym pierwszym.