Tanuki-Anime

Recenzja powstała w oparciu o japońską wersję. W wersji amerykańskiej i polskiej film stał się częścią kompilacji zatytułowanej Digimon The Movie, a jego fabuła została zmieniona.

Digimon Adventure: The Movie jest pierwszą animowaną produkcją opowiadającą o stworach znanych jako digimony. Powstała ona jako wstęp do najstarszej serii telewizyjnej zatytułowanej Digimon Adventure. Pewnej nocy w domu chłopca imieniem Taichi i jego siostry Hikari pojawia się tajemnicze jajo. Jednak nie jest to zwykłe jajko, jakie dzieci znają z domowej lodówki, jest bowiem kilkakrotnie większe od standardowego i co najlepsze, „wyłoniło się” z komputera ich ojca. Następnego dnia wykluwa się dziwaczny zwierzak, przypominający czarną kulkę – właśnie digimon. Zwierzątko zaprzyjaźnia się z Hikari, a trochę później ewoluuje w kolejną formę. Digimon przedstawia się jako Koromon i oznajmia dzieciom, że od teraz są przyjaciółmi. W nocy stworek przekształca się ponownie i rusza na eskapadę po Tokio, aby stoczyć pojedynek z wrogim digimonem, który właśnie pojawił się w mieście.

Historia jest prosta, pozbawiona zawiłych wątków fabularnych, posiadająca dobre zakończenie i przeznaczona w dużej mierze dla odbiorców do lat siedmiu, maksymalnie ośmiu. Na temat Taichiego i Hikari nie można powiedzieć zbyt wiele. Dzieci nie mają wyraźniej zarysowanych cech charakteru, choć można zauważyć, że Taichi, jak na starszego brata przystało, broni swojej siostry za wszelką cenę. Przez kilka sekund możemy usłyszeć głos matki rodzeństwa oraz zobaczyć ich ojca, który lubi sobie podpić, jednak nie wpływa to w żaden sposób na fabułę filmu. Również projekty i osobowości digimonów nie są skomplikowane, wiemy tylko, że Koromon jest „dobrym” stworem, a jego przeciwnik „złym” stworem. Dodatkowo twórcy filmu umieścili w tle grupkę dzieci obserwujących walkę potworów. Nie wnoszą one zupełnie nic do fabuły, a pojawiają się po to, aby była okazja pokazać głównych bohaterów serii telewizyjnej.

Animacja jest dość specyficzna. Pomimo prostoty wykonania nie można zarzucić jej wielu błędów i niedociągnięć. Wnętrza mieszkania Taichiego i Hikari są dobrze wykonane, podobnie jest z projektem samego miasta i zamieszkujących je ludzi. Projekty bohaterów oraz digimonów są proste i nieskomplikowane. Niestety ścieżka dźwiękowa filmu kuleje, bowiem oprócz endingu składa się na nią tylko jeden utwór, powtarzane co jakiś czas Bolero.

Nie da się napisać nic więcej na temat tego filmu. Małe dzieci z pewnością obejrzą go z wypiekami na twarzy, jednak osobiście poleciłbym im wiele innych produkcji. Osoby, które najpierw obejrzały serial Digimon Adventure, a w następnej kolejności planują zabrać się za ową kinówkę, mogą ją sobie spokojnie odpuścić, bowiem wydarzenia w niej ukazane są wspominane w dwóch odcinkach serialu (i wyjaśniają praktycznie wszystkie rzeczy, które miały miejsce w filmie). Fani Digimonów, zarówno początkujący, jak i bardziej zaawansowani mogą, lecz nie muszą zapoznać się z tym filmem, bowiem nic na tym nie zyskają ani nic nie stracą. Pozostali mogą go sobie spokojnie darować.