Tanuki-Anime

Niektóre wątki z serii OAV przerobiono, dodano wiele nowych. Poczyniono też nieco zmian w związku z głównymi bohaterami. Wampirzyca Miyu wraz z towarzyszami: Larvą (który przez całą serię mówi, a maskę może zdjąć w każdej chwili, ukazując swą, przystojną zresztą, twarz) i małym, słodkim (gdyby nie kolce na plecach i jedno z jego oczu…) stworkiem Shiiną, podróżuje z miasta do miasta, polując na zbłąkane demony shinma.

Właściwa akcja serii zaczyna się, gdy bohaterowie zatrzymują się w kolejnej metropolii. W tamtejszej szkole Miyu poznaje trzy przyjaciółki: Chisato, Yukari i Hisae. Ta pierwsza, z natury bardzo ufna i otwarta, szybko zaprzyjaźnia się z naszą strażniczką. Dwie pozostałe dość sceptycznie podchodzą do tej znajomości. Nowa uczennica wydaje im się nieco dziwna.

Wkrótce też pojawia się lodowy demon, Reiha, która za wszelką cenę pragnie zemścić się na Miyu za wyrządzone jej rzekomo krzywdy. Bez przerwy miesza się w nie swoje sprawy i utrudnia zadanie bohaterom. Uważa, że to ona powinna zajmować się polowaniem na shinma. Najsilniejszy z demonów ma wkrótce wykluć się z jaja. Kto nim będzie? Czy Miyu uda się go pokonać? Jeśli tak, to za jaką cenę?

Druga z kolei seria opowiadająca o wiecznie młodziutkiej strażniczce – wampirze. Historia jej dzieciństwa i przeszłości Larvy różni się nieco od tej przedstawionej w serii OAV. Nieco inaczej ukazano też ich relacje – podczas gdy w poprzedniej wersji zachodni shinma był raczej opiekunem (żeby nie powiedzieć – niańką) głównej bohaterki, tu bardziej wygląda na ukochanego… Miyu dostała też własną maskotkę, co początkowo razi, gdyż na myśl przywodzi magical girls, jednak szybko można pozbyć się tego wrażenia.

Anime składa się przede wszystkim z krótkich, jednoodcinkowych historii. Nie przeszkadza to jednak utworzeniu i rozbudowaniu głównego wątku najpotężniejszego z demonów.

Kreska zmieniła się niemal zupełnie i wygląda lepiej niż w OAV. Animacja jest dobra, ale nie powala. Na szczęście nie ma tu zbędnych komputerowych „upiększeń”. Minus należy się za opening i ending – twórcy nie postarali się za bardzo. O ile piosenki są bardzo ładne, o tyle animacje ograniczają się do kilku statycznych obrazków i kilkusekundowej scenki prezentującej głównych bohaterów (opening) oraz do odwróconej plecami Miyu, której kimono powiewa na wietrze i dwóch króciuteńkich wstawek w postaci ust Chisato i naszej strażniczki, wypowiadających kilka słów z piosenki (ending). Muzyka, tak jak w przypadku poprzedniczki, utrzymana jest w klimatach typowo japońskich i tym razem też jest prześliczna.

Choć seria telewizyjna Vampire Princess Miyu nie jest tak nastrojowa jak OAV, uważam ją za lepszą. Możliwe, iż jest to zasługa długości. W 26 odcinkach zmieściło się zarówno kilkanaście krótkich epizodów, ważne dla rozwoju fabuły historie z przeszłości, jak i główny wątek. Miłośnicy wartkiej akcji jej tu jednak nie znajdą, choć walk jest więcej niż w poprzedniej części i są nieco bardziej dramatyczne. W tej wersji postawiono szczególnie na samotność i ogólną beznadzieję (bo cokolwiek by się w danym odcinku nie wydarzyło, i tak wszystko skończy się źle), co z czasem może niektórych znudzić. Mimo to anime ogląda się przyjemnie i tak jak poprzednio bez wrażenia, że kolejny raz powielany jest ten sam schemat.