Tanuki-Anime

Tak jak w tytule, anime jest strasznie podobne do Patlabora, mamy komediowy nastrój, specyficzną załogę, sporo odcinków będących „kolejnym dniem w pracy”, el romanso między główną parą bohaterów i jakąś głębszą intrygę na koniec.
Przed seansem spodziewałem się raczej „poważnego” dramatu obyczajowego skupionego na pracy na orbicie. Stety niestety dostałem coś o stylu poważniejszego Patlabora właśnie.
Animiec popsuł się trochę, kiedy na całego wszedł wątek  kliknij: ukryte  Jowisza i terrorystów a odpuszczono zbieranie śmieci. Jakby nagle autor stwierdzić, że w sumie to on woli „akcję” a to całe zbieranie mu się już znudziło.

Planetes to świetne anime. Jak na gatunek science­‑fiction, to taka wizja przyszłości jest dla mnie dosyć przekonująca. Mamy tu liczne szczegóły techniczne dotyczące kosmosu i przyziemne problemy typu ekologia, terroryzm, bezrobocie, nałóg, nawet agenci ubezpieczeniowi :D
Do tego mieszanka wybuchowa bohaterów, brak odgłosów w kosmosie, co potęguje realizm i muzyka, która stanowi dobre tło do wydarzeń. Szczególnie polecam Planetes fanom sci­‑fi.

Naprawdę, ale to naprawdę pozytywne zaskoczenie. Wyraźnie niszowa (pomimo ogólnego obyczajowego oddźwięku to jednak hard sci­‑fi), ale przy tym autentycznie sympatyczna i wciągająca. Bohaterowie szybko zapadają w pamięć (Hachi i Yuri w szczególności), a nieszczęsną Tanabe wspaniałomyślnie przemilczę. Osobiście większe wrażenie zrobiła na mnie druga część serii, a to, że kliknij: ukryte  Hachi jednak poleciał na Jowisza było dla mnie sporym zaskoczeniem. Byłem przekonany, że się wycofa i zostanie z Tanabe. Dodatkowo Planetes stawia sporo interesujących pytań odnośnie miejsca człowieka w kosmosie, nad którymi warto się zastanowić, a scena końcowa, budząca u mnie skojarzenia z Code Geass R2 (kolejny świetny utwór Hitomi) jest jedną z lepszych, które miałem przyjemność oglądać. Za pierwszą część wystawiłbym 7/10, ale niesamowita końcówka winduje ocenę do 9.

Seria bardzo przyjemna w odbiorze, a do tego naprawdę niezłe kino s­‑f. To co mnie się osobiście spodobało to, że autorzy nie przemienili tego w straszny dramat, albo wręcz tragedie, mimo że nie byłoby to trudne. Oczywiście rozwiązanie wątków można uznać za banalne, mocno przewidywalne, ale mnie to nie przeszkadzało, wręcz przeciwnie.
W serii można się dopatrzeć też swego rodzaju krytyki obecnego systemu politycznego jak i korporacyjnego. Nieżle przedstawiono w miom odczuciu istotę terroryzmu. kliknij: ukryte  Claire i Hakim byli przecież niczym innym jak narzędziem w ręku ich przywódców, którzy ich porzucili i osobiście nie ponieśli żadnych konsekwencji Właśnie z całej serii najbardziej szkoda mi było Claire,  kliknij: ukryte  mogła chociaż na koniec trochę szczęścia mieć:a nie 10 lat w pace
Ogólnie nie żałuje ani chwili poświęconej na to anime, a ostatnie odcinki wręcz nie pozwalały mi się oderwać od ekranu. Szczerze polecam

Bardzo mi sie podobała cala seria. Niby na początku niezbyt, ale jak tak patrze z perspektywy czasu to cała seria trzyma poziom. Przez cały czas trzymała mnie w napięciu. I nie mówie tu tylko o końcówce. Strasznie mi sie podobały przygody całej ekipy i nie mogłem doczekac sie na nastepne odcinki (wyobrazie sobie co sie stało jak na swieta nie miałem internetu). Bohaterowie bardzo mi przypadli do gustu. Nawet Tanabe mi sie spodobała, mimo jej idealistycznego podejscia do zycia. Anime warte obejrzenia, ale ostrzegam ze mnóstwa akcji tu nie ma. Jest cos innego, klimat, realizm (jako taki), przemiana bohaterów. Dla mnie to anime miało strasznie rodzinny klimat…..eee rozczuliłem sie :P.

Polecam nie zrażac sie początkiem, który według mnie jest dobry choc nie atakuje z nienacka.

Jedna z najlepszych pozycji SF jakie widziałem, która ma dwa niezaprzeczalne atuty:
-bardzo dobre postacie bohaterów
-realistycznie przedstawiona przestrzeń kosmiczna

A rozpoczęcie jakiejkolwiek fabuły w tak późnym odcinku moim zdaniem było pomysłem bardzo dobrym, ponieważ mamy czas na poznanie bohaterów takimi jakimi są. A pozostały czas który pozostał, twórcy wykorzystali na pokazanie ciekawego wątku terrorystycznego (i tu się musze przyznać że argumenty terrorystów do mnie przemawiały), oraz przemiane wewnętrzną bohatera.

Seria naprawde godna polecenia, a wręcz obowiązkowa dla fanów SF

Dziś oddaję w ręce naszych czytelników komplet dwu piosenek, które stanowią swoistą „muzyczną ilustrację” jednej z głównych postaci, czyli Ai Tanabe. The Secret of the Moon towarzyszy zazwyczaj scenom gdy „na powierzchnię” „wypływają” jej uczucia, a PLANETES jest ilustracją muzyczną zakończenia ostatniego odcinka, i uważam że dopiero wraz z piosenką można w pełni je zrozumieć…

Oczywiście wyemancypowanym, samolubnym europejczykom płci obojga ciężko przychodzi zrozumienie, i zaakceptowanie kogoś kto może kochać aż tak bardzo (cóż za „tradycyjny”, niemodny „ideał”), ale nawet twórcy serialu pozwolili sobie na dozę ironii… w tym dialogu:

 kliknij: ukryte  gdy Hachi zmienia grę w słówka na orbicie w oświadczyny, mówi: „Kekkon shiyou” (pobierzmy się), na co Ai odpowiada „Un” (potakujące „mruknięcie”). Reakcją Hachiego jest „Yoshha! Omae no make!” (Aha! Ty PRZEGRYWASZ!) Oczywiście, może mu chodzić tylko o shiritori (grę) ale… ^^;

Pokuszę się o małą polemikę z @avellaną.
Uwielbiam obejrzeć dobre anime. Niezmiernie podobają mi się takie tytuły jak: Cowboy Bebop – Tengoku no Tobira, Texhnolyze, Jin­‑Roh, Nekojiru­‑sou, Juuni Kokuki. Można by powiedzieć pozycje dla troszkę bardziej doświadczonego człeka. No i trafiłem na Planetes. Co w nim znalazłem? Dużo pogody i ciepła. Ja stary pryk.
To właśnie początkowe odcinki najbardziej mnie zachwyciły. Epizody o Siedmiu Ninja, o braku możliwości wypalenia fajki i wizyta w domu Hachimakiego wzbudzały we mnie fale szczerego, spontanicznego śmiechu. Chciałem jeszcze, no i trafiłem na mroczniejsze, poważniejsze odcinki w których Hachi walczy o zostanie międzyplanetarnym astronautą. Dodatkowo cały wątek terrorystyczny na poważnie – no nie. To już nie było to. Jak zaczęło się „krzaczenie” tak trwało już do samego końca. Szkoda. Anime jest naprawdę warte obejrzenia, lecz ja wystawiam mu pozytywną ocenę nie dzięki odcinkom 16­‑25 tylko 1­‑16 + 26.
I to byłaby jedyna kość niezgody (aczkolwiek poważna) pomiedzy mną a szefową :) serwisu. Pod wszystkimi innymi jej obserwacjami podpisuję sie „obyma ręcyma”.