Tanuki-Anime

Anime samo w sobie jest bardzo dobre. Nie wybitne, sa epy mniej i bardziej wciagajace, ale ogolnie jest ciekawie. Tutaj tez moja ocena orbitowalaby gdzies w okolicach siodemki.

To, co to anime wynosi ponad ta norme i sprawia ze zapadlo ono gleboko w moja pamiec, to sa dwie rzeczy. Mianowicie: wykreowany swiat oraz muzyka mu akompaniujaca.
Mowiac o swtorzonym tutaj swiecie mam na mysli wszystko: sztuczne slonce i wiecznie skapana w nim stolice, to jak rejony od niego oddalone stopniowo pograzaja sie w polmroku, pustkowia tylko z rzadka poprzecinane miastami czy osiedlami ludzkimi, brak roslinnosci, podzial klasowy jak i ten geograficzny z neigo wynikajacy.. Wszytsko to, jak i wiele innych cech sklada sie na ten senno­‑przytlaczajaco­‑przygnebiajaco­‑melancholijny klimat. Jest tez w nim pewnego rodzaju.. nieuniknonosc (ugh) losu? Poniewaz jakby na to nie patrzec, swiat ten jest spowity w zmierzchu nie tylko doslownym, ale rowniez tym bardziej metaforycznym.

Tym co poglebia te uczucia doskonale – niezaleznie od jakosci fabuly pojedynczych epow – jest wlasnie soundtrack. Juz pomijajac op oraz ed; na mysli mam glownie muzyke towarzyszaca samym odcinkom. Mieszanka byla to na tyle skuteczna, ze z jakimikolwiek przerwami bym tego anime nie ogladala, wystarczylo mi zobaczyc spowita w polmroku scenerie oraz towarzyszace jej doslownie 7 tonow melodii (mam na mysli to 'tyn­‑tyn­‑tyn tyn­‑tyn­‑tyn tyyyyyn), zeby natychmiast odnalezc sie w nastroju serii i do niego dostroic.

Ze wzgledu na powyzsze moglabym temu anime dac czysta dyche. Czuje jednak, iz jego wady (e.g. gaichuu zrobione na poziomie zlotego smoka [Brocha znaczy] z kinowki wiedzmina, czy glowny antagonista serii, czy zgrzyty fabularne drugiej – odgalezionej od mangi – polowy etc) sa na tyle opasle, ze calosc jest ciagnieta w dol do poziomu anime dobrego, ciekawego, ktore moglo byc wybitne, o czym daja znac niektore jego cechy.

Tak czy siak, zdecydowanie polecam poniewaz jest to anime orginalne, przedstawiajace ciekawy swiat, ktory jest wart poznania oraz doswiadczenia.

Plus, jak zwykle, jest jeszcze manga (jeszcze nie skonczona).

Animiec ów wzbudził i mój zachwyt. Genialne postaci, wszystko na swoim miejscu, konsekwencja twórców itp. zabiegi sprawiły, że jest to anime naprawdę dobre.

I ten świat. Gdyby to nie było anime, tylko książka odpowiednio napisana… Jasny gwint, to byłaby jazda… To jeden z najlepszych światów jaki widziałem w anime. Nie w sensie wykonania, tylko pomysłu.

Nie wiem tylko, czy to anime rzeczywiście zasługuje na tę samą ocenę, co „Monster” :D

W sumie „Monster” nie mieści się w skali…

Czemu to się skończyło?niesamowite anime. Fabuła jest dużo bardziej interesująca. Moim ulubionymi są niche(wreszcie została ukazana jej przeszłość) i zazie.Connor przez tą sytuacje mocno wydoroślał a laga mimo płaczliwej natury nie da się nie lubić. Noir mnie wkurzał. Gdy go tak sobie przypomnę,jaki był w pierwszym sezonie to aż mi się smutno robi. Przez całą serie było mi żal sylvetto. A Roda wkurzała mnie okropnie. No cóż zakończenie dało więcej pytani niż odpowiedzi.  kliknij: ukryte  czym jest lag? Czemu jego matka jest cesarzową?jaki był kiedyś świat? nie zostaje mi nic tylko czytać mangę. Gorąco polecam.

... to anime na pewno zapisze się trwale w mym sercu <3 zarówno wspaniała muzyka nie odstępuje mnie na krok
..krótko, ale nie potrafię inaczej dobrać słów ^^

Mam nadzieję, że doczekam kontynuacji :]
Bardzo mi się podobało!!!

Druga seria… ciężko cokolwiek o niej powiedzieć.
Twórcy zmienili nieco koncepcję, co zarówno można liczyć na plus, jak i minus. Więcej akcji, więcej wątków mających faktyczny wpływ na fabułę, więcej dramatu i realizmu, ale przy okazji mniej baśniowego klimatu, mniej ciepła oraz więcej naiwnych zagrań.
Ciężko jest mi wyrazić zdanie na temat drugiej serii patrząc przez pryzmat pierwszej. Obie opowiadają o tym samym świecie i bohaterach, ale nastrój bardzo się zmienił. Jednym bardziej będzie odpowiadać shounenowy już poniekąd klimat, innym brak będzie tego magicznego czegoś, co było w serii pierwszej. Oczywiście, jeśli ktoś chce dowiedzieć się, co było dalej po pamiętnym zakończeniu poprzedniego sezonu, to jak najbardziej powinien po kontynuację sięgnąć. Zawiera więcej „sensownej” fabuły niż część poprzednia, ale czy odpowiednio tę zaletę wykorzystuje… to już trzeba ocenić samemu.

Czytam sobie poniższe komentarze i widzę, iż większość oglądających ma pewne zastrzeżenia co do zakończenia anime. Fakt kliknij: ukryte  nie odzyskania przez Noira utraconego serca nie zawiódł mnie, a wręcz przeciwnie- ucieszył- bohater obrał nową drogę, stał się kimś odmiennym, a zarazem podobnym do pierwotnego Gauchea, kimś obcym kogo udało się pozostałym bohaterom docenić i zaakceptować. Uważam, że gdyby serce zostało odzyskane cała droga przebyta przez białowłosego poszłaby na marne, bo przecież gdyby on sam stał się dokładnie taką samą osobą jaką poznajemy na początku jego wspomnienia -jako Noira pracującego dla Reverse- musiały by w jakiś sposób zniknąć, rozpłynąć się- zaś sam Noir zakończył by swoją egzystencję. Myślę, że scena na końcu w której Noir klęka i przytula Laga jest świetnym nawiązaniem do sceny na początku, jednak z udziałem Laga i Gaucha, porównaniem obu bohaterów mającym na celu wykazanie, iż tak naprawdę nie są sobie aż tak odlegli.
Ogólnie seria mi się podobała, postaci w większości zyskały moją sympatię, choć wątki niektórych zostały mocno nie rozwinięte. Z niecierpliwością oczekuje 3 serii.

Właśnie skończyłam oglądać całe TB. Na temat pierwszej serii nie mam zbyt dużo do powiedzenia. Tylko tyle, że była bardzo bajkowa… Podobała mi się!

Druga seria była… Inna. Nie gorsza i nie lepsza tylko po prostu inna. Targają mną sprzeczne uczucia wobec niej:
Seria była świetna. Bardzo mnie wciągnęła, o wiele bardziej niż pierwsza. Przede wszystkim jednak miałam frajdę z obstawiania co się w nim wydarzy. Nic nie zgadłam, ale co tam. Klimat był cięższy i poważniejszy. Było po prostu niesamowicie, ale…
Seria też mnie w pewien sposób okrutnie rozczarowała. Dlaczego? Cały czas miałam nadzieję, że  kliknij: ukryte  Gauche/Noir odzyska swoje serce i wszystkie wspomnienia, że znów będzie tym pogodnym listonoszem z początku pierwszej serii. Nawet jeśli akurat obstawiałam, że tak się nie stanie to i tak ta nadzieja we mnie była… A tu… Dupa. Przepraszam, ale innego słowa nie znajduję. Mimo, że zakończenie i tak było szczęśliwe, to i tak jestem zła i mam ochotę wystawić tej serii 1. Oczywiście tego nie zrobię, ale po prostu…

Nie wiem czy chcę trzecią serię. To znaczy niby chcę, ale gdyby miała mnie znów w ten sam sposób rozczarować to wtedy dziękuję, postoję.

Co wy chcecie, ta seria jest dużo lepsza od pierwszej… Nie rozumiem niektórych komentarzy >.<

Zmarnowane anime!

Świetny pomysł na świat, nawet postacie mimo że trochę schematyczne! Listy, serca, i cała reszta naprawdę mogłyby o wiele podnieść ocene tego anime.. ale..

Właśnie ale GŁÓWNY BOHATER! Druga serie oglądałem pod koniec z przymusu.. i czekałem kiedy się skończy katorga słuchania tej beksy, nie mówiąc że gdy płakał i łkał po raz setny miałem ochotę rozwalić głośniki i oglądać bez głosu!!!!

Ja rozumiem.. 12 latek wrzucony w wir gdzie powinien znaleść się dorosły, i sytuacje gdzie traci się bliskich, czy śmierci, są powodem do płaczu… ale na litość boską… za 40 razem tego nie mogłem znieść!!!!!!!!

Widzę, że nikt nie wspomniał o bezsensownych zachowaniach bohaterów, które są w tej serii na porządku dziennym :P. Oglądając odcinek 19 miałem ochotę walnąć głową o ścianę…

Seria ma jeden istotny plus. Potrafi nieźle zagrać na emocjach. Nigdy jeszcze nie miałem takiej ochoty wbić głowy głównego bohatera w glebę. Przez całą serię łudziłem się, że ktoś go ubije albo chociaż przetrąci mu kręgosłup. Nie cierpię herosów, którzy przez całe anime tylko płaczą i wykrzykują teksty w stylu „I'll protect everyone” (nawet tych złych). Czasem trzeba kogoś zdekapitować, rozczłonkować, spalić, albo chociaż dać się wykrwawić…

Pierwsze pytanie, które nasuwa się po obejrzeniu serii: będzie 3 sezon?!  kliknij: ukryte  Skończyło się nijak, końcowe dialogi wskazują na kontynuację lub bezmyslność autorów.
Grafika na takim samym poziomie jak w 1 sezonie, czyli na +. Coś zaczęło mnie denerwować w tej serii. Trudno mi określić czy to Gauche i jego zmiana czy też sam Lag swoim sentymentalizmem, podkreślam, że tylko wkurzyli, bo ogólnie nie dało się ich nie polubić. Paradoks xD
Akcja początkiem powolna (co nie oznacza, że nie chciało mi się oglądać), potem przyspiesza w niezłym tempie aż trudno wszystko rozumieć na bieżąco. I ta niepewność czy to miało się tak skończyć, czy będzie III sezon…
Obowiązkowe dla fanów I serii. Anime przyjemne nie tylko dla dzieci :P

Kilka dni temu obejrzałam całą serię i muszę przyznać, że… Zakończenie Tegami Bachi Reverse jest okropne. Nie, nie ma niedociągnięć… Po prostu w ostatnim odcinku okazało się, że te 50 epizodów, które oglądałam z uśmiechem na ustach, okazało się totalnie niepotrzebne. Cała seria obracała się wokół tego, żeby uratować Gauche'a. A w 25 odcinku  kliknij: ukryte  puff! Gauche'e (a może Noir? Niech w końcu wybiorą mu konkretne imię…) postanawia być takim super pro kozakiem i zostaje z ludźmi, którzy nie mogli stać się duszą. Ja rozumiem – tyle czasu z nimi spędził, przywiązał się do nich, pragnął pomóc. Ale, na litość boską, jego siostra?! Lag?! Aria?! Cały Pszczeli Ul?! Najcenniejsze mu osoby od tak stają się obojętne? Nie usprawiedliwia go to, że stracił serce – może i nie pamięta ludzi dokoła niego, ale, do jasnej anielki, widzi ich uczucia i czyny TERAZ I TUTAJ. Motyla noga, byłabym o wiele bardziej zadowolona, gdyby moje najukochańsze Tegami Bachi zakończyło się happy endem… Banalnym i ckliwym, przepełnionym sentymentalnością po brzegi, tak aby lukier się z niego wylewał. Ech, pomimo moich narzekań… Tegami Bachi to seria bliższa mojemu sercu niż żołądek. Dzięki jej bajkowości jestem w stanie wybaczyć wszystko. Nawet kiepski fanserwis, który ujrzały moje oczęta w jednym z końcowych odcinków.

Jak dla mnie anime było spoko, ale w końcu ta mania Laga dotycząca uratowania Noir'a/Gauche'a (kućma nie wiem jak to napisać) zaczeła mnie tak wpieniać… żyć mojemu kochanemu bohaterowi nie daje! Jak dla mnie powinni mu w 23 odcinku wpakować kule w łeb i by był spokój

...czyli nadal jest bajecznie i dziecinnie. Nie, to nie jest wada, bo to ma w sobie taką magię, co potrafi przyciągnąć i oczarować. Uwielbiam Tegami Bachi za tą magię.

Tym bardziej jestem zawiedziona. Spodziewałam się podwyżki formy, podkręcenia fabuły, odpowiedzi na pytania… a tu nic. Nadal działa deus ex machina, nic konkretnego nie tłumaczą… No i miałam nadzieję, że Noir bardziej narozrabia, jakąś iskrę wniesie do anime. Snif.  kliknij: ukryte  To było wiadome, że Gauche / Noir przeżyje. W tym anime nie zginął NIKT oprócz głównego złego i bezimiennych, bezbarwnych ludzi z motłochu. O co chodzi z Lagiem i jego matka? Czy się w końcu spotkają? I jak ja nienawidzę w pół urwanych zdań, jak siostra Niche zaczyna czym to jest Lag i urywa. Rawr. Okej, rozumiem, jest szansa, że w kontynuacji Lag będzie „tym dobrym słonkiem” przepełnionym nadzieją, a jego mamusia „tym smutnym” żerującym na serduszkach i Lagowi na pewno uda się uzdrowić mamusię, ale… Rany, już 50 odcinków minęło.. Plus za pierwszy ending – nie uwielbiam może ogromnie utaite Piko, ale miło zobaczyć, że któryś z nich powolutku wybija się ponad NND. I kwik w ogóle za spekulacje, że jest kobietą… Reszta po prostu na poziomie.

Podsumowując: ciągnęło się z deczka, ale nastroj nadal ten sam, znów urwali parę wątków w połowie (no, ale w końcu to adaptacja mangi) i nigdy zostawili sobie pole do kontynuacji, choć kto wie. 6/10

Wątek Niche ciekawy, ale reszta niemiłosiernie rozwleczona, żeby kliknij: ukryte na raz, hurtem, wyjaśnić większość zagadek w jednym, 15 epizodzie.

Jak dla mnie to lekka przesada. Moze i faktycznie akcja dość rozwleczona, ale według mnie jest dobrze. To jest właśnie ten unikalny klimat „Tegami Bachi”, który przyciągnął mnie już w pierwszym odcinku pierwszej serii, a trzyma aż do teraz :) Według mnie niczym nie ustępuje (przynajmniej nie w znacznym stopniu) pierwszej serii. Wciąż tak samo wzruszające, ciepłe i po prostu bardzo dobre anime. Muzyka wspaniała, podoba mi się straszliwie ten 1. opening i ending, choć dwa kolejne także są bardzo dobre – słychać w nich „to coś”, czego nawet nie umiem porządnie określić. Kreska? Kreska jest genialna, jak zwykle. Tylko dopiero teraz się zorientowałam, że Gauche nie ma brwi – nie no, spostrzegawcza jestem… Jak na razie obejrzałam zaledwie 15 odcinków, więc nie mam zbytniego prawa oceniać, ale gdybym miała, orzekłabym, że „Tegami Bachi Reverse” (pierwsza seria również, ale tu napisze się tylko o Reverse) jest po prostu genialna! Już mi się nie chce powtarzać, dlaczego.
W każdym razie serdecznie polecam wszystkim, którym podobała się pierwsza seria – myślę, że całkiem spora część z Was zadowoli się tym, co znajdziecie w Reverse. Ja się zadowoliłam, jak na razie…

Bardzo jestem zawiedziona, a wręcz zszokowana niskim poziomem, jaki prezentuje drugi sezon. Wątek Niche ciekawy, ale reszta niemiłosiernie rozwleczona, żeby  kliknij: ukryte  na raz, hurtem, wyjaśnić większość zagadek w jednym, 15 epizodzie.

Sądzę, że fani pierwszej częsci się nie zawiodą. Tak było w moim przypadku.
Fabuła trzyma się pionu, kreska trzyma fason.
a opening i ending tak samo nie zachwyca jak w serii 1 :]

Po pierwsze, proszę nie brać mojej opinii do końca na poważnie, gdyż nie jest ona konstruktywna – obejrzałam pierwsze cztery odcinki. Pod względem graficznym nic się nie zmieniło – kreska taka sama, tła śliczne, kolorystyka fantastyczna. Muzyka zaś nie jest na tym samym poziomie – kiedy słucham openingu mam wrażenie, że gdzieś już słyszałam podobną melodię. Ending jest w porządku, jednak brak mu charakteru (dodam, iż jest wykonywany przez mężczyznę).  kliknij: ukryte  Fabuła rozpoczyna się dokładnie w tym samym miejscu, w którym zakończyła się poprzednia seria. Zauważyłam, że główny bohater nieco zmężniał, ale nie na tyle, aby nazwać go „młodym mężczyzną” – to ma duże znaczenie dla fabuły, można się samemu o tym przekonać.