Tanuki-Anime

Z okazji 35­‑lecia filmu będą grali Akirę w Multikinie w wersji 4K. Premiera 15.12 :)

Hej,

ja tylko jestem zaciekawiony – bo geniusz recenzencki zegarmistrza mowiacy o nieaktualnych tresciach mnie rozbil – moze w kontekscie aktualnych (o, sorry, zdezaktualizowanych?) wydarzen, tenze sam geniusz moglby napisac errate do recenzji w ktorej odszczekuje swoje wypocinki?

Zapewne dokonuję tutaj jakiegoś obrazoburstwa, ale ten film naprawdę mnie nie ujął, a na pewno nie w takim stopniu, żebym mógł go określić wybitnym dziełem.

Kontekst jest istotny i na tej podstawie całkowicie rozumiem wagę istoty, jaką jest „Akira” dla Japończyków. Jednak dla Europejczyków i szeroko pojętego Zachodu? Tego już nie rozumiem zupełnie. Pod względem technicznym to anime jest wspaniałe i naprawdę dobrze mi się to oglądało. Uważam jednak, że nadawanie głębi temu dziełu, jako mistrzostwu artystycznemu, jest już przesadą. Jak wspomniałem- „Akira” posiada swój ciężar odniesienia do rzeczywistości japońskiej, ale sama w sobie jest po prostu dobrze zrobioną postapokaliptyczną produkcją anime. Nie widzę tutaj głębokiej symboliki (na pewno ważnej, na pewno trudnej, ale na pewno nie głębokiej), ani archetypicznych, czy skomplikowanych postaci, ani wspaniałej fabuły, ani oryginalnej akcji, z serią szokujących zwrotów i budzących fascynację rozwiązań.

Co innego wykonanie- to już było mistrzostwo, jednak nie należę do pierwszego pokolenia osób, które miały szansę zapoznać się z filmem (czy, tym bardziej, mangą), więc też nie budziła mojej fascynacji, a raczej poczucie satysfakcji i uznania. Ścieżka dźwiękowa jest fenomenalna i budząca niezwykłe doznania. Właściwie tylko tyle mogę powiedzieć na temat „Akiry”, która jest produkcją udaną, dobrą, ważną dla kultury japońskiej, ale nienadającą się do określenia „wybitne”.

,,Akira” powstała w 1988 roku i jest wg. mnie najbardziej okazałym i ponadczasowym w całej historii pełnometrażowym Anime, oraz największym, mimo iż prawie 30­‑letnim, osiągnięciem w dziejach kreacji japońskiej animacji. Muszę się z tym zgodzić, iż to ponad dwugodzinne dzieło przez wielu fanów Anime uważane jest za produkcję, którą śmiało można podnieść do rangi post­‑apokaliptycznej, ze względu na ukazany tu wyniszczający ludzkość konflikt zbrojeniowy, którego finałem było m.in. uderzenie o powierzchnię rozwijającego się gospodarczo Tokio: ładunku jądrowego. Miało to miejsce 16 lipca 1988 roku, a po fakcie, po metropolii pozostał jedynie ziejący rozgrzaną po kontakcie asteroidy z Ziemią zawiesiną krater. 31 lat później w niby przyszłościowym Neo – Tokio, kontrastującym z pochłaniającą go anarchią, społecznym chaosem, ogólną zbrodnią i występkiem, gdyby nie obecność ludzi i zaawansowanego zurbanizowania, można by rzec, że po tak długim okresie czasu, miasto to wcale się nie zmieniło, stało się nawet o wiele gorsze. Barwna i zmieniająca się animacja wskazuje na obywatelskie załamanie i polityczną bierność. Momentami, oglądając ,,Akirę” można było się poczuć jak podczas projekcji ,,Ghost in The shell 2 Niewinność” – , gdzie ciężki monotonny, głuchy, wręcz przytłaczający nastrój, tak skrupulatnie dołował, że widz skupiał się raczej na zagadnieniach moralno­‑etycznych związanych z pojęciem przez Gynoidy: swojego miejsca w świecie ludzi. Przy ,,Akirze” było podobnie, z tym że obywatele Neo­‑Tokio egzystowali na krawędzi pojęcia poszanowania życia, lub byli jakby w dziwnym Impasie, stąd m.in. Motocyklowe Gangi, a jeden z nich – ten bardziej wyrozumiały reprezentowali Kaneda i Tetsuo. Reszta natomiast do najgorsza swołocz, karaluchy czy inne robactwo, które jak tylko zapadnie zmrok wychyla swoje gnijące obłe jestestwo i zaczyna szerzyć anarchię, rozkład i jak pasożyt kawałek po kawałeczku, zżera dobra miasta tak, że nie pozostaje nic tylko szok i chaos, pod którym ciężarem, miasto zapadnie się .Nastąpi kolaps i materialna dezintegracja.

Gdy AKIRA się przebudziła/o, była/o już formą czystej tkanki energii, lecz pod postacią nastoletniego chłopca. Pomyślałem, że to iż Tetsuo zyskał moc, która wychodzi po za wszelkie skale klasyfikacji poziomu energetycznego, która niekontrolowana doprowadzi do anihilacji Wszechświata, jest sprawką jego dorastania w okresie post­‑apokaliptycznym. Tetsuo wychował się w napromieniowanym ,,Neo­‑Tokio”, a zabiegi z serii inżynierii genetycznej na nim przeprowadzone, moim zdaniem uaktywniły uśpione w chłopaku jak i w każdym obywatelu ,,Atomowego Tokio”: dające potęgę zmutowane fragmenty DNA, czyli coś jak terragen z ,,Marvel's Agents of S.H.I.E.L.D.” lub gen­‑x z komiksów serii ,,X­‑men”
,,Akira” z 1988r. – co warte podkreślenia” – jest Anime w stylu co by było gdyby?, gdyby gatunek człowieka zagrał ,,w kości z Bogiem” i z nim wygrał? Ciężko jest wyobrazić sobie coś bardziej potężniejszego niż Moc Boga, skoro istota Boga jest miarą największej istniejącej po za czasem i przestrzenią doskonałości oraz miarą gargantuicznej Mocy. Emanacja wzrastającej

Wszech­‑siły Tetsuo, a przede wszystkim jej graficzne zaprezentowanie przyszpilające oglądającego do ziemi, jest genialne, a ja sam niejednokrotnie cofałem obraz do tyłu by jeszcze raz tego doświadczyć.

Nie zamierzam się rozwlekać nad fabułą, bo przyznaję że po jednokrotnym obejrzeniu pewnie nie dostrzegłam całego obrazu przedstawionego przez anime – podejrzewam, że jest to jedna z tych produkcji, które trzeba obejrzeć parę razy żeby ją zrozumieć. Mogę natomiast wychwalać pod niebiosa absolutnie fantastyczną grafikę i animację – jest to pod tymi względami prawdziwy majsterszyk, nie mogłam oderwać wzroku od ekranu.

W 2016 nadal robi wrażenie i nie traci na aktualności, nie żałuję, że powróciłem do tej pozycji po niemalże ośmiu latach. W pełni zasłużona dziewiątka.

Oprócz tego, że anime samo w sobie świetne to muzyka to prawdziwy majstersztyk. :) Właśnie po raz trzeci puszczam sobie napisy końcowe dla samej muzyki.

Zastanawiając się głębiej nad konstrukcją postaci Tetsuo można
zauważyć pewną interesującą zależność: możliowości którymi
dysponował główny bohater są zdecydowanie „nieludzkie” lub
„ponadludzkie”: psychokineza, materializacja/dematerializacja,
teleportacja, regeneracja tkanek, „składanie” i „animowanie”
materialnych obiektów… Jednak pomimo tego psychika postaci
wciąż jest zachowana – wszystkie cechy, łącznie z żądzą zemsty na
prześladowcach dochodzą do głosu, wyzwolone przez świadomość
braku ograniczeń towarzyszącą uzyskaniu nowego poziomu
istnienia. Na poziomie struktury osobowości widać zdecydowany
brak „nieludzkich” i „ponadludzkich” zdolności.
Chęć zemsty i odwetu jest głęboko zakorzeniona w naturze
ludzkiej i stanowi uniwersalny „humanistyczny” bagaż, który
ludzie niosą ze sobą przez tysiąclecia. Często zemsta wykracza
poza jakikolwiek „racjonalny” poziom wyznaczany przez kodeks
Hammurabiego i zmienia się w niekończący się ciąg, w który
łatwo wpaść, a z którego wyjście jest psychologicznie niemożliwe.
Wystarczy odwołać się do historii ludzkiego gatunku, w której
ciągłe konflikty stanowią główne tło dla wszystkich innych
poczynań. Pomimo ostrzeżeń dzieci, które wyraźnie uznają Tetsuo
za „swojego” nie jest on w stanie wykroczyć poza swoje ograniczenia.
Ostatecznie przegrywa – traci jakąkolwiek kontrolę i zostaje
wchłonięty przez „inny wymiar”. Na poziomie symboliki można
interpretować to jako ostateczne zerwanie więzi z otoczeniem,
która, pomimo zachowania indywidualności i odrębności stanowi
dramat, ponieważ od tej pory cały świat zjawisk psychicznych
będzie rozgrywać się jedynie w indywidualnej świadomości – bez
udziału innych osób. Gdyby Tetsuo zdobył się na przebaczenie
dla swoich oprawców, a wraz z nimi dla całego świata, uzyskałby
status niedostępny dla jakichkolwiek innych zamieszkujących go istot.
Tetsuo stanął przed wyborem: przynieść zagładę lub uratować świat.

Dążąc do uzyskania klarownego obrazu sytuacji można wyprowadzić
konkluzję:
przebaczenie, konstruktywne wykorzystanie otrzymanych zdolności
i akceptacja własnego statusu jest czymś, co jest jeszcze bardziej
nieprawdopodone i niesamowite niż jakiekolwiek ze zdarzeń
prezentowanych w filmie.

Akira może być interpretowany jako jaskrawa i dobitna odpowiedź na pytanie dlaczego słabych i bezbronnych należy otaczać opieką. Oraz dlaczego zjawiska społeczne typu bullying/mobbing powinny spotykać się ze zdecydowaną reakcją…

Jak dotąd najlepsze anime jakie widziałem.

Porównał bym to anime do szwajcarskiego zegarka – wszystkie trybiki na swoich miejscach – muzyka, animacja, klimat, dynamika, historia… tylko, bez nakręcenia sprężyny w postaci streszczenia komiksu, pod tym samym tytułem trudniej się odnależć w fabule.

Obejrzałem i zapomniałem. Być może nie zrozumiałem, ale jak dla mnie trzeba umieć nieźle kręcić i dokonywać nadintepretacji żeby wyciągnąć głębie. Tak samo jak w wierszach na polskim nigdy nic rozumiałem tak samo tutaj nie ogarnąłem. Cyberpunk zawsze jest strasznie ciężki dla tego go nie lubię. Nie dlatego że trzeba myśleć tylko dlatego że trzeba się doszukiwać na siłę rzeczy, które owszem pasują, ale są tylko indywidualnymi wymysłami z interpretacji. Jeśli ktoś nie posiada takiej umiejętności to mu się film nie spodoba, dlatego nie daje oceny.

„ale od roku 88 minęło siedemnaście lat…” Wszystko się dezauktualizuje, nawet recenzje XD Film muszę kiedyś obejrzeć, legendy mają to do siebie, że każdy musi się z nimi sam zmierzyć..

Spodziewałem się troszkę czegoś innego, ale mimo wszystko 8/10

Muszę przyznać, że również zawiodłem się na Akirze. Po legendzie jaką owiany był ten film spodziewałem się istnego kosmosu… Co dostałem? Przeciętnego cyberpunka. Może nie w całości, niektóre z postaci są intrygująco nietuzinkowe, ale scenariusz jest raczej przeciętny. Przesłania zupełnie do mnie nie trafiają, a akcja czy animacja nie powalały.

Nie mam tu na myśli „zestarzenia się” grafiki… Zwyczajnie nie było w niej nic specjalnego.

I, o dziwo, nawet nie polecam oglądania Akiry. Odnoszę wrażenie, że film ten był dla mnie znacznie bardziej wartościowy przed bliskim zapoznaniem się.

„Co gorsza, wiele obecnych w filmie problemów – zagrożenie ogromnym kryzysem społecznym, strach przed masową zagładą i trzecią wojną światową – zdezaktualizowało się.” – cytat z jego recenzji jest zabójczo śmieszny zwłaszcza w obliczu niedawnych zamieszek w Anglii i obrazkach z ogólnoświatowego i europejskiego kryzysu gospodarczego. A sam film „wymiatający” oczywiście dla tych co lubią cyberpunka. I muzyka powiem tylko że w scenie pierwszego starcia między motocyklistami muzyka w słuchawkach podkręconych dosyć mocno mało nie wgniotła mnie w fotel – coś fenomenalnego najchętniej obejrzał bym na dużym ekranie.

Zgadzam się z recenzją Zegarmistrza w 100%! Wreszcie ktoś kto powiedział, że mimo, że to klasyk, to nie znaczy, że trzeba go wychwalać pod niebieskie niebiosa.
Pozdrawiam.

To anime ryje mózg równo. W końcówce musiałem zrobić stopa, żeby ochłonąć. Przesadzili. Anime jest skrajnie brutalne. Ogólnie robi ogromne wrażenie.

Oglądałem z 4 lata temu i do tej pory o nim pamiętam, niedługo planuję obejrzeć znów, ale opinii na pewno nie zmienię – anime, choć nie jest lekkie, jest godne uwagi i wg mnie zasługuje na 10.

Jak czytam komentarze to widzę (nie pierwszy raz), że jestem dziwny. Długo się zbierałem do Akiry, bo z reguły większość rzeczy, które określa się mianem klasyki do mnie nie trafiają. Dobrze, że nie czytałem tutejszych komentarzy, bo bym może zwlekał dalej. I zwyczajnie bowiem tyle – film mnie wgniótł w podłogę. Nie dlatego, że jest kultowy, ale dlatego, że jest wyczesany w kosmos. Przynajmniej dla mnie. Jestem najwyraźniej jego targetem.

Akira jest jak dla mnie dość jasnym anime, które chciałem obejrzeć ze względu na to, że to jeden z tych „klasyków”. Ma swoje lata, ale warto było zobaczyć co mogło kręcić ludzi ponad 20 lat temu. Jak ktoś już pisał, przekaz jest już może nieaktualny, ale i tak wydaje mi się, że nie zrozumiałem do końca zakończenia, chyba że po prostu nic w nim nie ma i niepotrzebnie szukałem, tak czy siak mimo że wiele bo mojego życia Akira nie wniosła nie uważam, żeby obejrzenie było błędem.

Po raz 3 go oglądałam i nadal nie rozumiem sensu…o co chodzi…po co dla kogo?? poza świetną grafiką i niebanalnym pomysłem(który sie zmarnował) wyszło dnoo..

najlepszych kreskówek…ponoć był pierwszym wysokobudżetowym anime.
Ma ten oldschoolowy powiew, a muzyka, rzeczywiście­‑SUPER.
Ale…jakoś nie czuje że moje życie jest szczególnie wzbogacone przez ten film.

Akira było drugim anime (po Czarodziejce z Księżyca) jakie miałem okazję zobaczyć. Co ciekawe, to co pamiętam najlepiej i do dzisiaj, to nie fabuła czy grafika, ale muzyka – oryginalna, niepokojąca, znakomite połączenie nowoczesnej i tradycyjnej muzyki japońskiej.

można oglądnąć jednym okiem

8/10 Klimat zachowany, kreska buduje klimat. Co tu dodac – pozycja obowiazkowa

Anime zdecydowanie JEST kultowe, i zdecydowanie NIE dla wszystkich. Akirę można przyrównać do Blade Runnera – nie wszyscy zrozumieją go i polubią. Mogę też użyć tak dziwnego porównania jak Britney S. do Madonny. Jedna zapisała się w annałach historii muzyki POP a druga jest zwykła tymczasową piosenkareczką, o której jedynie lubię będą pamiętać że lata po mieście bez bielizny. Ale nawet ci co nie lubią Madonny – osobiście nie przepadam – to wiedzą że miejsce w historii muzyki ma zapewnione. Ale oczywiście zdarzą się ludzie co wolą Britney od Madonny, i tak samo w anime…

Jak dla mnie film całkiem ciekawy. Powiem szczerze, że liczyłam że będzie dużo gorszy, ze względu na to że dzień wcześniej obejrzałam GitS i się zawiodłam. Muszę przyznać że w moich oczach wypadł dużo lepiej niż Ghost i skłonił do pewnych przemyśleń, co niezwykle mnie ucieszyło, ze względu na to że naprawdę cenie sobie tylko te pozycje, po których staram się całą zaszłą akcje przeanalizować i wyciągnąć pewne wnioski/przesłania. Uważam że fabuła jest naprawdę godna zauważenia, przede wszystkim dlatego iż nie dotyczy kolejnych głupich perypetii szkolnych, czy ciągłych walk nie mających sensu. Jest to anime z użyciem mózgu, co w tej chwili rzadko się zdarza. Według mnie godna uwagi jest również muzyka, która sama w sobie nie kojarzy się z cyberpunkiem itp, a w połączeniu z tym tytułem jest genialna.

Jednak nie wszystko było dla mnie tak wspaniałe, okrutnie przeszkadzała mi kreska, w jakiej zrobiona była ta produkcja, powiem szczerze że ciągle łapałam się na tym że myliłam Kei'e z jakimś facetem np. akcja jak staje w obronie Akiry… heh, byłam całkowicie przekonana że to właśnie ten Akira, do póki Tetsuo nie zaczął do nie gadać. Jednak to tyle jeśli chodzi o narzekanie, bo po za postaciami, reszta była przygotowana dość solidnie i z klimatem.

Moja ocena to jakieś 7/10 bo nie rozkochałam się w tym anime, lecz przypadło mi do gustu…

Film obejrzałem dość niedawno i słysząc ( lub raczej czytając )pozytywne opinie i recenzje spodziewałem się godnej obejrzenia pozycji.

Nie zawiodłem się. Postacie były bardzo dobrze wykonane, kreska była na porządku dziennym i nie było monotonnej kolorystyki.
Na muzykę szczególnej uwagi nie zwracałem, ale skoro nic więcej o niej nie napiszę to znaczy że nie była zła.

Nie czytałem mangi, ale chciałbym zobaczyć Akirę jako serię TV lub chociaż kilka OAV'ek. W każdym razie oceniam na plus i polecam, nie tylko fanom cyberpunku.

film jest słaby i ludzie którzy uważają go za kultowy go bronią. Grafika postaci jest archaiczna i była nawet wtedy kiedy to oglądałem. Co innego 2gi plan, ten faktycznie jest świetny. postacie są płaskie jak deska. Pod względem fabuły np. taki claymore bije to na głowę 10 razy… a super wybitny to on nie jest :).
można sobie to darowac spokojnie.

W porównaniu z komiksem anime wypada słabo. Nie podoba mi się sposób w jakim przekręcono główny wątek. Całość została przez to pod koniec filmu spłaszczona.

Jeśli komuś nie podobał się ten tytuł, niech da mu drugą szansę i sięgnie po komiks bo naprawdę warto.

O ile mangę mam i nie żałuję wydanych na nią pieniędzy, tak film to absolutna porażka na każdym froncie. A „muzyka” kładzie całość definitywnie. Głośna, irytująca kakofonia nijak mająca się nie tylko do treści filmu, ale nawet do muzyki jako takiej. Poziom Pendereckiego, albo jeszcze niższy.
Jeśli ktoś zniechęcił się przez tego gniota do mangi (a znam sporo takich osób i wcale mnie to nie dziwi) – niech jednak spróbuje, nie zawiedzie się na pewno :)

Wychwalanie pod niebiosa Akiry nie ma sensu. Każda produkcja tego typu jest ceniona w kręgach maniaków filmów z Holibudd, ktoś kogoś zabije, jakaś organizacja zbiera paranormalnych do wykorzystania bóg wie do czego, śmiertelnie nudne dialogi, monotonia, to jest kicz, nie kino.

'Pan Tadeusz' Mickiewicza też już dawno się zdezaktualizował, ale nikt o tym nie mówi (bo to jest oczywiste, a o rzeczach oczywistych się po prostu nie mówi) i nikt mu z tego powodu nie odbiera tytułu epopei. ;)
Po drugie: historia. To dobra rzecz. Od dziś nie oglądam 'Czterech pancernych' bo się zdezaktualizowali!
Jednym słowem, z całym szacunkiem, ale śmieszy mnie ta recenzja! ;D

Sorki za błędy, piszę to na szybko.

Przede wszystkim rozczarowała mnie fabuła – czytałem dziesiątki psalmów pochwalnych na jej cześć, widziałem setki artykułów, tłumaczących jej najdrobniejsze niuanse… Niemniej jednak po obejrzeniu filmu doszedłem do bardzo prostego wniosku – poświęcony na ich pisanie czas (że już o setkach zamordowanych drzew nie wspomnę) poszedł na marne. Proszę nie zrozumieć mnie źle – scenariusz nie jest w żadnym razie słaby, a sama intryga jak najbardziej zasługuje na prześledzenie – lecz niestety nie zawiera niczego, czym można by się aż tak zachwycać. Podobną fabułę, o zbliżonej mnogości wątków i równie głębokim przesłaniu, znajdziemy bowiem w pierwszej z brzegu przyzwoitej książce science­‑fiction. Co gorsza, wiele obecnych w filmie problemów – zagrożenie ogromnym kryzysem społecznym, strach przed masową zagładą i trzecią wojną światową – zdezaktualizowało się. Film bowiem, podobnie jak cały gatunek, powstał w latach osiemdziesiątych, w dość specyficznej atmosferze politycznej, do której się odwoływał. Niemniej jednak wzmiankowane już obawy przebrzmiały, tak jak piosenki ówczesnych artystów­‑buntowników, i nie robią już takiego wrażenia, jak kiedyś. Film moim zdaniem zwyczajnie się zdezaktualizował.

primo
Niektórzy ludzie wolą poznać dany motyw ogladajac anime( w tym wypadku Akirę), oglądając film(np. Matrixa), grajac w grę komputerową(np. Fallouta) albo czytając książkę. Nie można więc powiedzieć, że fabułą jest zła, bo podobna do wątków z książek. Akira poza tym opowiada o pewnych rzeczach w sposób orginalny i ciekawy, podczas gdy wiele książek moze przynudzać w tym wątku. Fabuła tego anime jest wykonana źwięźle i bardzo dobrze, podczas gdy wielu pisarzy może ukryć swoje przesłanie(załózmy dla wygody, że identyczne z przesłaniem Akiry) w gąszczu gigantycznych zdań wypełnionych anachroizmami i metaforami rodem z księżyca, zajmujacych 700 stron A5. Siłą Akiry nie jest stuprocentowa orginalność, bo takowej nie da się osiagnąć nigdy, ale bardzo porządne wykonanie sposobu w jaki historia ta jest opowiedziana.
secundo
Chyba śnisz, jeśli myślisz, że wybrane przez ciebie wątki się zdezaktualizowały, to dobrze ci radzę: PRZEJŻYJ NA OCZY !
a)Zagrozenie ogromnym kryzysem wciąż istnieje. Najlepszym dowodem są reakcje na każdy skok cen ropy- najważniejszego obecnie surowca na Ziemi. Surowiec ten się wyczerpuje, a ludzie trzęsą na myśl o tym portkami, bojąc się załąmania gospodarki. A z załąmaniem gospodarki dzie bieda. A wszyscy boją się biedy.
b) Strach przed masową zagładą wciąż ma się dobrze. Niby czemu ludzie z taką ochotą zgadzaja sie ograniczać wolność na rzecz biezpieczeństwa ? Niby czemu tak łatwo kupili bajeczkę Busha o broni masowego rażenia w Iraku ? Niby czemu protestuja przed budowaniem elektrowni atomowych ? Niby czemu z takim lękiem spoglądaja na Iran ? Niby czemu Rosja bierze udział w szczytach najbogatszych krajów świata, mimo swojego ubustwa ? Bo ludzie boją się. Boja się bomb atomowych i wybuchów które mogą w ciagu paru sekund zmieść całą naszą cywilizację z tej planety.
c) Trzecia wojna światowa jest mozliwa. Wystarczy, że ruskie zakręcą kurek i nacisną guzik. Ich prezydent ma taka władzę, że byłoby to dla niego jak splunać. I nie robi tego tylko dlatego, że on też sie boi. Boi się, tak jak wszyscy zdolni wywołać wojnę, że świat po jej zakończeniu będzie równei straszny jak ten z Mad Maxa, Matrixa, Fallouta, czy Akiry , albo nawet jeszcze straszniejszy.

BTW: A sam film zasługuje na 9/10 ze względu na ponadczasowe przesłanie o deprawujacej mocy. To mnie w nim urzekło.

Film ten oglądałam na samym początku mojego zainteresowania manga&anime. Wtedy jeszcze nie wiedziałam, że jest to tytuł kultowy. Podchodziłam do niego jak do zwykłego anime, nie spodziewałam się niczego nadzwyczajnego i nie spotkałam tego. Jednak po obejrzeniu nie żałowałam, a moje ogólne wrażenie było pozytywne.

Można w tym anime znaleźć minusy, zresztą jak w każdym, jeśli się uprze;), lecz według mnie są one małe. Bohaterowie ciekawi, scenariusz wciągający, kreska w miare dobra (czasami wygląd twarzy denerwował).

moja przygoda z anime i manga ( lub na odwrot jak kto woli ) zaczela sie juz chyba z 10 lat temu i zaczela sie wlasnie od tego filmu i trwa do dzisiaj jesli kogos ten fakt nie skloni do obejrzenia to „szkoda mi cie bracie” ....siostro ;p

Jedno z najgorszych anime jakie widzilem ostatnio. Nie wiem czy ono jest skierowane do dzieci czy do jeszcze mneijszych dzieci. Bez sensu, bez przeslania, fabula prosta linijka, postacie slabo zarysowane, profil glownych postaci nie trzyma sie kupy.
Wymagajace moze sie wydawac dla conajwyzej 15 letniego nastolatka, kazdy powyzej tego wieku udusi sie smiechem.
Naprawde nie potrafie wyjasnic czemu dostalo takei wysokie noty, co miesiac widze anime 2x lepsze. No ale coz, gusta i gusciki… Moze 15 lat temu dalo sie to ogladac, teraz niech ktos mi odda 2h zycia !!!!

Czy nie lepiej było zrobic serie tv na podstawie mangi? Przeciez Akira(movie) to tylko okrojona czesc mangi, ktora notabene jest swietna. Anime podtrzymuje klimat magi i dla tego film jest niezły, niestety, tylko niezły. W ogole moim zdaniem, kult takich anime jak GitS czy Akira jest mocno przesadzony.

Film ,nie jest zły ,może i jest stary ,ale i tak jest lepszy niż większość tytułów które wychodzi teraz obecnie.
Postacie są narysowane tak ,a nie inaczej celowo ,można wyczytać większą gamę uczuć na wypisane takiej tważy niż na standardowej kawaii twarzyczce .Zresztą wtedy ten film byłby trudny do przełknięcia…
Akira nie jest dziełem łatwym ,dlatego trudno wielu nastolatkom go zrozumieć ,jest wiele niuansów ,które osoby nastawione na czystą akcję może znudzić .Pozatym to ze recenzent wcześniej już gdzieś widział podobne sceny nie znaczy że to co tam zobaczył jest wyśfiechtane .Te sceny może wiele razy później były coraz bardziej wykorzystywane ,ale w tch pierwszych jest coś nieobrobionego pierwotnego co daje prawdziwy sens ich stworzeniu ,a nie tylko efektowne kolory…
Ostatecznie może gdyby oceniały go dzieci ,a nie osoby dorosłe nie dostałby tylu nagród….
Ale to pewnie przede wszystkim dlatego ,że głównie dorosłym sie podboba ,a nie dzieciom..

Nie lubię określenia klasyka, kojarzy mi się z umysłowym gwałtem i niestety jest synonimem podobać się. Mnie Akira się nie podobała, na kreskę mam dużą tolerancję więc nie będę się czepiać, irytuje mnie fabuła i perypetie bohaterów. Jak już wspomniano, fabuła jest lekko mętna, naprawde twórcy mogli się bardziej postarać. Natomiast czy wymowa się zdeaktualizowała tu będę polemizować, jak na mój gust zniknięcie z mapy świata ZSSR, tylko pogłebiło groźbę ogólnoświatowej tragedii i zagłady. Jak ktoś jest uczulony na cyberpank nie powinien po to sięgać inni to już osobnicza tolerancja.

Anime ma już swoje lata, co widać biorąc pod uwagę sferę wizualną i audio. Nadal pozostaje jednak jednym z ważniejszych cyberpunkowych tytułów. Małe odstępstwa w stosunku do mangi są dodatkowym smaczkiem. Film ze wszech miar godny polecenia nie tylko dla miłośników Sci­‑Fi.

Moim zdaniem istota przesłania tego filmu bynajmniej się nie zdezaktualizowała. Natomiast samo anime obejrzałam z pewnym trudem, kreska mnie irytowała, w szczególności rysunek postaci, na muzykę właściwie nie zwróciłam uwagi. Momentami nawet troszkę się nudziłam, z drugiej strony nie chcę mieszać tak całkiem „Akiry” z błotem, bo nadal jest to stosunkowo wartościowa pozycja.

Ja ze swojej strony chciałabym jednak ostrzec. Akira to klasyka gatunku i jako taką wypada ją znać, jeśli jednak ktoś nie przepada za cyberpunkiem, to ten film raczej mu się nie spodoba. Na mnie zrobił wrażenie mocno mętnego, z chaotyczną fabułą i przesłaniem, które przestało być aktualne jakieś 15 lat temu. Skoro jednak tak wiele osób go ceni, zapewne coś w tym jest – tylko trzeba pamiętać, że Akira to zdecydowanie nie jest propozycja dla każdego.