Tanuki-Anime

Rozumiem że autor jest fanem prozy Lovecrafta, ale tutaj cała recenzja znaje się być tylko dodatkiem do narzekania na bezczeszczenie tematyki.

Nie każdy fan mitologii Cthulhu będzie w stanie pogodzić się z tym, jak została ona potraktowana, chociaż ja nie miałem większych problemów. Jestem również skłonny pochwalić twórców za wierne (choć karykaturalne) odwzorowanie przeróżnych demonicznych istot, pojawiających się tutaj.

Z recenzji chciałbym na przykład dowiedzieć się, O CZYM jest anime

Czy to świat współczesny? Alternatywny gdzie ludzie żyją z jakimiś demonami, czy nie mają o nich pojęcia? Gdzie toczy się akcja? Czy to będzie szkolna komedia, komediowa przygodówka gdzie bohaterowie gdzieś wyruszą?

Miejsce: Japonia; Czas: Współczesność

Gatunki: Komedia, Satyra/parodia

Nie wiem NIC z tej recenzji, a chyba od krótkiego wprowadzenia w tematykę powinno się zacząć taki tekst.

Historia rozpoczyna się, gdy nastolatek imieniem Mahiro ucieka przed przerażającym skrzydlatym stworem. Kiedy już widzi swoją śmierć, zjawia się srebrnowłosa przedstawicielka płci pięknej z łomem w ręku i ratuje mu życie, przy okazji obniżając jego poziom poczytalności. A kimże jest tajemnicza wybawicielka? Pełzającym Chaosem, duszą i wolą Bogów Zewnętrznych (tak przynajmniej była tytułowana ta istota przez Lovecrafta), Nyaruko, która przybyła na Ziemię, żeby chronić naszego protagonistę. I tak oto, jak w klasycznym schemacie „chłopak spotyka dziewczynę”, poznają się główni bohaterowie, a my wkraczamy do świata, w którym pradawne istoty przybrały ludzką postać, drżą na myśl o widelcu, a ich największą pasją jest japoński przemysł rozrywkowy.

Czy oprawa muzyczna jest bogata, uboga, pasuje do tematyki, w jakim stylu jest utrzymana? Opening, ending? O tym wszystkim trzeba napisać, to są absolutne podstawy, o czym przypomina nawet obecność punktowych ocen cząstkowych. Zwłaszcza dla gatunku mniej ambitnych komedii, które powinny przynajmniej bawić i cieszyć oko.

Strona graficzna nie wyróżnia się szczególnie na tle innych produkcji studia Xebec. Innymi słowy: dużo i kolorowo, a chociaż kreska do oryginalnych nie należy, projekty postaci mogą się podobać. Mam na myśli głównie kreacje bohaterek, gdyż wygląd samego Mahiro jest równie przeciętny, co jego charakter. Pochwalę również dość wierne przedstawienie istot zaczerpniętych z mitologii Cthulhu. Tła są estetyczne, chociaż zabrakło mi życia na dalszym planie. Zdążyłem się wprawdzie przyzwyczaić do takiego stanu rzeczy, nie oznacza to jednak, iż nie będę tego traktował jako wady. Na uwagę zasługuje natomiast sposób przedstawienia alternatywnego świata, rojącego się od różnorakich stworów. Zabieg graficzny był stosunkowo prosty, niemniej tworzył odpowiednią atmosferę Przyczepię się również do animacji. O ile w scenach spokojniejszych prezentuje się ona całkiem poprawnie, tak wszelkim starciom brakuje wyraźnie dynamiki, a walki z potworami przypominają najbardziej egzekucję mało ruchliwych przeciwników. Oczywiście ich liczba oraz charakter anime skłaniają mnie do potraktowania tego mankamentu nieco łagodniej niż na to zasługuje, gdyż mamy tu do czynienia z komedią, a nie serią akcji.

Oprawa dźwiękowa nie zasługuje na większą uwagę. Jak to zwykle bywa, stanowi element tła i bardzo rzadko przebija się do świadomości widza, choć parę motywów muzycznych potrafiło mnie zaskoczyć i pomóc przy budowaniu nastroju grozy. Szkoda tylko, że są to nieliczne wyjątki, gdyż założenia fabularne nie pozwoliły na wprowadzenie większej ilości mrocznych i niepokojących melodii. Ścieżkę dźwiękową odłóżmy zatem na bok i przejdźmy do czołówki, czyli największej zalety tego anime. Piosenka po prostu wpada w ucho i nie chce z niego wyjść. Nie jest to kompozycja wybitna, ale za to bardzo chwytliwa i doskonale pasująca do serii. Jako ciekawostkę dopiszę jeszcze, że wykonują ją seiyuu użyczające głosów bohaterkom, czyli Kana Asumi (Nyaruko), Miyu Matsuki (Kuuko) oraz Yuka Ootsubo (Tamao). Niestety, utwór końcowy prezentuje się dużo słabiej i tylko raz udało mi się go odsłuchać od początku do końca.