Tanuki-Anime

Kilka lat po pierwszej przymiarce zupełnie inne studio zmierzyło się z zadaniem ożywienia na ekranie świata z mangi autorstwa Masamune Shirowa. Piszę o „ożywieniu na ekranie”, a nie przeniesieniu czy ekranizacji, bo wprawdzie ci, którzy oryginalną mangę czytali, rozpoznają pewne wątki, jednak ta seria jest od niej niezależna. Nie jest też powiązana z powstałą w połowie lat dziewięćdziesiątych kontynuacją mangi, zatytułowaną Dominion: Conflict. Z całą pewnością jest natomiast pomyślana jako ciąg dalszy pierwszej serii anime, bowiem nie ma tu żadnego wprowadzenia, dotyczącego bohaterów i realiów świata. Z tego powodu wielu fanów częściej mówi o odcinkach 5­‑10, aniżeli o nowej serii. Warto zaznaczyć, że nie jest to wielka wada; niezbędne, podstawowe informacje można znaleźć choćby w mojej recenzji Dominion Tank Police.

Do czynienia mamy z dokładnie tą samą – z małymi wyjątkami – grupą bohaterów, co w mandze i pierwszej serii. Podobnie jak poprzednio przyjdzie nam oglądać całą masę karkołomnych akcji w wykonaniu Leony i jej towarzyszy broni. Wszechobecny jest nietypowy dla Shirowa humor. Daje się też zauważyć, że nasi bohaterowie (a także relacje między nimi) zaczynają się rozwijać i zmieniać. W odróżnieniu od pierwszej serii, tu każdy odcinek stanowi w pewnym sensie całość – jakąś konkretną przygodę. Łatwo jednak zauważyć, że szereg z pozoru niepowiązanych zdarzeń ma jednak cechę wspólną: zza kulis za sznurki pociąga jedna ręka – bezwzględnego szefa pewnej korporacji. Nie zawaha się on nawet przed zleceniem ataków terrorystycznych i próbą zabójstwa „niewygodnej” pani burmistrz. Prędzej czy później będzie musiało dojść do ostatecznej konfrontacji…

Trudno określić, czy mamy do czynienia z efektem zmiany studia, czy z postępem technicznym kilku lat, które upłynęły od realizacji pierwszej serii, czy może z oboma na raz. Jedno trzeba powiedzieć – te sześć odcinków wygląda zdecydowanie lepiej. Projekty postaci różnią się minimalnie, największa zmiana dotyczy rysunku tła. W obu przypadkach styl jest rozpoznawalny, jednak w tej serii staranność wykonania i szczegółowość jest znacznie większa, nieco lepiej dobrano też kolory. Jedynym zauważalnym niedociągnięciem jest fakt, że niektóre sceny potraktowano odrobinę ulgowo, upraszczając animację. Co ciekawe, pewnemu „stępieniu” uległa mroczność wizji: w odróżnieniu od pierwszej serii, mamy tu i pogodne chwile, gdy wszyscy cieszą się słońcem, a nie jedynie dni mroczne oraz mroczno­‑mgliste. Lepsza jest też oprawa muzyczna – tandetne disco zastąpił j­‑pop (kto wie, może równie tandetny, ale z pewnością lepiej pasujący do całości), mamy też kilka przyjemnych, charakterystycznych, wpadających w ucho tematów muzycznych.

Seria ta z pewnością jest świetną propozycją dla tych, którzy ze światem Dominion już się zetknęli, ale – mimo swojego wieku – sprawić powinna sporą frajdę także miłośnikom kryminałów i filmów sensacyjnych. Policja pancerna miasta Newport nie przebiera w środkach i nie zwleka z podejmowaniem interwencji (nie przejmując się stratami), więc akcji tu nie zabraknie.