Tanuki-Anime

Anime miotając się we wszystkich kierunkach okropnie mnie zdezorientowało. Raz mamy bardzo ciekawie ujętą koncepcje relacji brat­‑siostra a innym razem dziwne historyjki których celu należy się doszukiwać chyba jedynie w pogłębieniu i lepszym opisaniu zaistniałej koncepcji. No niestety, wyszło nie do końca przyzwoicie, bo marnując (choć sam nie wiem czy to nie za mocne słowo) czas na różne bzdety z których niewiele wynika zostawia się głównego bohatera niemal że całkiem nagiego. Nagość ta objawia się niezwykłym ubezpłciownieniem Kyosuke, który nie ma w zasadzie żadnych hobby, jedyny znany nam kolega, czyli Akagi zamienia z nim w zasadzie kilkadziesiąt zdań przez całe dwa sezony… Można powiedzieć że drugi sezon przynosi nam kilka zmian w tych kwestiach ale wątpię że był to celowy zabieg, bo bardziej wyglądało to na „haremizację”. Ogółem znany jest tylko z tego, że pomaga swojej siostrze i najbardziej w życiu chce spokoju. Jeśli miał tu wyjść obraz po prostu normalnego chłopaka to na pewno nie tędy droga… Oprócz tego pierwszy sezon właściwie polegał na tym że Kyo pomagał siostrze i na tym opierała się fabuła i nie miałbym zupełnie żadnych zastrzeżeń gdyby pozostało to w takim obyczajowym klimacie codziennego życia, ale nie, w drugim sezonie oczywiście twórcom coś się odmieniło i zachciało się zrobić coś bardziej wysublimowanego z założenia (czy im wyszło – kwestia dyskusyjna). Bohaterowie (a raczej bohaterki) drugoplanowi byli w zasadzie dwu­‑i-półplanowymi i sezon drugi chyba miał to zaleczyć ale tak jak już wspomniałem efekt był raczej niedostateczny. Co do przebiegu samej historii to nie będę się zbytnio rozpisywał bo powiedziane na ten temat zostało już na prawdę wiele, natomiast zakończenie (jeśli można je tak nazwać) na mnie wywarło chyba dosyć nietypowe wrażenie.

Wiele osób uważa że jak na przyzwoity harem przystało, chłop powinien w końcu skończyć z u boku swojej wybranej baby i na tym koniec, piękne dzięki. Rozwiązania otwarte, są passe a poza tym hańbiąco tchórzliwe. Mnie jednak przypadło do gustu właśnie to, że autorzy włożyli głowę w paszczę lwa, przerazili się i szybko ją cofnęli. Nie powiem, byłbym usatysfakcjonowany uznaniem odcinka 9 za finalny, ale przecież nie o to tu chodzi. No dobra, może i chodziło o pieniądze zarobione na populistycznym toposie, mimo to historia nieopowiedziana to historia stracona. Haremiarstwo wolę zostawić w spokoju bo raczej jestem uprzedzony do tego typu rozwiązań, ale ostateczny wybór Kyo popieram. Tak, cholera, nazwijcie mnie dzieciakiem bez pojęcia i milionem innych nieprzychylnych epitetów ale to co on zrobił nie jest takie głupie w całej okazałości. Już tłumaczę dlaczego tak myślę. Uzasadnienie tej niechlubnej miłości przez autorów wyjaśnia tyle co masło zostawione na słońcu, a więc jest miałko, nie do przełknięcia i w ogóle zaraz wszystko zacznie się psuć. Po prawdziwą przyczynę tej choroby zwanej miłością trzeba wkroczyć między wiersze i sobie coś domniemać. Kirino od najmłodszych lat była wpatrzona w plecy brata z podziwem który zaowocował motywacją do działania. Po wyrośnięciu chłopca z energicznej postaci dziecka stworzonej do wygrywania wyścigów i skłonieniem się ku urojonemu pojęciu dorosłości jako szukania spokoju (może wydać się to śmieszne ale dla mnie jest to samo życie i sami się o tym przekonacie jeśli zechcecie wrócić myślami do takich czasów) siostra tego chłopca nie zapomniała o dziecku którym był. Strata jeszcze bardziej podsyciła uczucia bohaterki i w tym upatruję rozwiązania zagadki. Kirino nie kochała Kyosuke w formie którą poznajemy na początku tylko dawną dziecięcą postawę, którą przybrał z resztą na powrót w późniejszym czasie. Kyosuke natomiast jest zaintrygowany ignorującą go siostrą i tym kim się stała kiedy on sam się zatrzymał. Pociągnęła go siłą charakteru i sukcesami którym po cichu zawsze kibicował i po czasie zaczął ją uwielbiać. Czy nie takie są zazwyczaj początki miłości? To że była mu w tym czasie tak obca mogło jeszcze wzmocnić efekt. Po zacieśnieniu relacji z siostrą i przebyciu tylu mordęg dla niej zdał sobie sprawę że ją kocha. Jak dla mnie nic nie do przełknięcia poza faktem że są bratem i siostrą. Uprzedzenia społeczne jednak robią swoje… Wracając do tematu, dlaczego takie rozwiązanie akcji a nie inne? Był w końcu świadom swoich uczuć po aferze z Kociakiem, której szczerze jest mi żal i w moich oczach okazała się być mu tylko „jazdą próbną” do której się przywiązał. Nie mógł przyjąć uczuć innej, gdyż okazała by się tylko kolejnym przystankiem na drodze do zatracenia się w tęsknocie i żalu że nigdy się nie spróbowało. Miał pełną świadomość konsekwencji emocjonalnych wyrządzonych innym oraz społecznych skazujących go na potępienie. Mimo to chciał poczuć jak to jest i z uśmiechem na ustach zgodził się na rozwiązanie które wielu uznaje za zabawę w „miłość”. Co jednak mu pozostawało? Chciał być po prostu szczęśliwy, choćby na chwilę. Ten fakt z resztą też stanowi jakiś dowód na to jak prawdziwe było to uczucie. Czy ramy społeczne powinny odbierać prawo do szczęścia? Z drugiej strony cieszę się, że podeszli do tego z dozą rozsądku i zastosowali takie półśrodki jak „związek instant” które wpasowały się do wyjazdu Kirino za granicę oraz zaczęcie studiów przez Kyosuke co było swego rodzaju hamulcem który sami na siebie narzucili aby nie pójść za daleko. Zapytam więc, co w tym złego? Serduszka haremiarek złamałby tak czy siak przyjmując uczucie którego sam nie odwzajemniał.

I tak, zanim się spostrzegłem usprawiedliwiłem ich zachowanie, czym sam jestem przerażony. Anime chyba pozostawi we mnie trwały ślad po tej mieszance poezji ze zgrzytami i sam nie wiem czemu mi się to tak podobało. Być może brak mi tego realizmu w anime który tutaj twórcy starali się zastosować. Moja obrona tego zakończenia może być dla niektórych pozbawiona sensu jednak ja nie znajduje w sobie innego na nie spojrzenia. Jak to powiedział klasyk:

Owszem, oto was proszę i błagam Ateńczycy, nie dziwcie się i nie obrażajcie, gdy mnie usłyszycie w tym miejscu, tym samym głosem, z tąż samą prostotą, na moją obronę odzywającego się, z jakąm był zwykł mawiać na placu publicznym, przy stołach bankierów, gdzieście mnie często słyszeli. Tak się bowiem rzecz ma.

Nie zrozumcie mnie źle, sam byłem nastawiony na inne zakończenie w którym Kyosuke pomaga znaleźć chłopaka Kirino, jednak w zaistniałej sytuacji po 9 odcinku ta wersja nie może być zastąpiona żadną inna bez strat na (o zgrozo) pozostałej jakości.

Nie wiem czy komuś będzie się chciało czytać tak długie wynurzenia po takim czasie, więc pozostawiam tekst bez spojlerów bo i tak wszyscy zainteresowani już pewnie zapoznali się z tytułem, a napisałem go bardziej na celu wyrzucenia z głowy tego świństwa aniżeli wniesienie czegoś nowego do dyskusji. Dziękuję z góry za jego przyjęcie, teraz mogę żyć spokojnie nie martwiąc się dalej o swój światopogląd.

Nie potrafię zrozumieć dlaczego oni musieli zrobić coś tak złego nielogicznego i beznadziejnego w tych 3 odcinkach specjalnych, mało które anime wkurzyło mnie na końcu tak bardzo jak to  kliknij: ukryte  Pomijając fakt, że bohater odrzucił Kuroneko której kibicowałem oraz ten cały brak logiki i ogólną głupotę tego jak bohater uświadomił sobie uczucia i odrzucał kolejne dziewczyny, ale to jak już wreszcie miałem nadzieję, że on rzeczywiście będzie z tą swoją siostrzyczką i skończy się to właśnie w ten sposób to nieeee gdzieżby trzeba wszystko zepsuć i doprowadzić do tego, że razem nie będą…. dlaczego…. BO TAK!! Po jaką cholere w tkim razie nasz bhater rezygnował z innych dziewczyn skoro miał zamiar być z siostrą tylko jakiś czas i co to wogule za reakcja na to rozstanie, podobno kochali się tak mocno, że nic się dla nich nie liczy a tu tak z niczego rezygnują…. mam już dość takich zakończeń.

zakończenie. jakoś bardzo mnie zabolało. kirino i kyousuke – bardzo się ucieszyłam że w końcu  kliknij: ukryte  wyjawili sobie swoje uczucia, od początku z czasem coraz bardziej było widać, że ich relacja nie będzie typowa dla rodzenstwa, nie mogłam się doczekać aż to w końcu wypłynie. no i jest wszystko pięknie aż tu co się okazuje? że kończą cały ten związek ot tak? nie tego się spodziewałam, eeeh. a już miałam takie dobre wrażenia z seansu. za wiele się spodziewałam.
powyżej wypowiedziałam się w sumie wyłącznie o specialach. ogółem ten sezon był gorszy od pierwszego. całość przyprawia mnie o wiele skrajnie mieszanych uczuć. niemniej dobrze mi się to oglądało (aż do tej konkretnej sceny w ostatnim odcinku, nie wybaczę).

Początkowo miałam odpuścić sobie drugą serię, bo trochę sobie podejrzałam spoilery, ale ostatecznie postanowiłam obejrzeć. Niestety rzeczy, które najbardziej podobały mi się w pierwszej serii tutaj występowały w śladowych ilościach. Jak dla mnie za dużo wyznań miłosnych pod koniec, za dużo sztucznego dramatyzmu. Rozumiem jedno, góra dwa odrzucone wyznania, ale 4? W sumie na upartego było jeszcze kilka damskich postaci, więc można było zwiększyć liczbę zakochanych w Kyousuke, nie powinnam więc narzekać. To są prawa haremówek. Jednak w zdecydowanej większości te „miłości” są dość płytkie i mało wiarygodne.
Ogólnie wybór głównego bohatera jest dla mnie dziwny. Po prostu przez cały pierwszy sezon  kliknij: ukryte  relacje Kyousuke z siostrą były dosyć normalne i myślałam, że twórcy odpuszczą sobie jakieś wymyślanie romantycznych uczuć pomiędzy nimi i zostaną w miarę zwyczajnym rodzeństwem, a serce Kyousuke zdobędzie inna bohaterka. Potem właśnie przeczytałam spoilery dotyczące wyboru głównego bohatera i mimo że nie do końca podoba mi się takie zakończenie, jakoś pogodziłam się z tym pomysłem. Zakończenie jednak jest o tyle dziwniejsze, że rodzeństwo postanawia zakończyć związek zanim jeszcze na dobre się zaczął. Nie rozumiem po co więc było to wszystko, po co nasza parka zraniła tyle osób dookoła. Mam wrażenie, że zabrakło pewnej konsekwencji, a przez całą tą akcję z rozstaniem to uczucie jeszcze bardziej wydało mi się czymś co wymyśliła sobie dwójka niedojrzałych bachorów.
Mimo wszystko jednak (zwłaszcza dzięki pozytywnym odczuciom po pierwszej serii) nie oglądało się tragicznie. Szkoda po prostu, że nie utrzymano tamtego klimatu. Wydaje mi się, że nie zawsze zamknięte zakończenie jest dobre i czasami warto jednak zostawić pewne sprawy niedomknięte (zwłaszcza w haremach).

Gdyby było to moje pierwsze anime zapewne czułbym się oburzony i rzucałbym obelgami na lewo i prawo ale obejrzałem już tyle serii, że rzeczy typu incest praktycznie mnie nie dziwią(motywy tego typu pojawiają się nawet w bardziej znanych seriach, więc można stwierdzić, że pomysł się sprzedaje) – co więcej, co raz częściej jest to pewien filar dla różnych serii, chociaż jest to właściwie pierwsza, w której autorzy przekroczyli pewną granicę(zapewne częściej się to zdarza w mangach) i szczerze mówiąc nie miałbym nic przeciwko, gdyby faktycznie przeprowadzono ten cały wątek jakoś bardziej zgrabnie – tutaj wydaje się on jakiś wymuszony, tak jakby miał zaspokoić pragnienia „nieco odchylonych” oglądaczy względem protagonistów – pytanie tylko po co?

Pierwsza seria była całkiem niezła, pomimo mojej niechęci do głównej bohaterki(nie przepadam za tsundere w żadnej formie) udało mi się pośmiać kilka razy i wyciągnąć kilka pozytywów z całej serii – jest o wiele więcej ciekawszych ecchi, czy romansów szkolnych z bardziej rozbudowaną fabułą, czy choćby zgrabniej wprowadzonym schematem haremu ale ok, nie było źle, pozostały jakieś pozytywne wrażenia i nie żałowałem do końca spędzonego czasu przy irytującej do granic możliwości tsundere.

Następnie zaczyna się drugi sezon i tutaj jest całkowita odskocznia od tego, co pojawiło się w pierwszym – pomimo, że jest to bezpośrednia kontynuacja to czułem się, jakbym oglądał całkiem inne anime. Teraz dlaczego? Drugi sezon jest podzielony na 16 odcinków, gdzie 3 ostatnie są w formie specjali(które de facto nie są traktowane jako OVA, tylko dopełnienie całości, czyli „wypadałoby obejrzeć do końca”) i teraz nawet 13 „normalnych” odcinków jest podzielonych na segmenty, które wprowadzają pewien chaos – widz(a przynajmniej ja odniosłem takie wrażenie) za bardzo nie wie czego się spodziewać i jakkolwiek w niektórych przypadkach jest to rzecz pozytywna, tak tutaj wygląda na spełnienie raczej niekoniecznie istotnych przekonań.

Jak to wygląda:
 kliknij: ukryte 
1­‑9: duża doza romansu, czyli czegoś, czego brakowało(a raczej „nie było”) w pierwszej serii, pomiędzy wklecili wątek Saori – i skłamałbym, gdybym powiedział, że nie zainteresowało mnie to jak ze „zwykłej bogatej panienki” stała się otaku ale to było przeciętne do bólu… na 9 odcinku można by właściwie prawidłowo zakończyć serię i założę się, że byłoby więcej głosów zadowolenia.
10­‑12: nagle zachciało się typowego haremu, czyli wszystkie żeńskie postaci rzucają się na głównego bohatera, tak nagle i nie wiadomo skąd… w ogóle pomijając fakt, że nagle pojawiły się przebłyski, jak to Kyousuke podbijał do Ayase – o czym wcześniej nic nie było.
13: Wstęp do specjali i odpowiedź na pytanie „dlaczego”.
14­‑16: Specjale, które właściwie nie były w ogóle potrzebne… co prawda skończyło się jak skończyło ale pozostawiło to niesmak dla tytułu, wspominałbym serię jako dość przeciętne ecchi z irytującą główną bohaterką, a tak to dochodzi do tego widzimisie autorów, do tego prowadzące właściwie donikąd.

Generalnie pomimo rzeczy, które mi się nie spodobały starałem się podejść do tego jakoś obiektywnie i dołączając do tego wszystkie momenty, które podobały mi się, następnie gagi, przy których się śmiałem i być może jedyną bohaterkę, która mi się spodobała( kliknij: ukryte  Saori, reszta to było jedno wielkie zbiorowisko tsundere…) wystawiam wyciągnięte 6/10.

Czasu spędzonego nad tą serią nie żałuję ale powiem tylko tyle, że w tej kategorii są lepsze.

Czyli jak zepsuć dobre wrażenie po serii pierwszej.

Pierwsza część była przede wszystkim zwariowaną, a przy tym niegłupią komedią z fajnymi bohaterami.
Tutaj elementów komediowych jest tyle, co kot napłakał. Zdecydowanie postawiono na wątki romansowe, tylko że…

Brat z siostrą? Więzi między bohaterami ocierają się o coś naprawdę niewłaściwego, dziewczyny są zbyt młode, poza tym wszystko wypada jakoś sztucznie, nie ma w tym logiki. Postawiono na emocjonalność, ale nie nadano jej wystarczająco dużo głębi, by dać temu wiarę.

Incest rządzi się swoimi prawami, więcej się wybacza, ale i tutaj zawitało jakieś niezdecydowanie twórców, jakby nie wiedzieli, na ile mogą sobie pozwolić. Wyszło mdło, a to, co bawiło w serii pierwszej, czyli sympatyczne perypetie maniaczki gier erotycznych i uwikłanego w to brata, kompletnie zniknęło. Ten produkt zdecydowanie bardziej wpisuje się w sztampowe haremy.

Kolorki niezłe, ale na animację w sumie nie zwróciłem uwagi, więc zachwytu chyba nie wzbudza.

5/10.

Seria TV bardzo mi się podobała. Ostatnie 3, dodatkowe odcinki… chyba każdy wie co zamierzam napisać. Brak logiki, rozczarowanie itd. Ale pomijając odcinki specjalne, serię oceniam nieźle.
Pytanie do osób zorientowanych. Wiem, że opowiadanie jest zakończone, ale czy są jakieś informacje co się stało z bohaterami? Bynajmniej nie liczę na kontynuację, ale zastanawiam się czy autor zostawił jakiś komentarz na temat ich dalszych losów. Czy jakoś  kliknij: ukryte  normalnie ułożyli sobie życie, pogodzili się (choć wątpię), czy też brak jakichkolwiek komentarzy?

A żeby ich wszystkich <brzydkie słowo na ch>. Będe kolejnym facetem co pomarudzi na zj…. brzydkie zakończenie, ale dodam coś oryginalnego. Podczas oglądania każdego anime byłem w stanie podołać kilku odcinkom z rzędu, nawet w evangelionie kiedy robiłem sobie krótkie przerwy w oglądaniu to zazwyczaj po dłuższym seansie. Ale no nie moge, to anime jest poważnie jedynym filmem/serialem/anime w jakim musiałem robić sobie niekiedy przerwy co kilka minut bo ogrom głupoty przytłaczał mój móżdżek. mam taki dar/klątwę, że totalnie wczuwam się w miejsce głównego bohatera, kiedy oglądam żołnierza babrającego się we flakach, czuje jak ociekam błotem krwią i beznadzieją, grając Maxem Payne w trzeciej części strasznie wczuwałem się w zadanie i stany depresyjne, nie oglądam horrorów, bo zazwyczaj tak wczuwam się w poszczególne postacie, że niekiedy się trzęsę ze strachu, na romansach staram się usilnie nie uronić łzy kiedy jakaś scena mnie ruszy, ale tutaj autor mnie zmasakrował, do odcinka 12 jeszcze było fajnie, ale od 14 już rzeź. Jak pisałem, musiałem robić sobie przerwy co kilka minut na dobrą muzykę czy coś takiego bo nie ogarniałem, jest tylko jeden tytuł który zmuszał mnie co chwilę co odejścia od komputera żeby sobie odpocząć, gra „Sanitarium”, kto nie grał, nie zrozumie, a kto grał, to dodam, że chodzi o ten motyw z domem kiedy sterowaliśmy dziewczynką, pewnie zrozumiecie ;]. No ale żeby „Komedia” anime doprowadzała do takiego wyczerpania jak psychologiczno­‑dreszczowa gra rodem z powieści Stevena Kinga? Dawałem 6/10 przed ova daję 4/10 po ova. nie mogę przeboleć ogromu głupoty głównego bohatera. Ze wszystkich anime chyba tylko Shinjin tak mnie wk… rozdrażnił podczas oglądania jak tępy braciszek.

Nie będę komentować całego anime, bo zwyczajnie mi się nie chce. Skupię się na zakończeniu, które mnie tak rozczarowało jak jeszcze nic wcześniej. Hm, może zacznę od tego, że początkowo byłem przeciwny  kliknij: ukryte  związkowi Kirino i Kyousuke. No bo w końcu kazirodztwo, trochę to obrzydliwe itp. W końcu jednak się jakoś przełamałem, powtarzając sobie, że to tylko anime i pod koniec serii zacząłem im kibicować. A oni co?  kliknij: ukryte  Pochodzili ze sobą i przestali. Niby taka wielka miłość, a tak łatwo wrócili do zwykłych relacji na linii siostra­‑brat. To jest tak bardzo bez sensu, że nie ogarniam. Wygląda na to, że cały ten związek wcale nie był związkiem, tylko jakąś zabawą w związek, a pitolenie o Wielkiej Miłości (TM) zwykłymi kłamstwami.
Chociaż jakby się nad tym zastanowić to ten cały związek cały czas nie wyglądał jak związek. No bo co oni ze sobą robili? Chodzili za rączkę i mówili „Jesteśmy razem”. To ma być związek? Przecież  kliknij: ukryte  pocałowali się tylko raz, na sam koniec!!!!! Rozumiem, że związek nie polega tylko na sprawach cielesnych i nie oczekiwałem, że pójdą ze sobą do łóżka czy coś, ale kurcze, w normalnym związku ludzie się przynajmniej całują od czasu do czasu, NAWET w Japonii. Normalnie nie mam słów. Autor powinien był  kliknij: ukryte  nie ruszać wątku kazirodztwa i zeswatać Kyousuke z inną dziewczyną, już mam nawet gdzieś z jaką. Bo wyszło źle. Po prostu źle.

Naprawdę nie ogarniam końcówki tego anime,  kliknij: ukryte  niby wielka miłość,oh, wielkie akcje jak to Kyou­‑chan bardzo kocha Kirino i te wszystkie wyznania, a tu takie coś!  kliknij: ukryte  Według mnie ten plan Kirino był totalnie bez sensu, w końcu kochali się czy nie? Bo raczej żaden normalny człowiek nie mógłby ot tak porzucić osobę którą „bardzo kocha”.Czy tylko ja uważam, że było to totalnie nie na miejscu?

No, ale zacznijmy od początku.
Ogólnie na samiutkim początku drugiej serii tego anime było naprawdę przyjemnie. Myślałam, że ta seria będzie o wiele lepsza od pierwszej, jednak zdecydowanie nie. Pierwsza seria była o niebo lepsza. Minusem było to, że w tej drugim sezonie owego anime bardzo zajechało haremem, w pierwszym sezonie zdecydowanie go nie odczuwałam, w tym – owszem. Gdyby nie ostatnie odcinki, prawdopodobnie postawiłabym większa ocenę tej serii.  kliknij: ukryte  Nie chciałam aby Kirino i Kyousuke wyznali sobie miłość zdecydowanie lepiej byłoby bez tego. I szczerze mówiąc  kliknij: ukryte  okazało się jaka tak naprawdę jest Manami pod koniec ją bardzo znielubiłam. Szczególnie polubiłam Kuroneko,  kliknij: ukryte  na początku wkurzyło mnie to, że w którychś tam odcinkach zaczęli się spotykać, byli naprawdę świetną parą, myślałam, że zostaną jednak, ale nie… Oczywiście nie mogli, tylko Kuroneko chciała żeby Kiririn wyznała jak się czuję gdy Kyou­‑chan ma dziewczynę. I jeszcze jaki baka z Kyousuke, że odrzucił Kuroneko chociaż dostał druga szansę! Ja ma ogólnie bardzo mieszane odczucia po tej serii, niby mi się podobała, niby nie.
To tyle..Trochę się rozpisałam xD

Rozumiem zawiedzione oczekiwania wobec drugiej serii tego anime, ale mi zakończenie odpowiada i szczerze zniosłaby tylko  kliknij: ukryte  Kuroneko na miejscu Kirino choć od początku wiedziałam, w założeniu Kociaka było „zeswatanie” głównej parki choć po drodze sama wpadła w sidła miłości, ale brawa dla niej, że zdołała pokonać samą siebie.

Seria OREIMO 2, która miała być piękną kontynuacją jedynki, okazała się według mnie porażką, pod względem fabularnym.  kliknij: ukryte  Nie widziałem jakiejkolwiek logiki i sensu w końcowym wyborze głównego bohatera. Ocena według mnie 1/10. I tak to zbyt słaby temat, żebym się rozkręcał.

(...) uroku i dobrych wspomnień pozostałych po pierwszym sezonie anime, które, rzutując na obraz całości, sprawiły, że nieco podwyższyłem ostateczną ocenę.

Wynika z tego, że oceniłeś serial na 4, ale w podsumowaniu wystawiłeś wyższą ocenę nie dlatego, że serial na nią zasługuje, ale dlatego, że poprzedni sezon Ci się podobał. Czy to aby nie podważa rzetelności takiej recenzji, skoro na ocenę ma wpływ jakość zupełnie innego serialu?

A co, jeśli pierwszy sezon OnI byłby gorszy od drugiego? Czy wtedy, chcąc być konsekwentnym, obniżyłbyś ocenę drugiego?

„niesmaku i złych wspomnień pozostałych po pierwszym sezonie anime, które, rzutując na obraz całości, sprawiły, że nieco obniżyłem ostateczną ocenę.”

Mam wrażenie, że w sytuacji, gdy w recenzji stosujesz takie kryteria, nie powinieneś o nich pisać, a zachować je dla siebie. Złudzenie, że recenzent to poważny człowiek, który stara się zachować obiektywność i ocenia poszczególne tytuły na chłodno, ostrożnie ważąc argumenty za i przeciw, jest ważne, przynajmniej dla mnie. W dodatku, to bardzo miłe złudzenie. Po co je rozwiewać?

Po obejrzeniu tytułu zamarłem. Zakończenie naprawdę mi się podobało, jednak gdzieś gubiło sens.
 kliknij: ukryte  Skoro znał „deadline” to dlaczego nie przemilczał tego przynajmniej dla części dziewcząt. Rozumiem odrzucenie uczuć dziewczyn które to wyznały. Ale w przypadku Kociaka?
Nie mniej jednak połasiłem się sprawdzić no novelę. Jak można przypuszczać moa ona takie samo zakończenie. W takim więc wypadku. Akceptuję decyzję autora. Choć nie powiem żeby była jakaś straszna.
 kliknij: ukryte  Podobał mi się moment w którym zakończyli oni swój związek. A w szczegóności kroki ku wyjściu wykonane przez Kyouske a'la „Like a Boss”.

otóż po obejrzeniu I seoznu i jego specjali, z pewną dozą niecierpliwości czekałem na II sezon. Przyznam, że nawet w pewnym momencie myślałem, że juz nie powstanie. Ale powstał i teraz pytanie nasuwa się czy się cieszyć czy płakać?
I sezon był ewidentnie dobrą obyczajówką i momentami bardzo dobrą komedią. Fakt, że Kyousuke coś czuje do swojej siory można było się bez problemu domyślić. Z resztą z jej strony było podobnie. Potem przyyszły specjale, które ukazywały rozwijające się uczucie protagonisty i kotka, tutaj też utrzymane wszystko w tej samej co seria TV koncepcji.
W pewnym momencie myślałem, nawet, że może jednak nie będzie ze swoją siostrą. I teraz czas na gorzkie żale.
Nadszedł II sezon i co się stało? Otóż przez pierwsze odcinki nic sie praktycznie nie zmieniło i dobrze było, no ale twórca musiał pochwalić sie wyobraźnią i co otrzymaliśmy. (uwaga spoilery)
 kliknij: ukryte  Kyousuke zaczyna dostrzega ć uczucie do kociaka i zaczynają ze soba chodzić. No i chwała za to. Wszystko zmierza ku ładnemu końcowi i tu nagle pojawia się motyw  kliknij: ukryte  ich rozstania.I tutaj przy wyjaśnieniach kuroneko to się pogubiłem totalnie. Ktoś mógłby mi powiedzieć co pisarz brał kiedy pisał tę scenę, bo naprawdę takiego bełkotu to ja dawno nie widziałem? Ale spokojnie to jeszcze niestety nie koniec.
Później jest akcja z wybrowadzką protagonisty i  kliknij: ukryte  nie wiem skąd rozwijającego się uczucia pomiędzy nim i Ayase, ale to jeszcze nie koniec bo autor z trójkąta miłosnego zrobił sześcian foremny i nawet postać 4 planu nagle kocha Kyousuke.
Innymi słowy absud\rd goni absurd, o statnim odcinku to już lepiej nie powiem, gdyż w sumie państwo niżej wszystko co można napisali.
Zakończe mój wywód tylko oceną. I sezon 8/10, II sezon 5/10, a i to i tak zawyżone.

Po obejrzeniu obu serii uznaje je za nie najgorsze, oczywiście są mankamenty, które można by było dopracować, ale w ostatecznym podsumowaniu dobrze się bawiłam i nie mam poczucia straconego czasu.

 kliknij: ukryte  Zastanawia mnie jeden szkopuł, zakończenie przedstawione w anime wiele osób kuje w oczy, bo odważono się pokazać związek kazirodczy nie kończący się tylko na przemyśleniach lub fantazjach bohaterów, którzy w większości tego typu tytułów są zbyt tchórzliwi, aby pokazać swoje uczucia. Choć z drugiej strony są osoby, którym rozwiązanie polegające na związaniu się bohatera z któraś z adorujących go dziewcząt było by odpowiednie, ale czy nie jest to zaprzeczenie i ucieczka od tematu, zabieg robiony w prawie każdym anime poruszającym te tematykę, śmiem przypuszczać, że wtedy większość zarzuciła by twórca anime sztampowość i brak konsekwencji innym słowy nie ma złotego środka. Jednym odpowiada takie zakończenie, zaś innym już nie, pewnie Ci inni woleliby zakończenie typu Happy End, z którąś z dziewcząt, który jednocześnie ukryłby prawdziwy motyw tego anime i zmienił je w kolejną haremową komedię romantyczna udając, że nie było wcale mowy o tak trudnym temacie, jaki jest miłość miedzy ludźmi spokrewnionymi.

Z początku drugi sezon podobał mi się dalece bardziej od pierwszego. Akcja kręciła się z większym polotem, zarysowano bardzo przyjemny wątek miłosny, Kyoske zaczął wykazywać szczątki asertywności, a Kirino ukazywać z rzadka ludzkie oblicze. Niestety to dobre wrażenie zostało rozmyte przez kilka ostatnich odcinków, w których miało być emocjonalnie, a wyszło tandetnie.

 kliknij: ukryte  Nagle okazuje się mianowicie, że każda z głównych bohaterek kocha się w Kyoske, jednak ten odrzuca ich uczucia jedno za drugim gdyż darzy „miłością która przezwycięży wszystko” swoją siostrę (obowiązkowo kończąc każdą z wypowiedzi zwierzęcym rykiem miłosnej deklaracji z postawą rodem z Dragon Balla). Na jego szczęście miłość ta jest odwzajemniona i dochodzi nawet do zaręczyn. Niestety, gdy rodzeństwo dało wreszcie w wielkich bólach upust swemu wzbierającemu przez lata wzajemnemu uczuciu, wyznało sobie miłość i spaliło za sobą wszystkie mosty, wychodzi na jaw, że ustalili oni równocześnie deadline dla swojego dopiero co zaczętego związku. I cóż to? Okazuje się, że w wyznaczonym dniu są oni w stanie od ręki wrócić do zwyczajnych relacji brat­‑siostra, wcześniej zabawiając się jeszcze tylko w ślub na pożegnanie… I nawet wiedząc o tym, Kyoske wciąż odrzuca względy innych dziewcząt twierdząc, że to miłość jego życia i bez względu na wszystko, pokona z Kirino wszystkie przeciwności jakie rzuci przed nimi los. Po pierwsze mamy więc wielką miłość, która okazuje się być śmiesznym kaprysem, od którego można się w każdej chwili odciąć, po drugie zaś kilka zmarnowanych okazji Kyoske na stworzenie sensownego związek z którąś z tabunu uroczych dziewcząt, spośród których, nawiasem mówiąc, każda była ciekawsza od jego siostry (no, może poza Kanako). Nie wspominając już oczywiście o dramatycznym pogorszeniu relacji z każdą z nich – na marne.

Rozumiem, że temat był trudny i ciężko było zakończyć historię z klasą, ale można było wysilić się bardziej, zamiast raczyć widza quasi­‑happy end'owym bublem na siłę.

Kurczę, nie ma to jak popsuć dobre anime. W ogóle co to miało być?  kliknij: ukryte  Najpierw zapowiadała się dobra obyczajówka, po czym pojawił się podtekst kazirodczy. Gdy już udało się z nim oswoić i zaakceptować, że taka jest wizja twórców to koniec końców okazało się że tak naprawdę i tego całego kazirodztwa praktycznie nie było. Totalnie bez sensu, jakby ktoś się nie mógł zdecydować w którą stronę konkretnie ma pójść historia przez co po obejrzeniu całości wydaje się to takie trochę…bezpłciowe?

 kliknij: ukryte 

Piotrek napisał(a):

Tu nie tylko chodzi o ten „zakazany owoc” jakim jest związek kazirodczy.
Przez ponad 20 odcinków starano przedstawić widzom (oraz czytelnikom powieści), że Kyousuke z Kirino nawiązują zdrową relację, mają swoje problemy życia codziennego oraz miłosne. Nie ukrywajmy – ludzie pokochali pierwszy sezon właśnie za to, że wyjątkowo próbowano stworzyć coś normalnego, bez żadnych podtekstów w kierunku kazirodztwa, co zazwyczaj ma miejsce przy podobnym układzie postaci. Po czym nagle, bez żadnego ostrzeżenia autor powieści wpadł na pomysł „ja wam pokażę!” i pokazał. Dorzucił absolutnie niepasującą, nierealistyczną i wepchniętą na siłę końcówkę, nie mającą żadnych podstaw we wcześniejszym rozwoju fabuły. Dlatego też spora część widzów odczuwa złość, nie tylko względu na wątek kazirodczy, ale też fatalne poprowadzenie historii.

Chyba nie mogę nic dodać, ani lepiej napisać i wyciągam ten komentarz na wierzch. Mam nadzieję, że użytkownik Piotrek potraktuje to jako komplement, a nie złodziejstwo:)

Anime skończyło się zgodnie z treścią powieści i za to je cenię. Nie ulęknięto się krytyki i publicznego odrzucenia.

Dokładnie jak napisałem wyżej. Jestem bardzo zadowolony ze sposobu w jaki się ta seria skończyła.
 kliknij: ukryte  Dwie najgorsze, najgłupsze i najbardziej irytujące postacie z tego anime skończyły razem.
Jestem usatysfakcjonowany. Niemniej jednak seria słabiutka, jedna z gorszych z całkiem niezłej wiosny.
2/10

Debilne zakończenie.

 kliknij: ukryte  Nie dlatego, zebym byl uprzedzony do kazirodztwa. Fabula byla tak prowadzona, ze OTP z siostra nie bylo zaskoczeniem. Ale… ten twist w ostatnich 3 minutach…

Zeby zlamac serca czterem laskom, w tym jednej dosyc nieuleczalnie, tylko po to, zeby przez trzy (?) tygodnie poaktorzyc malzenstwo z sisostrom, to jest jak powiedzialem w pierwszym slowie – debilne.

PS: sorki jesli ten przymiotnik nie przystaje do standardow tanuki. mozna wymoderowac. ja nie znalazlem rownie adekwatnego, a bardziej eufemistycznego.

Myślałem, że Legend of Duo na zawsze zostanie najgorszym anime jakie miałem nieszczęście widzieć, ale zakończenie tej serii było tak porażająco beznadziejne i niewyobrażalnie ohydne, że muszę zmienić zdanie. I tak oto japońska animacja ponownie zapukała w spód dna…

 kliknij: ukryte  Podziwiam autora light novel, że odważył się trzymać swego pomysłu do samego końca, związki między krewnymi są bardzo kontrowersyjne, ale mnie się taki koniec podoba, ponieważ widoczna jest tu konsekwencja autora, nie obawiał się on odrzucenia przez krytyków. Nie uległ presji i nie zrobi z naszej parki nie spokrewnionego rodzeństwa, gdzie jedno z kochanków było na przykład adoptowane. Jest pewna nieścisłość w opisie z wikipedii zamieszczono tam informacje iż Kirino była jego kuzynką, a zaś w opisie wydarzeń z ostatniego tomu przedstawiono sytuacje normalnie, jako, że są rodzeństwem w pełni spokrewnionym. Aż mnie ręce świerzbią, aby napisać ze szczegółami, co się wydarzyło, jeżeli ktoś chce wiedzieć więcej niech odpisze, bo nie chcę nikomu psuć przyjemności z oglądania anime.

Od wczoraj znamy zakończenie light novel (na postawie której robione jest anime), nie mogę się doczekać reakcji oglądających :D

Kto stawia na to, że będzie incest ending?
Nie ukrywam, żebym chciała, aby autor mnie mile zaskoczył i po prostu nie sparował Kyousuke z Kirino. Co z tego wyjdzie zobaczymy za miesiąc (albo jak wyjdzie ostatni rozdział light novel wcześniej).

Jestem totalnie rozczarowany, oglądając pierwszy sezon pomyślałem sobie: to jedno z lepszych anime które obejrzałem, a tu sezon drugi, już nieśmieszny tylko nudny a i przede wszystkim bezsensu
SPOILER: Motyw z niby chłopakiem Kirino nie wiem po co to zrobili, nic nie wnosi do fabuły a związku Kyousuke z Kuroneko nie będę komentował, bezsensu się to skończyło, już się boję co będzie w kolejnych odcinkach. Podsumowując z naprawdę świetnego anime zrobili jakąś tandetę, pierwszy sezon oceniam na 8/10 a drugi max 2/10

Jak do tej pory (4ep) zlepek niepowiązanych ze sobą historyjek, bardziej przywodzących na myśl zbiór OVA, niż serię telewizyjną. Jeden odcinek dla każdej bohaterki po czym sru, autorzy przeskakują dalej, olewając to, co przed chwilą zaprezentowali. Totalny chaos i brak szerszej wizji wykorzystania materiału. Do tego znikąd pojawił się bezmózgi fanserwis, humor obniżył loty (jest podawany zbyt nachalnie, bo dobrych pomysłów wciąż nie brakuje, jak choćby niektóre dialogi z odcinka Ayase).

Reżyser ten sam, podobnie jak reszta ekipy łącznie z obsadą. Pojęcia nie mam, co się po drodze porobiło, że powstała aż taka różnica. Wszak sam scenariusz nie jest zły.