Tanuki-Anime

... kliknij: ukryte  REMAKE!!!

Naprawdę ciągle nie mogę uwierzyć  kliknij: ukryte  swojemu szczęściu! :)
Na razie wiadomo tylko tyle, że  kliknij: ukryte  studio prowadzi przesłuchania na nową seiyuu głównej bohaterki. To wielka szkoda, że w tej roli nie wystąpi Saki Nakajima, ale miejmy nadzieję, że znajdą kogoś równie zabawnego jak ona :)
Podobno tym razem seiyuu głównych bohaterek będą występowały jako idolki. Ciekawe czy to w jakiś sposób wpłynie na fabułę? Może w Cafe Mew Mew dziewczyny będą śpiewać karaoke? :)

Anime słabe, oczojebne kolorki i słodkie kostiumy dodatkowo działają na jego niekorzyść, bohaterów można określić paroma słowami:
Ichigo – Słodka idiotka i (w teorii) przywódczyni
Minto – Tsundere
Lettuce – Kawaii, nieśmiałą kujonica
Purin – Irytujące dziecko
Zakuro – Dobra, ona jest jeszcze spoko, może dlatego, że jej na ekranie było najmniej.
Aoyama – Typowy zajebiaszczy Senpai
Shirogane – Kolejny Tsundere, tym razem wyszło na dobre
Keiichiro – Ciepły Wujek dobra rada
Pai – Cichy
Kisshu – Zboczeniec
Taruto – Irytujące dziecko

Odcinki są w praktyce o niczym, no dobra. Skupiają się na jękach Ichigo, do Aoyamy. Tak prezentuje się cała fabuła, w teorii chyba miało to być godne następstwo Sailor Moon.

Słodkie, zakrztusiłam się tęczą…Może i było by w miarę dobrze gdyby nie było tyle różu, bo to anime jest dla dziewczynek które mają max 9 lat. Manga jest dla mnie lepsza, ale anime po prostu za słodkie. Jak na razie 3/10 za Minto..

Zazwyczaj nie lubię jakiś przesłodkich anime, ale to nawet uszło :) Chociarz muszę się przyznać, że omijałam niektóre odcinki, bo były dla mnie po prostu nudne -.-

To anime jest wręcz niebotycznie, abstrakcyjnie beznadziejne. Ogólnie nie lubię magical girls i może źle zrobiłem sięgając po TMM, ale jest jeszcze gorzej niż myślałem. A nie spodziewałem się cudu, bo przeczytałem wszyyystkie komenty.
Zrobię tak, jak niektórzy przede mną i zadam kilka pytań. Postaram się takie, których nie było.
Po co tyle odcinków, na dodatek zapychaczy?
Gdzie reszta bohaterów? Ja widzę Ichigo i Aoyamę…
Czemu najgorsza postać jest number one?
Co ma kot do truskawki, mięta do papugi itd?
Czemu Aoyama jest taki niby idealny i ach, i och, i w ogóle?
Po co tyle różu i słodkości?
Czemu najfajniejszą częścią anime jest ending?
Co jest takiego wyjątkowego w Ichigo, że wszyscy za nią latają?
Czemu nie było prawie żadnego wątku yuri z Minto i Zakuro? To by była najlepsza część tego anime.
Czemu te stroje po transformacji są takie brzydkie?
I to chyba byłoby na tyle^^" Niech nikt na to nie odpowiada, bo nie mam ochoty na dyskusje i nigdy nie będę mieć. Zwłaszcza, że widziałem anime tylko do połowy i tylko ją oceniam.

A swoją opinię kończę wspaniałą oceną 2.

Anime mało mi się podobało a tylko go oglądałam bo powiedziała mi kuzynka (8 lat) że płakała ze śmiechu. Totalne DNO . Najfajniejsza postać (według mnie ) To Kesshi jeden z  kliknij: ukryte  kosmitów . Ichigo powinna być z nim a nie z tym Aoyama -.-

Zamaskowano spoiler.

Alira14 oceniła to anime na 4, a Mermaid melody oceniła na 3. Nie wiem czy to dobre miejsce na ten komentarz, ale nie zgadzam się. MMPPP jest dużo lepsze od TMM. Recenzowany tytuł oceniam na 5/10, no może 6/10. A MM oceniam na 7/10.

Już lepsza jest manga niż anime. Ta Ichigo ciągle „Aoyama!Aoyama!”, to mnie denerwuje! 5/10

Wstawiona jedyneczka i porzucone animu za to że… że… że jest zwyczajnie za słodkie. Przesłodzone zachowania i te piski „Aoyama!”.
Manga o wiele lepsza, choć i tak nadaje się na marnie wyciągnięte 5.
Przyznam że zakupiłam 2 tomy mangi i nie zamierzam dalej.

Powiem szczerze – nie obejrzałam całej serii tego… czegoś. Już od początku odpychała mnie główna bohaterka, jakby druga Usagi tyle, że bez charakterku. Cała otoczka serialu mnie rozbawiła – ekologia to, ekologia jest ważna, nasz świat ulegnie zniszczeniu, pomogą nam dziewczyny w kostiumach. Żeby chodziarz te dziewczyny… Obsada K­‑On! jest przy nich niczym grono najbardziej zróżnicowanych animowanych charakterów kobiecych. Aż żal patrzeć jak panowie ratują je z „opresji”. Stroje i nazwy ataków przyprawiają mnie o gorączkę. Ale przyznam się, w wieku przedszkola/ młodszych grup podstawówki uznałabym tą serię za hit wszech czasów. Polecam młodszym, jakiejś siostrzyczce, czy coś w tym stylu. Dla fanów magical girls „dla dziewczyn” znajdą się lepsze tytuły. Np.: wspomniane przeze mnie SM, czy nawet Shugo Chara.

Paskudztwo po prostu.
Dlaczego postaci dostały 4 gwiazdki?! Szok! Ja to bym nawet 1 nie dała.Oj wróć,za Minto dałabym 2.
A teraz pytania,które powinny skutecznie zobrazować co myślę o tym anime:
Dlaczego dziewczyny ubierają się pod kolor włosów?
Dlaczego wszyscy chłopcy z Mew Mew latają za Ichigo? Co inne dziewczyny wymarły?
Dlaczego 11­‑letnia dziewczynka ma chłopaka?
Dlaczego jedyna bohaterka,która jest fajna (Minto) ma skłonności lesbijskie w stosunku do starszej od siebie Zakuro?
Dlaczego kawiarenka,w której pracują nasze „laski”, wygląda jak napompowany ponton w kształcie zamku? I dlaczego ma okna w kształcie serc?
Dlaczego ktoś musiał zginąć?
Dlaczego przed każdą transformacją muszą wykrzykiwać jakieś banialuki?
Dlaczego „laski” mają imiona jak warzywa/owoce? np.Ichigo­‑truskawka,Lettuce­‑sałata

I Dlaczego,Gdy Laski Walczyły W Terenie,W Pobliżu Nie Było Żadnego Człowieka,Który Mógłby Je Zobaczyć?

To anime dla dziewczynek do lat 9.
Za dużo w nim…praktycznie wszystkiego,poczynając od serduszkowych motywów,a kończąc na kolorowych wstążkach Ichigo.

1/10

Podziękuję i te nazwy ataków, z resztą to przesłodzona wersja SM. Bohaterowie, ok, ale reszta nie.

Jeszcze nie obejrzałam do końca ale anime jest świetne. Czasami za dużo cukru, ale jest naprawdę świetne i śmieszne. Każda z bohaterek ma inny charakter, co bardzo mi przypadło do gustu.

Tokyo Mew Mew ma bardzo ciekawą fabułę,ale jest zbyt…....różowe,udziecinnione i za słodkie.Lubię anime z odrobiną słodyczy,tu jest tego za dużo.Kreska nie jest najlepsza,ale da się znieść.

ostatnio jeszcze raz obejrzałam sobie kilka odcinków zachowując trzeźwe myślenie i… szok! kompletnie zmieniło się moje spojrzenie na to anime. co prawda do nienawiści jeszcze daaaleko, ale zmniejszyłam ocenę do 5/10. aha, no i moją ulubioną jest teraz mint.

no dobra, może 6/10

Scalono.

Morg

Moim zdaniem ZA slodkie. I w ogole ta kawiarenka… Niee, sama nie wiem jak to opisac. Uwazam ze tworcy tego anime przedawkowali slodycze. Po drugie – jak dla mnie jest to przerozowiona kalka Czarodziejki z Ksiezyca. Kazda z czarodzoejek ma tu swoj odpowiednik charakteru. Mamy wiec fajtlape(rozowa), przyjaciolke, ktora jej dokucza(niebieska), czlowieczyne cicha i niesmiala ( zielona). A najwiekszym szokiem byly nazwy atakow typu 'Dzwoneczek Truskaweczek!'. Obejrzalam do odcinka w ktorym juz wszystkie mutantki sa razem bo chcalam zobaczyc jakie beda a potem sobie odpuscilam.

ludzie! jak to było dawno! po prostu chodziłam sobie po youtube, szukając jednej piosenki… i wyskoczyła mi nazwa z dopiskiem Tokio Mew Mew, kliknęłam, zobaczyłam, zaciekawiłam się… i rozpoczęło się oglądanie na maxa. i chociaż nie jest to wybitne anime, to dziękuję temu, kto zamieścił ten filmik!

nr.1. jak się robi te takie obrazki do komentarzy? bo ja naprawdę chciałabym wiedzieć. jak ktoś wie, to byłabym niezmiernie wdzięczna za przekazanie mi tej informacji.
nr.2.komentarz.od mojego ostatniego spróbowałam obejrzeć sobie wszystkie kawałki z odcinków 2­‑15, w których ichigo miała główną rolę. i co? SZOK! zajęło mi to około
1h (dokładnie nie wiem) ,a potem to samo z
resztą. tylko około 30 min! coś strasznego. poza tym oglądnęłam opening i jest tak kiczowaty, że uświadomiłam sobie, dlaczego go zawsze przewijam. to wszystko obniżyło moją ocenę do 8/10 mimo to nadal uwielbiam zakuro. raz nawet znalazłam taką jej plastikową broń. wiecie, ile kasy!??? nie, za taką zabaweczkę to ja dziękuję. no to pa, i czekam na odpowiedź na nr.1 ;-)

Ano tego, że nie powinno oglądać się serii w tym stylu powyżej pewnego wieku. Bo jeżeli się obejrzy, można zacząć zadawać sobie niewygodne pytania. Na przykład:
- Dlaczego jedynym marzeniem głównej bohaterki MG musi być zostanie robotem kuchenno­‑sprzątającym? I to takim, żyjącym tylko dla swojego lubego?
- Dlaczego główna bohaterka musi być idiotką o złotym serduszku?
- Czemu wszyscy, ale to absolutnie wszyscy faceci muszą zakochać się w Ichigo?
- Czemu atak musi składać się z piruetów, wstążek, serduszek ewentualnie bąbelków i dlaczego im dłuższy „taniec” tym silniejszy atak?
- Dlaczego każda postać z potencjałem musi a)zakochać się w Ichigo lub b) zostać zmarginalizowana?
- Dlaczego „źli” są ciekawsi od „dobrych”? Tu zwłaszcza wybija się postać Kishu.
- Czemu „rycerz na białym koniu” nie dość że musi żyć tylko dla… to jeszcze, a jakżeby inaczej, wygląda jak debil? No litości, jak zobaczyłam jego spodnie wraz z gustownym płaszczykiem myślałam, że padnę ze śmiechu.
- Ile razy na odcinek może paść „Ichigo! Aoyama­‑kun!”? Z resztą, spróbujcie powtórzyć to szybko pięć razy pod rząd.
- A gdzie są inne postacie? Pomarły? A nie, zamiatają…
- Czy aby na pewno szczytem dobrego smaku w Japonii są pantalony?
- Czemu romantyczny facet na randce musi czytać książki o segregacji śmieci? Nic bardziej wzruszającego w bibliotece nie było?
- Skąd takie uwielbienie do bachorów z denerwującym, pardom, uroczym chińskim akcentem oraz skrajnym, pardom, lekkim ADHD? Tak, piję do Pudding i tak, wybitnie jej nie lubię. Od początku miałam ochotę ją odstrzelić.
- Jaki jest sens niszczenia planety, którą chce się podbić?
- Jak to się dzieje, że w niektórych odcinkach umiejętność latania ma tylko Mint, w innych nie ma jej żadna z bohaterek, a są też odcinki, w których cała ferajna wisi w powietrzu?
- Ile czasu można gadać pod wodą?
- Czy aby na pewno niepoprzestawiały mi się kontrasty w monitorze?
- Co ma wstążka do puddingu, mięty, echa i piekła?
I tak dalej, i tym podobne. Przyłapałam się nawet na tym, że część odcinków skasowałam zanim obejrzałam! Wystarczyły mi same zapowiedzi…
Co do reszty, to ending naprawdę mi się spodobał, opening już mniej. Animacja była wyjątkowo nierówna, ale jakoś szokująco na dół nie zjeżdżała, zaś transformacje na szczęście często były skracane. O fabule nic nie powiem, bo nic w niej oryginalnego nie zauważyłam, a z resztą, jak się ominęło tyle odcinków, trudno mówić o obejrzeniu całości. Na domiar złego humor raczej mnie nie śmieszył (dość, że najzabawniejszym momentem, była literówka w podpisach, która co prawda nie nadaje się do zacytowana, ale za to nadała zupełnie niespotykanego smaczku serii).
Ale mimo to, bawiłam się dość dobrze na przygodach Ichigo i spółki, a gdyby spółki było choć trochę więcej niż Ichigo, a odcinków trochę mniej seria byłaby dużo lepiej.
4/10, no, powiedzmy dzięki Zakuro i Kishu 5/10.

ja tam uwielbiam tokyo mew mew, MIMO olbrzymiej dawki słodyczy. Fabuła fajna, imiona niezłe, grafika ładna, kolorki MOŻNA jakoś wytrzymać. okropny minus to to, że wszystko kręci się wokół ,,Ichigusi'' i jej wielkiej miłości Aoyamy. Czasem mam wrażenie, że to jedno wielkie
,,Patrzcie! To ja, najwspanialsza postać świata!'' na dodatek wszyscy chłopacy za nią ganiają: Ryo, Akasaka, Qiche i (naturalnie) wspaniały Aoyama, chociaż przecież wcale nie jest taka ładna. No, ale, mimo wszystko TMM (Choć trudno w to uwierzyć) bardzo mi się podoba.Strasznie podoba mi się Zakuro, według mnie spokojnie mogłaby być główną bochaterką. No, ale wtedy chyba nie byłaby taka fajna. 8,5/10 w mojej ocenie.

Myślę że dla wielu osób Tokyo mew mew się nie podoba dlatego że powiedzmy sobie szczerze: to nie jest bajka dla kogoś powyżej podstawówki. Manga lepsza od anime ale dla mnie i tak słabe a taka ilość słodkości i różu jest dobra dla 10 letnich dziewczynek. I moim zdaniem do takich osób jest kierowana ta seria:p

Słodkie, no i? Mnie tez trochę mdli, ale co zrobić? A właśnie będzie druga seria? No nie ważne.
Kiedy oglądałam to anime nie mogła pozbyć się myśli:
,,Boże, dlaczego to jest aż TAK podobne do (zdziwienie) shugo chara?'' No bo sami zobaczcie. zacznę od postaci:
Ichigo- Amu
Aoyama- Tadase
Shirogane(LUB Kishu)- Ikuto
Mew mew- pozostali
Taru taru- nigaidou lub utau
Pai- Patrz wyżej
i tak dalej….. Walka z chimera animal- walka z jajami X.
Potem walka o mew aqua- walka o embrion. I tak dalej….
Ending omijałam SZEROKIM łukiem,a opening znosiłam lub przewijałam.
Może teraz stroje?
Ichigo- za różowe, za słodkie na dodatek jak doszło to coś kolorowe do dzwoneczka to pozbyto się JEDYNEJ zielonej części.
Mint- dobra. w tym stroju chodzi o baletnice, więc czemu nie ma (jak to się nazywa?) tej spódnicy? No bo to tak głupio wygląda jakby gaci nie miała.
Lettuce- Dobra. Tej chyba nic poważnego nie zarzuce.
Pudding- Co ma jakieś kółko do małpy? Poza tym też znośne.
Zakuro- No cóż lepiej do nie pasuje miecz. Poza tym może trochę ciemniejszy odcień? No bo już i tak kotka jest różowa, więc mogli dać ciemniejszy.
Poza tym (no MUSZĘ ponarzekać) To całe Aoyama to, Aoyama tamto, Aoyama sramto. No to z tego wszystkiego najbardziej mdlące. A imieniem to nie można? CHOCIAŻ taka odmiana. No a Kishu? No a Shirogane? O ile dobrze naliczyłam to on pocałował ją ze trzy razy, Kishu raz no i co? Nada. Mogli by się zlitować i niech CHOCIAŻ RAZ Ichigo pomyśli, ża Shirogane jest taki taki i owaki, a Kishu jeszcze taki taki i taki. No i już nie tylko Aoyama! Aoyama!!! Gdzie jest ten cholerny Aoyama?! Mnie toi już wkurza na maxa.
Może tera coś pozytywnego?
Pozytywne:
-Opening przez całą serię taki sam. (To dla MNIE plus)
-Chociaż parę ostatnich odcinków fajnych.
-Postaci takie jak: Kishu, Taru­‑Taru no i może Pai.(Wrogowie)
-Postaci takie jak: Shirogane… (Ktoś jeszcze?) Przyjaciele,a no i może niebieski rycerz. (Był fajny do czasu, aż PEWNA OSOBA ŚWIADOMIE się w niego zaczęła zmieniać.
-Próby zabicia Ichigo przez Kishu. (Coś ciekawszego!)
No i chyba na tyle. Dzięki temu co wymieniłam seria ma tego plusa.
Ocena końcowa: 6­‑7/10 No już nie będę wredna, ze względu na fanów i Kishu, który jest fajny. Szczególnie wtedy kiedy oszalał.

aż mi się nie dobrze robi gdy sobie przypominam anime, obejrzała to tylko dla tego że koleżanki się tym tak zachwycały i chciałam się przekonać czy to na serio takie cudo. to anime jest tak cholernie słodkie, muzyka słodka, postacie słodkie, opening słodki. no normalnie głowa mnie aż bolała i myślałam że padnę tam. powtarzam za puchate, różowiutkie i za słodziutkie

Chwilami mialam wrazenie ze ogladam remake Sailor Moon R. Poza tym, pierwsze 30 odcinków można spokojnie odpuścić, albo na przyklad ogladac co piąty, bowiem akcja stoi w miejscu. Ostatnia dwudziestka znacznie lepsza, podnosi ocene calej serii

Tokyo mew mew jest super!^^
Moim ulubionym bohaterem jest Ryou Shirogane x3
A co do Ichigo mogłaby mówić trochę mniej o Aoyamie…
Tak wogóle to ja byłam za tym żeby umarł na końcu xd
Daję 10/10 x3

Może i mnaga mi się podobała, ale film jest dla mie za słodki. Jedyne plusy to odrobina SF. w mojej ocenie połówka 5/10 bo połowa odcinków mi sie podobała a połowa nie!

hmmm… anime obejrzałam w całości i muszę przyznać że nie jest takie złe. słodkie, urocze, sympatyczne. tylko końcówka poważniejsza, i to ona podnosi moja ocenę. grafika za to bardzo mi sie podobała. nic na to nie poradzę że uwielbiam te jaskrawe kolory i wielkookie twarzyczki :)
z czystym sumieniem moge dać 6/10

Anime obejrzałam całe, jakiś rok temu i w sumie, to najbardziej mi się podobał sam koniec – nie taki presłodzony. A manga dużo, DUŻO lepsza według mnie.

Hm… Anime oceniam na 6 (1­‑10). Nad animacją powinno się popracować, zmniejszyć nasycenie kolorów, wyrzucić teksty Ichigo na temat Aoyamy (mało by bez tego zostało :D), zmienić fabułe na taką, by zamiast Ichigo występowały także inne postacie.

Tu jest błąd – oglądają to ludzie, co nie onejrzali całego Tokyo Mew Mew! Na początku też patrzałam się krzywo na te Anime – Jednak w ostatnich odcinkach, poczułam mega zadowolenie! Mimo iż jaskrawe kolorki Anime jest świetne.

Mimo,że mam słodki nick(Chocolaty) to za taką ilością słodyczy nie przepadam.Owszem magical girlsy muszą być kawaii,na tym właśnie polega ich urok,ale…Tutaj ten róż tak daje po oczach,że aż można dostać oczopląsu.Owszem,grafika ładna,ale zbyt kolorowa,aż naciapana.Od tego cukru zęby bolą.Może to i ciekawe (biorąc pod uwagę,że lubię magical girls,po pewnym czasie może by mnie wciągnęło).Jednak nie wytrzymałam tych słodkich kolorków.No i w ogóle widać,że wszystko się kręci wokół Ichigo i Aoyamy.Aoyama­‑kun,Aoyama­‑kun.Ile razy można słuchać krzyków Ichigo do Aoyamy.Po 3 odcinkach,pojawiły mi się gwiazdki przed oczami.Kurczę,powinni dawać jakieś ostrzeżenia.Te kolory szkodzą na wzrok.Podejrzewam jednak,że seria jest ciekawa i gdyby nie te kolory i ciągłe „Aoyama­‑kun” obejrzałabym ją pewnie.Polecam tym,którzy lubią duże dawki cukru i jaskrawe kolorki.Ostrzegam jednak.Na dłuższą metę można stracić wzrok.W najlepszym wypadku będziecie widzieć wszystko na różowo.Ok,myślę że jestem trochę za surowa dla Tokyo Mew Mew.Ostatecznie jest dobra seria dla młodszych dziewczyn.Mogliby puścić to anime w Polsce n.p na Fox Kids.Dziesięciolatki byłyby na pewno zadowolone.Jak dla dzieci,to naprawdę niezła historyjka (im mogą nawet spodobać się kolorki).Więc w podsumowaniu dam 6/10.

Uwielbiam Tokyo Mew Mew. Jest w stylu Sailor moon, Mermaid Melody, Sugar Sugar Rune itd. Wcale nie jest w nim sam kolor róż.. chociaż denerwuje mnie to, że cały czas Ichigo, Ichigo i Ichigo. Moim ulubionym anime jest także The Melancholy of Haruhi Suzumiya, które wcale nie jest w tym stylu. I chociaż nie jest moim ulubionym anime, i chociaż mam 11 lat, spodobało mi się… Elfen Lied. Tak, tak, Elfen Lied! Odoba, która lubi słodkie Tokyo Mew Mew lubi pełne krwi i przeżyć Elfen Lied. Jeśli komuś nie podoba się jakieś anime niech go nie komentuje. Każdy ma prawo lubić to co chce, jednak tego, czego nie lubi, nie powinien komentować. A teraz o samym anime:
Bardzo mi się podobało. Pięknie narysowane anime. Moje ulubione bohaterki po kolei to Ichigo, Zakuro, Minto, Purin i Retasu. Oczywiście nie oceniam po wyglądzie (byście zobaczyli Retasu w rozpuszczonych włosach i bez okularów). Moim zdaniem anime 10/10.

Tokyo mew mew jest lepsze od Witch bo to jest nudne a Tokyo mew mew jest fajne i fabuła jest zmieniona.Lubię Ichigo i Kisshu xDD.Może tylko dla mnie Witch jest gorsze…

Najbardziej mnie powalił ten elf. xD Tak się uparł na tą czerwonowłosą (sorry, ze nie używam imion, ale oglądałam to rok temu). :D Ogólnie przyjemny w odbiorze romans z elementami magic girls. Mi się podobał. :)

Zakuro była tam najfajniejszym i najbardziej zbliżonym do mnie charakterem xD Najchętniej z niej zrobiłabym główną bohaterke tej mimo­‑wszystko­‑fajnej­‑serii :) bo perypetie Ichigo obracały się wokół dwóch słów (to że tymi słowami były Aoyama­‑kun chyba nie musze wspominać? eheh…) Na Lettuce i Minto też można by zawiesić oko na dłużej niż trzy odcinki na całą serię -.- ta seria zapadła mi w pamięci bo to było pierwsze w moim życiu anime (zaraz po Dragon Ballu oglądanym po cichu gdy miałam 8 lat bo mamuśka stwierdziła że zbyt brutalne…), które obejżałam będąc świadoma że to jest z japonii i się to do gatunku mangi i anime zalicza a konkretniej do magical girls :) mnie się podobało, no lepsze znacznie od Mermaid Melody…. (trauma, jak tak można spieprzyć dobry pomysł?!) i tak nawiasem to mam prawie 15 lat i gdyby się w szkole dowiedzieli że anime oglądam, mangi czytam i do tego mam chyba tonę rysunków w­‑tym­‑stylu to bym była pośmiewiskiem stulecie…. nie rozumiem moich rówieśników…

Moja ocena – 7.
Tokyo Mew Mew jest dość „skondensowane”. Przez te 52 odcinki obejrzałem na­‑siłę­‑przedłużaną, lecz ciekawą fabułę, z bardzo gęstym i smacznym lukrem.

Większą część akcji zajmują emocje i uczucia Ichigo, co było sporą i gęstą dawką wzruszenia (szczególnie pod koniec serii; mam wysoki poziom wrażliwości). Odebrałem to pozytywnie. Jednak sama fabuła była dla mnie zbyt krótka i kręciła się głównie wokół miłości Ichigo (Aoyama­‑kun). Dużym minusem tej serii jest marnotrawstwo czasu – odcinków i tak było za mało, a twórcy wrzucili sporo zapychaczy, które nic do samej fabuły nie wnosiły. Jednak plusem jest zawartość wątków dłuższych, kontynuowanych przez kilka odcinków. Brakowało pozostałych Mew Mew, ich życia i przygód.
Z innych cech – muzyka była na dobrym poziomie, teraz tylko głowię się gdzie można znaleźć BGM (background music). Słodycz wcale nie przeszkadzała.

Rozumiem – chwyt z odcinkami, których końcem jest morał do przewidzenia, bez rozwoju wątku głównego, można zastosować w przypadku niektórych długoszy – patrz Sailor Moon. Jednak w Tokyo Mew Mew odniosło to beznadziejny skutek, niszcząc ostateczne wrażenie. Słusznie można mieć pretensje o realizację następnej serii – Tokyo Mew Mew a la Mode. Miejmy nadzieję że zostanie ona „zekranizowana”.

Magiczne dziewczyny ratujące świat – już to przerabialiśmy, np. z „Sailor Moon” {albo dajmy na przykład te pisemko dla dziewczynek „WITCH” – praktycznie niczym się nie różni}. Tokyo Mew Mew w niczym mnie nie zachwyciło – poprostu, uważam że to bajka dla dzieci… Słabe. 3/10

Ależ mamy dzisiaj wybredną młodzież. A to ich mdli, a to jakieś kłopoty z oczami mają, bo róż ich razi… A inni obrażają się na anime, bo te okropne bajeczki nie są przecież dla nich. To znaczy dojrzałych szesnastek. Pytanie brzmi: To po co oglądać ten „gniot”? Jakieś zamiłowanie sado­‑masochistyczne? Ale już w wieku nastu lat?! Chociaż skoro już palą jedenastolatkowie… To kto wie. (Ja zdradzę, że w wieku sześciu lat sięgnąłem. To był pierwszy i ostatni papieros, bom się zakrztusił.) Wiem jedno. Z pewnością nastolatek, czy -latka nie urośnie w oczach z powodu peta w ustach. A na pewno, gdy spotkają na swej drodze swego Aoyama­‑kun(ę) to będą miały olbrzymi problem, by zatrzymać go przy sobie. Przecież żaden facet nie lubi się całować z „popielniczki”. Dlaczego… Pytam. Dlaczego to anime nie ma być wysłodzone, przesyczone kolorami? Czy na przykład wyróżowione? Dlaczego nie różowe włosy? A kto chciałby wyglądać jak debil w czerwonych włosach? Co prawda jeden charczący „talent” zdecydował się na to, ale widać ostatnio zmienił zdanie i pewnikiem został fanem Lettuce, bo ubiera się w zieleń. Anime jest w dechę i da się przebrnąć do końca pomimo 52 odcinków. Co prawda od tamtego czasu widziałem już sporo lepszych anime, ale Tokyo Mew Mew pozostanie w mej pamięci, jako ta seria, przy której nie było szkoda posiedzieć ;) Korzystając z okazji polecam obejrzenie „Ojamajo Doremi Naisho”. Również o piątce czarodziejek, ale kreska znacznie odbiega od TMM. A o napisy nie musicie się martwić. Już je tworzę :D Mi­‑na, Ja­‑ne.

Wszyscy piszą tutaj, że to anime jest beznadziejne, kiczowate, ściągnięte etc. Dlatego chyba mam szczęście, że urodziłam się po fali sailor moon, bo inaczej szlag by mnie trafił. Moja opinia o tym jest taka: Manga 100 razy lepsza. Ilość różu jest tak potworna, że aż mi się rzygać chciało, a ciągłę okrzyki Ichigo – Aoyama­‑kun! – są przerażające. Oglądnęłam to chyba tylko, żeby sprawdzić jak się ma w porównaniu do mangi. I Bogu dzięki, że pierwszą przeczytałam mangę, bo przez anime zraziłambym się do TMM na całe życie. To, że bogaty licealista otwiera kawiarenkę, dla dziewczynek przepadających za różem i jego przyjaciej stanowi jej żywą reklamę potrafię zrozumieć. Ale, powiedzcie mi proszę jak dzisiejsza młodzież – z wyjątkiem tych, którzy tacy nie są – paląca papierosy w wieku lat 11, która róż porzuciła w wieku lat 3 ma się tym zainteresować? Czyżby nie istniały inne od różu kolory? (Pozatym oglądając to anime zastanawiałam się czy w bycie mew mew wchodzi też wściekleróżowa farba do włosów) Twórcy tego anime są chyba też daltonistami ponieważ kolor truskawek to czerwień (Lepsza już od różu).
Jak po raz pierwszy zobaczyłam metamorfozę ichigo to naszła mnie myśl czy no nie jest czasem efekt pokazywanie wszystkiego w odcieniach różu. Przy dzisiejszej grafice komputerowej…
Dlatego obalam teorię, iż to anime kierowane do dwunastolatek. Mając właśnie tyle lat stwierdzam, że manga jest w porządku, ale anime już przesłodzone. (A moimi ulubionymi postaciami wbrew pozorom nie są Ichigo i Aoyama tylko Minto i Shirogane, którzy są w miarę normalni)

Osobiście uważam że to anime i manga są boskie! Żałuje że nie ma drugiej serii anime. Ta bajka wstąpiła w moje życie i wszystko co wydarzyło się tam zwłaszcza w ciągu ost. odcinków przeżywałam gdzieś tam, w środku duszy. Pewnie myślicie że jakaś wariata ze mnie, ale nie obchodzi mnie to, od jakiegoś czasu przestałam się tym przejmować. Pozdrawiam ^_^

Mam 14 lat… no i zacięcie. Co pisać dalej? Że TMM jest dla mnie śmiesznym i równie przeciętnym tytułem jak dla większości z Was, a mimo to była to seria, która wciągnęła mnie w świat mangi i anime? Trochę głupie, ale prawdziwe. Mając 12 lat byłam tym tytułem zafascynowana, chociaż już wtedy raziło mnie dużo rzeczy. Przykład? Metamorfozy, ataki, Ichigo w kołko latająca za Aoyamą z maślanymi oczami, ZBYT mało informacji o pozostałych bohaterach. Jest tu wiele więcej rzeczy, ale pozwolę sobie nie wymieniać, bo i tak wiemy o co chodzi ;P Jednak najbardziej irytującą pośród tego wszystkiego rzeczą są beznadziejne fillery.==

Mdlące. Tyle mam do powiedzenia.

Troche zbyt przeslodzone… no moze bardzo ^^

Temu anime może tylko pomóc czarnobiał telewizor.

Hej ta recenzja mnie dobiła. Właśnie zabrałam się za tą serię (na razie 7 odcinków) a recenzator już na dzień dobry wystawia taką złą ocenę?????? Czy mam sobie je podarować chlip (T­‑T)

Dragon Ball? Naruto? Litości! Może zaraz się dowiem, że jestem fanką Mortal Kombata?
Ja lubię magical girls, ale DOBRE magical girls. Bez nie potrzebnego kiczu, z sensem i jakimś ciekawym pomysłem. To, że coś należy do tego gatunku, nie znaczy od razu, że musi być oblane lukrem i cukrem pudrem! Sailor Moon też była skierowana do istot młodszych, a jakoś starszy bratoid nie wstydził się ze mną tego oglądać. Zaś jak oglądałam Tokyo Mew Mew, bał się nawet wejść do mojego pokoju.
To anime miało by dużo więcej sensu, gdyby one NAPRAWDĘ korzystały z mocy zwierząt. Co taki np. budyń ma wspólnego z małpami to nie mam pojęcia. W zoo karmi się nim biedne zwierzaki na siłę?
Zaraz… Czy właśnie Tokyo Mew Mew zostało porównane do Mozarta?

Czytając tą recenzję, a później komentarze do niej odniosłem wraźenie, że grupa dziadków przysiadła się do anime i zaczęła wracać do dobrych czasów z Bolka i Lolka, gdzie i kolory były wyblakłe, i fabuła nie była cukierkowa (przypomnę, że cukierki były na kartki i drażnienie dzieci cukierkami byłoby niehumanitarne, więc nikt o nich nie wspominał w bajkach). Dopiero później mnie olśniło. Tak! To muszą być fani Dragon Ball, albo też innej pyskówki, gdzie potwory są „wypasione”, a fabuła „mocno” rozbudowana. Mając na myśli „mocno”, kładę nacisk na okładanie gęb biednych postaci z anime typu DB. Wydaje mi się, że osoby które tutaj się wypowiadały w ogóle są na anty wobec gatunku „magic”. No cóż, skoro tego nie lubicie, to nie przekonujcie innych do swej „wiary”. Właśnie tak Tokyo Mew Mew ma być cukierkowe, ma być jaskraworóżowe i ma być lekkie, bo skierowane jest do młodszej widowni w wieku akurat Ichigo. Ba, nawet i mnie zafascynowała mnie ta seria, chociaż jestem nie tylko po gimnazjum, ale po studiach. Dlaczego? Bo ma coś w sobie i można się odprężyć. I co najważniejsze, nie trzeba siedzieć pół metra od monitora, bo właśnie ma jasną kolorystykę i każdy szczegół wyraźnie widać. I to jest wielki plus. Seria jest fajna i wbrew temu co tu napisano, akcja często się zmienia. Chociażby fizyczna przemiana Ichigo w kota. Także odcinek chorobliwie zazdrosnego ojca Ichigo nie można nazwać nudnym! Powiem tyle, ten kto lubi „magical” polubi tę serię, natomiast fani „Naruto” oraz „DB” i reszta bandy nie, bo TMM nie jest do nich skierowana. I bardzo dobrze. To tak jakby zarzucać serialowi „Panio Panio Di Gi Charat” zbytnią dziecinadę. Przecież „PPDGCh” właśnie skierowana jest do pięciolatków, więc jaka ma być, jak nie barwna i pełna piosenek? Czyli wniosek jest jeden amator HipHopa nigdy nie doceni Mozarta.

P.S. został skasowany. Komentarz bardzo niewiele mówi o samej serii (sporo natomiast o jego autorze), zostaje jednak nieusunięty. Wolimy jednak komentarze, omawiające anime, a nie preferencje autora recenzji. Moderacja.

Zdecydowanie Tokyo Mew Mew jest słodkie… aż ZA słodkie – przede wszystkim zdaje się, że dominującym kolorem jest róż, jakby twórcy zapomnieli, iż istnieja także inne kolory… róż i serduszka (zwłaszcza w kawiarence), plus straszliwe stroje potransformacyjne. Straszliwie paskudne, jedynie Ichigo ma na sobie coś w rodzaju sukienki­‑bombki, reszta wyglada jakby krawcom zabrakło materiału i starczyło go jeno na coś w rodzaju stroju kąpielowego z podwiązką.
Drugą sprawą jest Aoyama­‑kun… i Ichigo… i marzenia Ichigo o Aoyamie, i randki z Aoyamą… i Aoyama wyglądający z połowy czasu antenowego każdego odcinka… oraz okrzyki Ichigo „Aoyama­‑kun!!!” Jako żywo stanęła mi przed oczyma inna seria, z tego samego rodzaju okrzykami, tylko okraszona mniejszą ilością pinku… Gdyby powycinać tą część lub ją ograniczyć, fabuła (ekhem) spokojnie zmieściłaby się w 26 odcinkach.
Gdzieś w środku pojawia się dodatkowo nowy bohater pozytywny – na którego „wejście” mozna spaść z krzesła… dosłownie! i stwierdzić  kliknij: ukryte  O! Rycerz Jedi! O! I ma Laserowy Miecz! który wypowiada tak standardową formułkę, że az strach…. „I was born…” (wiecie co dalej ;))
Sama seria jest schematyczna i przewidywalna aż do bólu – 5 dziewczyn ratuje świat przed kosmitami (skąd my to znamy), ba! Nawet transformacje i pozy Ichigo podczas likwidacji wroga sa prawie identyczne z „Moon Heart Attack!” i przemianami czarodziejek.

Ja sie tylko zastanawiam, co w tej cukierkowatej­‑lukrowości robili Midorikawa i Ishida… i czy ich potem zęby nie bolały.

Zanim mangi nie zobaczy.Lepsze jest Mermaid Melody