Tanuki-Anime

Molestowany i wykorzystywany we własnym domu młodzieniec, czyli jak uprzykrzyć sobie zycie przyjmując trytona (syreniego chłopaka) pod dach.
Autor chyba wyciął ecchi scenki z Shokugeki no Souma
i na tej bazie zrobił te absurdalne okruszki.

Po zakończeniu jednego odcinka w głowę zachodziłam co to miało być, co to jest, o co chodzi i przede wszystkim – dlaczego ja to ciągle oglądam? Ostałam jedynie z chęcią na więcej.
Czas uważam za dobrze zmarnowany i tak myślę to anime powinno się opisywać. Czas zmarnowany, ale dobrze, bo faktycznie anime zabawne. O siedzeniu w wannie z trytonem, ośmiornicą, meduzą i ślimakiem. Ciekawa jestem tylko co brał autor mangi że wpadł na taki pomysł…
Mimo wszystko, polecam.

...szkoda tylko, że taka krótka. Zgadzam się z komentarzem poniżej – opening nie pasuje do tego, co zaraz zacznie się dziać na ekranie. Dodatkowo fakt, że Tatsumi jest na każde skinienie Wakasy trochę mnie smuci. Mimo wszystko OnFJ ma swój urok. Atutami są dobra kreska, obecność bishounenów i – co najważniejsze – perypetie bohaterów, które sprawiły, że na moich ustach niejednokrotnie gościł uśmiech. Albo mi się wydaje albo trochę powiało tutaj shounen­‑ai? Uważam, że gdyby każdy odcinek byłby dłuższy o chociażby 5 minut, to niniejsza seria miałaby bardzo wysokie szanse znaleźć się w mojej top 10.

Genialnie się bawię przy tej głupocie! Odcinek trzeci, sponsorowany przez Tatsuna i macki… no, wiedziałam, co się tam będzie działo, ale i tak przez dłuższą chwilę siedziałam w twarzą w dłoniach i kiwałam się rechocząc. Torauma!
Swoją drogą, Tatsun jest idealny w takich kretyńskich rolach. Ma wtedy takie iso iso w głosie <3

Blondowłosy pasożyt jest wyjatkowo irytujący. Wrócę do tej serii tylko jeżeli w ostatnim odcinku Tatsumi wleje mu do wanny wiadro kwasu siarkowego śmiejąc się maniakalnie.

Dałam temu anime drugą szansę, ale chyba niepotrzebnie. Niespecjalne ładne toto. Krótkie, przez opening jeszcze krótsze, a przez to w środku mieści się niesłychanie mało treści… która niby ma być śmieszna, a nie jest. Nie wiem, ale dla mnie moment, kiedy Tatsumi zrezygnowany i przybity lekkomyślnością i beznadziejnością Wakasy stwierdza, że żeby opłacić wysokie rachunki za gaz, po prostu będzie więcej pracował, był zwyczajnie smutny. Bardzo, bardzo smutny. I w ogóle nieśmieszny.

Tak więc panom już podziękujemy. Drop.

Prawdopodobnie najbardziej absurdalna seria, z jaką miałam do czynienia do tej pory. Szczerze mówiąc, ciekawi mnie co z tego wyniknie – bo z jednej strony mamy opening jakby wyjęty zupełnie z innego anime, który wskazuje, że jednak o coś tam chodzi (co mnie zaskoczyło, bo spodziewałam się tylko głupkowatej komedii i w sumie w pierwszym odcinku to dostałam, więc już w ogóle nie wiem WTF), a z drugiej 5­‑minutowe odcinki, w których nie ma szans zbyt wiele się podziać. Pożyjemy, zobaczymy, a przynajmniej się trochę pośmiejemy.

Manga świetna! Anime… mam nadzieję że będzie lepiej, mimo iż jeden odcinek ma trwać zaledwie… 5 minut?