Tanuki-Anime

Jestem własnie po drugim odcinku. Osamu to jakieś niewydarzone dziecko. No ale japońce mają to już w kulturze teraz, żeby do anime wciskać jakiegoś irytującego gogusia z ich cholerną współczesną filozofią.

To:

Dobrze zapowiadająca się przygodówka, zarżnięta brakiem pieniędzy na cokolwiek – cud, że to nie picture drama.

(wzięte z krótkiego opisu)

Po przeczytaniu mangi dowiedziałem się, że będzie anime na jej podstawie. Podjarałem się jak lasy w Australii, ale niestety, TOEI chyba cały pieniądz rzuciło w jednocześćiową sukienkę i odgrzewanego super bojownika. A szkoda.

Jest to jeden z powodów braku oceny oprawy dźwiękowej – zwyczajnie pomijałam nagle i niespodziewanie wyskakujące czołówki, bo byłam ciekawa, co dalej. Podobnie ma się sprawa endingów, zwłaszcza że czasami piosenki w ogóle pomijano.

Zdradzę autorce sekret. W tej serii nie było endingów.

Pewien wyjątek stanowić mogą odcinki 24, 25, 26, w których nie pojawia się opening (czy to dalej może się nazywać 'opening' jeśli pojawia się w środku odcinka?), za to na końcu pomiędzy „fun facts” a zwiastunem następnego odcinka pojawia się piosenka, która stanowi opening od odcinka 27 . Piosenka puszczana jest bez póżniejszej openingowej animacji a jedynie w tle napisów i kadru ze scenami z poprzednich odcinków.

Podobnie też w odcinku 48 nie ma middlingu (ereka!) za to na końcu jest puszczony kawałek (tym razem z przygotowaną właściwą animacją) który stanowi opening od kolejnego odcinka.

Z tego co widzę seria nie będzie miała 50 odcinków. Uff..
World Trigger: Isekai Kara no Toubousha – usuwane jest z portali informacyjnych, więc dalej lecimy z zwykłym world triger'em )

Zapowiadana nowa seria (World Trigger: Isekai Kara no Toubousha) to chyba po prostu nazwa nowego story arc w ramach tej samej serii. Od trzech tygodni mamy już odcinki, które powinny należeć do nowej serii, wydawane są jednak wciąż pod tym samym, co wcześniej sztandarem (domyślam się więc, że Isekai Kara no Toubousha nie miało stanowić jakiegoś odrębnego bytu).

Żałuję, że dociągnąłem do 50 odcinka. O wiele lepiej zapamiętałbym serię, gdybym zatrzymał się na odcinku 47, na którym, domyślam się, kończy się oryginalny materiał. Nowe odcinki biją po oczach fillerowatością znaną ze wspaniałych tradycji szkoły fillerów tasiemcowych shounenów (jest parę nowych tajemniczych postaci o niejasnych intencjach, które w późniejszych odcinkach staną się sprzymierzeńcami; mamy zarzynanie tych samych żartów – kłamstwa, którymi Karasuma wkręca Konami; mamy bezsensowne eksploatoawnie lubianych przez widzów postaci – Jin, który co rusz pojawia się na ekranie ale za bardzo nie wiadomo po co).

Sama seria wypada dla mnie dość słabo. Przez większość odcinków się nudziłem. Przyznaję, że były odcinki, które mnie wciągnęły (starcie z ludzkimi Neighborami oraz starcia w ramach rozgrywek o miejsce w rankingu grupy B), nie poprawiają one jednak ogólnego wrażenia.

Są szhouneny, które potrafią podobać się nie tylko młodszym widzom, w których dorośli też znajdą coś dla siebie. World Trigger wydaje mi się raczej skierowany głównie do tej pierwszej grupy (może gdzieś tak do 15 lat). Mam wrażenie, że tylko młodsi widzowie będą w stanie podjarać się tą serią. Stasi będą się nudzić. Znajdą się pewnie wyjątki do tej reguły. Ja jednak się nudziłem.

Jestem po 44 odcinkach. Ma być ich jeszcze 5 widzę. Nie ma informacji, czy będzie przedłużone czy nie?

zostało raptem 11 odcinków do końca sezonu. Wyczuwam klapę na końcu bo po ostatnich perypetiach mam wrażenie jak by fabuły starczyło spokojnie jeszcze na 50 odcinków.

Na razie jestem po 8 odcinku. Całkiem przyjemnie mi się to ogląda, zobaczymy co będzie dalej.

O ile z większością rzeczy nie jest źle, o tyle oprawa wizualna to jakaś porażka. Brak płynności animacji, kreska niedopracowana, mowa nie jest zgrana z ruchem ust, te zbliżenia na twarz to jakaś masakra. „Sąsiedzi” nawet nieźle zanimowani, ale to nie wystarcza. Główny bohater to typowy bohater słabych shounenów, wkurza na maksa. Akcji mało, a jak już jest, to przedstawiona chyba w najnudniejszy możliwy sposób. Mało tego, mimika postaci jest fatalna, od TEJ miny tego białego skrzata można dostać… No wiadomo czego. Wstawki komediowe nie dość że psują „klimat”(którego prawie nie ma), to są żałośniejsze niż w Fairy Tail. A szkoda, bo manga wygląda na kawał dobrego shounena. Toei zabiło potencjalnie fajną produkcję, i to nie pierwszy raz.

Jest noice – historia całkiem dobra (nie za dużo dziur fabularnych) i sprytnie przemyślana, ale niestety wykonanie słabe – za dużo nieruchomych kadrów, szczególnie w trakcie „akcji”, kilkusekundowe przybliżenia na twarze psują nastrój i mordują dynamizm.
Tak jakby twórcy chcieli „grać na czas”, żeby za szybko nie nadgonić wydarzeń z mangi? Są nawet czasem dość długie retrospekcje z poprzedniego odcinka(!). Dlatego zapraszam do czytania mangi, bo jakoś tak lepiej wypada, mniej irytuje.

Całkiem ciekawe o dziwo;p Może i już było ale przyjemnie się ogląda na razie.

Zwykła seria o magicznych mocach/broniach kontra potworzaści obcy. Ile tego juz było? Do tego łajzowaty główny bohater, który jak zwykle udaje sprawiedliwego wsród sprawiedliwych a tak naprawdę jest nieudacznikiem. Natomiast to jak często ten kurdupel z białymi włosami robi ten swój dziubek doprowadza mnie do szewskiej pasji. Ileż można?

Męskie mahou shoujo z oklepanymi schematami. Jakoś mnie nie wciągnęło i raczej nie będę tego kontynuował, ewentualnie jak wyjdą wszystkie odcinki i po komentarzach uznam czy warto temu zaufać.

Mi się tam podobał pierwszy odcinek. Widać co prawda, że na grafikę nie mieli dużego budżetu i wolałbym żeby zrobili to inaczej ale sądzę że to przeboleje a z czasem może się przyzwyczaję do takiego wyglądu postaci. Dwóch bohaterów, których dotychczas poznaliśmy, jeden o dużym poczuciu sprawiedliwości i drugi o małym (poczuciu), całkiem sympatycznych. Chociaż bardziej na razie polubiłem tego mniejszego. Jestem ciekaw jaka będzie jedyna dziewczyna spośród głównej czwórki bohaterów, chociaż właściwie mogę się tego domyślać po jej wyglądzie. Historia zapowiada się takiego typu jak lubię i mam nadzieje, że będzie w niej trochę więcej walk. Opening wpada w ucho, endingu o dziwo brak.