Tanuki-Anime

Cóż, jako rzekłem trudno mi polemizować, gdyż znam tylko kilka serii z epoki, gdy sam byłem zaledwie berbeciem (prócz wspomnianych trzech tytułów znam raptem kapitana Harlocka i to wsjo), wszakże zgadzam się z Twoja sugestią iż należy rozróżnić rzeczy z wyższej półki od tzw. masówki. To nie ulega wątpliwości. Jeżeli więc twierdzisz, iż średnia ówczesnych produkcji wykorzystuje schemat „epizodyczny” miast „linearnego” to nie mam podstaw by Ci nie wierzyć. Idźmy jednak dalej.

Takie serie obecnie rzadko się spotyka, chociaż nie twierdzę, że ten udający fabułę chłam w anime klasy C jest od tego lepszy…

Wiesz, przyznam szczerze, iż wśród – nie ukrywam, sporej ilości – współczesnych (ostatnie 15 lat) serii anime jakie widziałem niewiele jest takich, które z czystym sumieniem można wykluczyć z gatunku „epizodycznych”. Nawet produkcje powszechnie uchodzące za szczyty osiągnięć anime (np. Evangelion) nie potrafią uciec od owego schematu. Evangelion nie jest może najlepszym eksponentem tej tendencji, gdyż owa epizodyczność ujawnia się w nim w postaci schematu „another episode – another monster” (z zrzeczy bardziej znanych na tej samej zasadzie oparty został również np. Ninja Scroll TV), wszakże pisze te słowa na gorąco i właśnie on pierwszy przyszedł mi na myśl.
Cała kwestia „epizodyczności” wielu serii anime jest zresztą innym nazwaniem problemu, który starałem się poruszyć w dyskusji na forum Azunime pt. „Lakoniczność – słowo zapomnane…”. Podjąłem tam problem sztucznego „wypełniania” przepisowego czasu antenowego przez większość twórców anime, zobligowanych stosownymi umowami (a więc środkami pozaartystycznymi) do rozciągania długości serii do przepisowej długości 13 lub 26 odcinków. Czym to owocuje – wszyscy wiemy… Ty określiłaś to mianem „epizodyczności”, co trafnie, jak sądzę, oddaje charakter wielu serii.
A tak na marginesie – czy jesteś w stanie, z ręką na sercu, podać przykład serii (niemal)całkowicie „nieepizodycznej”..? Ja mam swojego kandydata, ale póki co o nim zmilczę i poczekam na Twój głos :)