Reklama
Tanuki-Anime
x
Tanuki.pl korzysta z plików cookie w celach prowadzenia
reklamy, statystyk i dla dostosowania wortalu do
indywidualnych potrzeb użytkowników, mogą też z nich korzystać współpracujący z nami reklamodawcy.
Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.
Szczegóły dotyczące stosowania przez wortal Tanuki.pl
plików cookie znajdziesz w polityce prywatności.
(c) 2004-2011 Tanuki.pl. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Coś dla fanów RPG?
Grafika w porządku, animacje także, a fabuła to taki okrojony fantasy shounen.
Kontynuować nie będę, ale czas spędzony nie był czasem straconym, wrażenie ogólne na 6.
Uczciwe 8 się należy
Pierwsze wrażenie było bardzo sympatyczne. Mimo, że protagonista irytował mnie swoją niezdarnością, jednocześnie przyciągał mnie sympatyczną aurą jaką tworzył na ekranie. Przyjemnie oglądało się seans i śledziło jego przygody. Historia już na początku zaczyna tworzyć wiele ciekawych smaczków, których rozwinięcia oczekujemy do samego końca… I nie doczekujemy się. Niemniej biorąc pod uwagę 12 odcinków, ciężko byłoby zrealizować całe zaplecze dobrobytu jakim seria chciała nas uraczyć. Bardzo chciałbym żeby DanMachi nie poprzestało na, być może, drugim sezonie kontynuującym opowieść Bella. Marzy mi się kontynuacja, w której byłoby minimum 30+ odcinków. Uważam, że to wystarczające żeby opowiedzieć całą historię oraz rozbudować relacje bohaterów. Choć… Za większą ilość nie pogniewałbym się o ile poziom jaki zaprezentowano w 1 sezonie, pozostałby na równi z swoją kontynuacją.
Tak jak napisał recenzent, kontynuacja potrzebna na gwałt. Odcinek OVA nie jest specjalnie satysfakcjonujący. W kwestii wizualnej daję 8, muzyka 8+, opening i ending nie zapadły mi w pamięci. Historia coś między 7‑8, bo nie było dane poznać nam jej rozwinięcia. Postaci trzymają różny poziom. Nie dam tutaj oceny, po prostu napiszę, że wszyscy są sympatyczni. Fan serwis sam w sobie nie rzucał mi się przesadnie w oczy, poza biustem Hestii. Walki… Kurcze fajne były. W prawdzie można je wyliczyć na palcach jednej dłoni, ale na te 12 odcinków, 4 akcje szczególnie zapadły mi w pamięci.
Pozostawiam wspomniane w temacie 8/10 i wierzę, że niedługo poznamy dalsze przygody Bella. Nadciągający „2 sezon” nie jest dla mnie drugim sezonem, tylko opowieścią poboczną o Aiz, dlatego nie rozpatruje jej w swoim tekście jako 2 część DanMachi.
Czy polecam? Na luźne popołudnie – jak najbardziej.
8/10 kliknij: ukryte za walkę z minotaurem, potem było już tylko gorzej.
3/10
Kreska – Ujdzie
Uniwersum – jedno z najgorszych w historii anime, jedno miasteczko i wybiórcze poziomy z lochów.
Muzyka – Oczywiście jak to w każdym sztampowym ecchi, j‑popowy opening w wykonaniu kobiety + ost których się za cholerę nie pamięta.
Fabuła – To była jakaś? A no bieganie po lochach i tłuczenie potworów, żeby być silniejszym i tłuc silniejsze potwory.
Imiona – Kolejne pseudo‑europejskie imiona na których seiyuu łamią sobie języki, a u przeciętnego Europejczyka wywołują uśmiech politowania. Szczególnie zabawne było „Welf Crozzo”
Komuś to mogło się podobać, ale dla mnie to była kolejna słabo wykonana kalka, takie 3/10 mogę dać.
Re: 3/10
Odnośnie muzyki.. Muzyka to nie tylko op. Są to też seiyuu czy chociażby odgłosy natury, przedmiotów i innych rzeczy. W pamiętnym 8 odcinku zarówno kreska, jak i muzyka stały na piekielnie wysokim poziomie, a skoro pamiętam tą konkretną scenę i nie tylko ja, to jednak coś musiało w tym być ;) Owszem op nie był najwyższych lotów, ale nie ma raczej co oczekiwać, by w każdym anime były openingi na poziomie fma
Re: 3/10
Czemu się czepiasz oceny za grafikę? Ujdzie to mniej więcej 5/10. Grafika jest przeciętna, nie będę jej wychwalał skoro widziałem dziesiątki lepszych.
Anime od recenzenta za grafikę dostało 9/10(!), a teraz zobacz :
[link] – 7/10
[link] – 10/10
[link] – 10/10
[link] – 8/10
Wiem że oceny przyznają różni recenzenci ale to przykład, przejrzyj sobie te grafiki i zastanów się czy po ich zobaczeniu nadal uważasz że Danmachi swoją grafiką zasługuje na coś więcej niż „nie jest źle”. To anime ma tak kiepskie cienie że aż mnie to boli.
Re: 3/10
Tak to jest jak się pisze na szybko i kasuje, chodziło mi o to, że dały sobie z tym radę.
Re: 3/10
Re: 3/10
Recenzant myślę że trafnie ujął wszystkie wady i zalety serii. God job, każdego odeślę właśnie to tejże recenzji.
aż dziw że się za to zabrałem...
Tym niemniej spodobało mi się. Jednak nie na tyle bym żałował że to jednosezonówka – oczywiste wady powodują, że to co można pominąć w małej dawce, w dużej szybko by zniechęciło do oglądania.
Zatem w przeciwieństwie do recenzenta: nie „kontynuacja na gwałt potrzebna”, a „nie dotykać! – zakaz kontynuacji”.
Re: aż dziw że się za to zabrałem...
A tak abstrahując od tego, oczywiście rozumiem przenośnię, ale po co „zakazywać” kontynuacji serii średnich i słabych? One muszą się ukazywać choćby tylko i po to, żeby te dobre wypadały jeszcze lepiej na ich tle. :)
Nie oczekiwałem niczego nadzwyczajnego i chyba dzięki temu dostałem w mojej ocenie perełkę, którą oceniam 9/10
Dawno tak bardzo nie polubiłem tylu postaci, jedyne seria, która była wstanie tego dokonać to fma‑b. Odcinek 8 o ile się nie mylę miał fenomenalną walkę, zakończenie też było świetne. Naprawdę dziwią mnie dość słabe recenzje na malu..
Pytanie do zaznajomionych z tematem – czy jest szansa na 2 sezon? Sądząc po popularności/sprzedaży pewnie tak, ale wolę mieć pewność.
Recenzje na MALu w tym przypadku są nie tyle słabe (czy raczej słabo oceniają serię), co bardziej krytyczne względem serii. Ja sam uważam, że DanMachi niewiele wybija ponad przeciętność, bo bardzo ciąży mu łopatologiczna prostota przedstawiania wydarzeń. Za to całkowicie rozumiem zdania przeciwne, czyli wychwalające tytuł jako prawdopodobnie najlepszy w roku, a wśród wszystkich anime należący do ścisłej czołówki (to sugeruje ocena wysokości 9 czy 10). Jest seria, w której główny bohater przeżywa wesołe przygody, a przy tym rozkochuje w sobie kilka dziewczyn, to nic dziwnego, że się z miejsca podoba i ludzie oceniają pod wpływem chwili. Było SAO, NGNL, jest DanMachi, za rok wyjdzie jeszcze coś nowego i tak się to powoli toczy, ale czy ktoś za parę lat będzie pamiętał? (o SAO może i tak, bo tam popularność jest nieporównywalnie większa)
Fabuła – prosta, ale to właśnie w tej prostocie tkwi jej siła, bo dzięki temu nie ma momentów przekombinowanych. Spory plus za brak wielkiego dramatu, który tylko by wszystko zepsuł – choć czasami mamy do czynienia z poważniejszymi scenkami, to raczej są to wątki czysto patetyczne, po prostu wpisujące się w bohaterski motyw przewodni tej serii. A zatem jest magicznie, nieco baśniowo i bardzo heroicznie.
Bohaterowie – szablonowi, to oczywiste, a przy tym stworzeni na tyle rozsądnie, że po prostu budzą sympatię. Spodobał mi się sposób przedstawienia głównego bohatera, który będąc takim zarąbistym, nie posiadał wokół siebie aury „jestem pro, nikt mi nie podskoczy”, a przy tym miał w sobie coś, co uchroniło go od bycia kolejną totalnie mdłą ciapą. Swoją drogą – kliknij: ukryte właściwie to fakt, że Bell jest wnukiem Zeusa nawet tam pasował, zwłaszcza patrząc na przywoływane wypowiedzi dziadka xd
W kwestii technicznej też było dobrze, co również miało istotny wpływ na przyjemność płynącą z oglądania. Przedstawione tu walki zasługują na jedno wielkie „łooo”, bo to było takie epickie, a jednocześnie po prostu strawne, czyli w skrócie – fajne. xd
Mnie się ta seria bardzo spodobała, choć daleko mi do jakichś większych zachwytów. Ot, uważam ją za naprawdę dobrze zrealizowaną przygodówkę, idealną na odprężenie – w tej roli sprawdziła się znakomicie i temu też ma ode mnie 8/10. I jakby mieli pomysł na dalszą akcję, to chętnie bym to zobaczyła^^
Oglądając narzucają się pytania takie jak skąd w ogóle wzięła się ta wieża z potworami, kto i po co tam ją postawił itd. itd. Odpowiedzi na te pytania kliknij: ukryte (póki co) nie ma, natomiast ignorując te kwestie da się naprawdę przy tym przyjemnie spędzić czas.
Schematyczne i mimo to barwne postaci(choć sam Bell był trochę nazbyt uprzejmy), całkiem niezły koncept i można śmiało powiedzieć, że rzadko można trafić na tak dobrą realizację.
Tak jak już wspomniałem wcześniej – tak wyglądałby prawdopodobnie jRPG w prawdziwym życiu, z tą niewielką różnicą, że dodajemy opcję permadeath ;p
Jeśli miałbym się czepiać, to mógłbym powiedzieć, że tytuł jest mylący i słabo pasuje do charakteru serii.
Mam nadzieję, że pojawią się następne sezony i ode mnie mocne 7/10. Warto obejrzeć.
!
9/10
Dla mnie to określenie zupelnie nie pasuje. Po prostu głośna, jedna z głośniejszych serii tego sezonu.
Naprawdę, sam punktujesz zachowania recenzentów, że dyskredytują anime, które tobie się podobają, ale jak coś ci się nie podoba, to sam na siłę szukasz czegoś, żeby się przyczepić. „Sprawia to ci tak więlką frajdę? W jakiś sposób dowartościowuje”? Znajomy cytat, co nie? Hipokryzja aż się wylewa z ekranu…
Może to określenie już nic nie znaczy? Tak jak anime sezonu, anime roku bo taki tytuły pisze się pod każdą serią. Coś co jest wybitne musi zaskakiwać, być charakterystyczne, w czymś się szczególnie wyróżniać. A czarny koń musi mieć jakiś przyrost popularności najlepiej żeby był spowodowany skokiem jakościowym (akcja się zazębia, i człowiek z czasem docenia geniusz).
Miłe zaskoczenie
Co tu duż mówić, sugerując się tytułem o wyrywaniu dziewcząt w jaskiniach, spodziewałam się prostackiej haremówki z minimalnymi elementami fantasy dla niepoznaki i pań z wielkimi balonami, rzucającymi się na ciamajdowatego głównego bohatera… A tutaj dostałam całkiem ciekawego głównego bohatera, dobrą akcję i masę przygód! A wręcz nie mogłam się doczekać co będzie dalej w pewnym momencie. Wprawdzie są i kobitki, wyraźnie walczące o względy głównego bohatera, chojnie obdarzone przez naturę, lecz to tylko dodatek do głównego wątku, na całe szczęście.
Koniec końców, bardzo przyjemna w odbiorze seria.
No i taaaaak, Eren jako ostatni boss, ahahhahaha!
Najbardziej mnie w całej serii jednak zaskoczyło levelowanie… przyzwyczaiłam się jakoś, że levele same szybko wskakują. Jakież było moje zdziwienie, kiedy awans o jeden poziom to ogromne osiągnięcie w tym anime. Wow.
Ode mnie solidne i porządne 7/10.
Jak już było mówione wiele razy DanMachi to jedno z większych zaskoczeń sezonu. Myślałem, że będzie to kolejna seria ecchi ze sztampowymi bohaterami a tu takie coś. Chciałoby się drugi sezon, oj chciałoby…
9/10
Żal...
Re: Żal...
Re: Żal...
Re: Żal...
Ep.11; 07:15 – ekspozycja istoty piękna na tle chyba najbardziej malowniczego zjawiska geologicznego. Dodatkowo cała scena idealne pokazuje, że da się przekazać widzowi sporą dawkę fanserwisu, bez uciekania się do przesadności graniczącej z wulgaryzmem (jak to ma miejsce w: To Love‑Ru albo High School DxD).
Następny sezon z całą pewnością przed nami a pierwszy BR‑Disk (zresztą z bardzo bogatą zawartością) już wydany.
Powróciłem do oglądania anime po czterech latach. Na początek pozwoliłem sobie sięgnąć po tytuły trudniejsze, poruszające głębsze wartości ludzkiej egzystencji. Od „Sakasama no Patema” do „Shigatsu wa Kimi no Uso”. Przy tym ostatnim tytule załapałem takiego doła (aczkolwiek sama seria jest cudowna), że konieczne stało się sięgnięcie po środek rozweselający. Kilka prób i trafiłem na Danmachi. Widziałem już sporo anime (jakaś cyfra w setkach) i ten nowy serial na tle innych lekkich japońskich animacji wypada całkiem dobrze. Po pierwszych odcinkach zachwyciłem się jakością grafiki, chara‑designem, dźwiękiem i muzyką. Ogólnie jakością odbieraną zmysłami. Fabuła jest oklepana a postaci raczej 'dwuwymiarowe', co mimo wszystko nie przeszkadza aż tak bardzo. Seyiuu uważam za dobrze dobranych a w przeciwieństwie do jednego z przedmówców, po siódmym odcinku pana Yoshitsugu Matsuoka zaczynam zaliczać do mistrzów w swym fachu (scena w gildii jest ... KAPITALNA). Aż sięgnąłem po SAO (nie miałem ochoty na te serie) aby porównać ekspresję przedstawienia postaci, ale okazało się, iż Sword Art Online to (z małymi wyjątkami) słabizna a sam aktor nic ciekawego w obu tych seriach werbalnie nie przekazał. Ot rzemiosło bez szczypty artyzmu.
Dziś będzie odcinek dziewiąty Danmachi, zapewne wprowadzający nowego bohatera – kowala (dziwnie tak jakoś pod koniec sezonu). Na pewno rzucę okiem na eng‑sub a potem będę czekał tak na pl‑sub (ma potknięcia ale jest zadziwiająco znośny) jak i na kolejne odsłony perypetii łowców przygód w lochach Orario.
Tak BTW – Wallenstein‑shi‑ga rządzi (szkoda że ma tak słabo rozpisaną rolę).
Tego Pana poznałem przy okazji oglądania SAO (wcześniej mi się w jednym anime przemknął ale nie zwróciłem na niego uwagi) i nawet spodobał mi się jego głos, ale odkąd zacząłem go słyszeć w co drugiej serii o nastolatkach, to mam go serdecznie dosyć.
Anime nie robi się o niczym. Anime jest dokładnie o tym samym, o czym było od pierwszego odcinka. O słabiutkim bohaterze, który zainspirowany niezwykłym spotkaniem chce stać się silniejszym.
To ma być lekkie i przyjemne. Coś w stylu SAO, bez przepakowanego od startu bohatera i wyrywkowo opowiadanej fabuły. No i w świecie, który wydaje się bardziej realny, ponieważ pomimo statystyk i leveli, nie jest to gra, lecz prawdziwe, namacalne życie bohaterów.
Ale tutaj panuje Tanuki‑Byou. Charakteryzuje się wiecznie niezadowoloną widownią, która w każdym anime dopatrywać się chce motywów, które nigdy nie miały być realizowane przez twórców. Potem oczywiście dochodzi do wielkiego zawodu i rozczarowań!
Samo DanMachi wg mnie dalekie jest od szmirowatych schematów. Mnie właśnie zagięło, bo spodziewałem się typowej fanserwiśnej serii komediowej z tępym bohaterem i wredną tsunedere, a tu naprawdę miła niespodzianka…
Spójrz na to w ten sposób: wcześniejsza próba kradzieży magicznej broni zakończyła się niepowodzeniem. Lili została złapana i zdemaskowana, choć formalnie rzecz cała została obrócona przez Bella w nieporozumienie. Być może postanowił jej wybaczyć i puścić rzecz całą w niepamięć, a być może po prostu jest głupkiem i jego naiwna natura wypiera oczywistą myśl, że słodka supporterka nie jest taka niewinna, bezbronna i słodka, na jaką wygląda.
Możemy mówić o Lili co chcemy, ale na pewno nie jest głupia. Nawet ona zdaje sobie sprawę z tego, że gdy magiczny scyzoryk Bella znowu „zniknie” bez śladu, ona będzie pierwszą podejrzaną i kradzież sprowadzi na nią same kłopoty, a tych ma przecież aż nadto. I nawet jeśli jakimś cudem udałoby się jej po raz kolejny otumanić Bella i uniknąć kary, to chłopak ma swoje dziewczyńskie followerki, z boginią na czele, które głupie nie są i nie darują konkurentce zamachu na ich lubego.
W tej sytuacji Lili planuje morderstwo doskonałe.
Najpierw gra słodką i niewinną, żeby urobić Bella do eksploracji poziomu podziemi, na który jest ewidentnie za słaby. Miejsca, gdzie zabicie jednego potwora automatycznie ściąga w to miejsce kolejne. W końcu, gdy jest już otoczony przez przeważające siły wroga, podstępnie kradnie mu jedyną broń, która daje mu choćby teoretycznie jakąkolwiek szansę na wyjście z tego cało.
Gdyby wszystko poszło według planu Lili, Bell poległby w walce z potworami, z dala od ludzi i bez świadków. Kto w tej sytuacji podejrzewałby supporterkę? Przecież chłopak sam polazł tam, gdzie nie powinien, w miejsce, które powinien omijać szerokim łukiem. Zginął jak wielu przed nim, którzy przecenili swoje siły i tyle. Pewnie zobaczylibyśmy scenę, w której Lili przez przyjaciółkami Bella przekonująco odgrywa rolę zrozpaczonej po stracie bohatera, może nawet opisuje jaki był dzielny aż do końca, prawdopodobnie uroniłaby też łzę czy dwie. A kiedy opadłyby emocje, poszłaby do lombardu spieniężyć łup.
Taaa, Lili: skrzyżowanie pijawki ze skorpionem, zimna i wyrachowana złodziejka i morderczyni.
Żaden tam ze mnie karnista, ale jestem pewien, że zabójstwo popełnia ten, kto zabija człowieka działając w zamiarze bezpośrednim lub ewentualnym. Tak że myk w rodzaju „panie sędzio, przecież to nie ja go zabiłam tylko orki” nie uratowałbym Lili przed krzesłem elektrycznym czy inną magiczną gilotyną.
Całkowicie zgadzam się z Tobą, że Lili jeszcze odkupi swoje winy. Mogę nawet zgadywać, jak potoczą się dalsze losy duetu Lili‑Bell, bo przecież Lili to nie tylko killerdere, ale i damsel in distress. Najpierw będzie jeszcze trochę fochów i tarć, następnie Bell – jak na błędnego rycerza przystało – uwolni Lili od ścigających ją prześladowców i kłopotów, które przecież nie bez powodu nam wcześniej pokazano. Porażona bezinteresownością i ofiarnością bohatera dziewczyna straci dla niego głowę i tym samym dołączy do wianuszka wielbicielek i followerek Bella, z całej siły starając się mu „wynagrodzić” popełnione wcześniej winy. Oczywiście, choćby nie wiem jak bardzo się starała, nie ma szans na wyjście na czoło, bo bogini Hestia ma na swoje poparcie dużo większe „argumenty”. Easy :)
W sumie to strasznie wkurzająca ta ostatnia popularność 13‑odcinkowego formatu (tak wiem ekonomia, wyrachowanie i inne bleble)...
Innymi słowy: dandere to typ cichej i wycofaniej bohaterki, a nieśmiałość, mimo że jest często spotykaną cechą, nie jest konieczna.
Jak widać kuudere to postaci zimne i cyniczne. Często na pozór pozbawione emocji (stąd też mylny pogląd, iż Nagato i Rei to kuudere i kwalifikowanie do tego archetypu podobnych charakterów). Jednak od czasu do czasu pokazują swoją bardziej ludzką stronę. Do tego archetypu pasowalaby na przykład Kuroneko z OreImo, która wcale nie byłą małomówna, za to potrafiła być zimna i niesympatyczna w stosunku do innych.
Zabawne jest to, że kuudere jako opis osobowości powstało w dużej mierze po to, aby właśnie te bohaterki wyróżnić od tsundere… jak widać postęp musi iść naprzód.
Cała definicja dandere znajdowała się przedtem w kuudere, to zaczyna na serio być dzielenie włosa na czworo.
Znaczy KTO?
Cała postać Nagato opiera się na tym, że pomimo pozorów bycia pozbawioną emocji ma je tak samo, jeśli nie bardziej silne niż reszta kadry…
Ja tam karnistą też nie jestem, z prawem miałem tyle styczności co na WOSie, ale patrząc na to z perspektywy niektórych spraw toczących się lub zakończonych z przyczyn naturlanych (bo żyjemy w Polsce, więc rozpatrywać sprawę należy również przez pryzmat prawa tego kraju), stiwerdzam, że ta teza jest nie do końca prawdą.
Co mam na myśli? A no mianowicie sławną sprawę dwóch starszych panów, z których jeden już nie żyje – zapewne już się domyśliłeś czytelniku o kogo chodzi, lecz gwoli ścisłości – chodzi mi o sprawę gen. Jaruzelskiego i gen. Kiszczaka.
Polski sąd w sprawach dotyczących morderstw w PRLu skazywał tylko i wyłącznie wykonawcę wyroków, czyli niższych rangą żołnieży i milicjantów. Natomist nikt, absolutnie nikt nie ma wątpliwości, że począwszy od strzelaniny w kopalni „Wujek”, aż do każdej śmierci poniesionej wskutek pobicia na tzw. 'ścieżkach zdrowia' odpowiadają nikt inny, jak w/w panowie. Tylko problem mamy jeden – większość świadków już poumierała i nie ma kto tej winy im udowodnić, stąd wyroki sądów są, jakie są – wyrok skazujący, apelacja, uniewiennienie, odwołanie, ponowne rozpatrzenie sprawy, skazanie, aplecaja i tak w kółko.
I tak samo byłoby w przypadku Lili – kto by jej udowodnił, że to ona napuściła te orki na Bella? No nikt, bo jedyny zdolny do komunikacji świadek został uśmiercony. Równie dobrze mogłaby powiedzieć, że to kto inny podrzucił owy przedmiot przyciągający orki, a nawet sam Bell, w celu uśmiercenia Lili i zabrania jej świętej broni, którą posiadała, lecz ona uciekła, a on został złapany i zabity. A w czym wina osoby, która po prostu ratowałą swoje życie?
Oczywiście, pojawiłyby się tutaj głosy, że to ona zrobiła, ale mamy tutaj słowo przeciwko słowu, a nie ważne jaką szują jesteś i nic nie wartym pionkiem – w świetle prawa twoje słowo jest równoważne słowu każdej innej osoby – ba, nawet grona osób. Bo bez dowodów, to można sobie pokrzyczeć i w sumie to tyle. Tak więc oczywiście, Lili byłaby mordercą, ale tylko ona i jej sumienie by to wiedziały, bo udowodnić tego by jej się nie dało. Chociaż każda osoba podejmująca się morderstwa innej osoby, która jest jej przychylna i przyjazna nie ma sumienia.
Mam nadzieję, że dobrze zrozumiałem słowa zawarte w cytacie i nie produkowałem się bez sensu, tylko ze względu na własną nieumiejętność czytania ze zrozumieniem…
Szlag trafia od słuchania jednego i tego samego głosu w każdej bajce.
Wzięliby lepiej przykład z JoJo – mało znane i ciekawie dobrane głosu. Od razu człowiekowi się lepiej robi, a nie tylko Szirito i Szirito.
A sama bajka po pierwszym odcinku? A nawet się w miarę zapowiada, jak znajdę czas na kolejne odcinki, to z umiarkowaną chęcią zobaczę.
W sumie opłaca mi się czekać, bo ostatnio sfiksowałem na punkcie jakości tego, co oglądam i wymagam czegoś więcej niż rip z Crunchy.
Matsuoka jest bardzo dobrym Seiyuu, który tak jak Hanazawa kiedyś, jest na fali i usłyszeć go można prawie wszędzie. Nie żeby mi to jakoś przeszkadzało. A to, że Ty słyszysz go tylko i wyłącznie jako Kirito… no cóż, nie na każdego SAO miało aż tak ogromny wpływ.
Podałem przykład Kirito, bo to jednak jego najbardziej rozpoznawalna rola (a już takie Trinity Seven… kto by to pamiętał?).
Czy jest dobrym to kwestia gustu (mnie osobiście jego głos drażni), ale jednak słyszenie go jako MH w praktycznie każdej haremówce jest męczące.
W zasadzie przy odpalaniu tego typu serii (SAO, Trinity Seven, Absolute Duo) mam 99% pewność, że „główny” odezwie się głosem Kirita… to nie jest fajne.
Nawet gdyby taki Clooney był dobrym aktorem, to ile można patrzeć na tę samą gębę?
Tutaj jest identyczna sytuacja.
Choć znam takich, co Ci zawtórują pytaniem – ile można patrzeć na tę samą gębę?
Fajny patent z „levelowaniem”. Zobaczymy co będzie dalej…
Zapowiada się lekka przygodówka z całkiem niezłym pomysłem, będącym mieszanką kilku innych idei(powiedziałbym, że ktoś tutaj zapożyczył przynajmniej jeden pomysł od Magi) – dlatego też nie powiem, że seria jest „oryginalna”, ponadto bije po oczach widoczny fanserwis. Ponownie trafiamy na protagonistę kierującego się bohaterskimi ideami i przy okazji z jakiegoś powodu pomyślał, że niezłym pomysłem byłoby zarywać laski w lochach pełnych krwiożerczych bestii, no i oczywiście jak to na shounen przystało nasz bohater posiada unikalną umiejętność dającą mu dużą przewagę względem innych(typowy gracz powiedziałby w tym momencie, że umiejętność naszego młodego awanturnika jest OP!!!11).
Postaci typowo shounenowe, bez złożonych charakterystyk i tak pewnie zostanie.
Ogółem jestem na tak – po pierwszym odcinku mam ochotę oglądać dalej.
Panienki to niestety pewnie będzie tragedia – Hestia jest straszna, blondyna również nie szykuje się na nic interesującego, jedynie Eina zaprezentowała się całkiem nieźle.
Swoją drogą z takich totalnych pierdół spodobały mi się dwie rzeczy – kiedy bohater wytarł brudną dłoń o oparcie kanapy i… pełzające cycki xd Myślałam, że padnę ze śmiechu na ich widok xd W ogóle cycki w tym anime wyglądają jakoś tak… ohydnie u niektórych pań ;p
Generalnie nie wróżę sobie długiej znajomości z tym tytułem, że jednak nie odrzuciło mnie totalnie, sprawdzę jeszcze ze dwa odcinki, zwłaszcza iż sam pomysł na świat (rozwój postaci przypominający lvlowanie z jakiejś gry) wydaje się dość ciekawy.