Tanuki-Anime

„Dwa zdania o” zawierają w zasadzie wszystko, co o fabule warto wiedzieć. Nieznane z nazwy miasto funkcjonuje jak oblężona twierdza. Wszyscy mieszkańcy w ten czy inny sposób uczestniczą w działaniach militarnych, a z olbrzymich dział kilka razy dziennie oddawane są salwy. Do kogo? Nie wiadomo. Dzienniki podają, że wróg ponosi ogromne straty i wojna niedługo się skończy, ale nikt właściwie nie zwraca na to uwagi. Ludzie, jak to zwykle ludzie, pracują, nie zastanawiając się nad sensem swojej pracy, godząc się z panującymi warunkami i uważając je za coś normalnego. Nikt się nie buntuje, nikt nie poddaje niczego w wątpliwość… Marzeniem dzieci jest dorównać rodzicom i samodzielnie strzelać z dział.

Kreska drastycznie różni się od dwóch poprzednich części Memories i nie przypomina typowego anime. Postaci ludzkie są karykaturalnie brzydkie, kolorystyka – szarobura. Jednocześnie jednak uwagę zwracają pięknie cyzelowane detale tła, staranne panoramy najeżonego lufami miasta.

W tym krótkim obrazie czegoś mi zabrakło – chyba jakiejś wyraźniejszej puenty, bo ta, która pojawia się na końcu, odkrywcza mi się nie wydała. Zabrakło mi jakiegoś ukazania paradoksu, skontrastowania tego, co widzimy… Z czymś innym? Może z pokazaniem prawdziwego celu wojny albo obiektów ostrzału? W każdym razie te 23 minuty na pewno nie są stracone, niemniej jednak twórcom nie udało się zawrzeć w tym tytule oryginalności i przesłania, na których wyraźnie im zależało.