Tanuki-Anime

Produkcja zaczyna się od poznania głównego bohatera Atsushiego, który spotyka dość nietuzinkową personę – Dazai`a.

I w tym początkowym momencie wiesz czy to anime będzie dla ciebie….w produkcji napotykamy wieloraką mieszankę osobowości, które w połączniu dają fajną mieszankę wybuchową.
Chyba jak każdemu do gustu przypada jedna z głównych postaci Dazai, nietuzinkowa persona z bardzo zabawnym charakterem, jest z niemożliwością nie polubić tak świetnie wykreowanej postaci.

Reszta ekipy agencji detektywistycznej również odznacza się dość jak na tę produkcję osobowościami i unikatowymi umiejętnościami.

Produkcja nie odstaje od przeciętnych tego typu shounenów, posiada kilka ciekawych wątków, które ciągną plot fabularny.

Przeciwnicy z mafii portowej są też zmyślnie wymyśleni, nie oglądamy bezmyślnych kołków do bicia, co powoduje że fabułą potrafi potrzymać w napięciu (tylko nie wyolbrzymiać – potrzymać tzn. na długość mrugnięcia okiem hahahaha)

Graficznie też nie ma się do czego za bardzo przyczepić, fajerwerków 4k nie było ale narzekać też nie trzeba.

Jak dla mnie relaksująca produkcja, która nie męczy za bardzo umysłu. Dobry przerywnik po cięższych anime.

Nie czytałam mangi więc nie mam żadnego porównania do pierwowzoru. Skupię się tutaj tylko na odczuciach wywołanych przez anime.

Zarówno Atsushi jak i widz zostaje od początku wrzucony na głęboką wodę. Poznajemy coraz to dziwniejsze postacie, agencje, gangi. Zaciekawiło mnie to.

Postaci jest wiele i owszem jest trudność z zapamiętaniem ich imion itd. ale gdzieś tam z tyłu głowy jestem w stanie wymienić użytkowników danych umiejętności. Jednak cały czas mamy do czynienia z jedną grupą przez którą tylko przewijają się inni. Bohaterowie na pewno są charakterystyczni i to ich wyróżnia. Za to ich polubiłam.

Dużo osób narzeka na przekoloryzowany humor. W moim przypadku odniosłam wrażenie lekkości tej serii. W skrajnych momentach brakowało trochę powagi, więc zamiast przygryzać paznokcie ze zdenerwowania czekałam tylko na rozwój sytuacji. Nie przeszkadzało mi to jednak w czerpaniu radości z oglądania.

W miarę rozwiniętą przeszłość na tylko Dazai. Reszta trochę kuleje. U Atsushiego widzimy najczęściej te same kilka klatek. Nie denerwuje mnie to, ale urozmaicenie by nie zabolało.

Zakochałam się w oprawie muzycznej. Zarówno opening, ending jak i piosenki w tle są według mnie świetnie dobrane.

Animacja również mi się podobała. Postacie były po prostu przyjemne dla oka (z paroma niedociągnięciami).

Anime oceniam dobrze, liczę na ciekawy rozwój sytuacji w drugim sezonie i polecam zobaczenie serii osobom szukającym przyjemnego seansu na wieczór.

Ładne ale nudne to było. Żal czasu.

Jak dla mnie to ledwo 5. Te kryminalne zagadki kulawe, elementy komediowe nieśmieszne. Szczeniackie przemówienia o tym, że nie wolno się krzywdzić i wszystkim można pomóc, raczej mało strawne dla dojrzałego widza. Ale co kto lubi… Przypuszczam, że gdybym była o 10 lat młodsza, byłabym co najmniej zadowolona. Na pewno nie było tragedii, ale bardzo się rozczarowałam. Może nie liczyłam na jakieś poważne nawiązania do japońskiej literatury (bo poza imionami i nazwami umiejętności, nie ma to z pisarstwem nic wspólnego), ale miałam nadzieję na nieco dojrzalszą serię.
Tak czy siak, poczekam na drugi sezon, bo widzę potencjał w postaci Akutagawy i Moriego, i w tym jak ta historia może się potoczyć… Oby w tym dobrym kierunku.
Plusy za seiyuu i cudny ending :)

Nic wybitnego, ale ubawiłam się przednio. Fabuła w miarę ciekawa i sensowna, wyraziste postacie. Dazai skradł moje serce w literaturze i zrobił to też w tej serii. Czekam na ciąg dalszy.

Widzom zachęconym dotychczasowym seansem mogę zagwarantować, że później dzieje się jeszcze więcej i jest ciekawie, sceptyków przekonywać nie będę, bo jeśli nie odpowiadała im pierwsza seria, to w drugiej niewiele się zmienia.

Perke? Manga jest akurat coraz gorsza, a nie coraz lepsza. Za to pewien sensowny poziom dalej trzyma, czego nie mogę powiedzieć o tej profanacji. BONES się nie popisało i tyle. Albo to po prostu jakoś słabo wypada w ruchu? Jakoś gagi rysowane śmieszyły, a animowane były już dość infantylne.

Wypada bardzo słabo w porównaniu do mangi. Polecam czytać, zamiast oglądać.

Bardzo sympatyczna seria. Bohaterowie są absolutnie przesympatyczni, kupiłam ich wszystkich. Może i były fillery, ale dzięki temu znamy wszystkich bohaterów, a jako że już od dawna zapowiedziano drugi sezon, nie jestem w stanie podać tego jako wady. 12 odcinków jako przygotowanie sceny, zapoznanie z bohaterami, zarysowanie problematyki to niezły zabieg, ale jego efekt przyjdzie nam ocenić później. Póki co stawiam mocne 7, z nadzieją na podniesienie oceny po serii drugiej, gdzie mam nadzieję, akcja ruszy bardzo do przodu.

To anime w zasadzie nie jest złe, nawet polubiłam kilka postaci, a generalnie potyczki zdają się ciekawe. Jest za to jedna wada… to anime mogłoby być świetne, gdyby prezentowało jakiś zamysł. A tutaj pierdu­‑pierdu, odcinki jakieś mało związane z fabułą. A na koniec wrzucają ciekawy wątek, ale oczywiście zaraz anime się kończy. Czyli 3/4 fillerów, szczypta ciekawego wątku głównego… bez sensu. Gdyby miało więcej odcinków, ocena pewnie by była wyższa, ale absolutnie nie rozumiem takiego zamierzenia. A i jeszcze jedno – jeżu kolczasty, co to za cięcia w budżecie poprzez brak animacji ust… albo ust w ogóle… postaci sobie paplają, ale facjaty brak. Dziwne. Aczkolwiek – obejrzałabym więcej! Bo zrobiło się ciekawiej, a tu ups, koniec sezonu. 6/10

8 odcinek to ledwie 6 rozdział mangi… lol.

Dobrze rozumiem, że wciskają fillery zamiast mangi?

Ok… po szóstym odcinku mam wrażenie, że to jednak może się zacząć sypać… Twórcy mają 9 tomów materiału głównego, a zamiast z niego korzystać, biorą historyjki dodatkowe i zapychają nimi odcinki. Tyle że robią to źle, bardzo źle, bo to powinny być retrospekcje, a wciskanie tego między aktualne wydarzenia tworze spore i nienaprawialne dziury fabularne. Czarno coś widzę ten sezon… A po zapowiedzi następnego odcinka jeszcze czarniej…

Jeśli jeszcze raz pojawi się DOKŁADNIE TA SAMA retrospekcja, że tygrysołak jest nic nie wartą sierotą, która już nigdy i nigdzie we wszechświecie nie znajdzie dla siebie miejsca, to rzucam to w cholerę! No ileż razy można!!!

Z najnowszej paczki to jest naprawdę jedno z niewielu anime, które chwyciło od razu i nawet nie przeszkadzały mi elementy komediowe, chociaż różnica w tonie pierwszego i trzeciego odcinka jest spora. Mam nadzieję, że nie będą przeginać w drugą stronę, zarzucając widzów tonami krwistej dramy, może znajdą balans. Zgrabna animacja, postaci na plus. Jeśli tego nie zepsują, to może być jeden z przyjemniejszych seansów sezonu.

Potrzebowałam w tym sezonie właśnie takiego anime. Jest zabawnie i ciekawie, a może być lepiej, jeśli fabuła zostanie dobrze poprowadzona i sprawy, którymi zajmować się będą bohaterowie, będą potrafiły wciągnąć. Jednocześnie widać, że nikt tu nie chciał stworzyć anime pretendującego to miana „Dzieua Sezonu” (a wydaje mi się, że pod względem klimatu podobne może być „Kiznaiver”, ale tam twórcy chyba postanowili jednak stworzyć „Dzieuo”, upychając do fabuły irytującą przemądrzałą pannicę lubiącą w natchnionym tonie moralizować i spychać ludzi ze schodów – „och, tak, to będzie takie mroczne i guembokie, widzowie to pokochają!”), tylko po prostu fajne anime, które przyjemnie się ogląda. Postaci wydają się sympatyczne, główny bohater jest jakiś taki uroczo zamotany, ale nie jest ani niedojdą, ani irytującym lekkoduchem (przed emisją z powodu designu skojarzył mi się z Shiro z „K”, brrrr…). Na dodatek kreska i animacja są całkiem ładne, więcej nie wymagam.

A jeśli w przyszłości pojawią się wady, wybaczę wszystkie, bo duet Miyano Mamoru & Hosoya Yoshihasa (w rolach wręcz stworzonych dla posiadanych przez nich głosów) to strzał w dziesiątkę, mogę oglądać tę serię tylko i wyłącznie dla nich, bo ich interakcje są cudowne xD

Durne miny, ale fajny klimat. Może dlatego że akcja dzieje się w Yokohamie? To miasto było przecież otwarte na Zachód. Ponadto czasy niby współczesne, ale taki lekki klimacik filmów detektywistycznych. Skojarzenie z Blood Blockade jak najbardziej na miejscu. Banda dziwadeł, ale może dzięki temu człowiek nie będzie obojętny na postacie. Jedna z ciekawszych serii sezonu.

Drugi odcinek okazał się naprawdę dobry, ogólnie sensowny i zaskakująco spójny (w przeciwieństwie do dowolnego odcinka utrzymanego w podobnych klimatach i konwencji Kekkai Sensen). Fabuła rozwija się w odpowiednim tempie, nie spiesząc się z upychaniem tysiąca wydarzeń w jak najkrótszym czasie antenowym. Superdeformed nie było już takie irytujące i pojawiało się w odpowiednich miejscach podkreślając komizm sytuacji (a nie tworząc dysonans w stosunku do smutnych wydarzeń przedstawianych na ekranie).

Jak dla mnie re­‑we­‑la­‑cja! Jak oni świetnie prowadzą narrację! I się uśmiałam i już polubiłam bohaterów i już mnie zaintrygował ciąg dalszy. Do tego ładna muzyka i suuuuper animacja. No i ten wstęp o jedzeniu, że w pierwszyh minutach zrobiłam się głodna… Na chwilę obecną jestem absolutnie zachwycona!

Blood Blockade Battlefront.

Pierwsza połowa odcinka od razu mnie odrzuciła. Skakanie między scenami komediowymi (super deformed + efekty dźwiękowe + przerysowanie sytuacji – dawno nie widziałem tego aż tak dużo w jakiejś serii i zdecydowanie tak było lepiej) a scenami poważnymi utrudniało branie czegokolwiek na serio. Do tego dochodzi jeszcze  kliknij: ukryte  fakt, że flashback ze sceną wyrzucenia Atsushiego z sierocińca pojawia się chyba ze 3 razy. Postacie zostały zaprezentowane poprzez swoje dziwactwa, a nie poprzez właściwe cechy charakteru, co tylko potęgowało to uczucie. Aż dziwiłem się, czemu to niby jest Seinen? Subtelności tu za grosz, a wszystko poziomem powagi dorównuje przerwie w podstawówce. Może fabuła będzie poważniejsza?

Na szczęście z pomocą przyszła druga część odcinka, w której zawiązano akcję. Nie powiem, agencja detektywistyczna (ciekawe czy będą pracować jak prawdziwi detektywi, czy raczej będą odbębniać wszelkiego rodzaju „misje specjalne”) zrzeszająca ludzi z supermocami do nowości nie należy, ale jak będzie to w takich klimatach to nie powiem, skuszę się na więcej.

Chciałbym aby twórcy darowali sobie pojawiające się co chwilę wstawki komediowe (szczególnie sceny super deforemed), ale raczej nikłe szanse. Mam też obawy co do postaci, wygląda na to że będzie ich sporo, a każdą będzie na swój sposób ekscentryczna. Mam nadzieję, że ten ekscentryzm sprowadzi się do czegoś więcej niż do jakiegoś dziwactwa, mocy czy wyglądu.

Jest potencjał na dobrą serię. Może coś pokroju Durarary? Zobaczymy.