Tanuki-Anime

Ciężko to nazwać drugim sezonem bo wszystko dzieje się dosłownie kilka minut po zakończeniu 25 odcinka. Ocena bez zmian, zdecydowanie trzyma poziom pierwszych 25 epków.

Tak bardzo twórcy budują napięcie, że w końcu może wyjść z tego klapa. Zupełnie jak z grą „Curiosity: What's Inside the Cube?”

No po prostu nie ogarniam tej laski.. w niektórych momentach łudząco przypominałam mi Yuno z Mirai nikki. Jakby jedyne czym żyła i dla czego żyła był Eren xD gdy tylko coś się z nim działo to z automatu włączała się w niej żądza mordu, a gdy tylko Eren powiedział w jej stronę choćby słówko to od raz pełnia szczęścia.. Serio.. w normalnym świecie zostałaby Yandere, lecz w tej konwencji jest ok bo zabija tytanów xD
Taka tam tylko refleksja po obejrzeniu sezonu.
Reszta jest ok i bardzo miło, że było mniej Erena a więcej całej reszty. To zdecydowany plus tej serii. 7/10

To fakt, że tu było mniej Erena. Cieszyłam się, że dali tu pokazanie wielu bohaterów jak Sasha, Christa czy Ymir. Generalnie ciekawie było poznać ich przeszłość.

zawsze podchodziłam do tego anime z przymrużeniem oka. nie jest ani wybitnie dobre, ani złe. mimo to tą serię oglądało mi się bardzo przyjemnie. niestety, doszło więcej pytań niżeli odpowiedzi – dla mnie, osoby która mangi nie czytała (i chyba po nią sięgnę…).

Jak na tyle lat czekania, to słabo. Sezon sam w sobie był niezły, choć więcej akcji i mniej wspominek by się przydało, Naruto już dawno się skończył ;)

Dokładnie tak, jak poprzednio, doskonała recenzja :)

No trochę się zawiodłem , ale i tak dostałem dużo.Trochę za krótka.Nowe postacie typu Ymir się pojawiły i fajnie.Zwierzęcy tytan też.Jest coraz bliżej rozwiązania zagadki tytanów.Trochę zastrzeżeń jest , ale fanom serii raczej polecam obejrzeć.Ogólnie to nawet mi się podobało.

Właściwie dostałem wszystko, czego chciałem, ale usatysfakcjonowany jednak nie jestem. Uczucie niedosytu jest tu mocne.

Wydaje mi się, że kulało w tym sezonie rozłożenie akcentów. Pierwszy miał 26 odcinków i dzięki temu całość dało się sensownie rozłożyć, z momentami dramatycznymi i zwolnieniami, ale wszystko to było wypełnione po brzegi treścią. Tutaj upchnięto tyle samo w 12 odcinkach i krótkim czasie bodaj 2­‑3 dni. I chyba jednak dało się to we znaki. Bo żeby w czymś tak krótkim zdarzały się nic nie wnoszące dłużyzny?

Patos, którego wszak i w pierwszym sezonie nie brakowało, tu sprawiał wrażenie jednak nieco nachalnego i wymuszonego. W efekcie zabrakło mi takich faktycznie podniosłych i udanych scen – bodaj tylko jedna (Ymir na wieży) faktycznie mnie chwyciła.

Najbardziej mnie uderzyło to ich nieskrywane  kliknij: ukryte  zaskoczenie, że Tytani to ludzie – ta teoria miała ręce i nogi po pierwszym zobaczeniu tytanów, dostała dodatkowy argument po przemianie Erena, kiedy można było łatwo dostrzec konotację między miejscem, w którym on siedzi a słabym punktem Tytanów, zaś po Annie i reszcie to wręcz powinna już była być oczywista oczywistość. Zresztą, sama zachowawczość tego świata, gdzie nikt poza Hanji nie prowadzi badań nad tytanami, nikt nie analizuje historii ich ataku, pojawienia się i tego, co było wcześniej (no na litość, skądś się te mury wzięły, a jest powiedziane, że to kwestia wieku, a nie millenium), może zastanawiać.

No i scenka z przeszłości Ymir - kliknij: ukryte  pyk, robimy zastrzyk i tytan gotowy. Nie no, serio?

Cicho tu jakoś i nadzwyczaj spokojnie… Nikt nie pieje nad tym, jakiż to strasznie beznadziejny sezon anime dobiegł właśnie końca?

Hm, pewnie dlatego, bo ostatnie epizody skutecznie zamknęły usta tym, którzy uwielbiają czepiać się najdrobniejszych szczegółów – (podobno) kiepskiej animacji, kilku momentów z CGI (osobiście uważam, że były w większości dopracowane i dobrze dopasowane do reszty), wolniejszych scen, dłuższych dialogów, okazjonalnej nudy – jednocześnie ignorując wszelkie zalety, których jest bez porównania więcej – znakomitych sekwencji walk, dopracowanej animacji, pięknych krajobrazów, świetnie napisanych dialogów, momentami wybitnej gry aktorskiej seyuu, kilku naprawdę wzruszających i zaskakujących momentów i zwrotów fabularnych, wspaniałej muzyki z kilkoma hitami, które obecnie rządzą internetem (np. Barricades) – i wylewać wiadro pomyj na fabułę, której w tym sezonie pokazano zaledwie UŁAMEK, zaś nie mają kompletnie pojęcia o tym, jak niesamowicie rozbudowana i złożona jest całość, która wciąż kryje w zanadrzu wiele tajemnic do odkrycia. Ci, którzy mówili, że ta fabuła jedzie tylko na tajemnicach, które pewnie nigdy nie zostaną racjonalnie wyjaśnione – umilkli. Ci, co twierdzili, że paplanina trzeciorzędnych postaci jest miałka i nie ma większego znaczenie dla całości, bo jest tylko typowym fabularnym zapychaczem – umilkli. A ci, którzy jeszcze spodziewają się, że fabuła nie ma do zaoferowania nic poza absurdalnym mordobiciem w absurdalnym, hermetycznym światku, rządzącym się absurdalnymi, wygodnymi dla autora mangi zasadami… – umilkną :). Kto z uwagą śledzi mangę i jest w stanie zrozumieć i docenić mnogość wątków, postaci, OGROMNEGO świata przedstawionego i jest także świadomy głównego konfliktu, jaki nam się obecnie kroi, ten nie będzie narzekał na fabułę tegorocznego sezonu Tytanów.

Ale oczywiście rozumiem, że nie każdy czyta mangę, więc nie każdy musi być świadomy tej „góry lodowej”, której zaledwie czubek widzieli w tym sezonie. Niemniej jednak, każdy myślący osobnik powinien dostrzec, że fabuła się rozwija, tajemnice są stopniowo wyjaśniane i nic nie zapowiada, żeby całość pękała w szwach. Kto prześledzi sekcję komentarzy na tym forum, ten szybko dostrzeże ślady pozostawione po osobach, które nie oglądały serii z zaangażowaniem, a z uprzedzeniami, „bo nierealne założenia fabularne”, „bo hektolitry krwi”, „bo dzieci się tym teraz podniecają”, „bo durne nastolatki w roli głównych bohaterów”... To ostatnie teraz mnie zwłaszcza śmieszy ( kliknij: ukryte  tu pokłon w stronę Armina :)). Zawsze byłam daleka od takich konkretnych określeń na temat tego anime, mimo że pierwsze dwa sezony (25 odcinków) pod wieloma względami średnio mi się podobały, między innymi pod wyżej wspomnianymi. Jednak nigdy nie powiedziałabym, że cała fabuła, cała manga tworzona przez Isayamę jest od początku ułomna i nie ma prawa być spójną, głęboko przemyślaną historią dotykającą różnorodnej problematyki. Nie twierdziłam tak, ponieważ nie czytałam mangi na bieżąco, znałam tylko wydarzenia, które przedstawiono teraz, w trzecim sezonie anime.

Ale teraz jestem na bieżąco z mangą i mogę z czystym sumieniem zapewnić wszystkich, którzy oglądają tylko anime – fabuła rozrosła się do niespodziewanych (jak dla mnie) rozmiarów, podaje zaskakujące odpowiedzi i konsekwentnie spaja wszystko ze sobą w całość. Jeśli twórcy anime będą tak odwzorowywać mangę, jak do tej pory, bez wprowadzania własnych pomysłów (czyli tak, jak do tej pory), to bez obaw – też zobaczycie na ekranach animowaną wersję tego, co teraz można podziwiać w mandze. Twórca tej mangi (chłopak młodszy ode mnie :p) udowodnił mi, że ma pełną kontrolę nad tym, co tworzy i jego historia jak najbardziej zasługuje na uznanie, nawet jeśli nie jest się fanem tego typu fabuł.

Mogę zrozumieć tych, którzy krytykują te 12 odcinków, którym przeszkadzają niektóre wolniejsze epizody, którzy narzekają na zbyt długie dialogi, z których nie wszystko da się (jeszcze) zrozumieć – oni nie znają mangi, więc to proste, oceniają to, co widzą. Nie mogę jednak zrozumieć tych, którzy totalnie mieszają całą fabułę z błotem, bądź pokazują swoją ignorancję, mieszając z błotem ten fragment fabuły, który właśnie przedstawiono. Pewnie, że do wielu rzeczy można się przyczepić, tłumacząc to nieznajomością oryginału, ale mówić, że coś jest kompletnie do niczego? Taka postawa jest niczym innym jak czystą złośliwością, moim zdaniem.

Też podchodziłam do tego anime pięć lat temu z przymrużeniem oka, widząc ten powszechny hype i założenia fabularne, które na początku wydawały się mocno niedorzeczne. Nie jestem nastolatką, która „jara się pięknymi chłopcami” i ze względu na to bezkrytycznie zachwyca się całą resztą. Nie uważam, żeby AoT było „najwspanialszą historią na świecie”. Na pewno nie jest to idealne anime (wszystkie trzy sezony), ma ono swoje wzloty i upadki. Mangę obecnie oceniam znacznie wyżej, lecz też nie uważam jej za dzieło sztuki. Po prostu uważam, że warto poszerzyć nieco swoją skalę oceniania danego tytułu i jeśli coś według ciebie np. zasługuje na ocenę 5/10, to opisz to tak, żeby inni wiedzieli, że jest to ocena 5, a nie 1. A tymczasem wygląda na to, że niektórzy podchodzą do tego tak: „ta seria nie powala mnie na kolana, więc nie ocenię jej sprawiedliwie, wyolbrzymię jej wszystkie wady, przemilczę zalety i postawię 1/10”. Nie mówię tu o osobach, które zwyczajnie trollują, bo chcą zwrócić na siebie uwagę i mieć ubaw, tylko o tych, którzy faktycznie nie znoszą danego anime i będą robić wszystko, żeby dalej opisywać je tak, jakby nie było w nim nic wartościowego. Takich ludzi nie rozumiem, albo to są dzieci, które ze względu na swój wiek nie powinny jeszcze oglądać takich rzeczy, albo osoby, dla których nie liczą się opinie innych, lecz tylko ich własne. Takie osoby nie napiszą użytecznego komentarza, one tylko wyrażą swoje silne, negatywne odczucia, psując innym pozytywne wrażenia wyniesione z seansu. Już jakiś czas temu chciałam podyskutować tutaj o AoT, opisać swoje wrażenia po bodajże 6 odcinku, gdzie  kliknij: ukryte  odkryto tożsamość Kolosalnego i Opancerzonego Tytana. Widząc falę jadu, jaka wylewała się wtedy w komentarzach, zwyczajnie zrezygnowałam. Nie wiem jak inni, ale mnie złośliwość bijąca ze słów innych skutecznie odrzuca. Zastanawiałam się wtedy, czy jestem może jakaś nienormalna, bo tak jak oni nie widzę tego, jak „beznadziejna” jest ta fabuła? To oczywiście była wina tego, że negatywne emocje bardzo łatwo przenoszą się z osoby na osobę, nawet poprzez ekran komputera.

To wszystko powyżej chciałam wyrazić już dużo wcześniej, ale obawiałam się zalewu hejterów. Teraz, po zakończeniu sezonu, chyba będzie tu spokojniej… Jeśli doczytałeś wszystko do tego momentu, gratuluję :) Po prostu miałam ochotę wyrzucić z siebie te wszystkie przemyślenia i jeśli komuś również dadzą one do myślenia, to nic tylko się cieszyć :).

Sam sezon oceniam na mocne 7/10; mimo że znałam większość tych wydarzeń z mangi, to i tak anime było dla mnie bardzo przyjemnym zaskoczeniem :)

Ach, kontynuacja Tytanów… Marudy kręcące nosem na wspaniałość tej serii mogą nie czytać dalszej części tego komentarza, gdyż zaraz nastąpi wylewanie wiader tęczy.

Jedyną wadą jest faktycznie trochę gorsza jakość animacji (chociaż najważniejsze momenty wciąż wyglądają przepięknie), i może czasem było trochę zbyt statycznie, ale kto by się tam przejmował przy tak genialnej reżyserii. O i dochodzimy już do stada zalet drugiego sezonu SnK. W składzie reżyserskim zaszła maleńka zmiana i mam wrażenie, że wyszło to serii na dobre. Nawet jeśli znałam materiał mangowy, nie mogłam nie docenić, jak doskonale przekazano treść zawartą w komiksie. Powiem więcej, ponownie historia ukazana w anime wydaje mi się spójniejsza. Akcenty i organizacja czasowa wydarzeń wydaje mi się bardziej uporządkowana i przemyślana.

Ogromnym plusem tej serii jest poprawne zaprezentowanie Hanji, której charakter w pierwszej części bardzo spłycono. Hanji nie jest nieodpowiedzialnym szalonym naukowcem, jak ją ciągle lubili przedstawiać w serii pierwszej. Jest ona doskonałym przywódcą, strategiem, o ogromnej wrażliwości na krzywdę ludzką, mającą swoją szaloną i ciemną stronę, co tutaj wreszcie w pełni ukazano.

Niestety, nieco spłycają postać Mikasy, wciąż eksponując jej szaleńcze przywiązanie do Erena, ucinając jej przemyślenia, że potrafiła się przyznać do poprzednich błędów, co nadawało w mandze jej nieco większej głębi.

Bardzo podobało mi się rozbudowanie tutaj postaci drugoplanowych. Wiadomo, że ta historia ma już swoich głównych bohaterów, lecz SnK to długa opowieść pokazująca wiele postaw ludzkich. I chociaż pośród nich najciekawsi są weterani Zwiadowców, dzieciaki tworzą sympatyczną bandę, a ich postępowanie wynika z ich doświadczeń, a nie wymogów fabuły.

Czytając jednocześnie najnowsze rozdziały mangi i oglądając regularnie odcinki drugiej serii, z jeszcze większym zainteresowaniem zwracałam uwagę na wiele pozornie nieistotnych szczegółów. Długo czekaliśmy, ale dzięki temu wypowiadane przez głównych antagonistów kwestie zyskiwały nowe znaczenie. To jedna z tych rzadkich serii, gdzie naprawdę można zrozumieć obie strony barykady.

Muzyka. Tak samo jak poprzednio, zniewalająca, hipnotyzująca, czysta doskonałość.

Największą siłą Tytanów nie jest akcja, ani zagadki, ani postacie. Dla mnie są to subtelnie stawiane pytania, o coś więcej. Zwykle są one zadawane szeptem, w międzyczasie. A odpowiedzi często nie są jednoznaczne. Może nawet powstały one tylko w mojej małej główce… Ale nawet jak nikt inny ich nie widzi, to nie szkodzi. Śledzenie tego tytułu budzi we mnie całą gamę emocji, których nie mam co szukać przy innych seriach. Dlatego jestem świadomie głucha na wszelkie niedoskonałości tak długo, jak czuję w swoim wnętrzu ten niezmienny rezonans.

10­‑ka pełną gębą.

Bardzo dobrze oglądało mi się tą serię. Trzymała w napięciu, było dużo akcji, grafika również trzymała poziom. Teraz tylko czekać na sezon 3!

Grafika wydawała mi się gorsza niż w 1.
Temat generalnie pchnięty do przodu, ale było za dużo wspomnień Ymir i mordobicia.
Sezon dużo bardziej brutalny, bez żadnych cieplejszych momentów.

Mam nadzieję że to zacznie szybko zmierzać ku konkretom. Jeśli widzowie będą raczeni życiorysami trzecioplanowych bohaterów to chyba nie będzie zbyt dobrze. No i fajnie byłoby ruszyć tę kanciapkę taty Erena.

Nie pamiętam, kiedy ostatni raz się tak wzruszyłem, jak na 12 odcinku. Prawie bym się poryczał jak ostatnia łajza. Ten sezon w całości mi się podobał. Jestem usatysfakcjonowany.

Ja się bawiłam świetnie. Znam mangę, a i tak miałam ubaw po pachy. Sezon trzeci już za rok (oby) i to chyba 26 odcinkowy, więc już na niego czekam. Współczuję wszystkim sfrustrowanym i zniechęconym.

Uwielbiam to anime, o wiele lepsze, niż schematyczny i nudny One Piece!

Mnie aż przykro w sumie. I to nie z tego powodu, że sezon się skończył, ale dlatego że był taki… nijaki?
O ile pierwszy sezon miał jeszcze taki dość ponury klimat, ale jednocześnie sceny dość emocjonujące (przemówienie Erwina w Troście chociażby). Tak ten był w najlepszym przypadku… komiczny? Tak ludzie ginęli, tak dużo ludzi ginęło, tak odkryli skąd się biorą tytany. Bravo! Ale to wszystko było tak przedstawione, że mnie w całym sezonie obeszły może dwie sceny. A szkoda, bo przy pierwszym sezonie lubiłam to anime.

No, przynajmniej ostatnim odcinkiem sezonu zachowali twarz, bo zahaczyli ponownie o motywy i typ atmosfery, które w pierwszym sezonie uważałem za najlepsze. Drugi sezon wciąż pozostaje niżej o klasę i jeszcze trochę, ale przynajmniej można nieco bardziej optymistycznie patrzeć na dalszą kontynuację, która jednak zostanie zrobiona. Wychodzi takie 7/10 po uwzględnieniu bonusu za grafikę, ale nie powiedziałbym już, że lubię serię tak jak po pierwszym sezonie.

Żenujący był ten sezon. Ograniczyli gore, nic nie wyjaśnili a rozwój postaci to jakaś komedia.
Im dalej w las tym bardziej lol heroes -.-

Dobra, te ostatnie odcinki utwierdziły mnie w przekonaniu, że Erwin to nie jest najlepszy kandydat na przywódcę ( kliknij: ukryte  Wiem, że Eren był/jest bardzo ważny w rozgrywce przeciw tytanom, ale błagam, tak nieodpowiedzialne i świrnięte wręcz podejście do jego odzyskania bardzo zmieniło moje podejście do Erwina właśnie. Przecież to mu zupełnie odbierało zdrowy rozum i imho powinni go czym prędzej pozbawić funkcji), a Mikasa to musi być w jakimś sensie „upośledzona”. Nie żebym tego nie widziała wcześniej, ale ta jej obsesja czy jedyny sens życia jakim jest Eren właściwie odbiera jej szansę na jakąś sensowną osobowość. Przecież ona bez niego nie istnieje. Nie mówiąc już o tej głupiej scenie w ostatnim odcinku,  kliknij: ukryte  gdzie następuje totalna rzeź oddziału, a jej się zebrało na ciepłe słówka dla ukochanego. xD

I w ogóle to może dobrze, że to się już jednak skończyło. O ile początkowe odcinki oglądało mi się świetnie, tak później już miałam serdecznie dosyć jednak tych głupotek fabularnych (czy jakkolwiek to nazwać) i retrospekcji na pół odcinka. ^^"

Trzeci sezon w 2018!!! :D

Mnie zastanawia tylko, ile czasu będziemy musieli poczekać na kolejny sezon… zakładając, że takowy powstanie. Byłoby fajnie, gdyż wg mnie część opowiadająca mangi skupiająca się na  kliknij: ukryte  kwestiach politycznych, puczu i obaleniu fałszywego króla - jest wg mnie ciekawsza, niż to, co mamy teraz pokazane w drugim sezonie. Ja też lubię, gdy fabuła jest dynamiczna, ale takie spokojne momenty (czytaj: dużo gadania) też jest ciekawe i podbudowuje klimat całego uniwersum :)

Niesamowita seria, już dawno pobiła stare anime, które są uważane za super fajne, gdyż….. są stare. Nowa era nadchodzi i wymyje starocie od cowboy bebop po durne mushishi.

Noo i kolejny odcinek o niczym, widać, że w poprzednich wyczerpali limit przyciągnięcia widza. Znowu jakaś bezsensowna retrospekcja, rozmowy o niczym i chyba niezamierzenie przezabawna scena, gdy Mikasa i Armin z determinacją wgryzają się w suchary przy podniosłej muzyce. Wybuchłem śmiechem.

Nie przedsięwzięto prób naprawy tego, co do czego ostatnio miałem zarzuty, ani nawet prób wytłumaczenia się (generalnie niewiele przedsięwzięto), ale pewnie skończy się tak, że rozwałkują odpowiednio tempo wydarzeń i zamiotą to pod dywan postępu fabularnego, aż prawie zapomnę. Cóż, niech będzie, bo odcinek był okej. Nie tak dobry jak 4 i 5, ale działo się sporo i działo się w sposób ciekawy, a pomijając nieco natrętne CG, całkiem ładny. Dziwi mnie, że nie dokończyli retrospekcji, i teraz mam wątpliwości, czy do niej wrócą. A szkoda, bo stanowiła pewien smaczek, doklejając się do dużo wcześniejszej fabuły (w przeciwieństwie do innych retrospekcji z tego sezonu robionych na zasadzie „bo tak” i bezpodstawnie plączących seans). Cliffhanger był bardzo zabawny; aż mnie zdziwiło, że nie zmienili endingu na Roundabout.

Obecnie główne zmartwienie to że konkluzja sezonu (czyli dowiązanie obecnie eksploatowanego wątku do tematu owłosionego tytana) prawdopodobnie okaże się nagła i wymuszona, bo inaczej na obecnym etapie już trzeba by pokazać jej cień, a nic takiego nie uczyniono (ostatnia szansa w kolejnym odcinku). No chyba, że dowalą ze cztery retrospekcje, żeby „załatwiło się samo”, ale mam nadzieję, że nie.

Sezon lepszy, niż pierwszy, a im dalej w mange tym lepiej. Autor ma wszystko przemyślane od początku do końca. Ta seria za 20 lat będzie klasykiem. :)

Najlepszy wraz z 5 jak do tej pory w drugim sezonie. Puścili oczko w stronę fanów i poniekąd wynagrodzili nam tak małą liczbę odcinków, bo tylko 12. Pierwszego sezonu może nie pobić, ale przynajmniej zbliża się małymi kroczkami poziomem i ciekawe rzeczy się dzieją.  kliknij: ukryte  Długo bohaterom to zajęło, ale już wiedzą kim jest kolosalny i olbrzymi tytan. Następny odcinek zapowiada się zajefajnie.
Mangi nie czytam.

Lol, jeszcze rozumiałbym gdybyście takie negatywne komentarze pisali wobec 1 sezonu, ale to jest drugi, więc wychodzicie na masochistów, bądź zwykłych hejterów dalej oglądając ten tytuł. Po prostu wejdźcie sobie na internet i przeczytajcie dalszą fabułę i już będziecie z góry wiedzieć o co chodzi, a nie się męczyć i pluć śliną na każdy odcinek. Zresztą te anonimowe komentarze pisze pewnie jedna, bądź dwie osoby pod różnym nickiem, bo nie zawierają żadnych merytorycznej wypowiedzi, a pośród tego szamba trudno o wartościowy post.

BTW. ten chłopczyk który krytykuje tak bardzo ujawnienie tożsamości tytana kolosalnego i opancerzonego, jaką błąd powinien rzucić tę serię jeszcze dziś, bo nic już go do tej serii nie przekona, ale tego nie zrobi, bo nie i będzie dalej tę serię nienawidził co tydzień. Szkoda takich ludzi.

Z góry przepraszam za zamieszczanie tutaj tej prośby, ale zależy mi na czasie.

 kliknij: ukryte  Zamierzam nagrać na YouTube materiał z wielkim spoilerem z całej mangi, bo istnieją osoby, które z SnK krótko mówiąc ,,wyrosły” i chcą po prostu bez straty czasu dowiedzieć się, jak to wszystko się skończy. Ja czytałam, ale od jakiegoś 70 chaptera byłam zmuszona przenieść się na tłumaczenie angielskie, więc potrzebuję kogoś, kto pomoże mi ułożyć w głowie wydarzenia. :) Byłabym bardzo wdzięczna za wszelką pomoc. Chętnym zostawię kontakt do siebie.

AAAAAA, ja wiem, skąd te ludzkie dramaty związane z tą serią. Bo Wy wszyscy czegoś od niej oczekujecie, a ja jestem pełen podziwu, że to tym razem w ogóle jakoś wygląda i da się nawet oglądać. I szczerze śmiałem się, gdy zrobili wiadomą scenę idealnie jak w mandze – przecież to było strasznie słabe i dalej jest słabe, jak całe Eoteny. Nie rozumiem płaczów, po co wy oczekujecie czegokolwiek od anime, które jest skopane od A do Z i jeszcze nikt nie ma woli, by je naprawić w ramach adaptacji? Przecież to masowy chłam, a Wy ludzie się plujecie o to, że informacje zostały podane w taki, a nie inny sposób? Przecież całe eoteny właśnie tak wyglądają – byle jak. Może mi jeszcze powiecie, że oglądacie po to, żeby czuć się usatysfakcjonowani? Ja tam oglądam i tylko czekam, aż się posypie i, o dziwo, jeszcze się trzyma, myślałem, że będzie duuuuużo gorzej. A ten bullshit, który teraz się dzieje w mandze – to dopiero będzie perła japońskiej animacji, gdy anime tam dobrnie. Serio, porzućcie nadzieje, albo przestańcie to oglądać – lepiej już nie będzie.

To chyba był najgorszy odcinek całej serii. Tak jakbym oglądał jakiś randomowy pojedynek w Pokemonach.

Można tłumaczyć, że „tak jak w mango”, ale skoro autor sam nie potrafi trzymać się określonego stylu… pasowało jak pięść do nosa.

1/10

Twarz  kliknij: ukryte  Berta  – bezcenna ψ(｀∇´)ψ

Już myślałem, że z animacją gorzej nie będzie… Aż tu nagle obejrzałem 6 odcinek… Podczas rozmowy Erena z Reinerem i Bertholdtem, Zwiadowcy szli w miejscu, nie ruszając się ani o centymetr. A Mikasa stała. Stała i stała… Przez pół godziny ich rozmowy, nie mrugając nawet okiem. XD Fakt, ostatnia scena wyszła nieźle, nawet kałuża gdzieśtam ładnie wyglądała, bo utkwiła mi w pamięci – ale co z tego, skoro są takie niedociągnięcia w całości?

Niestety, ale było to słabe. Sprzedawanie najistotniejszej informacji w przeciągu ostatnich 20 odcinków w formie rozmowy na boku, następnie uciekanie się do bezsensownej retrospekcji (to już znak firmowy drugiego sezonu), odklepany dialog i rzucenie wszystkiego w chaos wyjątkowo nie przystaje do tajemniczości i patosu, które seria chce zachowywać, a przez większość czasu traktuje wręcz jako swoją główną siłę. Tak, to była scena trudna do realizacji, ale twórcy musieli sobie zdawać sprawę, że to jeden z najważniejszych momentów anime, więc sama trudność ich nie usprawiedliwia. Rozwiązanie sytuacji wskazuje na to, że nie ma już kompletnie jak umotywować takiego sposobu prezentacji i koniec końców został popełniony fatalny błąd. O ile z poprzednich dwóch odcinków byłem bardzo zadowolony, o tyle teraz zaczynam mieć wątpliwości co do całokształtu cyklu, bo wcześniej tego typu potknięcie w kluczowym momencie było nie do pomyślenia.

2gi sezon ktontynuuje tradycję 1wszego i idzie zgodnie z mangą lub zmiany są marginalne. Czy odchodzą od fabuły i ją modyfikują ??? Odpowie ktoś kto mang czytuje??

Albo jestem już stary i za dużo anime w życiu widziałem, albo ta animacja jest do dupy. Dobra, co jak co, ale jak ktoś tak trzepie hajs jak twórcy anime SNK i pan Isayama, to można stworzyć prawdziwe arcydzieło, tym bardziej przez KILKA LAT, bo tyle przecież minęło od pierwszej serii… Tymczasem mamy co: Ymir atakuje jednego tytana, dziesięć innych stoi w bezruchu, powtórzmy razy dziesięć i mamy czterdzieści sekund z głowy. Historia stoi i o czymś pierdzieli przez pół minuty, a osoby wokół niej nawet nie mrugną oczkiem. Są PSEUDOsuper­‑nowoczesne animacje jazdy konno, a porządnych animacji walki nie zrobią: wbijają Zwiadowcy i może z 2 razy pokarzą jakiś przyzwoity manewr, reszta to screeno­‑animacje. Ktoś też ma takie wrażenie?

akcja sie wlecze jak flaki z olejem, do tego mase scen gdzie nic sie nie dzieje tylko jest nieruchomy obraz, kiedys by mnie to walilo ale po latach juz mnie takie szczegoly wkurzaja, w takim tempie to 3 kadencje prezydenckie mina a konca serii kuzwa nie bedzie….

Bardzo spodobał mi się ending tej serii (to chyba pierwszy ending z SnK, który w ogóle przypadł mi do gustu). Zdecydowanie bardziej mi się podoba niż obecny opening.

Seria na razie mnie nie zawodzi. W czwartym odcinku ta scena na końcu, co ta laska się tego i w ogóle – super! (przebaczam tę nieruchomą planszę z początku odcinka).

Ktoś mi wytłumaczy o co chodzi z tymi dinozaurami itd. w openingu?
 kliknij: ukryte  Ja czytałam mangę do 70 chaptera. Cholera, przeciez nie uwierzę, że w mandze to choć na chwilę się pojawiło, proszę o spoiler/wyjaśnienie. :D

Cztery lata czekania, żeby dostać 12 odcinków. Po drodze naklepano jeszcze biednych spin­‑offów i parodii, żeby nachapać jeszcze więcej kasy. Nie wiem, jakoś twórcy Log Horizon pół roku po pierwszej serii wystawili drugą, więc chyba się da. Isayamie się chyba nie chciało.

No dobra, więc co mamy? Brzydki opening, popłuczyny po Guren no Yumiya i paskudny ending, w dodatku z olbrzymimi spoilerami, wyjaśniającymi sporą część historii tytanów. Na dwa odcinki oba o niczym – czyli jak zwykle, bo w 1. serii bodaj 10 odcinków poświęcono obronie Trostu. Przy drugim odcinku się już wściekłem, 20 minut gadki o niczym (tj. o historii Sashy, która na dobrą sprawę mało kogo interesuje, jest nudna i sztampowa), z dziurami fabularnymi i na sam koniec kilka słów, które popychają fabułę do przodu. No super.

Mam takie pytanie do osób, które czytały mangę – czemu jest tam absurdalnie (niezbyt wiem, co aktualnie się dzieje)? Możecie śmiało zapuszczać spoilery, bo już dawno sobie przeczytałem część o  kliknij: ukryte  ludziach tytanach, walce z Rodem Reissem, serum, losie ojca Erena, zwyczajnie dlatego, że nie chce mi się czekać na ekranizację, która będzie pewnie za 20 lat.

Isayama chyba sam się pogubił w tym, co chciał stworzyć, odkąd dowiedziałem się, że  kliknij: ukryte  ludzkość wcale nie wyginęła i ma się całkiem dobrze to moje uwielbienie dla tej serii mocno spadło. Zresztą, manga miała zakończyć się na 20 tomie, a tu 22 zaraz ma wyjść. Chyba ktoś lubi łatwą kasę. :>

Po nie takim złym pierwszym odcinku tym razem dostaliśmy odcinek poświęcony bohaterom pobocznym. Jako, że bohaterowie nie są w tym anime zbyt przyciągający, to i ich historie można pominąć.

Ciekaw jestem, czy zdążą w tych 12 odcinkach pokazać coś ciekawego, skoro od samego początku lecą z takim czymś. No nic, czekam na powrót do głównego wątku, który jeszcze mnie interesuje.

Właśnie na to czekałam przez cztery lata. Odpycha mnie jedynie ending (tylko sama muzyka). Opening, owszem słabszy od poprzedników, ale wciąż bardzo dobry. Animacja na rewelacyjnym poziomie. Rewelacyjne nowe motywy muzyczne, doskonale pasujące do całości sceny dodatkowe, uporządkowanie materiału mangowego. Tak się właśnie robi anime. A do tego reżyseria… Ach… odcinek 2 sam w sobie jest wręcz miniaturką. Mamy tu dwa powroty do domu, piękny i optymistyczny, drugi prowadzący do rozpaczy. To, co dla Tytanów jest tak charakterystyczne, rozpalanie płomyka nadziei, tylko po to, aby go po chwili bezlitośnie zgasić.

Dwa odcinki i już wieje nudą. Hyh.

Generalnie bez zmian. Drugi sezon zaczyna się tam, gdzie skończył się pierwszy, zarówno w kwestii wydarzeń, jak i idei ekranizacji, więc w zasadzie mógłbym te „sezony” wsadzić w cudzysłowy i traktować całość jako jeden twór.

O ile pierwszy odcinek można było uznać za udany – rozwijał kwestię z końcówki poprzedniego sezonu, zawiązywał nowy konflikt i przedstawiał nieoczekiwane fakty (choć część ujawniono w zapowiedziach) – o tyle drugi obiera nie najszczęśliwszy kierunek. Słabo wykreowani bohaterowie są największym grzechem SnK i poświęcenie odcinka na historię poboczną jednego z nich nigdy nie będzie dobrym pomysłem. Tym bardziej, jeśli ma to być Sasha, przy której w pierwszej serii nie potrafiono się zdecydować, czy ma stanowić postać komiczną, czy tragikomiczną; w każdym razie nie jest to ktoś, kogo chciałoby się oglądać w głównej roli. Na szczęście zapowiedź kolejnego odcinka wskazuje, że wrócimy tam do bardziej „globalnej” perspektywy.

Udźwiękowienie wydaje się trzymać poziom, ale fatalne decyzje podjęto w sprawie openingu i endingu. Ten pierwszy to jakieś pomyje po Guren no Yumiya, który to nie był wybitny, ale miał odpowiedni dla serii patos. Tutaj natomiast muzyka brzmi biednie w porównaniu z tym, co się w międzyczasie dzieje na ekranie. (Swoją drogą dzieją się m.in. dinozaury, co wygląda już na kiczowaty przesyt motywów, ale jeśli ma to jakieś powiązanie z fabułą, to niech będzie, że dam się zaskoczyć, może nawet pozytywnie.) Za to ending to kompletna tragedia – dawno takiego zawodzenia nie słyszałem, no, przynajmniej od drugiego openingu Tokyo Ghoula. Nie znam zespołu, ale oceniając po tej piosence, mógłbym stwierdzić, że chcą grać shoegazing, ale mają za krótkie rączki. Wyszło coś pomiędzy występem zespołu niezrozumianych nastolatków ze szkolnego festynu a wątpliwej jakości karaoke.

Coś czuję, że dużo czasu zajmie mi ponowne wkręcenie się w ten klimat. Niby sporo się działo, a jednak szału nie było. Liczę na trochę przyjemnej akcji i tyle, nawet mi nie przeszkadza, że to tylko 12 odcinków.

Producent zasłania się tym że animatorzy mają nakład pracy za duży i dlatego tylko 12 odcinków. Co to za brednie, po co w takim razie Kabaneri i Owari no seraph. Pieniędzy nie mieli? 52 tysięcy sprzedanych BD i sukces na całym globie to za mało żeby przez 4 lata przygotować coś co spełni oczekiwania fanów?

Ktos kto jest na biezaco z manga niech mi powie do ktorego mniej wiecej wydarzenia moze to anime dociagnac?
 kliknij: ukryte  przejrzalem z ciekawosci ostatnie chaptery mangi i o boze, co tam sie dzieje xD i ciekawi mnie czy dojda do tego poziomu absurdu w anime

Pierwszy sezon tez byl taki pompatyczny az do porzygu? Odechciewa sie ogladac jak tak blisko granicy z autoparodia sa ;d

Aż dziw bierze, że nikt do tej pory nie przypierniczył się jeszcze do op i end. Tragedia, kakofonia i fałsz przewiercający uszy. Ending zwyczajnie mdły. Niby nuta z op prawie identyczna do tej z pierwszej serii ale jednak niebo i ziemia pod względem technicznym.
Sam ep spoko, aot jak aot, koń jaki jest każdy widzi-.-

Wiem że chwalenie tej serii jest niemodne itd, ale pierwszy odcinek mi się podobał. Po prostu. Opening niby w tym samym stylu co poprzednie ale fajny.

No i muszę przyznać że małpiszon choć karykaturalny to zrobił na mnie wrażenie.  kliknij: ukryte  Taka wyrachowana, okrutna inteligencja, no ale z tego co tam kojarze to człowiek który opanował obługę 'tytanizmu'.

Pierwszy odcinek bez szału.

Kreska bardzo ładna, ale faktycznie było kilka uproszczeń. Muzycznie za to sporo słabiej niż pierwszy sezon, przynajmniej tak mi się wydaje po jednym odsłuchaniu – tyczy się to głównie piosenek, bo w tle jest bardzo przyzwoicie.

Fabularnie ten odcinek nie robi wrażenia – głównie piętrzy tajemnice, ale jest też zaleta w postaci pokazania rozumnego antagonisty od pierwszego odcinka. Poczekamy, zobaczymy, ale po scenie  kliknij: ukryte  śmierci Mikego jestem przekonany, że SnK nie traci swojego głównego atutu. Obejrzę to, acz fajerwerków się nie spodziewam, jak i po pierwszym sezonie.

Zdziwiło mnie też, że sezon będzie miał tylko 12 odcinków, ale widać wolą zrobić więcej krótszych sezonów. Dla fanów serii z pewnością jest to zawód.

Scena kliknij: ukryte  śmierci Mikego była strasznie brutalna :O

Sporo CGI już od pierwszego odcinka, kreska nadal trzyma poziom, choć też widać w wielu miejscach uproszczenia(dla kontrastu jednak jest też wiele kadrów z naprawdę szczegółowymi zarysami).

Też od pierwszych chwil pojawia się coraz więcej pytań i podejrzewam, że nie będzie zbyt wielu odpowiedzi.

12 odcinków to trochę mało – stawiam, że po 4 latach nazbierało się trochę materiału. Jednak jeśli za rok pojawi się następny sezon, to byłbym w stanie wybaczyć.

[link]
Miłego raka oczu od oglądania CR. ^^

Tylko jeden odcinek po ponad 3 latach czekania? Biorąc pod uwagę hype, który ta seria wywołała to jednak troche rozczarowujące.

Jeśli kogoś interesuje jak będzie przedstawiał się poziomu 2 sezonu od stałego czytelnika mangi niech czyta dalej, dam to w spoiler chociaż nic nie ma spoilerującego.
 kliknij: ukryte  Pierwszy arc 2 sezonu jest najlepszym arcem w całej mandze. Masa dobrej akcji aż przyjemnie będzie popatrzeć na niektóre sceny. Później pod koniec tego arcu manga(anime) przeskoczy rekina i zaczyna się masywny spadek poziomu. Następny arc jest mega nudny z coraz to bardziej absurdalnymi rozwiązaniami fabularnymi (chociaż to jest nic w porównaniu co się teraz wyprawia w mandze, tam głupota goni głupotę)