Tanuki-Anime

9 lutego 2007 roku do sprzedaży trafiła wydana przez firmę IDG płyta, zawierająca kolejne cztery odcinki serii Stand Alone Complex 2nd GIG.

Pierwszy odcinek, zatytułowany Indukcja, rozpoczyna się od inspekcji premier Kayabuki w obozie uchodźców na wyspie Dejima. Po oficjalnie udanej wizycie pani premier znajduje we wręczonym jej bukiecie list z pogróżkami od Uchodźczej Organizacji Wyzwoleńczej. Jednocześnie okazuje się, że od czasu incydentu w ambasadzie Chin, posługująca się identycznym symbolem organizacja przyznała się do siedmiu innych aktów terrorystycznych. Jednakże Sekcja 9 po raz kolejny nie zostaje skierowana do rozwiązania sprawy, lecz tylko przydzielona do ochrony premier Kayabuki. Niestety, zadanie okazuje sie o tyle trudniejsze i bardziej frustrujące, iż podopieczna zamierza udać się do odosobnionej świątyni w celu odbycia oczyszczających medytacji. Tymczasem gdzieś w mieście przygotowuje się zamachowiec, który może być powiązany ze wspomnianą podczas incydentu w ambasadzie „Samodzielną 11”... W tym odcinku widzowie nie znajdą spektakularnych akcji (z wyjątkiem kilku minut pod koniec). Fabuła jest wybitnie statyczna – opiera się głównie na rozmowach Aramakiego z panią premier i członkami jej gabinetu oraz na przedstawieniu tła i przypuszczalnych korzeni „Samodzielnej 11”, jak się okazuje nader interesujących.

W Wykopaliskach Togusa bada sprawę podejrzanej śmierci niedoszłego szantażysty, Kotana Kanjiego. Wszystko wskazuje na to, że było to upozorowane na wypadek morderstwo, a tropy wiodą do ruin częściowo zatopionego Tokio. Na miejscu Togusa przypadkowo spotyka narzeczoną Kotana, która także poszukuje informacji, mogących wyjaśnić przyczyny jego zniknięcia. Sprawą wydają się być także zainteresowani śledzący dziewczynę tajemniczy ludzie w czarnych płaszczach… Po raz pierwszy pojawia się tu wątek nie do końca legalnych działań Japońskiego Instytutu Badań i Technologii, a także Lądowych Sił Samoobrony, które mogą być nie do końca świadome funkcji, jaką przeznaczone jest im pełnić.

Ta sprawa znajduje częściowe wyjaśnienie w odcinku PU 239/94, kiedy Sekcja 9 dostaje zadanie ochrony przewożonego ładunku plutonu, wydobytego z zalanej elektrowni atomowej. Ponieważ istnieje ryzyko, że plany transportu drogą morską dostały się w ręce terrorystów, pozostaje trasa lądowa, wiodąca przez gruzowiska w strefie dla uchodźców. Oprócz kilku żołnierzy Lądowych Sił Samoobrony, grupie towarzyszy Kazundo Gohda, który ma nadzorować całą operację. Trzeba tu napisać, że pan Gohda wydaje się być zbyt dobrze poinformowany i zbyt pewny swego, jak na zwykłego doradcę Wydziału Badań Strategicznych Rządowej Agencji Wywiadowczej…

Jego przeszłość próbują zbadać Motoko i Ishikawa w odcinku 8. – Sztuczna żywność – przy czym informacje, które udaje się zebrać na jego temat, zaczynają budzić niepokój. Tymczasem Sekcji 9 udaje się namierzyć byłego wojskowego, przypuszczalnego sprawcę dotychczasowych zamachów terrorystycznych. Sprawa wydaje się banalnie prosta – wystarczy go znaleźć i aresztować… W dodatku zarówno Sekcja 9, jak i Gohda zauważają kolejne, bardzo interesujące przypadki emergencji pojawiające się w cyberprzestrzeni. Do przeszukiwania sieci zostają zaangażowane tachikomy i szczerze przyznam, że mimo całej mojej sympatii do nich tym razem były po prostu irytujące. Także i ten odcinek jest bardzo statyczny fabularnie – większość czasu zajmują w nim wyjaśnienia zawiłości śledztwa, a także wykład o emergentnych przestępstwach i… żywności wegetariańskiej.

W tym zestawie odcinków pojawia się dodatkowa kategoria: oprócz „Dual” i „Dividual” (odpowiednio Wykopaliska i Sztuczna Żywność) znajdziemy też typ „Individual” (Indukcja). Niestety bez znajomości całości serii nie jestem w stanie stwierdzić, czy tworzą one jakiś wzór, czy też może każdy z nich zawiera jakieś charakterystyczne elementy. Nie wykluczałabym też możliwość, iż twórcy uznali po prostu, że to „ciekawiej wygląda”. Pod względem fabularnym zawartość tego woluminu woła o pomstę do nieba: Sekcja 9 partaczy akcję po akcji, dając się wodzić za nos przeciwnikom i praktycznie nie wykazując ani grama inicjatywy. Sprzeciw wobec tej sytuacji wyraża tylko Batou, burcząc coś pod nosem o „pieskach na smyczy”. Z grona doskonale wyszkolonych specjalistów Sekcja zmienia się powoli w wyjątkowo niezgrabnych „chłopców na posyłki”. I nawet uzasadnienie, że muszą się kamuflować, bądź zbadać, czy za tymi wydarzeniami nie stoi ktoś wysoko postawiony, w świetle tego, co pamiętam z pierwszej serii, wyjątkowo nie trafia mi do przekonania.

W polskim wydaniu w opcjach językowych tradycyjnie mamy do wyboru ścieżkę japońską, angielską, lub angielską z polskim lektorem, a także dwie wersje napisów: Piotra Skotnickiego i Seweryna „Freemana” Pazdeja. Różnice pomiędzy nimi są niewielkie, a obaj panowie wywiązują się na medal z tłumaczenia terminów fachowych, nieco różniąc się jedynie w kwestiach stylistyki bardziej rozbudowanych dialogów. Polski lektor także dobrze radzi sobie z powierzonym mu zadaniem, wykazując rzadką ostatnio w tym zawodzie zdolność nadawania wygłaszanym kwestiom właściwej intonacji.

W menu znajdujemy panel dający dostęp do odcinków i do wyboru scen, z którego możemy przejść odpowiednio do czołówki, początku i połowy każdego odcinka, napisów końcowych i scenek z życia tachikomów. Na płycie znajduje się też dwuczęściowy wywiad z Takayukim Goto i Tetsuyą Nishio, w którym obaj panowie opowiadają między innymi o powstawaniu postaci drugoplanowych, projektach strojów, czy tworzeniu czołówki. Na koniec każdej z dwóch części wywiadu możemy usłyszeć nastrojowy utwór Be Human, wykonywany przez Scotta Matthewa do muzyki Yoko Kanno.

Polska edycja drugiej serii Ghost in the Shell: Stand Alone Complex nadal trzyma wysoki poziom – zastrzeżenia można mieć jedynie do fabuły, ale tu pretensji powinni wysłuchać twórcy, a nie wydawca.