x
Tanuki.pl korzysta z plików cookie w celach prowadzenia
reklamy, statystyk i dla dostosowania wortalu do
indywidualnych potrzeb użytkowników, mogą też z nich korzystać współpracujący z nami reklamodawcy.
Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.
Szczegóły dotyczące stosowania przez wortal Tanuki.pl
plików cookie znajdziesz w polityce prywatności.
Miałem nie oglądać drugiego sezonu, ale jednak się skusiłem. Dalej mamy tę dziwną mieszankę filozofowania i nierównej akcji (bohaterowie wykonujący jakieś z d* czynności czy komentarze, czy podejmujące jakieś nie trzymające się ładu i składu czynności), ale jest na tyle ciekawie że chce oglądać dalej. Jednocześnie ten pesymizm i realizm jest też tym co serię wyróżnia, bohaterowie zdają sobie sprawę jak bardzo są „zwyczajni” a widz wręcz zgrzyta zębami na widok ich nijakości. Beznadziejność niektórych bohaterów może też odstraszać, ale chyba taka jest koncepcja (niektórzy członkowie grupy praktycznie nic nie wnoszą). Bez wątpienia jest to nadal ten sam, jeden z dziwniejszych isekaji który bardzo ciężko jednoznacznie ocenić, bo trzeba przyznać że seria łamie pewne schematy (np. bardzo przyziemne podejście do rozwoju postaci, albo ich apatyczność czy ciągłe wtopy), nawet gdy czasem oznacza to wolne i nudne tempo akcji.
PS: Fatalny ten nowy seiyuu Game Mastera.