Tanuki-Anime

Są tu samuraje, miecze i przemoc, a także w miarę dobrze to było przyjęte, więc to było raczej pewne, że prędzej czy później się za to zabiorę.

Zalążek fabuły przypominał nieco Basiliska, ale to pewnie moje prywatne odczucia. I też dlatego miałam cichą nadzieję, że to pójdzie trochę w tym kierunku, coś na kształt battle royale może.
Nie poszło, a przynajmniej nie do końca.

Niczego się tak naprawdę nie spodziewałam przed seansem, nie zakładałam niczego. Bawiłam się dobrze, zwłaszcza na pierwszej połowie odcinków. Ja myślę, że to nie tak, że poziom spadł… po prostu takie były założenia. Ta seria po prostu miała poszybować w grubszą fantastykę, no ale cóż. Nie mam za bardzo na co narzekać, ale też niestety nie mogę wystawić nawet ugodowej 7, bo im bliżej finału, tym mniej interesujące to dla mnie było.

Łatwiej będzie mi wyliczyć;

Plusy:
- opening (bardziej wizualnie niż muzycznie, ale fajnie zrobiony)
- samuraje/ninja jako postacie, choć ci pierwsi zawsze bardziej mnie interesowali
- animacja
- ogólnie brak źródła jakichś większych irytacji
- sama fabuła, pomijając supermoce, jest całkiem zgrabna
- kilka naprawdę dobrych klimatycznych momentów
- seiyuu :)

Minusy:
- kobieca bohaterka przedstawiona jako badass, której wystraszył się nawet główny pan OP, a potem jakby zapomniano na wiele odcinków, że ona cokolwiek potrafi
- bardzo szybka przemiana głównego bohatera
- praktycznie wszystkie postacie  kliknij: ukryte  które przeżyły do tej pory są mniej lub bardziej pozytywne, i jedyny ratunek w najbardziej szarych moralnie  kliknij: ukryte  dwóch braciach, którzy zresztą póki co są moimi ulubionymi postaciami. I jeżeli ma tu być jakiś poważny konflikt, to między nimi a resztą. Tak czuję.
- tutaj już bardzo prywatne odczucia – jak dla mnie to jest po prostu za lekkie, zbyt supernaturalne i starające się być „o czymś więcej”, niepotrzebnie. To nie jest wada samej serii, rzecz jasna. Taki gatunek.

I na koniec mam szczerą nadzieję, że wersja rzeczywistości jaką przedstawiła przy finale  kliknij: ukryte  Yuzuriha jest tą prawdziwą i Gabimaru nie ma żadnej żony. Ten motyw od początku był dla mnie słabym punktem tego anime, przez niego główny bohater wydawał mi się niewiarygodny i nudny. Ale gdyby tego miało nie być… to tak, postać Gabimaru z pewnością nagle stałaby się o 1000% bardziej interesująca.
Niestety mam wrażenie, że to nie jest tego typu historia, za chwilę wszystko się wyjaśni i będzie po staremu… Mimo wszystko to zdecydowanie nie jest wspomniany wyżej Basilisk :D Nie liczę na tego typu tortury psychiczne dla bohaterów.
Ale nie ma się co martwić na zapas, może mnie zaskoczą.
Heh.

Na początku byłam bardzo podekscytowana, ale właśnie przez ten nierówny poziom, ostatecznie Jigokuraku zostawiło we mnie takie poczucie lekkiego zawodu :/ Może jakby trochę popracować nad tempem akcji, trochę nad animacją i w ogóle całe to  kliknij: ukryte  tao nie do końca do mnie przemawia. Nagle okazało się, że właściwie wszyscy ważni bohaterowie w pewien sposób już potrafią je używać, przez co jakoś przestało robić na mnie wrażenie. Z drugiej strony, lubię Gabimaru, koncepcja tej wyspy jest intrygująca, a po tym co pokazali w ostatnim odcinku wydaje mi się, że w następnym sezonie mogą dziać się ciekawe rzeczy, więc będę na niego czekać.

Troszeczkę nierówny serial bo po dobrych odcinkach przyszły te słabsze i kiedy myślałem, że będzie średnio znowu poziom podskoczył. Co więcej udało się schematem uśpić czujność aby potem zaskoczyć pewnym jego przełamaniem. Jako serial akcji spisał się ostatecznie i obejrzałem z satysfakcją. Troszkę naciągana ale jednak bardzo dobra ocena ale jestem ciekaw dalszego ciągu.

Daleko mu do ideału – jakby dłużej się zastanowić, to pewne elementy są poprowadzone głupio  kliknij: ukryte  (bierzemy uwodzicielską panią ninję o reputacji femme fatale i dajemy jej nadzorcę w postaci stereotypowego piwniczaka, rumieniącego się na widok płci przeciwnej. Co złego może się stać?) i niektórych bohaterów zdecydowanie za mocno chroni plot armor, jednak jest tu mnóstwo kreatywności i czystej radochy z epickiej bitki. Ładnie to wyreżyserowano i oprawa audiowizualna też prezentuje się nieźle. Ktoś kto szuka solidnego kina sensacyjnego powinien być zadowolony :) Zostały jeszcze dwa odcinki, zobaczymy co jeszcze mają w zanadrzu. Póki co, mogę ostrożnie polecić.

Pierwszy odcinek mnie odrzucił, ale po trzecim uważam, że jest to tak dziwne, że może być nawet ciekawe. Jest to chyba jedna z takich serii w której może się co odcinek wydarzyć dosłownie wszystko i będzie to jednocześnie chore, głupie i logiczne. Wyspa bez zasad to interesujący pomysł na historię, bo autor wrzuci co mu się podoba i będzie git.

Pierwszy odcinek jeszcze nie był dla mnie jakiś szczególnie dobry aczkolwiek był intrygujący. Niestety mam wielką niechęć do OP bohaterów i pewnego typu osobowości – jakoś to jednak przełamali.
Drugi odcinek jednak już mnie kupił – zapowiada się bardzo dobrze ta seria.

Początek jest obiecujący! Mamy ninja (dawno ich nie było!), mamy podróż, mamy spoko bohatera! Jestem na tak! Zdecydowanie będę oglądać.