Tanuki-Anime

No ja to odbieram zupełnie inaczej, Raczej w pierwszej serii to co piszesz nie było takie wprost, raczej pokazywali to jako mały dodatek, tu zachlapanie, tu wchodzi między podmioty akcji, a za chwilę już pozamiatane.

Ale co najważniejsze wg mnie fakt, że stworzyli rodzinę sugerował w pierwszym sezonie, że główny Pan zacznie coś czuć, jakieś ciepło, jakieś przywiązanie, jakieś ludzkie odruchy.

To samo Yor, były sugestie, że będzie chciała zrezygnować z zawodu.

Czy ona lubiła swoją pracę? No właśnie, ona chciała tylko zapewnić byt rodzinie, oraz miała przeświadczenie, że robi coś dobrego eliminując jednostki społecznie szkodliwe.

W pierwszym sezonie był wg mnie nawet taki wydźwięk propokojowy, że oni to robia, żeby zachować pokój na świecie i stworzyć bezpieczniejszy świat. Na zasadzie, że ktoś to musi sprzątać, czy posprzątać.

A reszta była tak absurdalna i nierealna… To właśnie w pierwszym sezonie  kliknij: ukryte  była ta mega abstrakcyjna wycieczka mająca spełnić marzenie Ani.

Tu natomiast serial staje się bardziej rzeczywisty, idzie momentami w kierunku „komedii gore” . O ile taki gatunek istnieje.

Tam przemoc jest uzasadniona i nikt się nad tym nie zawiesza.

Tu przemoc jest według mnie gloryfikowana.

Dla Ciebie było to abstrakcyjne, że ona ich  kliknij: ukryte  po kolei wykańcza. Dla mnie nie, bo to normalne, że ktoś bardziej zaawansowany w fachu wygrywa. Jeżeli byś zestawił grupę ludzi na średnim poziomie zaawansowania sztuk walki z kimś kto jest mistrzem, to wiadomo, że mistrz będzie wygrywał.

Gdyby to były same walki, bądź gdyby anihilowano gremliny w serialu fantasy.

Nie. Tu się szlachtuje ludzi w rytm muzyki.

Możesz ich oceniać, że to „najgorsze oprychy” ale jednak każdy z nich to człowiek. Gdzieś po drodze wyzbył się zasad, czy człowieczeństwa, ale nadal to człowiek.

A jeżeli nie, to powinno się przywrócić karę śmierci i „utylizować” takie jednostki, nie dając im szansy na naprawę swojego życia.

W tym przede wszystkim zutylizować Yor i Głównego bohatera.

Wiem, to już skrajność, ale zabijanie to nadal zabijanie i gloryfikowanie go w ten sposób – Tobie wydaje się abstrakcją – ale komuś bez wykształconego bardzo silnie poczucia tego co jest właściwe może to być zielone światło dla stosowania przemocy.

Taaak, możesz uznać, że odpłynęłam. Tylko, że jak piszę. Sezon pierwszy sugerował że „ten statek” popłynie w stronę zachodzącego słońca, a się okazuje że mało zauważalnie zboczył z kursu i pojechał eksplorować jaskinie. Albo wysypisko odpadów toksycznych.

To jest moja ocena kierunku serii, a scena o której mówimy jest tego drugiego kierunku apoteozą.

Według mnie – jest.