Tanuki-Anime

Jeśli można wiedzieć, to gdzie znalazłeś jego książkę?

Jakoś nie potrafię sobie wyobrazić ecchi w tym filmie. To tak jak by połączyć Rosario to Vampire na przykład z Ergo Proxy.

Każdy ma prawo do subiektywnej oceny. Moim zdaniem Seirei no Morbito to bardzo dobra seria z tak samo dobrym zakończeniem. Należą jej się tak wysokie noty, bo niestety w Claymore zabrakło stanowczego zakończenia, które aż się prosi po sięgniecie po mangę.

Seria na tyle obrzydliwa, że z łatwością można zwrócić ostatni posiłek. Mimo wszystko koncept jest na tyle oryginalny, że anime nie nudzi, chociaż zakończenie mogłoby być lepsze.

Chyba nie znajdzie się osoba, która w trakcie oglądania tego anime nie miała skojarzeń z innymi, popularnymi seriami.

Chyba jednak się znajdzie. Podczas seansu nie widziałam żadnych rzucających się nawiązań do innych serii, a sporo już ich widziałam. Fakt jakby tak się dłużej nad tym zastanowić to w prawie każdej serii znajdziemy coś co już zostało wcześniej wykorzystane w innych seriach, jednak przy tak ogromnej liczbie anime nie trudno o to.

Seria xxxHOLiC to magia sama w sobie. Jak zwykle się nie zawiodłam. Uwielbiam Clampa za klimat i grafikę.

Zdecydowanie się nie zgadzam. NGE i SG to jedne z najlepszych serii jakie widziałam.

Jak to by jej to nic nie dało?  kliknij: ukryte  Priorytetem dla niej było społeczeństwo, skoro pragnęła jego dobra dlaczego pozwoliła na dalsze funkcjonowanie systemu Sybilli skoro odkryła prawdę o nim? Przecież mogłaby wyjawić całą prawdę opinii publicznej i rozpocząć rewolucje czy coś. Jej psycho­‑pass zawsze był idealnie mętny, tak więc egzekutorzy ani detektywi by nic nie zdziałali chyba, że pokusiliby się po morderstwo. A co do Shinyi to przecież pozwolili mu uciec, na sam koniec odcinka znajdował się w kajucie na statku.

Seria aż się prosi o kontynuację, liczę na naprawdę dobry sequel. Całość była naprawdę dobra, ale pod koniec zauważyłam kilka sprzeczności. kliknij: ukryte  Po pierwsze dlaczego ten cały system dał odejść na sam koniec Kagamiemu? Skoro był egzekutorem bez problemu mogli by go namierzyć prawda? Nawet jeśli zrobiła to Akane to dlaczego nie została ukarana? Prawdę powiedziawszy postać Akane tak naprawdę mnie lekko irytowała. Była strasznie niezdecydowana, wkurzało mnie to, że nie umie się przeciwstawić systemowi mimo iż jak na ironie w głębi serca tego pragnie. Warto też wspomnieć o wspaniałych endingach i openingach, dla mnie po prostu mistrzostwo. Muzyka ta została dobrana naprawdę wspaniale, w szczególności opening pt. abnormalize tworzył lekki przedsmak całej serii. Podsumowując Psycho­‑Pass nie można zarzucić brak oryginalności i świeżych pomysłów.

Dobre, na pewno oryginalne anime niestety nieco przesłodzone i nie życiowe. Otóż podeszłam do tego anime z wielkim entuzjazmem, pomyślałam o coś nowego, niestety nie podeszła mi kreska i zawiodła fabuła. Cała ta historia i otoczka była zbyt cukierkowa jak na taki poważny temat. Do tego większość bohaterów była zbyt tolerancyjna, dajmy na to oba przedstawienia w których wszyscy wzięli udział. W pierwszym wszyscy zagrali w zasadzie bez żadnego problemu, a gdy Nitori przyszedł do szkoły w dziewczęcym mundurku zrobiło się wielkie halo, mimo iż jego koledzy z klasy nie tak dawno sami paradowali w sukienkach podczas przedstawienia, mało tego po całym zamieszaniu znowu zrobili przestawienie o podobnej tematyce. Na sam koniec dodam, że dobiło mnie to, że w zasadzie nikt oprócz Maho w tym anime w zasadzie nie przejmował się upodobaniami Shuuichiego. Mimo wszystko seria nie była zła, bardzo szybko pochłonęłam te 11 odcinków.

Takie serie jak Basilisk aż się chcę oglądać. Nie mogę tej serii ocenić na mniej niż 10, gdyż podczas seansu dosłownie siedziałam przed monitorem jak zahipnotyzowana. Mamy tu naprawę porządną opowieść o dwóch zwalczających się klanach ninja, przesyconą walkami pomiędzy ninja, miejscami całkiem smutną.  kliknij: ukryte  Seria została poprowadzona w genialny sposób. Nienawiść między Kouga i Iga doprowadziła do ich wspólnego upadku. Zakończenie było naprawdę bardzo dobre chociaż wcale nie zaskoczyło mnie samobójstwo Oboro. Wrażenie wywarła na mnie decyzja Gennosuke o wspólnej śmierci z Oboro, która idealnie zakończyła tę opowieść. I do tego ten genialny soundtrack idealnie wpasowujący się w całość. Rewelacja.

Zabierając się do tej serii nie wiedziałam co mnie czeka, nie miałam jakiegoś ogromnego zapału do seansu. Pomyślałam, że Hinamizawa już raczej mnie nie zaskoczy i to był błąd. Całość obejrzałam zaledwie w 2 dni, seria mnie totalnie pochłonęła. Po pierwszej serii czułam lekki niedosyt, bo w zasadzie nic nie zostało w niej do końca wyjaśnione. Natomiast w sequelu wszystko się wyjaśnia i nabiera sensu, obie części się ze sobą spalają i wychodzi nam na samym końcu niesamowita seria. Oglądając Higurashi no Naku Koro ni Kai nie ma czasu na znudzenie, naprawdę warto tej serii dać szasne, nawet jeśli prequel was nie zachwycił.

Myślę, że w tym przypadku zaważyło dość irytujące zachowanie i naiwne myślenie. I miejscami wyglądem przypominała mi Ayuzawę.

Zastanawiam się o co w tym anime chodziło? Śmieszne to nie było, sensu też nie miało, no i jak ja mam to ocenić?

Niby wszystko fajnie, ale dlaczego główna bohaterka tak bardzo przypominała mi Ayuzawe Misaki? Nawet zachowanie obu bohaterek było irytująco podobne. Gdyby tak zmienić bohaterkę cała seria wypadła by dużo lepiej. Anime to było by genialne gdyby nie ten jeden mankament.