Tanuki-Anime

Ładniutka i miła, krótkometrażowa seria komediowa. Jest faktycznie zabawna (gagi oraz charakter postaci) oraz posiada naprawdę płynną animację i przyjemny disajn postaci. Pod tym względem to chyba najwyższa liga, jeśli chodzi o komediowe krótkie metraże.

I co ważne, nie trzeba absolutnie znać Idolmastera, żeby się dobrze bawić. Sam oglądałem całkowicie nieświadomie, że ta bajka należy do jakieś większej marki.

Pytanie.

Mamy tu do czynienia z „adaptacją” oryginału, czyli jest dziwnie, mrocznie i PEGI najmniej 16+, czy bliżej temu do Disnejowskich bajeczek?

Jako pierwsze co się wysuwa, to świetna grafika, cudowna odtrutka na te wszystkie chińskie bajki z Japonii. Oczywiście, tu uogólniam, ale miło jest zobaczyć animację ze stonowanymi barwami oraz z „brudnym” tłem. Co do teł, są naprawdę dobre, realistyczne ale zarazem stylizowane. Robią naprawdę świetną robotę jeśli chodzi o klimat i genius loci. Ta hala w trzecim odcinku, coś niesamowitego.

Projekt postaci, też niby klasyczny, ale jednocześnie odświeżający. Może przez ten wykrój oczu, może przez te wszystkie dodatkowe „kąty” na twarzy, ciut większy realizm w rysowaniu, no czuć różnicę.

Fajna angażująca fabuła, ale to ta z tych emocjonalnych niż z logicznych. To znaczy jeśli zaczniemy dokładnie analizować co i dlaczego tak, to znajdziemy wiele dziur i wrażenie, że coś się pogubiło. Natomiast jeśli nie będziemy zbyt drążyć, to dostaniemy naprawdę ciekawą historię.

Polecam oglądać po chińsku. Na początku może być dziwnie, ale szybko się człowiek przyzwyczaja. Dodatkowo, japoński dubbing ma trochę wad, raz, że oglądamy chińskich ludzixów w Chinach, a bohaterowie zwracają się do siebie po Japońsku xd, dwa, synchronizacja ruchu ust daję ciała, widać że kwestie raczej nie pasują do animacji, czasami nawet jest tak, że postać przestaje już mówić ale dialog nadal trwa. (ułamki sekund, ale nadal zauważalne).

Spoko są też główni bohaterowie, zwyczajne, miłe, fajne chłopaki, bez żadnych patologii czy innych dziwactw.

Motyw podróży w czasie jest dobrze przedstawiony, bo nie skupiają się na pseudonaukowym bełkocie, a bardziej na konsekwencjach i kwestiach moralnych takich podróż.

Polecam chyba każdemu, na chyba że ktoś wystrzega się cięższych klimatów. Historia ma w sobie sporo nieprzyjemności, ale nie jest to przytłaczające, bardziej to kwestia tematyki niż umraczniania na siłę.

Po roku na ale cóż. xd

Dziwną sprawa jest istnienie wspominanego dwa razy tajemniczego mistrza, który zdaje się zna moc przenoszenia się w zdjęcie i ponadto uczy ciosu typu One PunchMan…

To chyba dlatego, że nie obejrzałaś odcinku specjalnego do pierwszej serii. Ma on numeracje 5,5 i jest integralną częścią historii. Tam jest wszystko wytłumaczone (kolejna sprawa).Dziwne rozwiązanie.

Nie ma tutaj zadań zwykłych.

To też trochę mnie męczy, że wszystkie sprawy są zawsze dramatyczne i ciężkie moralnie. Trochę brakuje „zwykłych” spraw, ale z drugiej strony mogłaby na tym ucierpieć cała dramaturgia.

A fajnie się „szczelajom”? Bo liczę, że będzie to fajna animowana rozwałka, a orydżinału nie znam.

Do czego to porównać? Do oglądanie randomowej plejlisty z randomowymi głupimi filmikami o trzeciej w nocy na jutubie. Jak ktoś na malu napisał, bajka ta to: memy + odniesienia + wysokiej jakości shitposting. Jak cię to nie kręci to nawet nie podchodź, bo odbijesz się z hukiem. Jest to czystej wody absurd wymieszany z abstrakcją i łamaniem czwartej ściany.

Pop charakteryzuje się świetną grafiką. Wykorzystuje wiele styli i metod animacji (animacja piaskowa!), ruch w anime jest wyraźnie płynny, no sypnęli tu budżetem. Mówiąc szczerze, bez tych wszystkich wodotrysków, Pop nie byłby nawet w połowie tak interesujący. Widać, że tu chodzi bardziej o odurzenie audiowizualne, niż o sferę „merytoryczną”.

Ciekawostką jest to, że anime ma jakby dwie wersje, różnią się one od siebie doborem aktorów, lekko zmienionymi dialogami oraz również niewielkimi zmianami w samym obrazie. Jedna z nich to wersja „żeńska”, a druga „męska” i tą właśnie polecam.

Zacny krótki metraż o trudnych początkach przyjaźni. Na plus zaliczyć można ładną grafikę ze stonowanymi barwami oraz wyraźną puentę.

Film można zobaczyć na legalu tu ---> [link] Jest to oficjalny kanał tokijskiego uniwerku artystycznego.

Aj wybaczcie, Z tym 'niepozorne' chodziło mi o gatunek, że spokojne okruszki, a nie jakiś fajerwerkowy akcyjniaki ;)

Kurde, coś tak myślałem xd

A tutaj mogliby po prostu dokończyć :p

Niby tak, ale łatwiej jest chyba zrobić od nowa. Raz, że zyskujemy spójność grafiki, a dwa, mamy większą kontrolę nad fabułą i „reżyserią”.

Dodatkowo minęło ponad 15 lat od pierwszej adaptacji i cholera wie jak wyglądają prawa licencyjne. Robić trzeci „sezon”, który z oczywistych względów będzie mniej popularny od tych pierwszych, nie zrobionych\posiadanych przez ciebie? Bez sensu trochę. Chociaż tu oczywiście dywaguje.

Abstrahując, FMA widziałem obie wersje, rimejk jest ogólnie lepszy i wyraźnie przyjemniej mi się go oglądało, ale i tak wole „oryginał” xd. Klimatem miażdży Brotherhooda.

Tyle co sam kojarzę, Wilczyca to jedno z tych „legendarnych” anime. Duży fanbase, praktycznie w każdej polecajce „najlepsze z najlepszych” była wymieniana. W jednym słowem, anime na zachodzie cieszy/ło się wielką estymą. Co do zakończenia, to LN (pierwowzór) ciągle wychodzi, ale główna historia skończyła się na 17 tomie, każdy kolejny to okruchowe epizody.

Oprócz tego jest też spin­‑off serii,  kliknij: ukryte  traktujący o córce głównej pary.

Trochę się nie zgodzę z tym mrokiem, ja osobiście nie poczułem żadnej zmiany klimatu. Bajka cały czas trzyma taki lekki, przygodowy ton, który jest co najwyżej ubarwiany od czasu do czasu bardziej realistycznym elementem. Ta bitwa chociażby, ludzie giną i tak dalej, ale ja miałem wrażenie oglądania bardziej zabawy w wojnę, niż faktyczną walkę.

Jeszcze raz, co do zmiany „gatunkowej”, nie jest to poziom Toradory z ostrym skrętem w dramę. Chiyu to bardzo wypłaszczona sinusoida „słodziutko – mniej słodziutko – słodziutko”. Chociaż faktycznie, ostatni odcinek obiecuje bardziej poważne tematy, no ale zobaczymy co z tego wyjdzie.

dostajemy dużą retrospekcję o losach pewnej postaci.

To ja również zaliczamy się do malkontentów, bo uważam że te wspomnienia na serio nie były potrzebne. Było wiadomo co ogólnie przeżyła to postać, więc rozwodzenie się nad tym całe dwa odcinki to strata czasu. Mogli to bardziej skondensować, albo porozrzucać po całej serii.

Serie można polecić głównie tym co lubują się w lekkim, przygodowo­‑isekajowym fantasy. Poza tym to solidny średniak, do obejrzenia ale nic specjalnego.

Bajki nie oglądałem, ale zaciekawiła mnie ta infrastruktura.

Tu łap linka do street view [link].

To jest chyba dokładnie ten sam budynek co w około 12 minucie pierwszego odcinka.

Stan faktyczny raczej się zgadza. Anime jest ino czystsze.

Jezdnia to chyba jakieś płyty betonowe. Z drugiej strony, na tak minimalny ruch drogowy wystarczy cokolwiek, byle samo się nie rozpadało pod wpływem środowiska.

Te pojmanie, to rozumiem, że chodzi ci o tą sytuację,  kliknij: ukryte  kiedy spotkali demony w mieście? Tak na chłopski rozum, co mieli wtedy zrobić? Stawiać opór? Pozabijać ich? Przecież to byli niewinni ludzie, wykonywujący swoje obowiązki.

Dała się „zamknąć”, aby nie eskalować sytuacji i spróbować to jakoś załatwić na spokojnie.

Oczywiście, możesz zapytać „To na cholerę odpalała magię w mieście?”.  kliknij: ukryte  Cóż, dla Frieren demony są jak wściekłe zwierzęta i jedyna słuszna opcja interakcji z nimi to odstrzał. Dodatkowo, przez myśl jej nie przeszło, że ludzie mogą z nimi pertraktować i traktować jak posłów. No i stało się, co się stało.

Dla mnie bohaterowie zachowywali się jak całkiem normalni ludzie. Rozumiem, że dla kogoś może oznaczać nijakość. W końcu to są dwa bardzo podobne pojęcia.

Faktycznie, kompletnie mi to wyleciało ze łba, domeny zostały zrobione naprawdę fajnie, był na to jakiś pomysł.

Tylko ciężko mi je traktować jako cywilizowany gatunek, jak właśnie elfy.  kliknij: ukryte  Demoniszcza to takie drapieżniki specjalizujące się w polowaniu na ludzi. Bardzo inteligentne ale zarazem ograniczone umysłowo.

Genologiczne dylematy, o których ludzie piszą prace magisterskie :P

Nie no, masz pełną racje, czysto akademicki problem. Po prostu jak słyszę fantasy, to OR nawet mi przez myśl nie przejdzie. Ale faktycznie, OR leży gdzieś między tam a tym.
^{Ale bliżej baśni }:->}

Na poziomie konceptu to jest autentycznie kompetentna seria,

Dam szanse w takim razie, bo myślałem, że jest to kompletny szajs jak Redo Healer.

Namówiłeś.

I ciekawa to sprawa, ten renesans, że idzie naraz na tylu frontach. Chociaż w gierkach, fantasy zawsze jakoś się trzymało. Następne duże tytuły to Dragon Age 4 i rimejk gerwanta 1.

Taka ciekawostka, według MAL, w Ishurze i właśnie omawianym DM, palce macza Tencent. Czyżby korpo wyczuło skąd wieje wiatr? A może to zwykły przypadek i foliowa czepeczka zbyt ciśnie.

Maquia nie kojarzę.

Burdelsów nie widziałem, ale fantasy w tym wypadku wydaje się raczej wybiegiem, aby móc jakoś dać te wszystkie panienki i załagodzić wszystko.

Ale Ousama Ranking to bardziej bajka/baśń, niż fantasy jako takie. W fantasy to udajemy, że świat przedstawiony jest „prawdziwy” i staramy się go uwiarygodnić. W OR wszystko jest takie oniryczne i całość sprawia wrażenie dawnych legend/baśni.

Bardzo dobre dark fantasy z drobnymi elementami SF. Sporo nawalanki, ale nie jest to typowa siekanina, ale ciut ambitniejsze dzieło. Dużo tutaj dialogów, trochę szpiegowskich i politycznych intryg, a całość sprawa wrażenie historii, która zmierzą do czegoś więcej niż „twój miecz jest większy niż mój”.

Fajny świat przedstawiony, nie będącym kolejnym światem z jak kiepskiego jrpg, ale mający swój „sznyt”. Ładna architektura, zdająca się łączyć Bliski Wchód i Europę. Dość bogaty panteon ras rozumnych, gdzie oprócz oczywistych klasyków dostajemy kilka egzotyków. Magia obiecująca, że jest czymś więcej niż „kulą ognia” i „uzdrowieniem lekkich ran”.

Za plus według mnie należy też zaliczyć to, że w anime nie ma info dumpów. Prawie wszystko trzeba wychwytywać z dialogów (choć czasami czuć, że dialog był bardziej dla widza niż dla postaci) i z otoczenia.

Z tym dark, to mamy tutaj wiele dosadnej przemocy, trupa ścielającego się gęsto, a sam nastrój jest raczej ponury. Ale nie jest to żadne depresyjno­‑pesymistyczne anime, gdzie życie nie ma sensu. Świat przedstawiony to dość niebezpieczne miejsce, przez które przetoczyła się ogromna wojna, a i całość jest przedstawiona dosyć naturalistycznie, ale nie ma tu jakieś kinder­‑nihilistycznej filozofii. Jest brudno i ciężko, ale jakoś idzie.

Na malu ma to strasznie niskie oceny, ale powód jest moim zdaniem jeden. Pierwsze pół odcinków to bardzo epizodyczna, raczej skomplikowana fabuła (ale spójna), która oglądana raz na tydzień, mogła zwyczajnie uleźć z głowy. Dlatego wiele osób mogło być tym zirytowanych. Natomiast obejrzana na raz nie sprawi problemów.

To jest naprawdę fajny kawałek fantastyki i serio, w tym wypadku nie sugerujcie się ocenami z mala, bo was zwyczajnie ominie dobre anime.

Poważnie? To się chyba Matrix zwiesił, no bo kiedy była taka „obfitość” w dobrym anime fantasy? 20 lat temu?

Swoją drogą to chyba rzadkość w anime, żeby elfy (albo inne humanoidalne rasy) zachowywały się inaczej, czy też różniły się, ja wiem, behawioralnie od zwykłych homo sapiens. Zazwyczaj elfy to szpiczaste sugoi dekai, ewentualnie drobne loli. I tyle z różnic.

A u Frieren to taka mieszanka, bo raz zachowuje się jak młoda nastolatka, która dopiero zaczyna ogarniać swoje emocje, a raz jak mądra i niesamowicie doświadczona kobieta.

Zobaczymy jak długo się utrzyma. Bo póki co, oceniali ci najbardziej zainteresowani. Raczej wątpię, żeby spadło poniżej Top 10, ludzie raczej wiedzą czego się po seansie spodziewać, więc nikt się przypadkowo nie nadzieje.
Pamiętam jak Sonny Boy, bezpośrednio po zakończeniu emisji, miał bardzo wysoką ocenę, gdzieś ponad 8 i pół. Teraz ma 7,8. Prawdopodobny powód był taki, że ludzie zobaczyli wysokie oceny, ale nie wiedzieli do końca dlaczego tak jest. I się zrazili.

Dla kronik, dzisiaj na Malu, Frieren ma ocenę „9,39”, przy 275 374 ocenach. Powoduje to, że jest pierwsza pod względem wysokości ocen.

Też się zgadzam z tym starzeniem, ale mam jedno bieda -wytłumaczenie. kliknij: ukryte  Heiter był kapłanem o wysokim stanowisku i posługiwał się „boską magią”. Zwyczajnie mogło to wpłynąć na biologię jego organizmu. Bo tak naprawdę nie wiemy zbyt dużo o magii kapłańskiej w świecie Frieren. Cholera wie jakie ma właściwości.

Co do Fern, ale tak szczerze, to jak miałaby się zmienić?  kliknij: ukryte  Jest ona normalną, choć trochę specyficzną dziewczyną z dość jasno określonym charakterem. Przez całą podróż nie wydarzyło się nic, co mogłaby usprawiedliwić jakąś nagłą przemianę. Poza tym, według mnie ta przemiana następuję, tylko jest bardzo subtelna. Widzimy jak pod wpływem swojego chłopaczka, Fern staje się bardziej otwarta i szczera, oraz „przystosowana” społecznie.

Rozumiem, że w porównaniu do elfki jest prawie nic.  kliknij: ukryte  Ale z drugiej strony Frieren przechodzi ze stanu „zimna jak głaz tysiącletni” do zwykłej, nawet uroczej dziewczyny.

Bardzo dobra komedia obyczajowa (Paripi to bardziej obyczajówka niż komedia), z motywem od zera do bohatera oraz z motywem pomocnego geniusza. To co trzeba pochwalić to kreacją starożytnego, chińskiego taktyka. Przez całą serię widać, że to człowiek z innej epoki i odmiennego środowiska. Poza tym mamy sporo sympatycznych postaci i to w sumie tyle. Warto jeśli masz ochotę no coś sympatycznego.

Osobna kwestia to muzyka. Jest jej dużo, (śpiewania/grania, nie produkcji), więc jeśli szukasz bajki muzycznej to też możesz dać szanse. To nie Bochi, gdzie muzyka jest raczej tłem.

Dużo jest też elektroniki, co dla mnie osobiście jest wielkim plusem. Bo w sumie rzadko słyszę w anime techno kawałki.

Heh, w ósmym odcinku w 13 minucie, mamy eleganckie nawiązanie do kawałka Avicii – Levels. Anime – [link] Oridżinal – [link]

W większością się zgadzam, pomysł wyjściowy był świetny, ale wszystko rozpłynęło się się w haremówce i w pierdołach.

Jeśli spodziewasz się wiarygodnej serii wojskowej, to daj sobie z Gatem spokój. Jednak jeśli szukasz zwykłej rozrywkowej serii o smaku munduru w khaki to możesz dać szanse.

A jak się uparłeś na motyw „rozwinięta cywilizacja vs 'dzikusy'" to ostrożnie polecam Pomnik Cesarzowej Achai. Ostrożnie, bo czytałem ją z 10­‑15 lat temu, polecam, bo znacznie lepiej wykorzystuje wspomniany motyw. Chociażby to, że prymitywniejsza strona konfliktu potrafi być groźna

Obejrzałem 3 odcinki i xd.
Jakim cudem sobie ubzdurałem, że CG to coś jak LOGH tylko z większą ilością akcji to nie wiem xd. Na tym etapie w pełni się zgadzam z recenzją JJ. CG to całkiem niezłe anime, ale tylko jako czysta, granicząca z absurdem rozrywka.

Póki co te szkolne życie to mogli se darować, bo nudne w cholerę. Ale pewnie kiedyś wrócę do tego, bo na ten moment sobie odpuszczam.