Tanuki-Anime

Z sequelami jest trochę jak z tym słynnym pudełkiem czekoladek. Trudno jest wyczuć, na co się konkretnie trafi, choć doświadczenie każe przypuszczać, że kolejna część jakiegoś cyklu nie ma raczej szans dorównać swojemu pierwowzorowi. Aczkolwiek, jak od każdej reguły, tak i od powyższej zdarzają się pewne wyjątki… A z jednym z nich mamy do czynienia w przypadku opisywanego tutaj tytułu.

Jak fani części pierwszej zapewne pamiętają, zakończyła się ona dość spektakularną kraksą ISD­‑podobnej Magicznej Akademii spowodowaną przypadkowo (czy może raczej celowo, hyhyhy), przeprowadzoną inkantacją przyzwania jakiegoś Złotego Smoka. Zamiast smoka przybyły Wielkie Macki, a w efekcie walki z nimi w drzazgi poszła maszyneria podtrzymująca Akademię w powietrzu. I od tego też miejsca zaczyna się dalszy ciąg opowieści. Traf chciał, że spadająca Akademia zniszczyła pieczęć utrzymującą hordy piekielnych demonów, które, wyczuwając w Akademii zapasy ludzkiego mięska, z zapałem godnym lepszej sprawy ruszają dać się masakrować nauczycielom naszych milusińskich z najgorszej klasy Akademii. Tych ostatnich, w trosce o ich bezpieczeństwo, w ogóle o całej sytuacji nie poinformowano, a nauczyciele w przerwach walki szukają kawałków uszkodzonej maszynerii, która pozwoli ponownie wznieść się w górę Magicznej Akademii. I tak to pokrótce wygląda zarys fabularny drugiej części opowieści. Ale nie martwcie się, Ruquia i ferajna będą mieli niejedną okazję, by się wykazać. Wzbudzając przy okazji salwy radosnego śmiechu.

Nie liczcie tu jednak, drodzy czytelnicy, na obszerny opis postaci, bo te ostatnie, mimo dodania całkiem sporego stadka nowych twarzy, nie zostają w gruncie rzeczy nijak opisane i znane będą zapewne tylko fanom gry, której adaptacją jest ta OAV. Nie przeszkadza to jednak w łatwy sposób przypisać poszczególne postaci do rozpoznawalnych i znanych powszechnie schematów, takich jak ciamajda, tsundere itd… Myślę, że każdy oglądający łatwo dobierze sobie też z całej tej gromadki własnego faworyta, którego poczynaniom będzie szczególnie kibicował.

Jeśli chodzi o aspekty humorystyczne, to nie są one w gruncie rzeczy w żaden znaczący sposób oryginalne. Mamy do czynienia ze znanymi z cześć poprzedniej gagami, doprawionymi oczywiście także nowymi pomysłami i lekkimi aluzjami do innych produkcji. Jeśli ktoś z was był zachwycony poprzednią częścią, to oglądając jej kontynuację, będzie naprawdę w siódmym niebie.

Nie znaczy to jednak, że ten tytuł jest pozbawiony wad. Mamy tu do czynienia i z pewną powtarzalnością względem pierwszej części, i z pewnymi grzeszkami animacyjno­‑graficznymi, jak nieszczególnie zachwycające projekty postaci w tle i część ujęć walki. Rozczarowujący może być także pojedynek z ostatnim „bossem”, który sprawia wrażenie totalnie pasywnego i czekającego tylko na spuszczenie mu łomotu. Inną wadą z kolei może być sam wspominany już humor. Jeśli do kogoś tego typu żarty nie trafiają, to nie ma siły, drugi Quiz Magic Academy musi go odrzucić i basta.

Ogólnie rzecz biorąc, grafika i muzyka zrobiły na mnie pozytywne wrażenie. Co prawda wspomniałem powyżej o pewnych wadach grafiki i animacji, ale nie wpływają one aż tak bardzo na odbiór całości. Zwłaszcza że postaci z pierwszego planu i wiele teł mogą się naprawdę podobać. Ogólnie grafikę nazwałbym w pewnym stopniu podrasowaną w stosunku do części pierwszej. Jeśli komuś podobała się oprawa wizualna tamtej produkcji, to tutaj też powinien być zadowolony. Nie zawiodła mnie także muzyka. Przyjemny opening i ending, pasujący do klimatu tytułu japoński pop i okazyjnie pojawiające się w trakcie seansu melodie dobrze się wkomponowują i stanowią, według mnie, naprawdę miły dodatek do całości.

Podsumowanie będzie krótkie. Podobała ci się część pierwsza? Pragniesz więcej tego samego w lepszej postaci? Chcesz poznać sekret Magicznej Dziewczynki­‑Nauczycielki? Nie wahaj się więc, tylko sięgaj po powyższy tytuł! Satysfakcja gwarantowana.