Tanuki-Anime

W pochmurny dzień mały chłopiec na pokładzie parowca obserwuje przez lornetkę latające ryby. Jednak ta sama scena oczami kogo innego wygląda całkiem inaczej. Oto w zatopionym w zielonkawym blasku świecie powierzchnia oceanu jest twarda i stabilna jak szkło. Starszy mężczyzna, zbierający zawieszone w powietrzu latające ryby, natrafia na coś niezwykłego – miejsce, z którego wynurzy się do skoku wieloryb. W miarę jak ogromna sylwetka powoli wyłania się z nieruchomej wody, schodzą się kolejni ludzie. W cieniu wznoszącego się i opadającego przez cały dzień wieloryba krzyżują się wspomnienia i opowieści widzów, podziwiających niecodzienny spektakl.

Uproszczona kreska, jaką rysowane są postacie, budynki i statki, nie kojarzy się z anime. Wyraźnie kontrastują z resztą efekty komputerowe – renderowana, szklista powierzchnia wody, lśniące kryształy… Na swój sposób pasują one jednak do całości, podkreślając umowność i baśniowość świata. Równie udana i dobrze dobrana do nastroju jest muzyka – szczególnie dziwaczna, absurdalna piosenka, śpiewana przez morskich ludzi.

Podobnie jak poprzednie dzieło Tamury, Ursa Minor Blue, jest to spokojna opowieść, prawie pozbawiona fabuły i polegająca wyłącznie na sile obrazu. Tu jednak jest coś jeszcze: ukazanie piękna chwili, momentu zbyt krótkiego, by mógł dobrze zapisać się w naszej pamięci. Może trochę tu za dużo pomysłów, krótkich opowieści – może warto by z części zrezygnować, nawet kosztem ograniczenia czasu trwania całości? Nie wiem. Ale i tak ten krótki obraz wywarł na mnie silne wrażenie – pozytywne, uspokajające, nawet kojące. Mimo to silne.