Tanuki-Anime

Jeden z najlepszych shortów jakie widziałem w ostatnim czasie i w mojej opinii najlepsza produkcja Triggera od czasu pierwszej Little Witch Academia. Początek mnie nie przekonał za bardzo i to był trochę powód, że anime odeszło w odstawkę i zrobiłem sobie po prostu jego maraton wczoraj i powiem, że końcówka stanowczo rekompensuje wszystko. Uważam też, że lepiej show oglądać na raz niż z tygodnia na tydzień. No dobrze, ale czemu tak mówie…

Głównie chodzi o to, że luluco to esencja Triggera. Wraz ze swoimi przeróżnymi stylami animacji, poprzez chaotyczna fabułe i rzucanie w widza różnymi motywami, a kończąc na po prostu ogromnej ilości serca. Jest to bardzo mocno personalny Twór i także nie dziwię się, że powstało sporo teorii jak interpretować ostatni odcinek. Teorie jakoby Luluco miało być samym studiem i ich chęcią bycia normalnym, ich miłością do filozofii styl ponad treścią, tego że trzeba umrzeć by stać się normalnym i tego że w tym chaosie odnajdą oni swoją drogę, nieważne jak długo by nie mieli próbować. W końcu główna postać stała się Panną Trigger.
Jak zawsze oczywiście to anime to miszmasz różnych konceptów, ale wraz z szalonymi animacjami, małymi żartami jest tu co lubić.

Skupiam się na tym jak czuję to anime i ile czuje w nim… serca, ponieważ to jest coś co wyróżnia dla mnie to show. I daje mi wiarę w to studio. Nie byłem jeszcze zadowolony w pełni z ich projektów póki co, lecz ciężko mi nie odmówić tego co chcą zrobić. Jestem pewien, że w końcu odnajdą swoją drogę w pełni, wśród tego chaosu który sami tworzą. Bez tego personalnego wydźwięku sądzę, że anime jest po prostu dobre.

Bardzo jestem ciekaw kiedy zobaczę dwie inne „Trigger Girls”, które były w materiałach promocyjnych. Cóż to za nowe oryginalne, szalone, piękne, puste i głupie show da nam to studio następnym razem?

Jeżeli ktoś ma przelotne zainteresowanie tym studiem to polecam obejrzeć to anime. Jak ktoś nie ma, ale lubi bardzo szalone historie to też można się skusić.

Jednak nie wiedzą, co robią. Zmienić seiyuu  kliknij: ukryte  Inferno Copa…

Po niecałych ośmiu minutach w mym sercu ponownie zaczyna tlić się ledwo wyczuwalny płomyczek wiary w twórczość Japończyków.